Σήμα κινδύνου
Σήμερα το κοινωνικό κεφάλαιο της μόρφωσης αλλά και το αίτημα για την δικαιότερη κοινωνική αναδιανομή του, απαραίτητη προϋπόθεσή για την ύπαρξη της δημοκρατίας, καταβαραθρώνονται. Όπως γράφει ο Ιταλός ιστορικός Κάρλο Γκάλι «τα κοινωνικά δικαιώματα που κατακτήθηκαν τον προηγούμενο αιώνα αντιμετωπίζονται στις μέρες μας σαν ένα περιττό κόστος που οι κρατούντες θέλουν να αποφύγουν με κάθε τρόπο και όχι ως αξία». «Το κέντρο της κοινωνίας», συνεχίζει ο Γκάλι, «είναι πλέον η αγορά, οι επιχειρήσεις και οι ανάγκες τους για ανάπτυξη, και το υποκειμενικό όχημα αυτής της τάσης είναι ο επιθετικός ατομικισμός».
Όμως στη χώρα μας ο ευδαιμονικός εγωισμός, το πάλαι ποτέ συγκολλητικό υλικό αυτής της ιδεολογίας αποδομείται βίαια μέσα στις συνθήκες της διαρκούς οικονομικής κρίσης που μεταβάλλεται ραγδαία πλέον σε ανθρωπιστική. Ταυτόχρονα, ολοκληρώνεται η οδυνηρή οικονομική και κοινωνική απενσωμάτωση του λεγόμενου μεσαίου στρώματος και η κοινωνία πολώνεται πλέον μεταξύ ελάχιστων κυνικών πλούσιων και ολοένα και περισσότερων φτωχών και φοβισμένων ανθρώπων.
Η σύγκρουση μεταξύ των πραγματικών αναγκών της πλειοψηφίας της κοινωνίας και της επιθετικής οικονομίστικης κυριαρχίας του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου, που επιβάλλουν οι «αγορές» και οι «σταυροφόροι» τους στον τόπο μας, είναι άνιση, ενώ η δυσμενής εξέλιξή της περιορίζει ριζικά τα βασικά κοινωνικά αγαθά που ο Διαφωτισμός όρισε μια για πάντα ως καθολικά δικαιώματα: την παιδεία και την υγεία, αναγκάζοντάς τα να μεταλλαχθούν σε ιδιωτικά αγαθά και κοινωνικά πλεονεκτήματα μιας πολιτικής και κοινωνικής μειοψηφίας.
Οι συνθήκες αυτής της σύγκρουσης καθορίζονται στη χώρα μας μονομερώς από την στανική εφαρμογή των κανόνων της σκληρότερης νεοφιλελεύθερης οικονομικής ορθοδοξίας αλλά και την τιμωρητική -ακροδεξιά στην ουσία της- πολιτική τάση αυταρχισμού της συγκυβέρνησης. Πάντα, χωρίς καμία απολύτως δημοκρατική νομιμοποίηση, παρά μόνο αυτή την ψευδή, που της παρέχουν με το αζημίωτο σε καθημερινή πλέον βάση τα φίλια προς αυτήν ΜΜΕ.
Σήμερα με την εφαρμογή της Τράπεζας Θεμάτων στις εξετάσεις της Α' Λυκείου παροξύνεται η αυταρχική, βίαιη μεταμόρφωση των υπολειμμάτων της παραδοσιακής παιδείας καταρχάς σε στεγνή εργαλειακή εκπαίδευση. Τουλάχιστον για όσους και όσες μπορούν ακόμη να αντέξουν τον υποκριτικό ενθουσιασμό των κ.κ. Αρβανιτόπουλου και Κεδίκογλου για τις χάρες της παιδείας της «αγοράς». Για τους άλλους, που προέρχονται συνήθως από τα φτωχότερα στρώματα, είναι πλέον ορθάνοιχτος και στρωμένος με πέτρες και πρόκες από την πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας ο δρόμος του μόνιμου μορφωτικού αποκλεισμού.
Όταν όμως οι μαθητές και οι καθηγητές, όπως γινόταν πάντα σε αυτόν τον τόπο, επαναφέρουν με τους αγώνες τους, ως σήμα κινδύνου, το αίτημα ενός δημοκρατικού απελευθερωτικού ιδεώδους παιδείας τότε λοιδωρούνται και ταπεινώνονται συστηματικά. Για να μπορέσουν ακόμη και να εκφραστούν πολιτικά, ορισμένοι από αυτούς, όπως ο πρόεδρος του μεγαλύτερου και ιστορικότερου συνδικάτου της χώρας, πρέπει οπωσδήποτε να πάρουν την άδεια από τους σταυροφόρους της διαπλοκής, από τα συστημικά ΜΜΕ, το έκφυμα της ΝΕΡΙΤ και τους ρηχούς δημοσιολογούντες σώγαμπρους του κ.Μπόμπολα και του κ.Αλαφούζου. Τους υπόλοιπους, ανεξαρτήτως ηλικίας, που «διανοήθησαν έστω και να αντισταθούν» τους αναλαμβάνουν προληπτικά οι κ.κ Σίμος και Συμεών Κεδίκογλου τιμώντας με τον δικό τους γκροτέσκο τρόπο την φρικτή μνήμη της 21ης Απριλίου.
_________________
Η σύγκρουση μεταξύ των πραγματικών αναγκών της πλειοψηφίας της κοινωνίας και της επιθετικής οικονομίστικης κυριαρχίας του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου, που επιβάλλουν οι «αγορές» και οι «σταυροφόροι» τους στον τόπο μας, είναι άνιση, ενώ η δυσμενής εξέλιξή της περιορίζει ριζικά τα βασικά κοινωνικά αγαθά που ο Διαφωτισμός όρισε μια για πάντα ως καθολικά δικαιώματα: την παιδεία και την υγεία, αναγκάζοντάς τα να μεταλλαχθούν σε ιδιωτικά αγαθά και κοινωνικά πλεονεκτήματα μιας πολιτικής και κοινωνικής μειοψηφίας.
Οι συνθήκες αυτής της σύγκρουσης καθορίζονται στη χώρα μας μονομερώς από την στανική εφαρμογή των κανόνων της σκληρότερης νεοφιλελεύθερης οικονομικής ορθοδοξίας αλλά και την τιμωρητική -ακροδεξιά στην ουσία της- πολιτική τάση αυταρχισμού της συγκυβέρνησης. Πάντα, χωρίς καμία απολύτως δημοκρατική νομιμοποίηση, παρά μόνο αυτή την ψευδή, που της παρέχουν με το αζημίωτο σε καθημερινή πλέον βάση τα φίλια προς αυτήν ΜΜΕ.
Σήμερα με την εφαρμογή της Τράπεζας Θεμάτων στις εξετάσεις της Α' Λυκείου παροξύνεται η αυταρχική, βίαιη μεταμόρφωση των υπολειμμάτων της παραδοσιακής παιδείας καταρχάς σε στεγνή εργαλειακή εκπαίδευση. Τουλάχιστον για όσους και όσες μπορούν ακόμη να αντέξουν τον υποκριτικό ενθουσιασμό των κ.κ. Αρβανιτόπουλου και Κεδίκογλου για τις χάρες της παιδείας της «αγοράς». Για τους άλλους, που προέρχονται συνήθως από τα φτωχότερα στρώματα, είναι πλέον ορθάνοιχτος και στρωμένος με πέτρες και πρόκες από την πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας ο δρόμος του μόνιμου μορφωτικού αποκλεισμού.Όταν όμως οι μαθητές και οι καθηγητές, όπως γινόταν πάντα σε αυτόν τον τόπο, επαναφέρουν με τους αγώνες τους, ως σήμα κινδύνου, το αίτημα ενός δημοκρατικού απελευθερωτικού ιδεώδους παιδείας τότε λοιδωρούνται και ταπεινώνονται συστηματικά. Για να μπορέσουν ακόμη και να εκφραστούν πολιτικά, ορισμένοι από αυτούς, όπως ο πρόεδρος του μεγαλύτερου και ιστορικότερου συνδικάτου της χώρας, πρέπει οπωσδήποτε να πάρουν την άδεια από τους σταυροφόρους της διαπλοκής, από τα συστημικά ΜΜΕ, το έκφυμα της ΝΕΡΙΤ και τους ρηχούς δημοσιολογούντες σώγαμπρους του κ.Μπόμπολα και του κ.Αλαφούζου. Τους υπόλοιπους, ανεξαρτήτως ηλικίας, που «διανοήθησαν έστω και να αντισταθούν» τους αναλαμβάνουν προληπτικά οι κ.κ Σίμος και Συμεών Κεδίκογλου τιμώντας με τον δικό τους γκροτέσκο τρόπο την φρικτή μνήμη της 21ης Απριλίου.
_________________
*Ο Τριαντάφυλλος Τρανός είναι εκπαιδευτικός, πρόεδρος της Γ' ΕΛΜΕ-Θ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου