Τα βίντεο μένουν

Τα βίντεο μένουν

Του Παντελή Μπουκάλα

Δεν φαίνεται πιθανό να εφάρμοσε ο πρωθυπουργός και στον εαυτό του την εντολή που έδωσε στους υπουργούς του, στο πρώτο πανηγυρικό συμβούλιό τους: «Θέλω το ύφος σας να είναι δωρικό, με λιτό λόγο». Η δήλωσή του αυτή ήταν απλώς μια έμμεση προσφορά στην καραμανλική πτέρυγα του κόμματός του. Ειπώθηκε για να ειπωθεί· όχι για ν’ ακουστεί και να μεταφραστεί. Το πιθανότερο είναι ότι ο κ. Σαμαράς στάθηκε γλωσσικώς ολιγαρκής επειδή αναλογίστηκε ότι τα γραπτά μένουν κι ακόμα περισσότερο μένουν τα βίντεο, που ενδέχεται να παιχτούν έπειτα σε σατιρικές εκπομπές, σε αποκαλυπτήρια ασυνέπειας. Εχουν άλλωστε και οι κειμενογράφοι τα όριά τους, όπως και η ανακύκλωση των προτρεπτικών κλισέ. Πόσες φορές ακόμα μπορείς να πεις ότι χρειάζεται καλύτερος συντονισμός, ότι δεν υπάρχει άλλος χρόνος για χάσιμο ή ότι υπέρτατος νόμος είναι η σωτηρία της πατρίδας, χωρίς να εκτεθείς στον κίνδυνο να σου ξεφύγει ένα (αυτο)σαρκαστικό μειδίαμα;

Για παράδειγμα, δεν επανέλαβε φέτος ο πρωθυπουργός την εξής πατερναλιστική απειλή του στο πρώτο υπουργικό συμβούλιο της τρικομματικής συγκυβέρνησης, στις 21 Ιουνίου του 2012: «Θα έρθω στα υπουργεία όλων σας και θα φτιάξουμε ένα χρονοστοχοδιάγραμμα». Και δεν την επανέλαβε όχι επειδή φέτος εμπιστεύεται περισσότερο τους υφισταμένους του, ανάμεσα στους οποίους δεν υπάρχουν πια άπειροι αριστεροί, αλλά επειδή φοβήθηκε μήπως κάποιος, υπουργός ή ουδέτερος παρατηρητής, θυμηθεί πως τέτοιου είδους πρωθυπουργικές επισκέψεις-επιθεωρήσεις δεν καταγράφτηκαν επί ένα ολόκληρο έτος, Ιούνιο με Ιούνιο. Αν είχαν γίνει κι αν είχαν υπάρξει αποτελεσματικές, δεν θα χρειαζόταν να γνωστοποιείται κάθε τόσο η «πρωθυπουργική δυσαρέσκεια» για τον προβληματικό συντονισμό των υπουργών ή για την ύπαρξη υπουργικών φέουδων. Κι έπειτα θα τις είχε παίξει η τηλεόραση, χάριν της οποίας γίνονται συνήθως.

Η τηλεόραση λοιπόν. Ιδού μία πρωθυπουργική σταθερά: «Βεβαίως, όχι κάθε μέρα τηλεόραση» είχε απαιτήσει πέρυσι ο κ. Σαμαράς. Και μάλλον επειδή ανάμεσα στους εκλεκτούς του βρίσκεται πια και ο γνωστός διαυλολάτρης κ. Γεωργιάδης (εκλεκτός του κ. Πάγκαλου επίσης), επανέλαβε και φέτος την εντολή-απαίτηση για λιγότερες εμφανίσεις στα κανάλια. Δηλαδή; Θα στερηθούμε τις νηφάλιες, θεωρητικές αναζητήσεις του νέου υπουργού Υγείας, Τηλεοπτικού Εκπροσώπου της Ν.Δ. μέχρι χθες, που με την ήπια φωνή του έχει δώσει νέο περιεχόμενο στη φράση «χαλκός ηχών και κύμβαλον αλαλάζον»; Θα μείνουμε στο σκοτάδι χάνοντας όσα διαφωτιστικά έχει να μας πει η κ. Γεννηματά; Θα πάθουμε στέρηση Μητσοτάκη (Κυριάκου εννοείται), τον οποίο τα κανάλια τον αντιμετώπισαν σαν Νέστορα της πολιτικής από την πρώτη φορά που τον προσκάλεσαν; Και ο κ. Παναγιωτόπουλος; Πού αλλού, αν όχι στην τηλεόραση, θα πει κι αυτός με τη σειρά του ότι ο πολιτισμός είναι η βαριά βιομηχανία της Ελλάδας, τόσο βαριά που να έλκει σαν ετερώνυμό της, ό,τι ελαφρύτερο της πολιτικής;