"Η Tέχνη δεν είναι πολυτέλεια, αλλά ανάγκη για τους μαθητές"

 

Παπαντωνίου Κ.

Έναν μήνα πριν την έναρξη της σχολικής χρονιάς, η κυβέρνηση έχει καταφέρει ήδη να δώσει σάρκα και οστά στο ζοφερό τοπίο που οραματίζεται για την εκπαίδευση με λιγότερα σχολεία, λιγότερα μαθήματα, λιγότερους καθηγητές, λιγότερους μαθητές και μέσω του διαχωρισμού επετηρίδας - ΑΣΕΠ και των καταργήσεων οργανικών θέσεων, με φθηνότερο εργατικό δυναμικό και ελαστικές σχέσεις εργασίας. Από το τελευταίο non paper που έφτασε στις Περιφερειακές Διευθύνσεις Εκπαίδευσης, προκύπτει ότι μαθήματα που εξισορροπούσαν το βαρύ σχολικό πρόγραμμα τόσο λόγω αντικειμένου αλλά κι επειδή έσπαγαν τη μονοτονία, όπως τα καλλιτεχνικά, η μουσική, η τεχνολογία και η οικιακή οικονομία οδεύουν προς αφανισμό και μαζί τους κι ολόκληροι κλάδοι εργαζομένων.

 

Στον Καιάδα η επετηρίδα

"Διαμορφώνεται ένα στείρο σχολείο", υποστηρίζουν εκπαιδευτικοί που φοβούνται ότι θα δουν την πόρτα της εξόδου, ενώ είναι πολλοί ακόμα όσοι βιώνουν τον εφιάλτη της πλήρους απαξίωσης, καθώς, βάσει της προβλεπόμενης ρύθμισης, οι εργαζόμενοι διαχωρίζονται σε ανώτερους και κατώτερους, ανάλογα με το αν διορίστηκαν μέσω επετηρίδας ή μέσω ΑΣΕΠ, με αποτέλεσμα χρόνια προϋπηρεσίας να καταλήγουν στον κάλαθο των αχρήστων.

"Η μοριοδότηση θα είναι υψηλότερη για όσους μπήκαν μέσω ΑΣΕΠ (30 μόρια) απ' όσους μπήκαμε μέσω επετηρίδας (5 μόρια)", επισημαίνει στην "Αυγή" η Αριάδνη Χάγερ, 40 ετών, καθηγήτρια εικαστικών. Υπενθυμίζεται ότι η επετηρίδα αποτελούσε μέχρι το 1997 το μοναδικό σύστημα διορισμού σύμφωνα με την τότε υπάρχουσα νομοθεσία. Η κυβέρνηση, θέλοντας προφανώς να ξεφορτωθεί τους παλιότερους κι υψηλότερα αμειβόμενους εκπαιδευτικούς, τους πετά στον Καιάδα. Είναι χαρακτηριστικό ότι το μάξιμουμ μορίων που μπορεί να συγκεντρώσει εκπαιδευτικός της επετηρίδας με μεταπτυχιακά και διδακτορικό δεν ξεπερνά τα 13!

Η Αρ. Χάγερ δεν έχει καταφέρει ακόμα να κατοχυρώσει μόνιμη οργανική θέση. "Κάθε χρόνο μαθαίνω τον Σεπτέμβρη που θα με στείλουν". Χρόνια αναμονής, με την ελπίδα για μονιμοποίηση, πηγαίνουν χαμένα...

  Αποκλείουν παιδιά από την εκπαίδευση

Μαθήματα με πυρήνα τον πολιτισμό αποτέλεσαν το εύκολο θύμα. Σε συνθήκες κρίσης η τέχνη περισσεύει. Ή μήπως όχι; "Μαθητές που δεν πάνε καλά, για παράδειγμα στα Αρχαία ή στα Μαθηματικά, μπορεί να έχουν καλή σχέση με την τέχνη. Η επαφή με κάτι που αγαπούν τονώνει την αυτοπεποίθησή τους και λειτουργούν συνολικά καλύτερα. Δεν μαθαίνουν απλώς να ζωγραφίζουν 2-3 σχέδια", υποστηρίζει η Αρ. Χάγερ.

"Είχα μαθητή που δήλωνε ανοιχτά ότι είναι ομοφυλόφιλος. Είχε μείνει τρία χρόνια στην ίδια τάξη λόγω πολλών απουσιών. Βίωνε τον ρατσισμό κι έμενε σπίτι. Αυτό άλλαξε. Άρχισε να ασχολείται ενεργά με το μάθημα, κάνοντας άψογα όσα του ζητούσα. Ήταν πολύ καλός στην κατασκευή κοσμημάτων, θα μπορούσε να πάει στη Χρυσοχοΐα, αλλά τα τεχνικά σχολεία έκλεισαν. Πολύ μεγάλο κομμάτι των παιδιών δεν θα έχει θέση στην εκπαίδευση του αύριο", προσθέτει.

 

Όχι σε ανθρώπους - μηχανές

Εξευτελιστική χαρακτήρισε τη συζήτηση που έχει ανοίξει για το αν έχει θέση η τέχνη στην Παιδεία ο Μιχάλης Μαυρομιχάλης, καθηγητής Μουσικής στα Γρεβενά. "Ο άνθρωπος δεν είναι υπολογιστική μηχανή, ούτε αποθήκη γνώσεων", εξηγεί. Η γυναίκα του είναι δασκάλα μουσικής στο δημοτικό. Αμφότεροι μόνιμοι. Θεωρητικά με εξασφαλισμένο μέλλον και εισόδημα. Πλέον κινδυνεύουν να χάσουν τα πάντα. "Δεν τολμάμε να φανταστούμε τι θα συμβεί. Έχουμε τρία παιδιά, άρα και πολλά έξοδα. Εγώ κι η γυναίκα μου μπορούμε να ζήσουμε λιτά, αλλά τα παιδιά μας χρειάζονται διαφορετική φροντίδα και μέριμνα".

Οι συνεχείς περικοπές στους μισθούς τους, είχαν ως αποτέλεσμα τα έξοδα να μειωθούν στο ελάχιστο δυνατό. Η ανάγκη να συμπληρώσουν τις απαιτούμενες ώρες αλλάζει τα δεδομένα και μεταφράζεται σε... καθημερινή περιοδεία. "Θα πρέπει να δουλέψουμε και σε άλλα σχολεία και μάλλον σε άλλες περιοχές, ίσως και εκτός νομού. Η βενζίνη μόνο, μας βγάζει αυτόματα εκτός υπολογισμών. Φανταστείτε ότι τώρα που δεν χρησιμοποιούμε τ' αμάξι, υπάρχουν μέρες που δεν έχουμε ευρώ στην τσέπη".

 

"Μας οδηγούν στη μετανάστευση"

Προοπτικές για διαφορετική απασχόληση δεν φαίνονται στον ορίζοντα. "Έχω ψάξει για πολλά επαγγέλματα πάνω στο αντικείμενό μου χωρίς επιτυχία. Ακόμα κι αν θέλω να παρουσιάσω έργα μου, δεν μπορώ πια, καθώς δεν έχω λεφτά για να πληρώσω γκαλερί", μας λέει η Αρ. Χάγερ. Οι ανάγκες όμως τρέχουν. Η ανεργία την τρομοκρατεί. "Ο σύζυγός μου δουλεύει περιστασιακά, ως οικοδόμος. Τα τελευταία χρόνια δεν βρίσκει συχνά δουλειά. Αν χάσουμε λοιπόν και το δικό μου εισόδημα, τότε θα είναι αδύνατο να τα βγάλουμε πέρα με τρία παιδιά, ενοίκιο και λογαριασμούς. Σκεφτόμαστε ακόμα και τη μετανάστευση". Η ίδια επιλογή βρίσκεται στο πίσω μέρος του μυαλού και του Μ. Μαυρομιχάλη. "Εκείνοι δεν έχουν plan Β, εμείς πρέπει να έχουμε όμως"...

  "Τι άλλο να εξάγουμε;"

Την αμέριστη συμπαράστασή της στους καθηγητές εξέφρασε η Πρυτανεία της Ανώτατης Σχολής Καλών Τεχνών και ζήτησε να μην καταργηθεί η Αισθητική Αγωγή στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, καθώς πρόκειται για ένα μάθημα που "μορφώνει στα κρίσιμα, ευαίσθητα χρόνια της γυμνασιακής εκπαίδευσης μέσα από την εμπειρία, την έκφραση και την επικοινωνία έναν έφηβο και αυριανό ενεργό πολίτη, ικανό να συνθέσει, να κρίνει, να εκφραστεί, να επικοινωνήσει, να ευαισθητοποιηθεί, να αναγνωρίσει και να δημιουργήσει ποιότητες ζωής, να συνδιαμορφώσει δημιουργικά το περιβάλλον και τις κοινωνικές σχέσεις του". Άλλωστε, όπως συμπληρώνεται στη σχετική ανακοίνωση, "το συγκριτικό πλεονέκτημα της χώρας μας υπήρξε ανέκαθεν ο πολιτισμός, οι τέχνες, η γέννηση της Φιλοσοφίας και της Δημοκρατίας και οι αγώνες που συνδέθηκαν με την υπόθεση της θέσπισης μιας δημοκρατικής κοινωνίας. Τι άλλο θετικό εξακολουθούμε να εξάγουμε;".

http://www.avgi.gr/