Άσπρα αρνάκια... με νύχια γαμψά...
του Τάσου Παππά
Σήμερα λέω, να κάνουμε μια πρόχειρη αναδρομή. Να θυμηθούμε τι έλεγαν ορισμένοι πριν από λίγο καιρό για τα μνημόνια, τον ρόλο της Ευρώπης, τη Γερμανία, πώς αντιμετώπιζαν όσους εξέφραζαν βέβηλες απόψεις και να δούμε τι λένε τώρα.
Εχουμε και λέμε:
● Δεν έχει περάσει δα και ένας αιώνας από τότε που όποιος τολμούσε να αμφισβητήσει τη φιλοσοφία και την κατασκευαστική αρτιότητα των προγραμμάτων διάσωσης, χαρακτηριζόταν λαϊκιστής, δημαγωγός και ορκισμένος εχθρός της ευρωπαϊκής ιδέας.
Σήμερα, και αφού έχει αποδειχτεί πέραν πάσης αμφιβολίας (το έχουν ομολογήσει άλλωστε και αυτοί που τα σχεδίασαν) ότι τα μνημόνια είναι γεμάτα λάθη -μοιραία για την ελληνική κοινωνία-, οι χθεσινοί κήνσορες εγκατέλειψαν τις συναχωμένες ιδέες τους και βγήκαν στα κεραμίδια κατά των γραφειοκρατών των Βρυξελλών επειδή μας συμπεριφέρονται με επιθετική αναίδεια, λες και είμαστε αιχμάλωτοι πολέμου. Μάλιστα, ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, από τους φανατικούς υποστηρικτές των μνημονίων και απόλυτα προσηλωμένος στη γραμμή της σύμπλευσης με την τρόικα, που κατακεραύνωνε με την αφρίζουσα ρητορική του τούς αντιρρησίες, έφτασε στο σημείο να δηλώσει ότι «ιστορικά έχουν αποτύχει (σ.σ. οι δανειστές)»!!!
●Αυτοί όμως, που, κατά τον αρχηγό του ΠΑΣΟΚ, έχουν αποτύχει, ήταν οι σωτήρες μας. Θυμάστε που μας έλεγαν -κυβέρνηση, πολιτικοί της Κεντροαριστεράς και δημοσιολόγοι- ότι πρέπει να χρωστάμε ευγνωμοσύνη στους δανειστές μας γιατί σώζουν την Ελλάδα από τη χρεοκοπία και εφαρμόζουν στην πράξη τη βασική αρχή που διέπει τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ενωσης, δηλαδή την αλληλεγγύη προς τον πάσχοντα αδελφό; Θυμάστε τη δημόσια ταπεινωτική αυτοκριτική τους («είμαστε επαίτες και δεν μπορούμε να απαιτούμε») και την αποστροφή τους απέναντι σε κάθε τι που φάνταζε στα μάτια τους αντιδεοντολογικό («μας δανείζουν τα λεφτά τους και πρέπει να τους ξοφλήσουμε»); Εσχάτως, και εξαιτίας των προβλημάτων που έχουν προκύψει στις συζητήσεις με την τρόικα, το τροπάριο άλλαξε. Ακούω, με ενδιαφέρον πρέπει να ομολογήσω, όχι όμως και με επιείκεια γιατί έρχεται καθυστερημένα και μυρίζει σκοπιμότητα, την άποψη ότι η τρόικα λειτουργεί σαν τοκογλύφος! Λέξη–κόλαφος που κάποτε έβγαινε μόνο από τα στόματα «των έξαλλων και των εξτρεμιστών», τώρα έχει ενταχθεί κανονικότατα στη φρασεολογία των φρονίμων και των ρεαλιστών.
● Ακόμη ηχούν στ’ αυτιά μου οι κραυγές των κατ’ επάγγελμα ευρωπαϊστών κάθε φορά που κόμματα και ειδικοί έθεταν το ερώτημα αν ο στόχος των γερμανικών ελίτ είναι η ευρωπαϊκή Γερμανία ή η γερμανική Ευρώπη. Ούτε ως εκδοχή, έστω αναιμική, δέχονταν να συζητήσουν το δεύτερο σκέλος του διλήμματος. Σήμερα, οι ίδιοι τύποι δεν εμφανίζονται και τόσο σίγουροι για τις προθέσεις της κυρίαρχης στην Ευρώπη δύναμης. Τα λιπαρά επιχειρήματά τους έχουν δώσει τη θέση τους στην αμφιβολία. Δεν μπορούν να εξηγήσουν την επιμονή της Γερμανίας σε μια πολιτική που είναι καταστροφική, όχι μόνο για τον ευρωπαϊκό Νότο, αλλά για το σύνολο της Ευρώπης. Οταν τους έλεγες ότι η κυβέρνηση πρέπει να καταστρώσει ένα σχέδιο συνεννόησης με τις χώρες του Νότου, ώστε να δοθεί μια κοινή απάντηση στην ηγεμονική πολιτική των Μέρκελ-Σόιμπλε, σε περιγελούσαν ως γραφικό.
● «Αυτή είναι η ευρωζώνη, έτσι λειτουργεί και σ’ όποιον αρέσει. Οποιος διαφωνεί μπορεί να πάρει το καπελάκι του και να φύγει». Μη μου πείτε ότι δεν τη γνωρίζετε αυτή τη θέση. Τη διατύπωναν με τσεκουράτη γλώσσα και περισπούδαστο ύφος οι οπαδοί των μνημονίων. Θεωρούσαν μάταιη κάθε προσπάθεια αντίστασης και κατηγορούσαν όσους διαφωνούσαν ότι ήταν αιθεροβάμονες, τζάμπα μάγκες με ροπή στον τυχοδιωκτισμό. Συνιστούσαν υπομονή, σύνεση και υπακοή, υποστηρίζοντας ότι τα πράγματα στην Ευρώπη αλλάζουν αργά, δεν είναι η ώρα για ρήξεις και ότι πρέπει να είμαστε με τους ισχυρούς ώστε την κρίσιμη στιγμή να επωφεληθούμε. Τώρα, το βιολί τους φαλτσάρει: «Μα, είναι αυτή η Ευρώπη που ονειρευόμασταν;».
Κοντολογίς: Να αντιγυρίσουμε στους όψιμους επικριτές της πρακτικής των δανειστών το δικό τους επιχείρημα.Ησασταν βουβοί επαίτες επί τόσα χρόνια και η σημερινή μεταμφίεσή σας σε άγρια λιοντάρια προκαλεί θυμηδία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου