Από τη Γούβα και κακός;
Νίκος Μιχαλολιάκος: Σας ευχαριστώ που με δεχτήκατε
Κάρολος Παπούλιας: Για όνομα του Θεού, μην το λέτε αυτό
Νίκος Μιχαλολιάκος: Έναν τόσο κακό άνθρωπο
Κάρολος Παπούλιας: Δε νομίζω
Νίκος Μιχαλολιάκος: Όχι, όπως τέλος πάντων εικάζουν και λένε
Κάρολος Παπούλιας: Από τη Γούβα και κακός;
Νίκος Μιχαλολιάκος: Από τη Γούβα ακριβώς. Στα σύνορα Γούβας-Παγκρατίου μάλλον, Δικαιάρχου και Φιλολάου
Κάρολος Παπούλιας: Δικαιάρχου και Φιλολάου.
Δες δηλαδή τον φουκαρά τον χρυσαυγίτη μπάτσο που συλλαμβάνει τον χρυσαυγίτη μη μπάτσο. Είναι πολύ στεναχωρημένος για αυτό που κάνει, αλλά τι να κάνει; Έχει κι αυτός ο ένστολος συμπολίτης μας τα πιστεύω και τις ιδέες του αλλά τα τσαλακώνει και τα καταπνίγει, γιατί φοβάται κι αυτός τη ρήξη και δεν θα διακινδυνεύσει να βρει τον μπελά του για χάρη τους. Κι έτσι όλο αυτό το πράγμα που γινόταν τα τελευταία χρόνια (και που φυσικά δεν έχει εξαλειφθεί ακόμα το ενδεχόμενο να συνεχίσει να γίνεται και στα προσεχή) είναι πως οι χρυσαυγίτες μπάτσοι έκαναν ό,τι έκαναν γιατί ήξεραν ότι δεν πρόκειται να βρουν τον μπελά τους.
Γιατί το γενικό πολιτικό κλίμα στο υπουργείο του απηνούς ως χθες (ή και ως σήμερα, εκτός αν έχει αλλάξει τακτική και ως προς αυτό) διώκτη της Γκάρντιαν Νίκου Δένδια και στην κυβέρνηση των Αντώνη Σαμαρά, Βαγγέλη Βενιζέλου και ως πρότινος και Φώτη Κουβέλη, ήταν ακριβώς το ότι μπελά δεν θα βρουν. Γιατί το γενικό μιντιακό κλίμα έθετε έντονο προστατευτικό μανδύα στη σύνδεση Χρυσής Αυγής - Ελληνικής Αστυνομίας, το γενικό μιντιακό κλίμα ήταν πως αυτοί, οι χρυσαυγίτες μπάτσοι, προστάτευαν τη δημοκρατία μας από την παλαβή αριστερά και γενικότερα τις δυνάμεις του χάους της δραχμής.
Και κάπως έτσι, ίσως το ερμηνευτικό κλειδί για όλους όσους είναι έτοιμοι να κάνουν εμφύλιο στο ίντερνετ, αλλά διστάζουν να πληρώσουν το κόστος έξω από αυτό, για όλους όσους είναι έτοιμοι να κάνουν εμφύλιο στα λόγια, αλλά στις πράξεις κοιτάνε τη δουλίτσα τους και τον μισθούλη τους, είναι το ποιός έχει το πάνω χέρι στην εξουσία. Ποιός δίνει τις διαταγές. Το τι είδους διαταγές δίνει έχει λίγη σημασία. Σημασία έχουν οι διαταγές, η ιεραρχία, η κανονικότητα, η διατήρηση του στάτους κβο. Ο χρυσαυγίτης μπάτσος εύχεται να τον διατάζουν μια μέρα άντρες σαν τον χρυσαυγίτη τραμπούκο, τον οποίους κοιτά στα μάτια με βαθύ μπρομαντισμό (ή και πέρα απ' αυτόν). Λίγες βδομάδες πριν είχαμε φτάσει άλλωστε πάρα πολύ κοντά και σε αυτό το σενάριο των απευθείας διαταγών. Και κυρίως τα τελευταία χρόνια ζούσαμε μια παραλλαγή αυτού του σεναρίου.
---
...να ξέρεις λέει, ότι είμαι μαζί σας λέει και είμαι πολύ στεναχωρημένος λέει γι' αυτό που κάνω, λέει, αλλά να ξέρεις ότι είμαι αναγκασμένος...
... Και μένει κόκαλο ο μπάτσος και γυρνάει και με κοιτάει στα μάτια και μου λέει ελπίζω να υπάρχουν άνδρες, λέει σαν κι εσένα οι οποίοι θα με διατάσσουν...
---
Έγραφα τις προάλλες στο μπλογκ και γράφω τώρα στο καινούριο τεύχος του Unfollow πως δεν το έχουμε με την ολική ρήξη, πως αποδεχόμαστε τα τελευταία χρόνια μια διαρκώς επιδεινούμενη πολιτική, οικονομική, κοινωνική πραγματικότητα επειδή είμαστε πολύ ηχηροί στα λόγια αλλά πολύ κονφορμιστές στις πράξεις. Αν λοιπόν μας σώζει κάτι, είναι πως αυτό κατεξοχήν ισχύει και για την άλλη πλευρά. Δες δηλαδή τον φουκαρά τον χρυσαυγίτη μπάτσο που συλλαμβάνει τον χρυσαυγίτη μη μπάτσο. Είναι πολύ στεναχωρημένος για αυτό που κάνει, αλλά τι να κάνει; Έχει κι αυτός ο ένστολος συμπολίτης μας τα πιστεύω και τις ιδέες του αλλά τα τσαλακώνει και τα καταπνίγει, γιατί φοβάται κι αυτός τη ρήξη και δεν θα διακινδυνεύσει να βρει τον μπελά του για χάρη τους. Κι έτσι όλο αυτό το πράγμα που γινόταν τα τελευταία χρόνια (και που φυσικά δεν έχει εξαλειφθεί ακόμα το ενδεχόμενο να συνεχίσει να γίνεται και στα προσεχή) είναι πως οι χρυσαυγίτες μπάτσοι έκαναν ό,τι έκαναν γιατί ήξεραν ότι δεν πρόκειται να βρουν τον μπελά τους.
Γιατί το γενικό πολιτικό κλίμα στο υπουργείο του απηνούς ως χθες (ή και ως σήμερα, εκτός αν έχει αλλάξει τακτική και ως προς αυτό) διώκτη της Γκάρντιαν Νίκου Δένδια και στην κυβέρνηση των Αντώνη Σαμαρά, Βαγγέλη Βενιζέλου και ως πρότινος και Φώτη Κουβέλη, ήταν ακριβώς το ότι μπελά δεν θα βρουν. Γιατί το γενικό μιντιακό κλίμα έθετε έντονο προστατευτικό μανδύα στη σύνδεση Χρυσής Αυγής - Ελληνικής Αστυνομίας, το γενικό μιντιακό κλίμα ήταν πως αυτοί, οι χρυσαυγίτες μπάτσοι, προστάτευαν τη δημοκρατία μας από την παλαβή αριστερά και γενικότερα τις δυνάμεις του χάους της δραχμής.
Και κάπως έτσι, ίσως το ερμηνευτικό κλειδί για όλους όσους είναι έτοιμοι να κάνουν εμφύλιο στο ίντερνετ, αλλά διστάζουν να πληρώσουν το κόστος έξω από αυτό, για όλους όσους είναι έτοιμοι να κάνουν εμφύλιο στα λόγια, αλλά στις πράξεις κοιτάνε τη δουλίτσα τους και τον μισθούλη τους, είναι το ποιός έχει το πάνω χέρι στην εξουσία. Ποιός δίνει τις διαταγές. Το τι είδους διαταγές δίνει έχει λίγη σημασία. Σημασία έχουν οι διαταγές, η ιεραρχία, η κανονικότητα, η διατήρηση του στάτους κβο. Ο χρυσαυγίτης μπάτσος εύχεται να τον διατάζουν μια μέρα άντρες σαν τον χρυσαυγίτη τραμπούκο, τον οποίους κοιτά στα μάτια με βαθύ μπρομαντισμό (ή και πέρα απ' αυτόν). Λίγες βδομάδες πριν είχαμε φτάσει άλλωστε πάρα πολύ κοντά και σε αυτό το σενάριο των απευθείας διαταγών. Και κυρίως τα τελευταία χρόνια ζούσαμε μια παραλλαγή αυτού του σεναρίου.
Έχουμε λοιπόν ένα «κίνημα» που στα λόγια τραντάζει τη γη, που καλπάζουν τα ποσοστά του, ένα στα λόγια βαθιά αντισυστημικό κόμμα, που του συλλαμβάνουν εν μια νυκτί όλη ανεξαιρέτως την ηγεσία του. Και εσένα ψηφοφόρε που τους δίνεις διψήφιο νούμερο στις δημοσκοπήσεις, σου λένε ότι το κόμμα που ψηφίζεις λειτουργεί ως εγκληματική οργάνωση. Και κατεβαίνετε να διαμαρτυρηθείτε δυόμιση κι ο κούκος και διαμαρτύρεστε πιο κουλ και κυριλέ κι από Ατενίστας. Τόσο πολύ λίγοι είστε; Τόσο πολύ κότες; Τόσο πολύ δεν ξέρετε να βγείτε στο φως και έχετε μάθει να λειτουργείτε μόνο σαν συμμορία; Τόσο πολύ από μπάτσους απαρτίζεστε και δεν σας έπαιρνε πια; Τόσο πολύ δεν ξέρετε να δράτε με άλλον τρόπο πέραν του παρακρατικού; Η πειστικότερη απόδειξη για το ότι δεν είναι κανονικό κόμμα η Χρυσή Αυγή, είναι η μη αντίδραση των ψηφοφόρων της την τελευταία εβδομάδα. Δεν είναι στην ψυχή της ένα πολιτικό κόμμα, αλλά ένα παρακρατικό μόρφωμα που αν δεν του κάνει πλάτες το κράτος λουφάζει στα σπίτια του.
Ο Μπάμπης έλεγε τις παραμονές του φόνου ότι ο εθνικισμός δεν είναι ντροπή. Ο ναζισμός όμως φαίνεται πως είναι. Χαιρετισμοί με το σώμα, χαιρετισμοί λεκτικοί, χιτλερικό μουσείο στο σπίτι του άλλου, ναζιστικά δακτυλίδια, ναζιστικά τατουάζ, αλλά όχι, εκεί, να το αρνούνται. Γιατί δεν το λένε και με λόγια; Τι σόι ξεφτιλισμένη ηγεσία είναι η χρυσαυγίτικη που δειλιάζει να ονοματίσει αυτό που πρεσβεύει; Πείτε το και με λόγια ρε παιδιά, ζήτω η Αδολφάρα ο Χίτλερ, ζήτω ο Φύρερ μας. Πες το έστω από τις φυλακές, ρε Νικόλα, πες το έξω από αυτές, ρε Ηλία. Χτυπάμε τατού στην καρδιά και στο μυαλό, το μέλλον της πατρίδας είναι ναζιστικό. Δηλαδή δεν το ξέρουν οι ψηφοφόροι σας; Πόσο νομίζετε θα πέσετε από την παραδοχή; Ένα τοις εκατό πιο κάτω, δύο τοις εκατό πιο κάτω; Χαλαλίστε το. Βγείτε από τη ντουλάπα σας, come out, όλος ο κόσμος το 'χει τούμπανο, σταματήστε το κρυφό σας καμάρι, καμαρώστε στα ίσια.
Ας πούμε πως οι ψηφοφόροι σας χωρίζονται χοντρικά σε δυο κατηγορίες. Σε αυτούς που σας γουστάρουν ιδεολογικά, σε αυτούς που κινούνται εκεί γύρω σας ή ακριβώς μέσα σας. Ό,τι χάσετε θα το χάσετε από αυτήν την κατηγορία. Από εκείνους που γουστάρουν μέχρι Παττακό, από αυτούς που έχουν ταμπού με τον Αδόλφο. Από τη δεύτερη κατηγορία δεν έχετε να χάσετε τίποτα. Πρόκειται άλλωστε για την κατηγορία των ψηφοφόρων σας που πρέπει να την βρήκε με τις συλλήψεις σας. Που το μπάχαλο που γουστάρισε να δει ψηφίζοντάς σας επιτέλους το εισπράττει. Που θα σας ψήφιζαν και θα σας ψηφίσουν, όχι μόνο ναζιστές αν δηλώσετε επίσημα, αλλά και αν βάλετε στην ιδεολογική σας πλατφόρμα τον κανιβαλισμό, την παιδοφιλία και τον χημικό πόλεμο. Που σας ψήφισαν και θα σας ψηφίσουν όχι επειδή είναι νεοναζιστές ή επειδή θα είναι κανίβαλοι. Αλλά επειδή είναι το είδος του ελληνάρα που σας ψηφίζει μηδενιστικά, κυνικά και μπαχαλίστικα, το είδος του ανθρώπου που σε τελική ανάλυση μου μοιάζει ακόμη αποκρουστικότερο από τον ιδεολόγο ναζί.
Κι αν η δημοκρατία του Mega Channel είναι μια ολοκληρωτική δημοκρατία, κι αν η Ελλάδα πάνω στην οποία έχει πέσει το μνημόνιο είναι μια χώρα στραγγαλισμένη κοινωνικά, οικονομικά και πολιτικά, υπήρχαν εξαρχής δύο ειδών αντιδράσεις τόσο διαφορετικές μεταξύ τους όσο η μέρα με τη νύχτα: η αντίδραση η αληθινά λαϊκή και αριστερή και δημοκρατική και η αντίδραση που έκανε τη χώρα μας εκκολαπτήριο νεοναζί, εν μέρει επειδή η ακροδεξιά έχει βαθιές ιστορικές ρίζες στη χώρα και τώρα απενοχοποιήθηκε και εν μέρει επειδή τόσοι πολλοί συμπολίτες μας αποφάσισαν πως η απάντηση είναι το να γίνουμε όσο πιο ζούγκλα γίνεται.
Αλλά το γεγονός ότι η Πολιτεία είδε ξαφνικά φως αληθινό και θυμήθηκε σε δυο εβδομάδες όσα ξεχνούσε δυο δεκαετίες και άφηνε να γιγαντωθούν τα τελευταία χρόνια, αποδεικνύει με τον πιο εμφατικό τρόπο πως η Χρυσή Αυγή αφέθηκε εσκεμμένα ως τώρα να μεγαλώσει, πως αν είχε μπει εξαρχής απαγορευτικό στο νεοναζισμό, κανείς από τους υπόλοιπους παράγοντες δεν θα είχε τόση σημασία.
Όσο για τον Πρωθυπουργό της χώρας, ξεκίνησε παιδί του Αβέρωφ και υπερπατριώτης, μετά έκανε κόμμα που κήρυττε την υπέρβαση του ξεπερασμένου ιστορικά ιδεολογικού διπόλου δεξιάς - αριστεράς, μετά αφού δεν κατάφερε να φτιάξει κόμμα εξουσίας επέστρεψε στο κόμμα εξουσίας, μετά ήταν βαθιά αντιμνημονιακός, μετά έγινε ακόμα βαθύτερα μνημονιακός, μετά έφτιαξε τη θεωρία των δύο άκρων και στο τελευταίο ως τώρα επεισόδιο, έχοντας τους εμφυλιοπολεμικότερους στενούς συμβούλους που μπορεί να έχει κανείς, φέρεται να δυσανασχετεί που δεν προφυλακίστηκαν όλοι οι νεοναζί. Και γενικότερα τι άλλο άραγε αποδεικνύουν οι τελευταίες μέρες από το ότι πολιτική, δικαστική, μιντιακή και κάθε λογής εξουσία έχουν ως βασικότερο προσόν τους τη δυνατότητα να αλλάζουν πρόσωπο διαρκώς και κατά πώς τις βολεύει, να το αλλάζουν δίχως σταλιά ντροπής και δίχως σταλιά λογοδοσίας για τα αμέσως προηγούμενά τους;
Αν θες να κυβερνάς ανθρώπους, μάθε να μην ντρέπεσαι, μάθε να θεωρείς ότι το παρελθόν σου δεν σε δεσμεύει σε τίποτα, μάθε πως όχι μόνο σε παίρνει να αλλάζεις πρόσωπα, αλλά και πως δίχως αυτή την διαρκή αλλαγή δεν θα γίνεις ποτέ εξουσιαστής και θα παραμείνεις για πάντα σχολιαστής της εξουσίας.
Ας πούμε πως οι ψηφοφόροι σας χωρίζονται χοντρικά σε δυο κατηγορίες. Σε αυτούς που σας γουστάρουν ιδεολογικά, σε αυτούς που κινούνται εκεί γύρω σας ή ακριβώς μέσα σας. Ό,τι χάσετε θα το χάσετε από αυτήν την κατηγορία. Από εκείνους που γουστάρουν μέχρι Παττακό, από αυτούς που έχουν ταμπού με τον Αδόλφο. Από τη δεύτερη κατηγορία δεν έχετε να χάσετε τίποτα. Πρόκειται άλλωστε για την κατηγορία των ψηφοφόρων σας που πρέπει να την βρήκε με τις συλλήψεις σας. Που το μπάχαλο που γουστάρισε να δει ψηφίζοντάς σας επιτέλους το εισπράττει. Που θα σας ψήφιζαν και θα σας ψηφίσουν, όχι μόνο ναζιστές αν δηλώσετε επίσημα, αλλά και αν βάλετε στην ιδεολογική σας πλατφόρμα τον κανιβαλισμό, την παιδοφιλία και τον χημικό πόλεμο. Που σας ψήφισαν και θα σας ψηφίσουν όχι επειδή είναι νεοναζιστές ή επειδή θα είναι κανίβαλοι. Αλλά επειδή είναι το είδος του ελληνάρα που σας ψηφίζει μηδενιστικά, κυνικά και μπαχαλίστικα, το είδος του ανθρώπου που σε τελική ανάλυση μου μοιάζει ακόμη αποκρουστικότερο από τον ιδεολόγο ναζί.
Κι αν η δημοκρατία του Mega Channel είναι μια ολοκληρωτική δημοκρατία, κι αν η Ελλάδα πάνω στην οποία έχει πέσει το μνημόνιο είναι μια χώρα στραγγαλισμένη κοινωνικά, οικονομικά και πολιτικά, υπήρχαν εξαρχής δύο ειδών αντιδράσεις τόσο διαφορετικές μεταξύ τους όσο η μέρα με τη νύχτα: η αντίδραση η αληθινά λαϊκή και αριστερή και δημοκρατική και η αντίδραση που έκανε τη χώρα μας εκκολαπτήριο νεοναζί, εν μέρει επειδή η ακροδεξιά έχει βαθιές ιστορικές ρίζες στη χώρα και τώρα απενοχοποιήθηκε και εν μέρει επειδή τόσοι πολλοί συμπολίτες μας αποφάσισαν πως η απάντηση είναι το να γίνουμε όσο πιο ζούγκλα γίνεται.
Αλλά το γεγονός ότι η Πολιτεία είδε ξαφνικά φως αληθινό και θυμήθηκε σε δυο εβδομάδες όσα ξεχνούσε δυο δεκαετίες και άφηνε να γιγαντωθούν τα τελευταία χρόνια, αποδεικνύει με τον πιο εμφατικό τρόπο πως η Χρυσή Αυγή αφέθηκε εσκεμμένα ως τώρα να μεγαλώσει, πως αν είχε μπει εξαρχής απαγορευτικό στο νεοναζισμό, κανείς από τους υπόλοιπους παράγοντες δεν θα είχε τόση σημασία.
Όσο για τον Πρωθυπουργό της χώρας, ξεκίνησε παιδί του Αβέρωφ και υπερπατριώτης, μετά έκανε κόμμα που κήρυττε την υπέρβαση του ξεπερασμένου ιστορικά ιδεολογικού διπόλου δεξιάς - αριστεράς, μετά αφού δεν κατάφερε να φτιάξει κόμμα εξουσίας επέστρεψε στο κόμμα εξουσίας, μετά ήταν βαθιά αντιμνημονιακός, μετά έγινε ακόμα βαθύτερα μνημονιακός, μετά έφτιαξε τη θεωρία των δύο άκρων και στο τελευταίο ως τώρα επεισόδιο, έχοντας τους εμφυλιοπολεμικότερους στενούς συμβούλους που μπορεί να έχει κανείς, φέρεται να δυσανασχετεί που δεν προφυλακίστηκαν όλοι οι νεοναζί. Και γενικότερα τι άλλο άραγε αποδεικνύουν οι τελευταίες μέρες από το ότι πολιτική, δικαστική, μιντιακή και κάθε λογής εξουσία έχουν ως βασικότερο προσόν τους τη δυνατότητα να αλλάζουν πρόσωπο διαρκώς και κατά πώς τις βολεύει, να το αλλάζουν δίχως σταλιά ντροπής και δίχως σταλιά λογοδοσίας για τα αμέσως προηγούμενά τους;
Αν θες να κυβερνάς ανθρώπους, μάθε να μην ντρέπεσαι, μάθε να θεωρείς ότι το παρελθόν σου δεν σε δεσμεύει σε τίποτα, μάθε πως όχι μόνο σε παίρνει να αλλάζεις πρόσωπα, αλλά και πως δίχως αυτή την διαρκή αλλαγή δεν θα γίνεις ποτέ εξουσιαστής και θα παραμείνεις για πάντα σχολιαστής της εξουσίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου