Και ο φασισμός, γιατρέ μου;
Το αν ο πρωθυπουργός είναι ή όχι μαλάκας και αν έχει κανείς δικαίωμα ή όχι να τον αποκαλεί έτσι δημοσίως είναι μια συζήτηση κουραστική.
Μαλάκες υπήρξαμε όλοι, όχι όμως και ακροδεξιοί όπως ο πρωθυπουργός...
Το αν ο πρωθυπουργός είναι ή όχι μαλάκας και αν έχει κανείς δικαίωμα ή όχι να τον αποκαλεί έτσι δημοσίως είναι μια συζήτηση κουραστική.
Κυρίως επειδή είναι μια συζήτηση άχρηστη που δεν έχει καμμία πολιτική σημασία. Το αν όμως ο πρωθυπουργός είναι ένας ακροδεξιός, επικίνδυνος ακόμα και γι αυτήν την κολοβή αστική δημοκρατία, και πολιτική σημασία έχει και χρήσιμο είναι να το συζητήσουμε.
Όλοι λίγο ως πολύ έχουμε υπάρξει μαλάκες κι έχουμε κάνει μαλακίες, κυριολεκτικά και μεταφορικά. Ανθρώπινο είναι κι όποιος βγάζει τον εαυτό του απ έξω είναι ψευτράκος και δεν αξίζει κανείς να ασχολείται μαζί του. Είναι λογικό και καθόλου ασυνήθιστο να θεωρεί κανείς ότι και ο (οποιοσδήποτε) πρωθυπουργός έχει υπάρξει μαλάκας και έχει κάνει κατά καιρούς μαλακίες. Τώρα βέβαια αν τον αποκαλείς έτσι δημόσια μπορεί να έχει κάποια ποινική σημασία, αν ας πούμε θεωρηθεί ο όρος προσβλητικός και υβριστικός. Εγώ δεν το βλέπω έτσι αλλά αυτό δε σημαίνει ότι και ο αποδέκτης του χαρακτηρισμού το βλέπει με τον ίδιο τρόπο. Είπαμε, γούστα είναι αυτά.
Το πραγματικό θέμα πάντως δεν είναι αυτό. Το πολιτικό και άρα σημαντικό θέμα είναι ότι ο πρωθυπουργός του κράτους το οποίο μας έλαχε να μας εξουσιάζει είναι ένας κανονικός ακροδεξιός που βλεφαρίζει προς τον ολοκληρωτισμό και παθαίνει αλλεργία με την αστική δημοκρατία την οποία υποτίθεται ότι υπηρετεί.
Κι αυτό επειδή όταν ο πρωθυπουργός μιας χώρας
– κυβερνά με διατάγματα (πράξεις νομοθετικού περιεχομένου) και όχι με νόμους ψηφισμένους απ τη Βουλή,
– δεν πηγαίνει στο Κοινοβούλιο παρά μόνο για τον αγιασμό και τον προϋπολογισμό,
– αρνείται να πάει ακόμα και για να απαντήσει έστω και σε μια ερώτηση των αντιπάλων του,
– επιλέγει για συνεργάτες στο γραφείο του και εκπροσώπους του στη Βουλή γνωστά φασιστάκια με προϋπηρεσία σε κόμματα και οργανώσεις της άκρας δεξιάς,
– χωρίζει τους ανθρώπους σε κανονικούς και «λαθραίους» με κριτήριο το χρώμα, την καταγωγή ή τη θρησκεία,
– θαυμάζει και κολακεύει μόνο όσους δεν εκλέγονται (παπάδες, αξιωματικούς, μεγαλοκαπιταλιστές) και απεχθάνεται τους εκλεγμένους,
– κλείνει παράνομα την κρατική ραδιοτηλεόραση επειδή θεωρεί ότι δεν τον υμνεί αρκετά και την αντικαθιστά μετά από καιρό από μια ίδια και χειρότερη (και πιο ακριβή),
– δίνει συνεντεύξεις μόνο σε «δημοσιογράφους»-γλάστρες, με την προϋπόθεση να ξέρει τις ερωτήσεις και να μην υπάρχει αντίλογος,
– αφαιρεί με το έτσι θέλω το δικαίωμα ψήφου σε 100.000 νέους επειδή ξέρει ότι δε θα τον ψηφίσουν και
– στη συνέχεια τους λέει και μάλιστα σε διαφήμιση δικιά του ότι αυτός θα κυβερνά επειδή αυτός μόνο ξέρει και εκείνοι θα βλέπουν (παίζοντας μπαλίτσα για να μην ενοχλούν),
ε τότε αυτός ο πρωθυπουργός είναι κανονικός φασιστάκος που περιμένει την ευκαιρία να μας δέσει όλους. Αν πότε πότε μαλακίζεται αυτό δεν τον κάνει ούτε περισσότερο ούτε λιγότερο συμπαθητικό. Παραμένει το ίδιο αντιδημοκρατικός, το ίδιο επικίνδυνος, το ίδιο βλαβερός για όλους μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου