Ο φονταμενταλισμός του ΕΛΚ
Η νέα ελληνική κυβέρνηση προχώρησε σε διαπραγμάτευση με τους εταίρους της και θεωρητικά επέτυχε να διακόψει την πολιτική λιτότητας και ύφεσης και να προτείνει η ίδια τα μέτρα και τις μεταρρυθμίσεις που θα επιτρέψουν στη χώρα να βγει από την κρίση. Στην πράξη αποδεικνύεται πως η Ελλάδα πιέζεται να ξαναπιάσει το Μνημόνιο από εκεί όπου το άφησε η κυβέρνηση Σαμαρά.
Οι δανειστές γνωρίζουν ότι οι μεταρρυθμίσεις που προωθεί η Αθήνα είναι σε ευρωπαϊκή τροχιά και απαντούν σε ερωτήματα τα οποία μετ' επιτάσεως τίθενται από κορυφαίους αξιωματούχους. Οι κ. Σόιμπλε και Λαγκάρντ έχουν κατ' επανάληψη αναφερθεί στην απροθυμία των προηγούμενων ελληνικών κυβερνήσεων να καταπολεμήσουν τη φοροδιαφυγή και τη διαφθορά και έχουν καυτηριάσει ως αντιπατριωτική τη στάση των ελληνικών ελίτ μπροστά στα προβλήματα της πατρίδας τους.
Οι ίδιοι γνωρίζουν πως η παρούσα κυβέρνηση έχει την πρόθεση να πολεμήσει τις παθογένειες αυτές, καθώς και το γραφειοκρατικό πελατειακό κράτος μέσω του οποίου αναπαράγονταν. Γνωρίζουν επίσης πως τέτοιου είδους μεταρρυθμίσεις δεν μπορούν να αποδώσουν, πόσο μάλλον ταμιακά, στα ασφυκτικά χρονικά περιθώρια που έχουν αφεθεί στην ελληνική κυβέρνηση. Όλοι επίσης καταλαβαίνουν ότι για την Ευρωζώνη, το ΔΝΤ, την Ε.Ε. ο χρόνος και η οικονομική διευκόλυνση που χρειάζεται η Ελλάδα δεν αποτελούν οικονομικό ή αξεπέραστο τυπικό πρόβλημα. Έχουν κάνει εξαιρέσεις, ή και τα στραβά μάτια, αρκετές φορές.
Η Ελλάδα δεν ζητεί καν μια τέτοια ιδιαίτερη μεταχείριση, ζητεί να σταματήσει ο στραγγαλισμός. Άλλωστε, μέχρι στιγμής, όπως προκύπτει και από την απάντηση του γερμανικού ΥΠΟΙΚ σε ερώτηση της Linke, η Γερμανία, μόνο από τόκους, έχει ωφεληθεί πάνω από 360 εκατ. ευρώ από τα δάνεια προς την Ελλάδα. Την ίδια ώρα η Ελλάδα, ακολουθώντας το πρόγραμμα που της επιβλήθηκε, έχασε το 1/4 του ΑΕΠ της, έχει σε ανεργία το 1/4 του οικονομικά ενεργού πληθυσμού της, το 1/3 των Ελλήνων βρίσκονται κάτω ή κοντά στο όριο της ένδειας, το δε χρέος της μέσα σε πέντε χρόνια πήγε από το 119% στο 178% του ΑΕΠ.
Κανείς δεν μπορεί να χαρακτηρίσει μια τέτοια πολιτική επιτυχημένη, όσο καλά και αν είναι δεμένη με συμβάσεις, υπογραφές και συμφωνίες. Κοντολογίς υπάρχει τέτοια διάσταση λόγων και έργων, ώστε το Βερολίνο, η Φραγκφούρτη και το ΔΝΤ δεν πείθουν για την ειλικρίνεια των δηλώσεών τους.
Είναι, λοιπόν, απορίας άξιον γιατί επιδεικνύεται η μυωπική αυτή στάση. Στην πραγματικότητα φαίνεται πως δεν υπάρχουν Γερμανία, Ελλάδα, Ισπανία, Πορτογαλία κ.λπ. Αυτό που υπάρχει είναι το ΕΛΚ, η σκληρή ευρωπαϊκή Δεξιά υπό την καθοδήγηση του κόμματος της κ. Μέρκελ και του κ. Σόιμπλε, το οποίο ελέγχει πολλές ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, επιβάλλει την οικονομική πολιτική του και την ιδεολογία του με όρους ακραίου φανατισμού και δεν εννοεί να παραδεχθεί πως η πολιτική του απέτυχε να λύσει τα προβλήματα της ευρωκρίσης, με πρώτη και καλύτερη την Ελλάδα, η οποία στην κυριολεξία καταστράφηκε. Τα τελευταία στοιχεία δείχνουν ότι στο τέλος του 2014 η ύφεση επέστρεψε στην Ελλάδα ύστερα από δύο σύντομα τρίμηνα ασθενικής ανάπτυξης και η ανεργία άρχισε πάλι να αυξάνεται, μία ακόμη απόδειξη της αποτυχίας του προγράμματος που επιβλήθηκε.
Μοιραία, λοιπόν, καταλήγει κανείς στο συμπέρασμα ότι οι υπό γερμανική κυριαρχία ευρωπαϊκοί θεσμοί έχουν επιλέξει την παραδειγματική αντιμετώπιση της Ελλάδας, ώστε, εν όψει των εκλογών στις χώρες ακριβώς όπου επιβλήθηκαν προγράμματα λιτότητας, ο "ελληνικός ιός" να απομονωθεί και να διατηρηθεί με αυτόν τον τρόπο η ηγεμονία της Ευρωδεξιάς. Το πρόβλημα αυτής της στρατηγικής είναι ότι είναι πιθανόν, αντί να τρομοκρατηθούν οι ευρωπαϊκοί λαοί και να πειθαρχήσουν, απλώς να απελπιστούν για το αν και κατά πόσον μπορούν να εμπιστεύονται την ορθοδοξία του ΕΛΚ και την ευθυκρισία της ηγεσίας του για το μέλλον της Ευρώπης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου