Τα Μέσα και το έξω
Του Παντελή Μπουκάλα
Δεν το παρατηρούμε τώρα πρώτη φορά, με την προβολή των διαδηλώσεων στην Τουρκία, δεν παύει πάντως να είναι αξιοσημείωτο: Οι ελληνικοί δίαυλοι παρουσιάζουν οποιαδήποτε αντικυβερνητική διαμαρτυρία στο εξωτερικό με ενθουσιασμό και συμπάθεια και όχι απλώς με πνεύμα ευμενούς ουδετερότητας. Ακόμα και αν οι κάμερες καταγράφουν στην Τουρκία, τη Σουηδία, τη Γαλλία, τη Χιλή ή την Αργεντινή επεισόδια της ίδιας έντασης και του ίδιου χαρακτήρα με όσα συμβαίνουν στην Ελλάδα, επιτιμητικός λόγος σπανιότατα ακούγεται.
Τα δικά μας είναι πάντοτε «έκτροπα». Τα του εξωτερικού, «συγκρούσεις». Εξω, όπως μονότονα ακούμε, τα μαντίλια τα βάζουν στο πρόσωπό τους οι άνθρωποι για να προστατευτούν από δακρυγόνα, πιπέρια κτλ. Εδώ, ακόμα και οι γηραιοί μαντιλοφόροι χαρακτηρίζονται «κουκουλοφόροι». Κάτι ανάλογο συμβαίνει με τους καιόμενους κάδους απορριμμάτων. Στις πλατείες του εξωτερικού, οι διαδηλωτές τούς βάζουν φωτιά αντιδακρυγονικού περιεχομένου. Στις δικές μας υποτίθεται ότι όλα οφείλονται στην καταστροφική μανία και όχι στο ένστικτο της αυτοπροστασίας. Οι αντιμνημονιακοί αγώνες του εξωτερικού είναι αυθόρμητοι και δίκαιοι. Οι δικοί μας, «αυτοκτονικοί» και «κομματικώς υποκινούμενοι».
Οι ξένες δυνάμεις ασφαλείας κατακεραυνώνονται από τα ελληνικά κανάλια, και δικαίως, για τα βίαια κατασταλτικά τους μέτρα και για την αντιδημοκρατική συμπεριφορά τους. Οι δικές μας, όμως, παρασταίνονται σαν να βρίσκονται πάντοτε εν αμύνη ή εν δικαίω βρασμώ ψυχής, εξ ου και η λεπταίσθητη διαχείριση των εικόνων, με αποσιωπήσεις, υπερτονισμούς ή υποβαθμίσεις, ώστε η συνολική αναπαράσταση να ταιριάζει στο έτοιμο σενάριο. Και ενώ για την Ελλάδα τσιγκουνεύονται τον χαρακτηρισμό «εξέγερση» όσο μαζική, επίμονη και πολιτικοποιημένη κι αν είναι μια ακολουθία διαδηλώσεων, για τα συμβάντα άλλων χωρών οι ηλεκτρονικοί χορογράφοι της κοινής γνώμης υιοθετούν ταχύτατα τον βαρύ όρο «επανάσταση», πριν καν οι εξεγερμένοι αποκτήσουν δύο-τρία κοινά και ξεκάθαρα συνθήματα και στοιχειώδη οργάνωση.
Κάτι ακόμα. Ενώ τόσο η δική μας κυβέρνηση (όποιον χρωματισμό κι αν είχε τα τελευταία χρόνια) όσο και οι ξένες ερμηνεύουν με τον ίδιο ευφυή αστυνομικό-συνωμοσιολογικό τρόπο γεγονότα της ίδιας περίπου αιτιολογίας και παραπλήσιας μορφοποίησης, τα κανάλια μεροληπτούν, για λόγους που τα ίδια τούς ξέρουν πολύ καλύτερα απ’ ό,τι θα κατορθώσουμε ποτέ να μάθουμε εμείς. Υιοθετούν λοιπόν και προβάλλουν σχεδόν μονοφωνικά τον ελληνικό κυβερνητικό λόγο, αναφέρουν όμως μετά λοιδορίας τους ισχυρισμούς της ισπανικής, της πορτογαλικής ή όποιας άλλης κυβέρνησης αντιμετωπίζει με τη σειρά της «απροσδόκητες» κοινωνικές εκρήξεις.
Οσον αφορά ιδιαίτερα το τουρκικό κίνημα, μόνο οργή προκάλεσε η σπουδή ορισμένων καναλιών να μετρήσουν πόσο θα ωφεληθεί ο ελληνικός τουρισμός. Για τη δημοκρατία αγωνίζονται οι γείτονες, ω ευρώμυαλοι. Οχι για τα δικά μας ρουμ του λετ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου