Οι καθαρίστριες επιμένουν, ο υπουργός επίμονα δειλός!
της Ντίνας
Ιωακειμίδου
Οι καθαρίστριες ζητούν με
επιμονή συνάντηση με τον υπουργό Οικονομικών. Σχεδόν κάθε μέρα είναι εκεί, εδώ
και έξι μήνες. Και ζητούν αυτό. Συνάντηση με τον υπουργό. Κάθε μέρα: συνάντηση
με τον υπουργό. Και τα ρολά πάντα κατεβαίνουν. Και τα ΜΑΤ είναι πάντα εκεί. Ο
υπουργός είναι επίμονα δειλός.
Ο επικεφαλής αξιωματικός της
αστυνομίας στο υπουργείο Οικονομικών έχει μια μόνιμη έκφραση αποδοκιμασίας στο
πρόσωπό του. Προσεγγίζει τις απολυμένες καθαρίστριες του υπουργείου Οικονομικών
με βήμα και ύφος βαρύ και τις καλεί να απομακρυνθούν από το χώρο. Τα ρολά του
υπουργείου έχουν ήδη κατέβει ενώ η διμοιρία των ΜΑΤ έχει ήδη λάβει τη θέση της
στον παράπλευρο δρόμο.
Οι καθαρίστριες ζητούν με επιμονή συνάντηση με τον
υπουργό Οικονομικών. Σχεδόν κάθε μέρα είναι εκεί, εδώ και έξι μήνες. Και ζητούν
αυτό. Συνάντηση με τον υπουργό. Κάθε μέρα: συνάντηση με τον υπουργό. Και τα
ρολά πάντα κατεβαίνουν. Και τα ΜΑΤ είναι πάντα εκεί.
Μια αντιπροσωπεία
εισέρχεται εντέλει στο χώρο. Τέσσερις γυναίκες: η Λίτσα, η Δήμητρα, η Φωτεινή
και η Δέσποινα. Το παιχνίδι του εμπαιγμού συνεχίζεται εντός των τειχών. Όχι,
κυρίες μου. Ο υπουργός δεν μπορεί να ασχοληθεί μαζί σας. Ήδη ασχολήθηκε αρκετά.
Σας απέλυσε. Όμως αυτές δεν βγαίνουν. Όχι, δεν βγαίνουν με σκυμμένο το κεφάλι.
Μένουν εκεί. Σταθερές και επίμονες προκειμένου να αποσπάσουν μια δέσμευση
συνάντησης.
Ο διορισμένος, δειλός υπουργός κρύβεται. Η
ντουντούκα μάλλον θα τον ενοχλεί, όπως και τα συνθήματα που ακούγονται:
«Σαμαράς: Απολύεται!» (εν χορώ). «Στουρνάρας: Απολύεται!» . Οι καθαρίστριες δεν
βγαίνουν. Τα ΜΑΤ όμως μπαίνουν. Και σέρνουν από τα μαλλιά. Γυναίκες 50 και 60
χρονών. Σπρώχνουν, κλωτσάνε, χτυπάνε με τρομερή ευσυνειδησία στην εκτέλεση του
καθήκοντος. Αυτές αντιστέκονται. Πεσμένες κάτω και όρθιες όσο ποτέ. Το χέρι της
Δέσποινας πονάει πολύ. Μάλλον το έχει σπάσει. Και η Φωτεινή κουτσαίνει άσχημα.
Η Δέσποινα βουρκώνει. «Μην κλαις, Δεσποινάκι. Θέλουν να μας σπάσουν ψυχολογικά»
της ψιθυρίζει μια συνάδελφός της καθαρίστρια.
Ο νεαρός άνδρας των ΜΑΤ δεν έχει πάψει να
ειρωνεύεται.
«Θα χτύπαγες έτσι τη μάνα σου;».
«Η μάνα μου θα έψαχνε για
δουλειά» απαντά θέτοντας το μέτρο της επίγνωσης που διαθέτει για τα πράγματα
στη χώρα. Οι απολυμένες καθαρίστριες μαζεύουν το πανό καθώς οι τραυματισμένες
συναδέλφισσές τους πρέπει να μεταφερθούν στο νοσοκομείο. Ο διορισμένος, δειλός
υπουργός κρύβεται.
«Εμείς θα είμαστε και αύριο εδώ» διαμηνύουν προς τα ΜΑΤ
αποχωρώντας.
Όρθιες όσο ποτέ. Όρθιες για εμάς. Όρθιες εκ μέρους μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου