Ο Σαμαράς αποδέχθηκε την εκβιαστική παρέμβαση του Ομπάμα και τον έλεγχο των ΗΠΑ στην ενεργειακή πολιτική της χώρας με τη σύναψη ενεργειακού μνημονίου Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ
Μνημόνιο εν ενεργεία
Η επίσκεψη του Ελληνα πρωθυπουργού στο Λευκό Οίκο ανέδειξε το γεωπολιτικό παιχνίδι της Ουάσιγκτον, η οποία χρησιμοποιεί την απελπιστική κατάσταση στην οποία βρίσκεται η ελληνική οικονομία για να εγκλωβίσει τη χώρα στο τριγωνικό σύστημα ασφάλειας που επεξεργάζεται με τις άλλες δύο γωνίες του τριγώνου - Ισραήλ και Τουρκία.
Η επίσκεψη ήταν μια στοχευμένη αμερικανική ενέργεια που, ανεξόδως, διασφαλίζει μελλοντικώς την αμερικανική παρουσία σ' ένα κρίσιμο και υπό διαμόρφωση γεωπολιτικό ενεργειακό χάρτη.
Προ των πιεστικών της αναγκών, η κυβέρνηση Σαμαρά είναι προφανές ότι αποδέχθηκε εκβιαστικά έναν υποδεέστερο ρόλο για τη χώρα που κάτω από τις συγκυρίες μπορεί ν' αποδειχθεί, δυνητικά και σε βάθος χρόνου, εις βάρος των ελληνικών συμφερόντων.
Το τριμερές σύμφωνο
Οπως αποκάλυψε η «Ε», προαπαιτούμενο της επίσκεψης του Ελληνα πρωθυπουργού στην αμερικανική πρωτεύουσα ήταν η σύναψη τριμερούς συμφώνου ενεργειακής συνεργασίας της Ελλάδας με Κύπρο και Ισραήλ, γεγονός που, μέσω Τελ Αβίβ, εγκλωβίζει την ελληνική εξωτερική πολιτική στη βούληση της Ουάσιγκτον, η οποία, εν είδει Μνημονίου, μέσα από την ιδιότυπη αυτή σχέση θα «ρεγουλάρει» τα περιθώρια των ελληνικών κινήσεων και χειρισμών.
Γίνεται αντιληπτό πως, κατ' αναλογίαν με τα τεκταινόμενα των μεταρρυθμίσεων στο οικονομικό Μνημόνιο με τη Γερμανία, η Ελλάδα θ' αναγκασθεί να κάνει... «μεταρρυθμίσεις» και στην εξωτερική της πολιτική ακολουθώντας τις εντολές της Ουάσιγκτον στα πλέον σοβαρά εκ των εθνικών της ζητημάτων, που επί 40 και πλέον χρόνια παρέμεναν παγωμένα, παρά τις τουρκικές προσπάθειες για αλλαγή του στάτους κβο στο Αιγαίο.
Συναφώς, πρέπει ν' αναμένεται ότι οι πρώτες μεταρρυθμίσεις θα έλθουν σε ζητήματα ενεργειακής συνεργασίας μέσα από συνεκμετάλλευση του Αιγαίου και με την εποπτεία του Ισραήλ εν είδει τοποτηρητού των αμερικανικών συμφερόντων. Περαιτέρω μεθερμηνευόμενο, αυτό μπορεί κάλλιστα και εκ των πραγμάτων να οδηγήσει στην «πακετοποίηση» των εκκρεμοτήτων με την Τουρκία, με τις δυο πλέον χώρες -Ελλάδα και Κύπρο- να κάνουν παραχωρήσεις στην εξ ανατολών γείτονα κάτω από αμερικανικές πιέσεις εν ονόματι της ενεργειακής ασφάλειας και των αβέβαιων ακόμη οικονομικών αποτελεσμάτων που θα προβληθούν αρκούντως για να κάμψουν τυχόν αντιρρήσεις.
Με αυτή τη συλλογιστική, ενδεχομένως να ικανοποιεί την Αγκυρα το «ξεμπρόστιασμα» της Ελλάδας μέσα από τη δημοσιοποίηση του τριγωνικού άξονα συνεργασίας Ελλάδας, Κύπρου και Ισραήλ, γιατί έτσι «ανοίγει η βεντάλια» και, πέραν της Κύπρου, στο κάδρο των παραχωρήσεων μπαίνει και η Ελλάδα. Σημειωθήτω, πως απώτερος στόχος της τριμερούς αυτής συνεργασίας είναι ζητήματα ασφαλείας, κάτι που μόνο η Ουάσιγκτον μπορεί να διαχειριστεί από το παρασκήνιο.
Στο «ραντάρ» των ΗΠΑ
Ετσι, η μέσω της Noble Energy ανάμειξη των ΗΠΑ στην Κύπρο, που θεωρητικά αποτελούσε εγγύηση για τις κυπριακές εξορύξεις, παίρνει μια διαφορετική διάσταση και αποκαλύπτει το γεωπολιτικό βάθος στο αμερικανικό παιχνίδι, που «διανθίστηκε» κατά καιρούς και με τις στημένες αλλά απόλυτα ηλεγμένες τουρκικές απειλές.
Η προσπάθεια συνεργατών του κ. Σαμαρά να περάσουν το μήνυμα ότι με την επίσκεψη του πρωθυπουργού η χώρα μπαίνει στο γεωπολιτικό ραντάρ των Αμερικανών, είναι διφορούμενης σημασίας, ιδιαίτερα αν ληφθεί υπ' όψιν ότι η παντελής απουσία της Ελλάδας από τις διεθνείς εξελίξεις δεν παρέχει δυνατότητες για συζήτηση με σοβαρούς γεωπολιτικούς όρους. Για τους Αμερικανούς, η Ελλάδα είναι «μικρό ψάρι» στον ανταγωνισμό τους με τη Γερμανία, αλλά προσφέρθηκαν ευχαρίστως να «δουν» τον κ. Σαμαρά από τη στιγμή που αυτός, παρά τις αρχικές του επιφυλάξεις, ενέδωσε στο ενεργειακό παιχνίδι των Αμερικανών που πλέον «πατάνε γερά» στην περιοχή.
Για τα εσωτερικά της χώρας, υπάρχει πολύ χαμηλή εκτίμηση στην Ουάσιγκτον (χαρακτηρίζουν την κατάσταση εμφυλιοπολεμική) και κατ' αντανάκλασιν θα είχαν σοβαρές επιφυλάξεις να κάνουν συστάσεις για αμερικανικές επενδύσεις στη χώρα, παρά μόνον εκείνες που τη «δένουν» ενεργειακά.
Οι Αμερικανοί διαβλέπουν βαθύτερη κρίση στην Ελλάδα περί τα τέλη του χρόνου και εξηγούν πως έως τώρα έχει αποφευχθεί λόγω της επιδεικνυόμενης πολιτικής ανοχής του Βερολίνου και της τουριστικής περιόδου που, από κοινού, της δίνουν μια προσωρινή ανάσα. Εκτιμούν ότι τα πράγματα θα πάρουν διαφορετική τροπή κατά την αξιολόγηση της τρόικας το φθινόπωρο, όταν οι δανειστές πρέπει ν' αποφασίσουν για το είδος των δύσκολων υποχωρήσεων που πρέπει να υπάρξουν για να μην καταρρεύσει η δικομματική κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου