Τα μούτρα της Τρέμη στις 7
Λάκης Λαζόπουλος
Πήρε η Τρέμη τα ζύγια της, έβαλε τα 40 χρόνια πασοκοδεξιάς στη μια πλευρά τής ζυγαριάς, πέταξε και το εξαμηνίτικο της αριστεράς από την άλλη, και βρήκε πως ναι, το εξαμηνίτικο έχει μεγαλύτερο βάρος.
Χρειάστηκαν μόνο έξι μήνες για να καταστραφεί αυτή η ωραία χώρα που είχαν φτιάξει οι μάστορες της θρασύτητας.
29 κατασκευαστες ειδήσεων συνιστούν Ν.Δ. ΑΥΤΟΙ ΞΕΡΟΥΝ!
Ο χορός των Βρυκολάκων ετοιμάζει τα άγρια βήματα του χορού του.
Φάνηκε από το ύφος με το οποίο διέκοψε τον πρώην πρωθυπουργό στο πρώτο debate η κύρια Τρέμη με ύφος 100 καρδιναλίων, η πρωθυπουργεύουσα της προπαγάνδας και της διαστρέβλωσης, σχεδόν ούρλιαξε μέσα στο στούντιο.
«Θα σε τελειώσουμε» έμοιαζε να λέει. Ξαναρχόμαστε και δε σας σώνει τίποτα.»
Έτρεμαν τα βραχιόλια της, λαμπύριζαν τα ρολόγια της και η καινούργια μούρη της είχε κρατήσει μόνο την κακία της παλιάς.
Νομίζω πως η Τρέμη στο βράδυ του πρώτου debate ξύπνησε το πληγωμένο ζώο της αριστεράς.
Την Αριστερά Κοιμωμένη.
Άνθρωποι που πίστεψαν, που ήλπισαν, μπήκαν μπροστά, νιώσανε προδομένοι πως δεν τα κατάφεραν τελικά.
Γιατί όταν αυτό που σε οδηγεί είναι η ιδέα ενός καλύτερου κόσμου για όλους, η Ήττα έχει ολέθριες ψυχικές επιπτώσεις μέσα σου.
Αν απλώς πήγαινες να τ” αρπάξεις, να μπεις και συ σ” ένα κύκλωμα προμηθειών δεν θα είχες πέσει στα πατώματα. Αυτός που δεν καταφέρνει να κλέψει μια τράπεζα δεν πέφτει στα πατώματα, περιμένει απλά την επόμενη στιγμή.
Οι δεξιοί ξέρουν τι ζητούν. Οι πασοκτζήδες ξέρουν.
Καρέκλες, εξουσίες, να παίρνουν τις προμήθειες τους, να τοποθετούν τους δικούς τους στη δικαιοσύνη για να αθωώνονται και να συγκαλύπτονται οι δικογραφίες τους, ύστερα να παραγράφονται και με το αζημίωτο οι πουλημένοι δημοσιογράφοι των καιρών μας να μετατρέπουν σε αγιογραφίες τις δικογραφίες και όλοι μαζί να υπηρετούν τη δημοκρατεύουσα δυναστεία , την τυρανεύουσα δημοκρατία.
Μία συνωμοσία αισχρή βιώνει ο τόπος.
Οι αριστεροί στην πλειοψηφία τους δεν θέλουν προμήθειες και σύστημα εξουσίας, θέλουν ελευθερία περισσότερη, θέλουν να μπορούν να μιλούν, να σκέφτονται, Θέλουν τον άνθρωπο στο επίκεντρο της πολιτικής. Θέλουν καλύτερη ζωή για όλους. Γι” αυτό πέσαν στα πατώματα.
Το τρίτο μνημόνιο ήταν η επιλογή απέναντι στο δρόμο της δραχμής και αυτή η απόφαση θα κριθεί στις 20 Σεπτεμβρίου.
Υπήρχαν ήδη δύο μνημόνια με άπειρες οικονομικές υποχρεώσεις που απέρρεαν απ” αυτά, οι οποίες λήγουν κανονικά στο 2070.
Πιστέψαμε πως θα μας τα χαρίζανε, πιστέψαμε πως η Μέρκελ θα μας κάνει κανα δωράκι για την αγάπη της στον Αλέξη.
Πολλά πιστέψαμε σαν λαός και πηγαίναμε κόντρα στην διαίσθηση μας.
Είναι αυτοί που βλέπουμε, είναι αυτοί που αισθανόμαστε.
Στα χωριά πού μεγάλωσα εκεί στη Θεσσαλία τούς λέμε: Τομάρια μαύρα.
Γιατί άλλωστε να μας κάνουν τα χατίρια;
Έχουνε εδώ έτοιμους τόσους υποτακτικούς!
Εδώ ο καλός υποτακτικός!!
Σε αυτούς ετοιμαζόμαστε να παραδώσουμε τη χώρα .
Η ελπίδα, οι ελπίδες θα πάνε στην άκρη.
Το ρολόι θα αρχίσει να γυρίζει πάλι προς τα πίσω.
Οι αγώνες όμως δεν είναι ο περίπατος από την Ομόνοια ως το Σύνταγμα, δέκα πανό, ντουντούκες με φωνές σε τονισμούς καρμπόν, διαμαρτυρίες και σπίτια πάλι.
Δεν είναι ο αγώνας μόνο απέναντι στον μπάτσο και στον ματατζή. Είναι ο αγώνας ενάντια στον Σόιμπλε, στην Μέρκελ, στον Ντάισελμπλουμ, στη μαφία της Ευρώπης.
Τα βάλαμε με την Μαφία.
Και ναι. Πρώτη φορά χάνει λαός από μαφία.
Η Αριστερά έμαθε στα τελευταία χρόνια, στους μικρούς αγώνες, στους περιπατητικούς και στον πρώτο μεγάλο πόλεμο τρόμαξε.
Ετοιμάζονται πάλι οι αριστεροί για πορεία στην Ομόνοια. Πρόκειται όμως να τους ακούσει κανείς πια; Θα γελούν στα παράθυρα. Να ακούν τα ίδια και τα ίδια.
Αυτά που όταν έρθει η ώρα να τα κάνουν πραγματικότητα δεν μπορούν.
Ο τόπος άλλαξε, η ζωή άλλαξε, ο αιώνας άλλαξε θέλω να σας ειδοποιήσω.
Είναι πιο σκληροί οι πόλεμοι των μορφωμένων.
Παλεύουν τα στυλό, παλεύουν οι μίζες,παλεύουν τα δισεκατομμύρια.
Όμως οι σκληροί πόλεμοι είναι που κάνουν τούς πολεμιστές γενναίους.
Μπορεί να είναι κανείς ο ίδιος διαχειριστής και των λαθών του αλλά και διαχειριστής του μέλλοντος του.
Βαρέθηκα τους αριστερούς που αναθέτουν στους δεξιούς την υποταγή και στους εαυτούς τους την πολυτέλεια του να κριτικάρουν τα πάντα.
Είμαι μ” αυτόν που γυρίζει μια ταινία ακόμα και σ” ένα κακό σενάριο, δεν είμαι μ” αυτόν που κριτικάρει καπνίζοντας το πούρο του.
Δηλαδή τι θα έχετε να πείτε στην ιστορία;
Έξι μήνες αριστερά;
Θα σηκωθεί και η έκτη ξαδέρφη τού Μαρξ από τον τάφο να σας μουντζώσει.
Είναι πόλεμος, πέφτουν χειροβομβίδες, δεν τις ακούτε;
Αυτός ο πόλεμος τελειώνει στα μούτρα της Τρέμη ώρα 7 της Κυριακής.
Αποφασίστε τι μούτρα θέλετε να δείτε.
ΥΓ 1. Όταν Πληγωθείς από την γκόμενα σου ποτέ δεν κάνεις σεξ με τη γιαγιά της για να την τιμωρήσεις.
ΥΓ2. Δεν υπάρχει χειρότερο από το να σε κερατώσει η γκόμενα σου. Πέφτεις στα πατώματα. Σηκώνεσαι μόνο όταν μάθεις ότι πρόκειται να τα ξαναφτιάξει με τον πρώην της.
ΥΓ3. Τα δύο υστερόγραφα ουδεμία σχέση έχουν με το κείμενο. Μπορεί όμως να καταλήξουν στο τέλος και να έχουν!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου