Τα διαπραγματευτικά εχέγγυα του ΣΥΡΙΖΑ

Τα διαπραγματευτικά εχέγγυα του ΣΥΡΙΖΑ

Κώστας Πουλάκης

Τις τελευταίες μέρες η κυβέρνηση επενδύει πολιτικά σε κερδοσκοπικές και αποσταθεροποιητικές κινήσεις, καθώς και σε απαράδεκτες εξωθεσμικές παρεμβάσεις. Μακριά από αντίστοιχες λογικές, προτεραιότητα για τον ΣΥΡΙΖΑ είναι η υπέρβαση του τεράστιου παραγωγικού, κοινωνικού και πολιτικού αδιεξόδου, στο οποίο έχει περιέλθει η χώρα. Αυτήν την υπέρβαση θα επιδιώξουμε, με προσεκτικά, αλλά αποφασιστικά βήματα, σε διαπραγμάτευση με τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις και τα επίσημα θεσμικά όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και πάντοτε με γνώμονα το δημόσια κατατεθειμένο πρόγραμμά μας.

Για την επιτυχία αυτής της διαπραγμάτευσης, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει υπέρ του τα εξής εχέγγυα:

Πρώτον, διεθνείς συμμαχίες. Από το 2008, το διεθνές περιβάλλον είναι ασταθές όχι μόνο για την Ελλάδα, αλλά και για υπερδυνάμεις, όπως η Αμερική ή η Ρωσία πρόσφατα. Σε ένα τέτοιο περιβάλλον μια εθνικά υπεύθυνη κυβέρνηση δεν ενισχύει την ανασφάλεια, αλλά αξιοποιεί κάθε εξέλιξη για να διαμορφώσει συμμαχίες και να προωθήσει μία δίκαιη και βιώσιμη λύση για το ελληνικό χρέος.

Εξαρχής, ο ΣΥΡΙΖΑ αντιτάχθηκε στην αντιμετώπιση της Ελλάδας ως «ιδιαίτερης περίπτωσης» – την οποία προωθούσαν, δυστυχώς, και οι ελληνικές κυβερνήσεις, με αποτέλεσμα να εξαιρεθεί η χώρα μας από το πλαίσιο μίας συνολικής ευρωπαϊκής λύσης. Προσπάθησε, αντίθετα, να ακουστεί διεθνώς και η άλλη άποψη, προσπάθεια που έχει αποδώσει καρπούς : η σκληρή λιτότητα που επιβλήθηκε στην Ευρώπη αμφισβητείται πλέον έντονα από πλήθος επιστημόνων, θεσμικών και πολιτικών παράγοντες και υγιών επιχειρηματιών, οι οποίοι ζητούν αλλαγή πορείας για την ευρωπαϊκή οικονομική πολιτική, με αύξηση των δημοσίων επενδύσεων και συνολική αντιμετώπιση των χρεών. Αυτή η νέα τάση αποτυπώνεται και στο πολιτικό σκηνικό άλλων ευρωπαϊκών χωρών με προεξάρχουσα την Ισπανία.

Δεύτερον, πραγματικές και αυτονόητες «κόκκινες γραμμές». Σε αντίθεση με τη σημερινή κυβέρνηση που αγνοεί πλήρως την ανθρωπιστική κρίση, ο ΣΥΡΙΖΑ θέτει ως αδιαπραγμάτευτο προαπαιτούμενο την ανακούφιση των θυμάτων της ακραίας φτώχειας που – σύμφωνα με το Γραφείο Προϋπολογισμού της Βουλής – αφορά περίπου 2,5 εκατομμύρια Έλληνες. Η εξασφάλιση των στοιχειωδών υλικών όρων επιβίωσης προς τους πολίτες δεν συνιστά “παροχή”, αλλά αυτονόητη – και νομικά κατοχυρωμένη βάσει διεθνών συνθηκών – υποχρέωση κάθε κράτους. Καμία, λοιπόν, ευρωπαϊκή κυβέρνηση δεν μπορεί να δικαιολογήσει, ακόμα και στην εσωτερική της κοινή γνώμη, μία τέτοιας έκτασης κοινωνική καταστροφή και δη επί ευρωπαϊκού εδάφους, στο όνομα της δημοσιονομικής πειθαρχίας.

Τρίτον, αντιπρόταση. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει καταθέσει ένα ολοκληρωμένο εναλλακτικό σχέδιο για την επανεκκίνηση της οικονομίας, την τόνωση της ζήτησης, την παραγωγική ανασυγκρότηση και την ανάκτηση της εργασίας, σχέδιο που απαντά και στις ανάγκες των πολιτών και στην οικονομική ανάκαμψη της χώρας.

Μέχρι σήμερα δεν διεξήχθη ποτέ επί της ουσίας διαπραγμάτευση, διότι απλούστατα οι ελληνικές κυβερνήσεις είχαν αποδεχθεί ως βασικό “προαπαιτούμενο” τον νεοφιλελευθερισμό. Οι περικοπές, η εξαφάνιση του κοινωνικού κράτους, οι απολύσεις, η διάλυση των εργασιακών σχέσεων και του ασφαλιστικού συστήματος, οι εκτεταμένες ιδιωτικοποιήσεις – ακόμα και στρατηγικά κρίσιμων δημόσιων υποδομών και κοινωνικών αγαθών – δεν ήταν για τις μέχρι σήμερα κυβερνήσεις ένα “αναγκαίο κακό” που υπαγόρευαν τα μνημόνια, αλλά ο πυρήνας της οικονομικής και της πολιτικής τους αντίληψης.

Τέταρτον, σύγχρονα ευρωπαϊκά χαρακτηριστικά και κύρος. Στο επίπεδο των δημοκρατικών θεσμών, του σεβασμού των θεμελιωδών δικαιωμάτων και της καταπολέμησης της διαφθοράς και της διαπλοκής, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει αποδείχθει σαφώς πιο αξιόπιστη, σύγχρονη, ευρωπαϊκή πολιτική δύναμη, πολύ μακριά από τις ακραία συντηρητικές, αναχρονιστικές απόψεις και αυταρχικές πρακτικές που κυριαρχούν ακόμα και στο στενό πυρήνα της σημερινής κυβέρνησης, αλλά και πολύ μακριά από την εγχώρια και διεθνή διαπλοκή.

Άλλωστε, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα κόμμα γαλουχημένο με τις αξίες της ευρωπαϊκής αριστεράς, της αλληλεγγύης μεταξύ των ευρωπαϊκών κρατών και των ευρωπαίων πολιτών. Σε αυτές τις αρχές θα στηριχθεί και κατά τη διαπραγμάτευση, με τρόπο ευεργετικό όχι μόνο για την Ελλάδα, αλλά και για τη συνολική πορεία της ενωμένης Ευρώπης. Υπό αυτή δε τη σκοπιά, δεν επιδιώκουμε μονομερείς ενέργειες. Είναι αντίθετα οι ευρωπαίοι εταίροι μας εκείνοι οι οποίοι θα κληθούν να αποδείξουν την πίστη τους στην ευρωπαϊκή ενοποίηση.

Πέμπτον, δημοκρατική νομιμοποίηση. Το σημαντικότερο, ίσως, στοιχείο είναι ότι η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ θα διεξάγει τη διαπραγμάτευση έχοντας λάβει νωπή και ισχυρή λαϊκή εντολή, με βάση το συγκεκριμένο δικό της πρόγραμμα. Και, ταυτόχρονα, έχουμε ήδη δεσμευτεί εντός και εκτός συνόρων ότι δεν πρόκειται να πάρουμε καμία απόφαση ούτε ερήμην ούτε σε βάρος του ελληνικού λαού. Σε πολιτικό, λοιπόν, επίπεδο, το δημοκρατικό αυτό στοιχείο δημιουργεί μία τεράστια, πρωτόγνωρη δυναμική, την οποία δεν μπορεί κανείς να αγνοήσει.

Είναι, επομένως, σαφές ότι αυτήν τη στιγμή, οι Έλληνες πολίτες έχουν τις εξής επιλογές : είτε να επιτρέψουν την εξακολούθηση της σημερινής οικονομικά επιζήμιας, κοινωνικά καταστροφικής και εθνικά ντροπιαστικής πορείας είτε να δείξουν εμπιστοσύνη στον ΣΥΡΙΖΑ που αποδεικνύει καθημερινά ότι έχει και στόχο και σχέδιο. Ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να μην είναι «οικείος» στους ευρωπαίους αξιωματούχους ή στους εκπροσώπους των «αγορών», είναι όμως μία πολιτική δύναμη σύγχρονη, αξιόπιστη και αποφασισμένη να ξαναδώσει στη χώρα και στους πολίτες της την αξιοπιστία και το σεβασμό που τους αξίζει.

ΒΗΜΑ