ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΑ ΑΝΤΙΠΑΛΑ ΔΙΠΟΛΑ
Απεργίες και επιστρατεύσεις
Ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να μετατοπίσει τη συζήτηση στα αιτήματα και τις διεκδικήσεις των απεργών
Της Θεανώς Φωτίου*
Αυτές τις μέρες, τα ΜΜΕ στρέφουν την προσοχή τους στις κινητοποιήσεις
των εκπαιδευτικών, στην πιθανολογούμενη επιστράτευσή τους και στις
αντιδράσεις του ΣΥΡΙΖΑ. Ορίζεται, λοιπόν, το πεδίο των συγκρούσεων και
διαμορφώνονται τα αντίπαλα δίπολα: εκπαιδευτικοί-κυβέρνηση και
ΣΥΡΙΖΑ-κυβέρνηση. Συσκοτίζονται όμως έτσι με κάθε τρόπο οι πραγματικές
αντιθέσεις: εκπαίδευση για όλους- εκπαίδευση για τους λίγους, παιδεία ή
αμάθεια, δημοκρατία ή κατάλυση του Συντάγματος και των νόμων. Εδώ και
πολύ καιρό, όταν απεργεί ένας κλάδος, σπάνια αναφέρονται με σαφήνεια οι
λόγοι για τους οποίους απεργεί και τι ακριβώς διεκδικεί. Οταν πάλι κάτι
αναφέρεται, γίνεται με τόσο ελλειπτικό τρόπο, ώστε, τελικά, το μόνο που
μένει είναι η ίδια η απεργία ως μια ακραία ενόχληση στην κανονικότητα
της κοινωνίας.
Θυμάται κανείς τι διεκδικούσαν οι ναυτεργάτες, οι
εργαζόμενοι στο μετρό, οι εκπαιδευτικοί, οι χαλυβουργοί; Θυμόμαστε όμως
πολύ καλά τον διασυρμό των απεργών. Συνήθως ήταν ανίκανοι, αρνούνταν να
αξιολογηθούν, στις τάξεις τους περιλαμβανόταν πληθώρα επιόρκων, ήταν
μέτοχοι σε σκάνδαλα και διαφθορά. Αποτελούσαν το πελατειακό κράτος που
έστησαν οι κακές κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. και αντιδρούσαν στη σημερινή
καλή κυβέρνηση της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ, την κυβέρνηση της κάθαρσης, των
μεταρρυθμίσεων, των εκσυγχρονισμών, της σωτηρίας με ηγήτορες τους ίδιους
πολιτικούς που ηγούνταν στις κακές κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ.
Βλέπετε τίποτα παράδοξο εδώ;
Μέσα σ’ ένα χρόνο, ένας θεσμικός Αρμαγεδδών θέρισε Πανεπιστήμια, ΤΕΙ,
Γενικά και Τεχνολογικά Λύκεια, εκπαιδευτικούς και μαθητές, ενώ 100
χιλιάδες παιδιά εγκατέλειψαν συνολικά το σχολείο για να πυκνώσουν τις
τάξεις της μαύρης εργασίας, όπως αποκαλύπτει ο διεθνής Τύπος. Θυμάται
κανείς τι έγινε τελικά με το «σχέδιο Αθηνά»; Αφιερώθηκε έστω μία
ουσιαστική συζήτηση αποκλειστικά σε θέματα παιδείας στα ιδιωτικά
κανάλια; Εξηγήθηκε μήπως το λογικό παράδοξο οι επιστήμονες, μετανάστες
πια στο εξωτερικό, που αποφοίτησαν από τα ελληνικά πανεπιστήμια της
βίας, της ανομίας και της τρομοκρατίας, γιατί είναι περιζήτητοι στις
ξένες χώρες;
Είναι αναγκαία στρατηγική η μετατόπιση κάθε φορά της συζήτησης από
την ουσία μιας διεκδίκησης αποκλειστικά στο ενοχοποιημένο μέσο της
διεκδίκησης, δηλαδή την απεργία. Ετσι, το ερώτημα είναι ένα και
αποκλειστικό: πότε θα τελειώσει η απεργία; Η ερώτηση υπαινίσσεται το
αναπόφευκτο τέλος, δηλαδή την ήττα, και υποβάλλει μια ιδέα που το
σύστημα επιθυμεί να εγκαθιδρυθεί τη συλλογική συνείδηση: Αν είναι έτσι,
γιατί να ταλαιπωρηθεί το κοινωνικό σύνολο; Καλύτερα να απαγορευτεί η
απεργία εκ των προτέρων. Ετσι νομιμοποιείται το γελοίο μέτρο της
προληπτικής επιστράτευσης.
Αυτό είναι το σκοτεινό ιδεολογικό πλαίσιο που υφαίνεται όλο τον
προηγούμενο χρόνο, με όλες τις επιστρατεύσεις. Γιατί ας μη γελιόμαστε:
κάθε απεργία σε συνθήκες κρίσης είναι επικίνδυνη, μπορεί να διαρρηγνύει
συνειδήσεις και να γίνει θρυαλλίδα ευρύτερων κοινωνικών συσπειρώσεων.
Αυτό φοβούνται οι κυβερνήσεις χωρίς λαϊκό έρεισμα, εντολοδόχοι
μνημονιακών νόμων και πρακτικών. Η απεργία είναι δικαίωμα των
εργαζομένων. Προστατεύεται από τους νόμους και το Σύνταγμα. Δεν
ακυρώνεται, δεν φαλκιδεύεται με καμιά θεσμική ακροβασία. Αυτό το ξέρει
καλά ο ΣΥΡΙΖΑ και οφείλει να το υπερασπιστεί κατά παράνομων,
αντισυνταγματικών πράξεων. Οφείλει, δηλαδή, να υπερασπιστεί το επί της
ουσίας διακύβευμα, που είναι πρώτα απ’ όλα το δικαίωμα της ίδιας της
απεργίας ως μέσο διεκδίκησης δικαιωμάτων και απαίτησης βελτιώσεων.
Επειτα οφείλει να μετατοπίσει τη συζήτηση στα αιτήματα και τις
διεκδικήσεις των απεργών, που δεν αφορούν μόνο τον εργασιακό τους χώρο,
αλλά το σύνολο του λαού, αφού, στη συγκεκριμένη περίπτωση, απειλείται η
ίδια η παιδεία. Σήμερα περισσότερο από κάθε άλλη φορά. Οπως το είπε ο
πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξης Τσίπρας, στη Βουλή: «Η επόμενη σύγκρουση και
απεργία θα έχει μπροστά τις δυνάμεις του δημοκρατικού τόξου, αν
πράγματι αισθάνονται ότι είναι δυνάμεις του δημοκρατικού τόξου, για να
υπερασπιστούν τα κοινωνικά δικαιώματα και το Σύνταγμα».
* Βουλευτής Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου