Δημοκρατία στο σχολείο!

Δημοκρατία στο σχολείο!

Tου Τριαντάφυλλου Μηταφίδη*

Η δημοκρατία στο σχολείο περνά και από την αναθεώρηση όλων των ρόλων στη σχολική μονάδα. Στο «Χρονικό της ενιαίας ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης-Κιλκίς-Χαλκιδικής 1974-1981» διαβάζουμε: «Επείγει λοιπόν να παρθούν όλα τα απαραίτητα μέτρα, ώστε να αποκτήσει η εκπαίδευση ουσιαστικό περιεχόμενο να χάσει τον αυταρχικό της χαρακτήρα και να γίνει ουσία η πρόβλεψη του συντάγματος ότι η εκπαίδευση έχει στόχο να δημιουργεί ελεύθερους και υπεύθυνους πολίτες».
Και λίγο παρακάτω προτείνοντας τη διεύρυνση της δημοκρατίας στην εκπαίδευση, διαβάζουμε: «Η δημοκρατική διοίκηση των σχολείων από τους συλλόγους των καθηγητών είναι αυτή που θα συμβάλει στην αποδοτικότερη λειτουργία των σχολείων, στην εξουδετέρωση της ευθυνοφοβίας των προϊσταμένων και στην ανάπτυξη αγαθών σχέσεων και πνεύματος συνεργασίας ανάμεσα στους καθηγητές. Προτείνουμε: Α. Τα σχολεία να διοικούνται δημοκρατικά από τους συλλόγους των καθηγητών. Να αποσαφηνιστούν και να ενισχυθούν οι αρμοδιότητές τους. Β. Ο διευθυντής του σχολείου να εκλέγεται από το σύλλογο διδασκόντων και να είναι εκτελεστικό όργανο των αποφάσεών του…».

Είναι επιτακτική ανάγκη οι εκπαιδευτικοί να ξανακατακτήσουμε το παρελθόν της ιστορικής πορείας των δημοκρατικών διεκδικήσεων του εκπαιδευτικού κινήματος. Θέσεις όπως η παραπάνω διατυπώνονταν με την πτώση της δικτατορίας – όπου και μόνο η εκστόμιση της λέξης δημοκρατία σε ένα «σχολείο στο γύψο» συνεπαγόταν διώξεις. Η αποκατάσταση των δημοκρατικών δικαιωμάτων και η ταύτιση της εκπαίδευσης με τη δημοκρατία απέναντι στον αυταρχισμό πολλών διευθυντών και των τότε επιθεωρητών συνδέονταν άρρηκτα με την εκλογή των διευθυντών από τους ίδιους τους εκπαιδευτικούς.

Οι θέσεις της ενιαίας-τότε- ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης-Κιλκίς-Χαλκιδικής απαντούν σε όλους/ες εκείνους/ες που, υπηρετώντας θεσμικούς εξουσιαστικούς ρόλους, προσπαθούν να λοιδορήσουν την επικείμενη θεσμοθέτηση αιρετής διοίκησης στα σχολεία. Συντηρητικοί πολιτικοί και νοσταλγοί των μνημονιακών μέτρων κατά της εκπαίδευσης θεωρούν τους εκπαιδευτικούς ανάξιους για επιλογή των κατάλληλων διευθυντών, για παραγοντισμό, για αθέμιτες συναλλαγές, κλπ. Κάνουν πως αγνοούν τις συναλλαγές εντός των υπηρεσιακών συμβουλίων στις διαδικασίες επιλογής στελεχών, οι οποίες κατέληγαν με αλληλομηνύσεις και ακυρώσεις από τη δικαιοσύνη. Επιπλέον «ξέχασαν» πολύ γρήγορα ότι μέχρι πριν τρεις μήνες πολλοί από αυτούς κατείχαν αιρετές θέσεις στα Πανεπιστήμια ή συμμετείχαν ως πανεπιστημιακοί δάσκαλοι σε διαδικασίες εκλογής των πρυτανικών αρχών με αντιδημοκρατικές διαδικασίες και πολιτικούς αποκλεισμούς υποψηφίων. Αλήθεια είναι ικανοί οι πανεπιστημιακοί δάσκαλοι να εκλέγουν τις διοικήσεις των πανεπιστημίων και ανίκανοι οι εκπαιδευτικοί των άλλων βαθμίδων;

Οι μνημονιακοί αντι-εκπαιδευτικοί νόμοι στην ουσία έχουν μεταλλάξει το ρόλο του διευθυντή από δάσκαλο-εκπαιδευτικό σε αφεντικό και μάνατζερ, σε αξιολογητή του υπαλλήλου εκπαιδευτικού. Ο/η διευθυντής/ντρια και υποδντης/ντρια είναι αυτονόητο ότι θα εκλέγονται από το σύλλογο διδασκόντων.

Ζητήματα όπως:

1.Θητεία – διετής ή τριετής. 2. Χρόνια υπηρεσίας για δικαίωμα υποψηφιότητας. 3. Κάλυψη θέσεων διευθυντών απομακρυσμένων περιοχών καθώς και ερωτήματα που διατυπώθηκαν στο διαδίκτυο, μπορούν να απαντηθούν στο πλαίσιο της διαβούλευσης που βρίσκεται σε εξέλιξη.

*Ο κ. Μηταφίδης είναι βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ Α’ Θεσσαλονίκης

http://www.karfitsa.gr