ΣΚΕΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΔΙΑΣΥΝΔΕΣΕΙΣ Ν.Δ. ΚΑΙ «ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ»
Της ΜΥΡΣΙΝΗΣ ΑΘΑΝΑΣΙΑΔΟΥ*
Μετά τις τελευταίες αποκαλύψεις με τη συνομιλία του Π. Μπαλτάκου με τον Η. Κασιδιάρη για τις διασυνδέσεις Ν.Δ. και «Χρυσής Αυγής», πρωτοφανέρωτες για μερικούς, αλλά όχι για τους «παροικούντες εις Ιερουσαλήμ», ανοίγονται πολλά ζητήματα, που πρέπει να απαντηθούν από πολλούς.
Καταρχήν από το φιλελεύθερο τμήμα της Ν.Δ., που δεν μπορεί να κλείνει πλέον τα μάτια στις εξελίξεις που δρομολογούσε το κόμμα του με το εγκληματικό φασιστικό μόρφωμα του κοινοβουλίου. Και βέβαια οι εταίροι τους στη συγκυβέρνηση, που αποκαλύπτονται παρά τις φωνασκίες τους και τις υποκριτικές ομιλίες τους στη βουλή για απομόνωση της «Χρυσής Αυγής» και φυλάκιση των μελών της, ότι τελικά και γνώριζαν και συναινούσαν.
Επομένως και οι ψηφοφόροι των κομμάτων της συγκυβέρνησης, που στις ευρωεκλογές θα ήθελαν να ψηφίσουν διαφορετικά, για να τιμωρήσουν τη μνημονιακή κυβέρνηση, που τους αφανίζει τις ζωές, εννοώντας όμως ότι θα προτιμούσαν το φασιστικό κόμμα, που δήθεν αντιπαρατίθεται και «κάνει τη ζωή δύσκολη» στους κυβερνώντες, δεν έχουν πια λόγο να πιστεύουν ότι οι εκλεκτοί τους είναι κάτι διαφορετικό από πολλούς βουλευτές της συγκυβέρνησης. Φυσικά οι έχοντες νουν και διαίσθηση θα αναρωτιούνταν ήδη από τη δολοφονία Φύσσα, ή από τη χρησιμοποίηση μελών του φασιστικού κόμματος από το εφοπλιστικό κεφάλαιο στο Πέραμα, εναντίον των εργατών και των συνδικαλιστών τους, θα δυσπιστούσαν, όταν το εγκληματικό αυτό μόρφωμα ψήφιζε στη βουλή νόμους που σχετίζονταν με τη μνημονιακή πολιτική.
Φυσικά δεν είναι μικρότερη η ευθύνη της ΔΗΜΑΡ, που στηρίζει όλο αυτό το διάστημα τη μνημονιακή πολιτική, όπως το είδαμε και τελευταία με την πρόταση μομφής του ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί η παραίτηση Μπαλτάκου δεν εξιλεώνει βέβαια τον κ. Σαμαρά και τους συν αυτώ, όσο και αν θέλουν να την παρουσιάσουν ως εξαγνισμό της παράταξης από τα μιάσματα. Άλλωστε ο κ. Α. Γεωργιάδης φροντίζει να θυμίζει τις καλές σχέσεις με τον αποπεμφθέντα κ. Μπαλτάκο.
Αλλά εμάς μας ενδιαφέρει κυρίως η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ και πώς θα επωφεληθεί προωθώντας την πολιτική του. Κανένας βέβαια δεν μπορεί να κατηγορήσει το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης ότι δεν καταφέρθηκε εναντίον της «Χρυσής Αυγής» στο κοινοβούλιο και μόνο οι κακόπιστοι αγνοούν δήθεν τις αλλεπάλληλες αντιφασιστικές και αντιρατσιστικές δράσεις του και τη στήριξή του σε ανάλογες κινητοποιήσεις. Ενόψει όμως των αυτοδιοικητικών και κυρίως των ευρωεκλογών η πολιτική μας πρέπει να είναι ξεκάθαρη. Για παράδειγμα στο σημαντικότατο για την εξωτερική μας πολιτική, αλλά και για την ειρήνη στον κόσμο, ουκρανικό ζήτημα, η πολιτική μας ήταν διφορούμενη και εξισορροπιστική, για να μην εκτεθεί η ευρωπαϊκή πολιτική. Αλλά δεν μπορεί η δική μας Αριστερά εν ονόματι της Ρωσίας των καπιταλιστών, όταν στον παγκόσμιο χάρτη το σύνολο των κρατών είναι στο καπιταλιστικό στρατόπεδο, να μην καταφέρεται κατά της ευρωπαϊκής στήριξης στην κυβέρνηση των φασιστών της Ουκρανίας, όταν μάλιστα και Έλληνες στη χώρα αυτή κινδυνεύουν από τα αντίποινα των φασιστών.
Και γενικότερα όμως πρέπει να αντιμετωπιστεί στις διαστάσεις που έχει πάρει η άνοδος του φασισμού στην Ευρώπη. Η ενίσχυση της Μαρίν Λεπέν στη Γαλλία και η άμεση αντικατάσταση του υπάρχοντος πρωθυπουργού από τον κ. Ολάντ από άλλο πιο δεξιόστροφο, η άνοδος των φασιστικών κομμάτων στη Σκανδιναβία και Αυστρία, ή της δεξιάς σε Αγγλία και Γερμανία δείχνουν μια πιο συντηρητική στροφή στην Ευρώπη του κεφαλαίου και απομάκρυνσή της από την Ευρώπη των λαών, στην οποία ευελπιστούμε.
Έπειτα μπορεί η Ιστορία να μην επαναλαμβάνεται, αλλά είναι καλό στην πολιτική να αντλούμε από τα διδάγματα της Ιστορίας. Δεν πρέπει να λησμονούμε λοιπόν ότι η κρίση του 1929 οδήγησε σε μεγιστοποίηση του κεφαλαίου των μεγάλων επιχειρήσεων και στην εξαθλίωση των φτωχών, ότι πολλοί από αυτούς είδαν διέξοδο σε εθνικιστικά φασιστικά και ναζιστικά κόμματα. Ότι η άνοδος του φασισμού διευκολύνθηκε από το μεγάλο κεφάλαιο, ακόμη και την περίοδο του πολέμου, για να αντιμετωπισθεί η ανάπτυξη των αριστερών κινημάτων στην Ευρώπη και η κομμουνιστική επέλαση. Ότι ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος ήταν η τελευταία διέξοδος του μεγάλου κεφαλαίου, για να αναδυθεί και να αναλάβει την ανοικοδόμηση της καθημαγμένης Ευρώπης, μετά το τέλος του.
Μπορεί οι αναλογίες αυτές να φαίνονται απλουστευτικές. Εντούτοις σε μια διακήρυξη για την ευρωπαϊκή μας πολιτική, πρέπει να ληφθεί υπόψη τι πραγματικά συντελείται στην Ευρώπη σήμερα. Μέσα από μια ξεκάθαρη ευρωπαϊκή πολιτική θα αναδειχθούν και οι συμμαχίες στο εσωτερικό της χώρας και στο εξωτερικό, που το κόμμα μας θα επιλέξει, χωρίς αυταπάτες.
*Η Μυρσίνη Αθανασιάδου είναι εκπαιδευτικός και διδάκτωρ Νεότερης Ιστορίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου