Οι αλλαγές που έρχονται στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα με βάση την Ευρωπαϊκή Εκπαιδευτική Πολιτική και στο πλαίσιο της νεοφιλελεύθερης ιδεολογίας
Αυτά που έρχονται στην εκπαίδευση
Φέτος προγραμματίζεται να ξεκινήσει στην Ελλάδα το πρώτο πιλοτικό πρόγραμμα «δυαδικής επαγγελματικής εκπαίδευσης» κατά το γερμανικό πρότυπο. Στυλιανίδης και Φούχτελ το παρουσίασαν στην Φραγκφούρτη. Η χρηματοδότηση του όλου εγχειρήματος θα γίνει κυρίως με επιδοτήσεις από το κοινοτικό πρόγραμμα Leader αλλά και με χρήματα του γερμανικού υπουργείου Παιδείας στη βάση ενός μνημονίου συνεργασίας για την προώθηση της «δυαδικής επαγγελματικής εκπαίδευσης». Αυτό το μνημόνιο έχουν υπογράψει εκτός από την Ελλάδα, η Ισπανία, η Ιταλια, η Πορτογαλία, η Σλοβακία και η Λετονία. Στόχος του μνημονίου είναι το 80% των νέων της ΕΕ να έχουν ως το 2020 μια θέση εργασίας.
Η Γερμανία, βάσει του δημογραφικού της προβλήματος, θα χρειαστεί το 2015 6 εκ. εκπαιδευμένους εργάτες τους οποίους προσπαθεί να εξασφαλίσει με αυτό το μνημόνιο συνεργασίας. Οι αλλαγές είναι ήδη προαποφασισμένες από το Ελληνικό και το Γερμανικό υπουργείο παιδείας με σχετικό μνημόνιο από τον Δεκέμβριο του 2012 και δεν έχουν συζητηθεί με κανέναν.
Στα πλαίσια αυτής της εκπαίδευσης, που διαρκεί ανάλογα με το επάγγελμα και το σχολικό απολυτήριο από δύο ως και τρεισήμισι χρόνια, ο νέος των 15 ετών και άνω αφιερώνει 70% του χρόνου μαθητείας στην πρακτική εξάσκηση εντός της επιχείρησης και 30% στην απόκτηση θεωρητικών γνώσεων στις δημόσιες επαγγελματικές σχολές. Σε όλο το διάστημα της εκπαίδευσης οι μαθητευόμενοι αμείβονται από τους εργοδότες στη βάση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας(;;;)
Ερωτήματα:Σε ποιες ελληνικές επιχειρήσεις θα εφαρμοστεί αυτό το μοντέλο, μέσα σε μια καταρρέουσα αγορά; Με τι αμοιβές και τι εξασφάλιση θα εργάζονται οι μαθητές και με ποιο εργασιακό δίκαιο; Θα «αντικατασταθεί» μόνιμο προσωπικό από τους φθηνούς δεκαεξάχρονους εργαζόμενους;
2. Εθνικό Πλαίσιο Προσόντων (ΕΠΠ Ή NQF)
Η Στρατηγική της ΛΙΣΣΑΒΟΝΑΣ , η Διαδικασία της ΚΟΠΕΓΧΑΓΗΣ και η Διαδικασία της ΜΠΟΛΟΝΙΑΣ , οδηγούν στο ΕΘΝΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΠΡΟΣΟΝΤΩΝ το οποίο είναι ήδη υπο εξέλιξη και διαμορφώνεται σύμφωνα με το Ευρωπαικό πλαίσιο προσόντων, το EQF (EUROPEAN QUALIFICATION FRAMEWORK)
Το Ευρωπαϊκό Πλαίσιο Προσόντων (EQF) είναι ένα κοινό ευρωπαϊκό πλαίσιο ταξινόμησης και κατάταξης των προσόντων. Λειτουργεί ως μηχανισμός μετάφρασης που επιτρέπει την ευκολότερη ανάγνωση και κατανόηση των προσόντων σε διαφορετικές χώρες και συστήματα στην Ευρώπη. Έχει δυο βασικούς στόχους:
- την προώθηση της κινητικότητας των πολιτών από χώρα σε χώρα, και
- τη διευκόλυνση της διά βίου μάθησής τους.
Το ΕΠΠ πιστοποιεί / κατηγοριοποιεί γνώσεις – δεξιότητες και ικανότητες σε μια 8βάθμια κλίμακα και οδηγεί στην απόκτηση του Europass, που είναι βιογραφικό ευρωπαικών προδιαγραφών απαραίτητο για την «εργασιακή μετακίνηση» στην Ευρώπη.
«Με τη συγκρότηση ενός Εθνικού Πλαισίου Προσόντων όλες οι μορφές τυπικής, μη τυπικής και άτυπης μάθησης όλων των βαθμίδων συσχετίζονται μεταξύ τους, τα αποτελέσματά τους αναγνωρίζονται και κατατάσσονται σε επίπεδα λαμβάνοντας υπόψη τα επίπεδα του Ευρωπαϊκού Πλαισίου»
Είναι σαφές από τα παραπάνω ότι πολύ σύντομα οι τυπικές εκπαιδευτικές δομές δεν θα είναι απαραίτητες, αφού οι μη τυπικές (κέντρα κατάρτισης) και οι άτυπες (π.χ. κατ οίκον διδασκαλία) θα μπορούν να αναγνωριστούν και να εξασφαλίσουν πιστοποίηση προσόντων. Ετσι έχουμε: απαξίωση του τυπικού σχολείου, μείωση των δομών, και κατά συνέπεια μείωση των δαπανών για την εκπαίδευση.
Παράλληλα, και σε συνδυασμό με την αυξανόμενη «μαθητική διαρροή» των τελευταίων ετών, πληθαίνουν οι νέοι που βρίσκονται εκτός εργασίας, εκπαίδευσης και κατάρτισης, η λεγόμενη γενιά ΝΕΕΤ (Not in Education, Employment or Training) (στη χώρα μας αυξημένη κατά 54,7% μεταξύ 2008 και 2011)
3. Κουπόνια Εκπαίδευσης: Ελεύθερη επιλογή σχολείου από τους γονείς και τους μαθητές
Στο πλαίσιο της νεοφιλελεύθερης ιδεολογίας προωθούνται μια σειρά μέτρων που σκοπό έχουν:
1. Διοικητική αποκέντρωση των σχολείων μέσω της παροχής διοικητικής αυτονομίας στην σχολική μονάδα (αποκοπή από την κεντρική χρηματοδότηση και έλεγχο, δυνατότητα του δ/ντη να προσλαμβάνει και να απολύει κλπ)
2. Δυνατότητα των γονιών να επιλέγουν σχολείο (parental choice) με τη χρήση σχολικού voucher
3. Χρηματοδότηση των σχολείων με κριτήριο των αριθμό των μαθητών που εγγράφονται
Στόχος των μέτρων είναι ο ανταγωνισμός των σχολείων και η συνεπακόλουθη βελτίωση της ποιότητάς τους.
Τα αποτελέσματα της ελεύθερης επιλογής σχολείου , όπου εφαρμόστηκε, είναι απογοητευτικά και ανησυχητικά:
Τα σχολεία μπήκαν σε λογικές marketing και οι γονείς σε καταναλωτικές λογικές
Οι γονείς παιδιών υποβαθμισμένων περιοχών υποστήριξαν το πρόγραμμα προκειμένου να έχουν τα παιδιά τους μια ευκαιρία. Αποδείχτηκε πως η μετακίνηση των καλών μαθητών σε «καλύτερα» σχολεία μείωσε την απόδοσή τους – δεν μπόρεσαν να ανταποκριθούν στην ανταγωνιστικότητα λόγω ανισοτήτων (frog-pond effect)
Οι γονείς στις ‘ανώτερες” περιοχές ενοχλήθηκαν από την ύπαρξη παιδιών κατώτερων τάξεων στα καλά τους σχολεία .
Τα σχολεία άρχισαν να απορρίπτουν μαθητές με προβλήματα (μαθησιακά, οικογενειακά, υγείας, συμπεριφοράς) για να διατηρήσουν την καλή τους φήμη. Ετσι, αντί να επιλέγουν οι γονείς σχολείο, επιλέγουν τα σχολεία γονείς!
Οι συνέπειες της ιδεολογίας της ελεύθερης επιλογής είναι προφανείς. Καταλήγει στην εκπαιδευτική ανισότητα που αποτελεί τη χειρότερη μορφή κοινωνικής ανισότητας. Διαιωνίζει, κάτω από τη μάσκα της ουδετερότητας, τις κοινωνικές και οικονομικές ανισότητες και υπονομεύει τη βάση της κοινωνικής συνοχής και της δημοκρατίας, ακόμη και την ίδια τη λειτουργία της αγοράς που χρειάζεται κατάλληλα εκπαιδευμένο ανθρώπινο δυναμικό.
Επίλογος
(από άρθρο του Ν Φωτόπουλου Τα εκπαιδευτικά συστήματα και ο εφιάλτης της ανεργίας)
Είναι σαφές ότι καμία εκπαιδευτική μεταρρύθμιση από μόνη της δεν θα ευδοκιμήσει αν δεν συντρέξουν δομικοί μετασχηματισμοί που θα αντιμετωπίζουν την ανεργία στη ρίζα της, με δεδομένο ότι οποιοδήποτε ρηξικέλευθο εγχείρημα οφείλει να αναμετρηθεί με τους όρους ενός ιδιαίτερα δυσμενούς, ακραία άνισου και ανταγωνιστικού διεθνούς περιβάλλοντος στο πλαίσιο της παγκοσμιοποίησης. Η κινητικότητα του κεφαλαίου, οι αναδιαρθρώσεις των αγορών εργασίας, οι μεταβολές στις παραγωγικές και τεχνολογικές δομές, οι επαναπροσδιορισμοί στα συστήματα των προσόντων, οι δομικές και εγγενείς κρίσεις του καπιταλιστικού συστήματος, καθώς και μια σειρά άλλων παραγόντων, επιφέρουν ραγδαίες μεταβολές στη σύνθεση, την κατανομή αλλά και την ταυτότητα του εργατικού δυναμικού, με συνέπεια η εκπαίδευση, ως συστημικό μόρφωμα, να βρίσκεται υπό καθεστώς διαρκούς πίεσης.
Είναι σαφές ότι όσο αναγκαίο είναι να ενισχύσουμε το ιδεώδες μιας νεωτερικής παιδείας μέσα από την καλλιέργεια των ανθρωπιστικών και κοινωνικών σπουδών, τις τέχνες και τον πολιτισμό, τόσο σημαντικό είναι να δούμε ρεαλιστικά την προοπτική μιας υγιούς σύνδεσης της εκπαίδευσης με την απασχόληση, δίνοντας ελπίδα και όραμα ζωής στους νέους ανθρώπους.
Εν κατακλείδι, εκτός από την αυτονόητη αντίσταση στη θηριωδία της εποχής, επιτακτικό μέλημα αποτελεί ο κριτικός αναστοχασμός και η εγρήγορση για την παραγωγική ανασυγκρότηση και την εκπαιδευτική αναγέννηση της χώρας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου