«Η γκρίνια είναι αντεπαναστατική πράξη»

ΚΩΣΤΑΣ ΑΡΒΑΝΙΤΗΣ (διευθυντής ρ/σ «Στο Κόκκινο»): ΑΠΟΔΙΔΕΙ ΤΟ ΚΛΕΙΣΙΜΟ ΤΗΣ ΕΡΤ ΣΕ ΙΔΙΩΤΙΚΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ

«Η γκρίνια είναι αντεπαναστατική πράξη»

Ο ραδιοσταθμός «105,5 - Στο Κόκκινο» είναι κάπως ιδιόρρυθμος. Είναι μεν του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά έχει πλέον μεγαλύτερο ακροατήριο, καθώς πάει μαζί με τη γενική τάση.

 Ο Κώστας Αρβανίτης, που τον διευθύνει, έχει μεν φουρτούνες κι αυτός, αλλά το πλοίο πάει καλά· παρ' ότι έχει να κάνει μ' αυτήν τη δύσκολη εξίσωση, που ονομάζεται αριστερός παραγωγός, με ιδιαίτερα γούστα, σε ένα μη αριστερό απαραιτήτως ραδιοφωνικό κοινό.

- Πολύ καλός ο σταθμός σας. Κάπως γκρινιάρικος βέβαια...

«Μια γκρίνια υπάρχει, αλλά περιορίζεται».

- Είναι η γκρίνια του αριστερού;

«Ναι. Μιας μερίδας της Αριστεράς καλύτερα...».

- Υπάρχουν όμως και τα τεράστια προβλήματα. Οπου φτώχεια και γκρίνια...

«Η Αριστερά δεν πρέπει να γκρινιάζει. Πρέπει να βάζει προοπτικές».

- Αμα ο άλλος δεν έχει δουλειά, θυμώνει. Και είναι αρνητικός.

«Ούτε να θυμώσει πρέπει ο αριστερός. Πρέπει να ανατρέψει. Θα πεις γκρινιάρη τον Τσε Γκεβάρα;».

- Οχι βέβαια. Αλλά ούτε και οι δικοί μας κομμουνιστές παλιά ήταν γκρινιάρηδες!

«Καθόλου. Είχαν χαμόγελο. Και ήταν και καλοί άνθρωποι. Νομίζω αυτό μας μάγεψε. Η γκρίνια εξάλλου είναι αντεπαναστατική πράξη».

- Οπότε; Τους βάζετε στο πρότζεκτ της επανάστασης εδώ στο «Κόκκινο»;

«Οπότε, εδώ στο "Κόκκινο" έπρεπε να αλλάξουμε άθλημα».

- Δηλαδή; Να παίζουν χόκεϊ πλέον;

«Αν έπαιζαν κρίκετ, τώρα να παίζουν χόκεϊ. Υπάρχει η ανάγκη της έρευνας και της τεκμηρίωσης πλέον. Δεν αρκεί η καταγγελία. Ο άλλος θέλει να ακούει πράγματα και απόψεις τεκμηριωμένες. Διότι υπάρχουν και άλλα μέσα. Είναι ένα ζωντανό ραδιόφωνο. Υπάρχει ανάγκη να ακούν οι ακροατές μας κάτι έγκυρο και σοβαρό. Και αν είναι να διαφωνήσουν, ας διαφωνήσουν με την εκτίμηση πια. Αυτό όμως θέλει το χρόνο του».

- Μα ο λαός έχει νεύρα, γκρινιάζει.

«Εμείς εκπέμπουμε. Οχι ο λαός. Αν βγαίνει γκρίνια από τα μικρόφωνα, αυτό είναι λαϊκισμός».

- Από ψυχαγωγία, όμως; Εχουμε;

«Εμείς ψυχαγωγία, με τη στενή έννοια, δεν έχουμε. Πολιτιστικές παρεμβάσεις έχουμε. Εχουμε τρία ενημερωτικά μαγκαζίνο, στις 06.00, στις 14.00 και στις 8 το βράδυ, πολιτιστικές ζώνες...».

- Πολλή λογοδιάρροια όμως βλέπω παντού, σε όλα τα ραδιόφωνα. Λείπει πολύ το παλιό, καλό μας ραδιόφωνο. Οπου έβγαινε η εκφωνήτρια και έλεγε κάποια στιγμή: «Θα ακούσετε μουσική και τραγούδια». Τώρα, για να ακούσεις κάτι, πρέπει πρώτα να ακούς ατελείωτες σκέψεις...

«Εδώ σε μας η πρόζα είναι μικρή και στοχευμένη. Σε προκαλώ να το ακούσεις. Θα δεις ότι δεν είναι έτσι. Ακου την εκπομπή της Λουπάκη. Δεν είναι καθόλου λογοδιάρροια. Ακόμη και ο Πουλικάκος, που έχει τον τρόπο του να μιλάει συνεχώς, χωρίς καθόλου να κουράζει, έχει πολύ μικρή πρόζα. Το ίδιο και ο Κραουνάκης. Το τραγούδι αναπνέει παντού».

- Κριτική στάση απέναντι στην πολιτιστική δημιουργία έχετε ή μόνο προβολή; Διότι συχνά αντιμετωπίζουμε την πολιτιστική δημιουργία ως αυθεντία, χωρίς καμία κριτική.

«Το κάνουμε. Υπάρχει και στήριξη, αλλά και κριτική και θέση για τα πολιτιστικά. Είμαστε ελεύθερο ραδιόφωνο και ο παραγωγός λέει πάντα τη γνώμη του. Δεν διαφημίζουμε παραγωγές ούτε δίνουμε γραμμή γι' αυτές».

- Ακουσα, ας πούμε, το συγγραφέα Βασίλη Ραπτόπουλο να κάνει κριτική για μια ποιητική εκδήλωση στο Μουσείο της Ακρόπολης. Για την ποιητική συλλογή του διευθυντή ειδήσεων του Mega. Ηταν καυστικός. Αρνητικός. Αυτό εννοώ όταν λέω κριτική στάση απέναντι στην πνευματική παραγωγή.

«Οταν δίνεις εκπομπή καθημερινή σε συγγραφέα, αυτό κάνεις. Ανοίγεις το ραδιόφωνο σε μια κριτική στάση. Ο συγγραφέας λέει τη γνώμη του. Στο συγκεκριμένο ζήτημα ούτε κι εγώ διαφωνώ, αλλά και αν διαφωνούσα, δεν θα είχε σημασία».

- Υπάρχει διάκριση εμπορικού και ποιοτικού. Μια επιφύλαξη για την τέχνη που έχει αποδοχή στην αγορά. Θεωρείται κάπως κατώτερη; Κάποτε, το 2006, έβαλα ένα τραγούδι της Βανδή σε μια εκπομπή μου και έγινε σάλος από τις διαμαρτυρίες ακροατών και διευθυντών.

«Ο καθένας κάνει τη δουλειά του ελεύθερα. Εδώ στα μουσικά έχουμε τον Μηλάτο, τον Πετρίδη, τον Τζανακάκη, τον Ξυλούρη, τον Βάκη και άλλους πολλούς. Τους βρήκα βέβαια, δεν τους έφερα εγώ εδώ. Δεν υπάρχει λοιπόν κανένας μουσικός αποκλεισμός. Βέβαια, το κοινό έχει το δικαίωμα να δυσαρεστείται ή να συμφωνεί. Αυτό δεν μπορείς να το αποφύγεις. Οι ακροατές έχουν προτιμήσεις».

- Τι ακροαματικότητα έχετε;

«Πολύ καλή. Γύρω στο 5%».

- Ποιος σταθμός είναι πρώτος;

«Ο Real FM, με 12%».

- Πάει ο Σκάι;

«Πήγε στο 8%, νομίζω...».

- Λόγω στήριξης του Μνημονίου;

«Και αυτό, άλλαξαν διάφορα, έφυγε η "Ελληνοφρένεια", έφυγε το μαγκαζίνο από την κυρία Ακριβοπούλου...».

- Πώς βλέπετε τη ΝΕΡΙΤ;

«Δεν τη βλέπω...».

- Από τα νεύρα σας;

«Είναι πλήρως απαξιωμένο αυτό το πράγμα!».

- Και εγώ δεν έχω τι να δω στην τηλεόραση. Βάζω το γαλλικό TV5...

«Μα δεν είναι μόνο από το πραξικοπηματικό κλείσιμο της ΕΡΤ, την 11η Ιουνίου. Από καιρό η ελληνική τηλεόραση έχει σοβαρό πρόβλημα».

- Γιατί την έκλεισαν την ΕΡΤ;

«Ηταν ένα παιχνίδι στήριξης των ιδιωτικών καναλιών. Να φύγει η δημόσια τηλεόραση από το ψηφιακό παιχνίδι. Ηταν καθαρά μια κίνηση υπέρ των ιδιωτικών συμφερόντων. Και ένας βλαχοτσαμπουκάς πολιτικός. Αλλά φταίνε και όσοι πήγαν στη ΝΕΡΙΤ. Εάν τα πρωτοκλασάτα στελέχη της ΕΡΤ δεν συμμετείχαν στο πρόγραμμα, ίσως τα πράγματα να ήταν τώρα αλλιώς».

- Αρα, το πρόβλημα της ΕΡΤ δεν λύνεται αν δεν υπάρξει πολιτική αλλαγή.

«Και της χώρας το πρόβλημα δεν λύνεται αλλιώς».

- Η ΕΡΤ πάει με τη χώρα, δηλαδή;

«Βεβαίως. Εχουμε πρόβλημα δημοκρατίας. Και η Αριστερά πρέπει να το ξακαθαρίσει. Δεν θα 'ρθουμε εμείς για να φύγουν οι άλλοι. Αυτό πρέπει να σταματήσει παντού, όχι μόνο στην ΕΡΤ». 

http://www.enet.gr