Η αλήθεια της λίστας Λαγκάρντ...
Της Ζέζας Ζήκου
Σε μια χώρα με χρόνια αδυναμία καταπολέμησης της φοροδιαφυγής και σε μια εποχή που η χώρα αυτή τελεί υπό χρεοκοπία, μία λίστα με τους Ελληνες καταθέτες σε τράπεζα της Ελβετίας σημαίνει τεράστια ευθύνη για όποιον την έχει στην κατοχή του. Είναι μία ευθύνη την οποία ο αρμόδιος δημόσιος λειτουργός-υπουργός οφείλει να τη φέρει εις πέρας με τρόπο απολύτως διαφανή και θεσμικά άψογο, εξασφαλίζοντας την ακεραιότητά του σε κάθε βήμα της διαδικασίας. Οταν σε άλλες χώρες, στις οποίες έδωσε τη λίστα η κυρία Λαγκάρντ, από τα τέλη του 2009 εισπράχτηκαν δισεκατομμύρια... εδώ, με τα νέα έγγραφα που απέστειλε το υπουργείο Οικονομικών της Γαλλίας, καταρρίπτεται παταγωδώς ο ισχυρισμός του πρώην υπουργού Οικονομικών Γιώργου Παπακωνσταντίνου ότι η λίστα Λαγκάρντ ήταν ανεπίσημο έγγραφο και προϊόν υποκλοπής και δεν μπορούσε να αξιοποιηθεί.
Με συνέπεια, η ολομέλεια της Βουλής, προχθές, με «συντριπτική» πλειοψηφία να προσθέσει το αδίκημα της απιστίας σε βαθμό κακουργήματος στο ήδη βαρύ κατηγορητήριο του κ. Παπακωνσταντίνου, ανοίγοντας έτσι τον δρόμο για την παραπομπή του στο Ειδικό Δικαστήριο. Πάντως, η απόφαση της ολομέλειας εντάσσει στις αρμοδιότητες της Προανακριτικής την τεκμηρίωση του αδικήματος της απιστίας σε βαθμό κακουργήματος.
Από τα νέα έγγραφα που απέστειλε το υπουργείο Οικονομικών της Γαλλίας προκύπτει ότι οι γαλλικές αρχές έστειλαν επίσημα το cd στον τότε υπουργό Οικονομικών κάνοντας χρήση της φορολογικής σύμβασης Ελλάδας - Γαλλίας για την ανταλλαγή φορολογικών. Πέραν αυτού, στο διαβιβαστικό τους έγγραφο επισήμαιναν ότι το περιεχόμενο της λίστας μπορεί να χρησιμοποιηθεί μόνο για «φορολογικούς σκοπούς», εκθέτοντας με τον τρόπο αυτό τις φαιδρές δικαιολογίες του κ. Παπακωνσταντίνου περί «παράνομου προϊόντος και άρα μη αξιοποιήσιμου»! Αποδείχθηκε, ξανά, γιατί αυτό το δύσμοιρο κράτος δεν τα καταφέρνει με τη φοροδιαφυγή. Προφανώς, η δημοκρατία δεν πρέπει να φέρεται εκδικητικά, αλλά δεν μπορεί να υπομένει επί μακρόν τον ευτελισμό της από πολλούς που διαχειρίστηκαν πλημμελώς δημόσιες υποθέσεις. Πρόκειται για ανθρώπους που πολιτεύθηκαν με τρομερή αλαζονεία, που αισθάνονταν ανέλεγκτοι, υπεράνω κανόνων και νόμων, αιώνιοι νομείς της εξουσίας και όχι υπηρέτες του δημόσιου συμφέροντος. Αλλά, αρκετοί εξ αυτών εξακολουθούν να βρίσκονται σε καίριες θέσεις του κράτους, αυτού που οι ίδιοι οδήγησαν στη χρεοκοπία.
Η τιμωρία, άρα, έχει παραδειγματικό χαρακτήρα. Και δρα ενισχυτικά για το δημοκρατικό φρόνημα, που τόσο έχει υποφέρει τα τελευταία πολλά χρόνια από την κατά συρροήν παραγραφή αξιόποινων πράξεων πολιτικών προσώπων. Ολα τα μεγάλα σκάνδαλα πέρασαν από τα όργανα της Βουλής και κανένα δεν κατέληξε σε παραδειγματική τιμωρία. Αυτή η σκανδαλώδης απαλλαγή υπονόμευε διαρκώς την ισονομία και την ισοπολιτεία, τραυμάτιζε διαρκώς το πολίτευμα, και κλόνισε εντέλει την πίστη των πολιτών στη δημοκρατία. Η οικονομική καταστροφή, η πτώχευση, ήταν η υλική έκφραση της ήδη συντελεσθείσας ηθικής φθοράς. Ελπίζουμε ωστόσο η τιμωρία αφενός να είναι δίκαιη και παραδειγματική· αφετέρου, να δράσει προωθητικά για την εκ παραλλήλου ανασυγκρότηση των θεσμών και την αναγέννηση της πολιτικής. Η τιμωρία μόνη δεν είναι αρκετή· απαιτείται υπέρβαση και αναδημιουργία. Η κάθαρση του πολιτικού συστήματος είναι λαϊκή απαίτηση. Χωρίς κάθαρση η Ελλάδα δεν μπορεί να πάει μπροστά. Να είναι σίγουροι όλοι αυτοί οι πολιτικοί, που με πράξεις ή παραλείψεις τους ζημίωσαν τον ελληνικό λαό, πως η τεχνητή αφάνεια στην οποία προσπαθούν να διολισθήσουν δεν θα τους σώσει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου