Aναγνωρίζοντας τον Πρωτο-φασισμό

 

Ο φασισμός θα έρθει οταν τα θεμέλια θα έχουν εγκατασταθεί, οταν το έδαφος θα ειναι γόνιμο για να υποδεχτεί τον ηγέτη που θα στηρίξει πλέον και η άρχουσα τάξη. Το ιδεολογικό χαλί όμως στρώνεται από την ίδια την κοινωνία. Εκείνη γενά και διαδίδει τον πρωτοφασισμό.

Το πρώτο πράγμα που γενά τον πρωτοφασισμό είναι η αίσθηση της ενοχής. Και οι ενοχές είναι από τις πιο βασικές αντιδράσεις της ανθρώπινης ψυχολογίας. Είναι συναισθηματική αντίδραση και δεν λαμβάνει υπ’ όψιν της ορθολογικά στοιχεία. Μπορούμε να κάνουμε με ασφάλεια την εκτίμηση ότι το 80-90% του ευρωπαϊκού πληθυσμού την εποχή της Μαύρης Πανώλης είχε τη βεβαιότητα ότι η πανδημία είναι τιμωρία από το Θεό για τις αμαρτίες της ανθρωπότητας. 

Αντιστοίχως σήμερα, μεγάλα κομμάτια του πληθυσμού στηρίζουν σιωπηρά τη λιτότητα, όχι από φόβο, αλλά κυρίως από τύψεις (εκτός από κομπλεξικό ευρωπαϊκό επαρχιωτισμό). Ψηφίζουν εκείνους που κραδαίνουν το μαστίγιο της ηθικής τους τιμωρίας γιατί η κοινωνία διψά για εξιλέωση, απαλλαγή από τις αμαρτίες, την Ύβρη κατά της “οικονομίας”, που πιστεύει ότι έφερε τη Νέμεση της κρίσης. Έχουμε σιωπηρά αποδεχτεί το σχήμα κραιπάλη-αμαρτία και λιτότητα-εξιλέωση. Από αυτό το σημείο, δεν αργεί η στιγμή που οι τύψεις θα γίνουν άρνηση και προβολή των τύψεων πάνω σε άλλους, καθώς θα μετατρέπονται σε μίσος προς ορισμένες ομάδες του πληθυσμού.

Ένα πρωτοφασιστικό ιδεολογικό ρεύμα αναπτύσσεται όλο και περισσότερο στην Ελλάδα σήμερα και οφείλουμε να το πολεμήσουμε με όλες μας τις δυνάμεις πριν γίνει φασισμός. Πρέπει να αντισταθούμε στη μετατροπή της απέχθειας κατά του παρόντος πολιτικού προσωπικού σε απέχθεια κατά της ίδιας της πολιτικής. Τα διακριτικά χαρακτηριστικά που πρέπει να “σηκώνουν τις κεραίες” μας και να μας βάζουν σε υποψία περιλαμβάνουν:

1.Προτροπή για δράση, με παράκαμψη της σκέψης. Λύσεις “στην πράξη”

2.Περιφρόνηση της σοβαρής ανάλυσης ως ψευτοκουλτουρέ, πολιτικάντικη ή ιστορικά παρωχημένη 

3.Μηδενισμός της πολιτικής ως εξ’ ορισμού διεφραρμένη 

4.Τυφλή ατομική και κοινωνική αγανάκτηση 

5.Δημαγωγική ρητορική με χρήση απλών εννοιών και απλουστευμένου λεξιλογίου, επίκληση στην "κοινή λογική" αντί για πολιτικά αφηγήματα που να περιλαμβάνουν κάποιου είδους κοινωνική ανάλυση 

6.Μομφή εναντίον συγκεκριμένων "διεφθαρμένων ανθρώπων" και οχι συνθηκών που γενούν τη διαφθορά. Προγράμματα που αντί για αλλαγή πολιτικής περιλαμβάνουν μόνο κρεμάλες και εκτελέσεις

7.Δογματική αποδοχή λανθασμένων σχέσεων αιτιότητας, συχνά με αντίστροφη από την πραγματική φορά

8.Λαγνεία για μια απροσδιόριστη “παράδοση". Πίστη σε μια κρυμμένη προαιώνια σοφία και αναζητηση της επιστροφής σε μια "φυσική κατάσταση"

9.Πολιτισμικός λαϊκισμός αντί για οικονομικό λαϊκισμό

10.Ύπαρξη ζητημάτων που αποτελούν ταμπού για το δημόσιο διάλογο. Συχνά για να αποφευχθεί η συζήτηση χρησιμοποιείται ο φόβος, η προκατάληψη, οι απλουστεύσεις.

http://politikimeprogramma.blogspot.gr