Η αντιπαιδαγωγική «λογιστική» της κυβέρνησης βλέπει τους μαθητές σαν αριθμούς και τους «πλεονάζοντες» εκπαιδευτικούς σαν περιπλανώμενο θίασο μεταξύ σχολικών μονάδων
Περιπλανώμενοι εκπαιδευτικοί
Αν ο διορισμός στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση αποτελεί το «φωτεινό αντικείμενο του πόθου» για χιλιάδες πτυχιούχους σχολών που οδηγούν στην εκπαίδευση (δάσκαλοι, νηπιαγωγοί, φιλόλογοι, μαθηματικοί, φυσικοί, θεολόγοι, γυμναστές κ.λπ.), η μετάθεση-επιστροφή στην «Ιθάκη», στον τόπο διαμονής, ισοδυναμεί με μια πολύχρονη περιπέτεια, μια σύγχρονη «Οδύσσεια» για χιλιάδες διορισμένους εκπαιδευτικούς.
Κραυγή απελπισίας βγάζουν δεκάδες χιλιάδες εκπαιδευτικοί που υπηρετούν πολλά χρόνια εκτός τόπου μόνιμης κατοικίας, καθώς τα έξοδα διαβίωσης υπερβαίνουν πλέον κατά πολύ τον πενιχρό μισθό τους. Και αυτό, γιατί την ίδια ώρα που το υπουργείο Παιδείας έχει νομοθετήσει αναγκαστικές μαζικές μετακινήσεις εκτός τόπου μόνιμης κατοικίας εκπαιδευτικών, για να καλύψει τα κενά που έχουν δημιουργηθεί από τη δραματική μείωση μόνιμων διορισμών και προσλήψεων αναπληρωτών εκπαιδευτικών, καθυστερεί υπερβολικά και μειώνει σημαντικά τις μεταθέσεις που δικαιούνται οι εκπαιδευτικοί που υπηρετούν χρόνια εκτός τόπου μόνιμης κατοικίας.
Εν αναμονή
Αυτή την περίοδο στην αναμονή βρίσκονται περίπου 15.000 εκπαιδευτικοί που έχουν κάνει αίτηση μετάθεσης, έως ότου ανακοινωθούν οι μεταθέσεις τους από το υπουργείο Παιδείας, κάτι που δεν αναμένεται να γίνει πριν από το τέλος Ιουνίου–αρχές Ιουλίου. Με βάση τα στοιχεία των αιρετών στο υπουργείο Παιδείας, Βασίλη Παληγιάννη και Δημήτρη Μπράτη, το σύνολο των αιτήσεων για μετάθεση από περιοχή σε περιοχή στην πρωτοβάθμια ανήλθε στις 7.005, ενώ λίγο μεγαλύτερος είναι ο αριθμός στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Το 2013 το ποσοστό ικανοποίησης των αιτήσεων μετάθεσης ανήλθε μόλις σε 24,57%.
Οι πρόσφατες πρακτικές του υπουργείου Παιδείας έχουν ρίξει στην απελπισία χιλιάδες εκπαιδευτικούς. Κι αυτό, γιατί πλέον το υπουργείο Παιδείας ικανοποιεί πολύ μικρό αριθμό αιτήσεων εκπαιδευτικών. Λιγότεροι από ένας στους τέσσερις καθηγητές και δασκάλους που κάνουν αίτηση για μετάθεση την παίρνουν, χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει ότι έρχονται -επιτέλους- στον τόπο μόνιμης κατοικίας τους.
Ωστόσο, φέτος, για πρώτη φορά, το υπουργείο Παιδείας άργησε πολύ να ανακοινώσει την εγκύκλιο για τους όρους μεταθέσεων-αποσπάσεων εκπαιδευτικών (5 μήνες αργότερα από την ημερομηνία που προβλέπεται από τον νόμο). Κι ενώ η απελπισία βάραινε χιλιάδες εκπαιδευτικούς με 3, 4 ή και 10 χρόνια υπηρεσίας, τα φίδια έζωσαν το σύνολο των εκπαιδευτικών, όταν αποκαλύφθηκαν τα σχέδια του υπουργείου Παιδείας για αναγκαστικές μετακινήσεις.
Το Δ.Σ. της ΔΟΕ είχε επισημάνει στην πολιτική ηγεσία του υπουργείου Παιδείας, με την απόφασή του στις 6 Δεκεμβρίου 2013, τη σημαντική καθυστέρηση που υπήρχε στη διαδικασία πραγματοποίησης των μεταθέσεων των εκπαιδευτικών, αφού -σύμφωνα με το Π.Δ. 50/96 (άρθρο 6, παράγραφος 2)- οι αιτήσεις μετάθεσης των εκπαιδευτικών υποβάλλονται μέσα στον μήνα Νοέμβριο κάθε έτους και για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά η εγκύκλιος για τις μεταθέσεις δεν εκδόθηκε στον χρόνο που ορίζεται, αλλά πέντε μήνες αργότερα.
Μάλιστα, επειδή τα περιθώρια είχαν ήδη εξαντληθεί και η στάση του υπουργείου ήταν προκλητική απέναντι στους εκπαιδευτικούς, το Δ.Σ. της ΔΟΕ προχώρησε στην κατάθεση μηνυτήριας αναφοράς κατά παντός υπευθύνου, για τη μη πραγματοποίηση των μεταθέσεων, ενώπιον της Εισαγγελίας Πλημμελειοδικών Αθηνών.
Αιφνιδιασμός
Μόλις λίγες μέρες πριν από τη λήξη της διαθεσιμότητας και ενώ ένας μεγάλος αριθμός εκπαιδευτικών αντιμετώπιζε το φάσμα των απολύσεων, με μια κίνηση-αστραπή το υπουργείο Παιδείας ανακοίνωσε το Π.Δ. 28/28-2-14 «Μεταθέσεις υπεράριθμων εκπαιδευτικών της δημόσιας Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης». Πρόκειται για το Π.Δ. που επιβάλλει τις υποχρεωτικές μεταθέσεις των εκπαιδευτικών για πρώτη φορά στην εκπαίδευση, μετατρέποντάς τους σε περιπλανώμενο θίασο.
Παράλληλα, με τις συγχωνεύσεις-καταργήσεις σχολείων (ήδη ανακοινώθηκαν πάνω από 250 σχολικές μονάδες ως… πρόγευμα, καθώς ο φετινός προϋπολογισμός προβλέπει 1.676) και τμημάτων και τη «σαρδελοποίηση» των μαθητών σε πολυπληθή τμήματα, επιδεινώνονται οι συνθήκες άσκησης του εκπαιδευτικού έργου και ανοίγουν οι δρόμοι της απο-μόρφωσης και της εγκατάλειψης του δημόσιου σχολείου. Γιατί είναι γνωστό ότι -πέρα από όλα τα άλλα- οι συνθήκες εργασίας των εκπαιδευτικών είναι και συνθήκες μάθησης των αγοριών και των κοριτσιών που φοιτούν στη σχολική εκπαίδευση.
Η αντιπαιδαγωγική «λογιστική» του υπουργείου Παιδείας στο όνομα του «εξορθολογισμού» αντιμετωπίζει τους μαθητές σαν αριθμούς και τους «πλεονάζοντες» εκπαιδευτικούς σαν περιπλανώμενο θίασο που θα τριγυρίζουν αφ’ ενός από σχολείο σε σχολείο κάνοντας μία, δύο ή και τρεις ώρες στο καθένα και αφ’ ετέρου από περιοχή σε περιοχή, όπου υπάρχουν κενά, για να συμπληρώσουν το ωράριό τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου