Της μίζας το ανάγνωσμα

Ο ΠΡΟΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΟΣ ΑΝΤ. ΚΑΝΤΑΣ ΣΕ ΜΙΑ ΑΠΟΛΟΓΙΑ-ΠΟΤΑΜΟ ΞΕΣΚΕΠΑΖΕΙ ΤΟ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΟ ΣΚΑΝΔΑΛΟ ΤΩΝ ΕΞΟΠΛΙΣΤΙΚΩΝ

Της μίζας το ανάγνωσμα

Της ΒΑΝΑΣ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΥ

Η απολογία-βόμβα του προφυλακισμένου Αντώνη Κάντα αποκαλύπτει το σκοτεινό παρασκήνιο που συνόδευσε το διαχρονικό σκάνδαλο των εξοπλιστικών και το όργιο του μαύρου χρήματος που διακινήθηκε με τη συμμετοχή 17 πολιτικών και μη προσώπων.

Στην απολογία-ποταμό, ο πρώην αναπληρωτής διευθυντής Εξοπλισμών βάζει στο κάδρο τρία πρώην πολιτικά πρόσωπα, τους ήδη καταδικασμένους Ακη Τσοχατζόπουλο και Γιάννη Σμπώκο, αλλά και τον Γιάννο Παπαντωνίου, ενώ κατονομάζει τον Θωμά Λιακουνάκο, ιδιοκτήτη της ΑΧΟΝ και εκπρόσωπο της γερμανικής κατασκευάστριας εταιρείας των Leopard 2, ότι ήταν το πρόσωπο που του άφησε στο γραφείο του το σακ βαουαγιάζ με τα 600.000 ευρώ, για την αγορά των αρμάτων.

Αντ. Κάντας

Ο Α. Κάντας «δίνει» ακόμη, εκτός από την ήδη προφυλακισμένο Παναγιώτη Ευσταθίου, τον Κωνσταντίνο Δαφέρμο, εκπρόσωπο της ρωσικής εταιρείας των πυραύλων KORNET, τον Λάμπρο Μπαρτζώκα, υπάλληλο της κρατικής ρωσικής εταιρείας ROSOVOORUZEHNIA (του έδωσε μίζα για το αντιαεροπορικό σύστημα OSA ΑΜΚ), τον Παύλο Νικολαΐδη, κουμπάρο του Τσοχατζόπουλου, τον Δημήτρη Παπαχρήστο, εκπρόσωπο της γερμανικής WEGMANN, τον Χρήστο Τούμπα, απόστρατο της πολεμικής αεροπορίας και εκπρόσωπο της EMBAER, τον Κωνσταντίνο Μπαλέρμπα ή Μπολέμπα, σύμβουλο της Ericsson (του έδωσε χρήματα για τα ραντάρ ARTHUR).

Ο πρώην αναπληρωτής διευθυντής Εξοπλισμών περιγράφει τη διαδικασία με την οποία προμηθευόταν η τότε ηγεσία του ΥΠΕΘΑ υπό τον Ακη Τσοχατζόπουλο τα εξοπλιστικά προγράμματα της εταιρείας του Λιακουνάκου και το σύστημα πληρωμής των μιζών. Λέει συγκεκριμένα:

Ακης Τσοχατζόπουλος

«Το 1997 είχα πληροφορηθεί από το συνεργάτη του (εννοεί του Λιακουνάκου) τον κ. Αποστόλου ότι τα προγράμματα που αυτοί εκπροσωπούσαν θα προτιμούνταν και θα προωθούνταν και θα επιλέγονταν οπωσδήποτε, γιατί αυτό το είχε συμφωνήσει ο ίδιος ο Λιακουνάκος με τον κ. Σμπώκο και τον κ. Τσοχατζόπουλο. Οι πρώτες συζητήσεις μεταξύ Λιακουνάκου, Σμπώκου, Τσοχατζόπουλου έγιναν στο πολιτικό γραφείο του κ. Τσοχατζόπουλου. Συγκεκριμένα μου είχε πει και για τα επίπεδα ιεραρχίας, πώς και ποιος θα ελάμβανε χρήματα. Συγκεκριμένα μου είχε πει ότι στα μεγάλα προγράμματα τα χρήματα στον Τσοχατζόπουλο θα τα έδιναν οι κατασκευάστριες εταιρείες. Τα χρήματα στον Σμπώκο θα τα έδινε ο κ. Λιακουνάκος και σε χαμηλότερο επίπεδο από τον κ. Σμπώκο και κάτω θα τα έδινε ο κ. Αποστόλου».

Γιάννης Σμπώκος

Ως προς το ρολο του Γιάννου Παπαντωνίου αναφέρει μεταξύ άλλων ότι όταν ανέλαβε υπουργός, δεν έκανε δεκτή την παραίτηση του Κάντα, ενώ όταν τον ενημέρωσε ο τελευταίος ότι το μεγάλο προγράμμα των Leopard 2 κόστιζε πάρα πολύ και δεν ήταν απαραίτητο, ο Γ. Παπαντωνίου του απάντησε ότι «αυτό το ζητάει ο Στρατός και δεν μπορούμε να το αρνηθούμε». «Η αίσθησή μου ήταν ότι ήθελε το πρόγραμμα των Leopard 2», αναφέρει ο Αντ. Κάντας.

Οταν, μάλιστα, ο Λιακουνάκος έμαθε τις αντιρρήσεις του, τον επισκέφθηκε δύο φορές στο γραφείο του, τον Δεκέμβριο του 2001, προκειμένου να τον μεταπείσει. Στη δεύτερη συνάντηση, ο επιχειρηματίας κρατούσε μαζί του ένα σακ βουαγιάζ, το οποίο φεύγοντας άφησε στον καναπέ του γραφείου του Κάντα. «Μόλις το αντιλήφθηκα», καταθέτει, «βγήκα από το γραφείο στην πόρτα και του είπα: "Ξέχασες την τσάντα". Εκείνος γύρισε και μου είπε "είναι για σένα, δεν την έχω ξεχάσει". Μόλις έφυγε, άνοιξα την τσάντα και διαπίστωσα ότι εντός υπήρχαν 600.000 ευρώ. Εγώ πράγματι έπαψα να φέρνω αντιρρήσεις για την προμήθεια αυτή και δεν ξαναμίλησα γι' αυτό το θέμα ούτε στον υπουργό ούτε στο γενικό διευθυντή».

Γιάννος Παπαντωνίου

  Στην ερώτηση των ανακριτών «αν εσείς πήρατε 600.000 ευρώ για να μην ξαναασχοληθείτε και φέρνετε αντιρρήσεις για το θέμα αυτό, τι κατά την άποψή σας πρέπει να έχουν λάβει όσοι εισηγήθηκαν και ενέκριναν το πρόγραμμα αυτό πάνω από εσάς (Τραυλός-Παπαντωνίου) ή και κάτω από εσάς;», απάντησε:

«Οταν δόθηκαν 600.000 ευρώ σε εμένα, ο οποίος έφυγα πριν από την υπογραφή και υλοποίηση της σύμβασης, με βάση τον κοινό νου θεωρώ απίθανο να μην πήραν παράνομες προμήθειες οι από πάνω μου που αναφέρατε και θεωρώ βέβαιο ότι αυτά τα ποσά θα ήταν πολύ μεγαλύτερα από τα δικά μου. Αυτό το συμπέρασμα εξάγεται από την κοινή λογική, χωρίς να μπορώ να κατονομάσω και να φέρω αποδείξεις».

Το πάρτι άρχισε το 1988!

...ενώ το 1989, επί οικουμενικής κυβέρνησης Ζολώτα, έγινε η «αναβάθμιση» των αρμάτων Μ48

Το πάρτι της μίζας και ο χορός των εκατομμυρίων ξεκίνησε, σύμφωνα με την κατάθεση του Αλ. Κάντα, τουλάχιστον από το 1988, ενώ το 1989, επί κυβέρνησης Ζολώτα, έγινε με το χαρακτήρα του κατεπείγοντος η αναβάθμιση των αρμάτων Μ48, αμερικανικής προέλευσης, με γερμανική τεχνολογία.

«Για να ενεργήσω γρήγορα και χωρίς αντιρρήσεις και να ετοιμάσω γρήγορα το σχέδιο των αντισταθμιστικών ωφελημάτων, ο Π. Ευσταθίου μου είχε δώσει τότε το ποσό των 1.000.000 ευρώ με σημερινή ισοτιμία. Το άλλο εκατομμύριο προέρχεται από διάφορα άλλα ποσά που ήταν είτε από προγράμματα του κ. Λιανονιάκου από το 1988 και μετά, που δεν τα θυμάμαι ακριβώς, είτε από προγράμματα άλλων εκπροσώπων», αναφέρει στη μαραθώνια απολογία του.
Τονίζει ως γεγονός «ενδεικτικό της διακομματικής διαπλοκής» ότι κατά την προμήθεια των αεροπλάνων στην Επιτροπή Αμυνας της Βουλής, όπου ο ίδιος ο Κάντας ήταν παρών, «ο Μητσοτάκης επιχειρηματολογούσε με πολύ συγκεκριμένα στοιχεία υπέρ της προμήθειας των F-16, ενώ ο Εβερτ υπέρ των F-15». «Αυτό με εξέπληξε», αναφέρει, «διότι και οι δύο ήταν στο ίδιο κόμμα. Μάλιστα, όταν επελέγησαν τα F-16 στους διαδρόμους του ΓΕΕΘΑ κυκλοφορούσε με μία δόση χιούμορ η φράση ότι ο Μητσοτάκης κέρδισε τον υπουργό, γιατί ο Τσοχατζόπουλος ήταν μαζί με τον Εβερτ υπέρ της προμήθειας των F-15, τα οποία εκπροσωπούσε ο Θωμάς Λιακουνάκος».
Διακομματικό παιχνίδι
Οπως διευκρινίζει στη συνέχεια ο Αλ. Κάντας, «αυτό αναφέρεται για να καταδειχθεί το σύνθετο, το πολύπλοκο και το διακομματικό παιχνίδι στο ζήτημα των εξοπλιστικών προγραμμάτων, αφού ηγετικά στελέχη του ίδιου κόμματος πρότειναν διαφορετικά προϊόντα και αντιδικούσαν μεταξύ τους, συμμαχώντας με στελέχη από άλλα κόμματα».
Εκπληκτο άφησε ακόμη και τον Αλ. Κάντα το ότι οι μίζες για τους ρωσικούς πυραύλους ξεπλένονταν μέσω του μηχανισμού των μαύρων ταμείων της Siemens. «Εμεινα με την εντύπωση», λέει για τα «ωφελήματα» που πήρε, «ότι αυτά διακινήθηκαν μέσω τραπεζικού διαύλου και όταν το 2008 ξέσπασε το σκάνδαλο Siemens έμεινα έκπληκτος που αναφερόταν το όνομά μου. Συγκεκριμένα, αναφερόταν ότι από τη MARTHA HOLDINGS του Πρόδρομου Μαυρίδη έλαβα στον προσωπικό μου λογαριασμό στην Dresden Bank το ποσό των 500.000 ευρώ. Ομως τα χρήματα αυτά δεν προέρχονταν από τη Siemens, ούτε ήξερα τον Μαυρίδη και την εταιρεία του, ούτε κανέναν από την εταιρεία του. Τα χρήματα αυτά είναι από το πρόγραμμα KORNET».
Ο Αλ. Κάντας στην κατάθεσή του:
* Αναφέρεται και στον τότε υποδιευθυντή της διεύθυνσης Προγραμμάτων Εξοπλισμών, Λεονταρίτη, που παρέμεινε στη θέση του όσο ήταν υπουργός ο Α. Τσοχατζόπουλος. «Την περίοδο του Τσοχατζόπουλου το όλο σύστημα του ελέγχου των επιτροπών ήταν από τον κ. Λεονταρίτη και τον γενικό διευθυντή Σμπώκο, τον οποίο διαδέχθηκε ο κ. Κολίρης. Ο Σμπώκος και ο Λεονταρίτης ήταν αυτοί που είχαν μεταξύ τους συνεχή και αδιάλειπτη συνεργασία, ακόμα και τις νυχτερινές ώρες».
* Λέει για τον Κωνσταντίνο Δαφέρμο, εκπρόσωπο της ρωσικής κατασκευάστριας εταιρείας ΚΒΡ, ότι του έδωσε μίζα-μαμούθ για την προώθηση του εξοπλιστικού προγράμματος των αντιαρματικών πυραύλων KORNET, συνολικού κόστους 100.000.000 δολαρίων. Η μίζα αντιστοιχούσε σε 3% του ύψους του προγράμματος, δηλαδή περίπου 3.000.000 ευρώ για να μη δοθεί η δουλειά στην κρατική εξαγωγική εταιρεία ROSOboronexport.
* Περιγράφει πώς το 2002 τον συνάντησε ο Παύλος Νικολαΐδης, πρόεδρος ή αντιπρόεδρος, όπως λέει, μάλλον της ΕΒΟ, στενός φίλος και κουμπάρος του Τσοχατζόπουλου για να του ζητήσει μέρος των χρημάτων που του έδωσε ο Δαφέρμος. Οταν ο Κάντας κατέφυγε στη συνέχεια στον Δαφέρμο, εκείνος του είπε «Ασε τον Νικολαΐδη, τον έχω τακτοποιήσει καλά». Σε άλλο σημείο της απολογίας του αναφέρει ότι είχε λάβει προμήθεια από τον Νικολαΐδη για το πρόγραμμα προμήθειας MIRAGE 2000-5.
* Θεωρεί εύλογο πως ο Μιχ. Ματαντός, κατηγορούμενος στα υποβρύχια, «που είχε το σύνολο του προγράμματος, να μοίρασε πολύ περισσότερα λεφτά από τον Ευσταθίου που είχε ένα μέρος. Ο Ματαντός εκπροσωπούσε εταιρείες που για πάρα πολλά χρόνια προμήθευαν το Ναυτικό και υποθέτω ότι θα είχε πρόσβαση στις επιτροπές Ναυτικού».
* Κατονομάζει τον Φάνη Λυγινό, Ελβετό τραπεζίτη που του σύστησε ο Π. Ευσταθίου για να του ανοίξει λογαριασμούς σε τράπεζες, όπως της Γενεύης και Ζυρίχης στους οποίους διοχετεύονταν οι μίζες, τον Σπύρο Μεταξά, δικηγόρο που συνέστησε τις εξωχώριες εταιρείες, αλλά και τον Κομνόπουλο (δεν αναφέρει το μικρό του όνομα) που τον δωροδόκησε για τα EXCOTEC του Πολεμικού Ναυτικού.
* Εμπλέκει και τον Oswald, διαχειριστή των παράνομων πληρωμών του, ενώ υποδεικνύει, χωρίς να τον κατονομάζει, έναν απόστρατο του Στρατού Ξηράς, ο οποίος εργαζόταν στο γραφείο του Δαφέρμου, και ο οποίος συμμετείχε στις διαδικασίες, όπως είπε, και μπορεί να δώσει χρήσιμες πληροφορίες.

ΒΑΝΑ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΥ

Ο λαβύρινθος του ξεπλύματος

Μέσα από ένα πολύπλοκο δίκτυο, Κάντας και Μεταξάς εξαφάνιζαν κάθε ίχνος παράνομης συναλλαγής

Ενα πολύπλοκο δίκτυο για να ξεπλένει τις μίζες που ενθυλάκωνε και να εξαφανίζει κάθε ίχνος παράνομης συναλλαγής είχε στήσει ο Α. Κάντας με τη συνεργασία του Σπύρου Μεταξά που ασχολούνταν με θέματα σύστασης εξωχώριων εταιρειών και διαχείρισης περιουσιών, ενός ειδικού δικηγόρου και δυο τραπεζιτών στην Ελβετία.

Οπως προκύπτει από την απολογία του, οι βαλίτσες με ζεστό χρήμα για 12 εξοπλιστικά προγράμματα πήγαιναν και έρχονταν, μέσα στο γραφείο του στο Πεντάγωνο, στο ιδιωτικό γραφείο που διατηρούσε, ενώ ο πρώην αναπληρωτής γενικός διευθυντής Εξοπλισμών έπαιρνε «ωφελήματα» και σε ραντεβού που έκλεινε κοντά στην Αγ. Σκέπη του Παπάγου. Εκεί πήρε μέρος της μίζας των 400.000 ευρώ που του έδωσε τμηματικά ο Κομνόπουλος, μέτοχος της εταιρείας Kestrel, προκειμένου να υπογράψει άμεσα και γρήγορα τη σύμβαση προμήθειας των πυραύλων του Πολεμικού Ναυτικού Exocet, που τελικά αποφασίστηκε το 2000.

Το Ιδρυμα 4 Cast Foundation

Υπολογίζει ότι συνολικά «τσέπωσε» 13.000.000 δολάρια και 2.000.000 δολάρια ως απόδοση της επένδυσης στη 15ετία που πέρασε.

Ο Α. Κάντας, προσωπική επιλογή του Α. Τσοχατζόπουλου, που παρέμεινε στο νευραλγικό πόστο μέχρι τον Απρίλιο του 2002, επισκέφθηκε τον Μεταξά στο γραφείο του στη Γενεύη το 2004. «Μου πρότεινε», επισημαίνει, «τη σύσταση off shore εταιρειών για καλύτερη εμπιστευτικότητα. Του είχα δώσει ένα βιογραφικό με όλα τα επαγγελματικά μου στοιχεία πλην της ιδιότητάς μου ως αναπληρωτή διευθυντή Εξοπλισμών. Ηξερε περίπου το ύψος του χαρτοφυλακίου που είχα και στη συνέχεια αποφάσισα να συνεργαστώ μαζί του για τη σύσταση πληθώρας υπεράκτιων εταιρειών που διασφάλιζαν την ανωνυμία σε ενδεχόμενο έλεγχο αφού δεν φαίνεται το όνομά μου σε οποιονδήποτε τραπεζικό λογαριασμό. Με αυτό τον τρόπο αποφεύγω τον κίνδυνο εντοπισμού των χρημάτων μου σε περίπτωση δικαστικού ελέγχου. Οταν ξέσπασε το σκάνδαλο της Ζίμενς στην Ελλάδα, ο Μεταξάς μού σύστησε και δικηγόρο και συγκεκριμένα τον Φιντέλ Ζουά, γιατί ήξερε καλά το θέμα αφού είχε και άλλους πελάτες χρηματιστές εμπλεκόμενους στο σκάνδαλο».

Σε άλλο σημείο της απολογίας του αναφέρει ότι «το Ιδρυμα με την επωνυμία 4 Cast Foundation με έδρα τον Παναμά και η υπεράκτια εταιρεία Guldenberg International S.Α. με έδρα την Κόστα Ρίκα συστήθηκαν από τον Μεταξά στη Γενεύη με πρόθεση να μεταφερθούν τα λεφτά στη Σιγκαπούρη, δεδομένου ότι μετά το σκάνδαλο της Ζίμενς ψάχνονται όλοι οι εμπλεκόμενοι από τις ελληνικές και ελβετικές αρχές».

Δυο άλλα κεντρικά πρόσωπα που βοήθησαν στη φυγάδευση των παράνομων χρημάτων, ήταν ο Φάνης Λυγινός και ο Osweald, υπάλληλος γερμανικής τράπεζας. Εκτιμά ότι και οι δυο γνώριζαν τους αποδέκτες των παράνομων πληρωμών του αντιπροσώπου Π. Ευσταθίου, ο οποίος, όπως είναι γνωστό, καλείται να απολογηθεί ενώπιον του ανακριτή στις 2 Γενάρη 2014.

Για τα Μιράζ

Επίσης, στην προμήθεια των Μιράζ 2000-5 εμπλέκει, εκτός από τον Π. Νικολαΐδη, και ακόμη έναν Ελληνα από τη Ρόδο, το όνομα του οποίου δεν θυμάται. Ηταν αυτός που συνόδευε τα υψηλόβαθμα στελέχη της Dassault. «Ο εκ Ρόδου κύριος μού είχε πει ότι ήταν συμφοιτητής και πολύ γνωστός τού τότε πρωθυπουργού της Γαλλίας, Λιονέλ Ζοσπέν και ο οποίος είχε βοηθήσει στην αποδέσμευση αγοράς από την Ελλάδα των πυραύλων Scalp. Από ό,τι είχα ακούσει εκπρόσωπος της Dassault στην Ελλάδα ήταν ο κ. Χούμπαυλης, τον οποίο δεν γνώριζα, ούτε είχα δει κατ' όψιν».

Ο Α. Κάντας καταθέτει ότι τη μίζα για τα Μιράζ την πήρε χωρίς να έχει συνεννοηθεί το ακριβές ποσό της προμήθειας, «παρά μόνον την υπόσχεση ενός σημαντικού δώρου». Και αυτό διότι εκείνη την περίοδο «εκπροσωπούσα τον γενικό διευθυντή και υπέγραψα τη σύμβαση των Μιράζ και εξ αυτού του λόγου μπορούσα να καθυστερήσω την υπογραφή της, που τελικά υπεγράφη τον Αύγουστο του 2000».

ΒΑΝΑ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΥ

http://www.enet.gr/