Δώρα Ξυπολιά :Σχετικά με τα γεγονότα τής συνάντησης ΟΛΜΕ-Φίλη, στις 13 Οκτώβρη

Δώρα Ξυπολιά: Σχετικά με τα γεγονότα τής συνάντησης ΟΛΜΕ-Φίλη, στις 13 Οκτώβρη

Τα γεγονότα που εξελίχθηκαν την Τρίτη 13/10 , όπου η παράταξη του ΠΑΜΕ με μια οργανωμένη ομάδα συνδικαλιστικών στελεχών του διέλυσε την προγραμματισμένη συνάντηση ΟΛΜΕ με τον Υπουργό Παιδείας, και κατόπιν η απάντηση – Δελτίο Τύπου - που έδωσε η πλειοψηφία του ΔΣ της ΟΛΜΕ, αναδεικνύουν μια αλλαγή κατάστασης στο οργανωμένο αριστερό συνδικαλιστικό κίνημα την οποία θα πρέπει να αναγνωρίσουμε, για να μπορέσουμε να επαναχαράξουμε τις νέες ζωτικές διαχωριστικές γραμμές της νέας μνημονιακής περιόδου.

Το ΔΣ της ΟΛΜΕ είχε πάρει απόφαση και είχε ζητήσει συνάντηση με τον Υπουργό Παιδείας ομόφωνα. Ο σκοπός της συνάντησης ήταν να αναγκαστεί το υπουργείο να τοποθετηθεί στα εκρηκτικά προβλήματα της εκπαίδευσης. Την Παρασκευή 9/10 στάλθηκε από το υπουργείο, επιστολή όπου ανέφερε ότι ο υπουργός θα έρθει στην ομοσπονδία για συνάντηση. Στο κυριακάτικο φύλλο του Βήματος 11/10, ο υπουργός έβαλε τα ζητήματα του ωραρίου, της εθελοντικής εργασίας και άλλα πολλά. Τη Δευτέρα 12/10, δεν υπήρξε καμία αντίδραση από μέλη του ΔΣ, και καμία εισήγηση να μην δεχτούμε τον υπουργό στα γραφεία ή να τον υποδεχθούμε μαχητικά με κάλεσμα αναπληρωτών και εκπροσώπων των ΕΛΜΕ.

Κατά την διάρκεια της συνάντησης, την Τρίτη 13/10, το ΠΑΜΕ μπήκε στο χώρο της συνεδρίασης εμφανώς με διάθεση να διαλύσει τη συζήτηση. Θεατρινισμός και ακρότητες εξελίχθηκαν από στελέχη του ΠΑΜΕ. Οι ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ακολούθησαν, (με μικρότερο ζήλο προφανώς) ,και χωρίς τις ακρότητες των στελεχών του ΠΑΜΕ, με συνθήματα και ερωτήσεις, δυστυχώς ετεροπροσδιοριζόμενες. Η συζήτηση διαλύθηκε. Ο υπεύθυνος του ΠΑΜΕ, μετά τις δηλώσεις του Υπουργού, απαίτησε να κάνει δηλώσεις και αυτός στις κάμερες. Η συνεδρίαση μιας μεγάλης ομοσπονδίας εργαζομένων της χώρας άγγιζε τα όρια του γελοίου.

Το δελτίο τύπου που ψηφίστηκε τελικά από την πλειοψηφία των μελών του ΔΣ της ΟΛΜΕ ήταν ένα άστοχο και πολιτικά λανθασμένο κείμενο. Δεν συμφώνησα στην έκδοσή του, γιατί θεωρώ ότι τέτοιου είδους συμπεριφορές, μπορούν να αντιμετωπίζονται στα πλαίσια του σ.κ και δεν είναι δεοντολογικά σωστό να στοχοποιούνται οι αγωνιστικές και μαχητικές κινητοποιήσεις εκπαιδευτικών, ούτε να δικαιώνεται το Υπουργείο και οι κυβερνητικές πολιτικές.

Το ερώτημα δεν είναι αν ο Υπουργός κατάφερε να δώσει λύσεις στα κρίσιμα εκπαιδευτικά ζητήματα, πράγμα που έτσι κι αλλιώς δεν θα γινόταν καθώς το Υπουργείο είναι όμηρος των μνημονιακών δεσμεύσεων. Το πρόβλημα ήταν ότι το συνδικάτο δεν κατάφερε να εκπροσωπήσει τους συναδέλφους, με στόχο να ξεκαθαρίσει τα μέτωπα σύγκρουσης με την πολιτική του Υπουργείου και να αποκαλύψει την έλλειψη οποιασδήποτε βούλησης της κυβέρνησης να ανταποκριθεί στα στοιχειώδη αιτήματα του κλάδου.

Οι ΣΥΝΕΚ/ΜΕΤΑ, δεν μπορούμε να συναινέσουμε σε πρακτικές αυτοαναγόρευσης και υποκατάστασης του κινήματος, στον συνδικαλισμό των σκοπιμοτήτων και των τακτικών, όπως επίσης καμία συναίνεση δεν μπορούμε να δεχτούμε προς τον κυβερνητισμό και το χάιδεμα των εξουσιών.

Σε αντίθεση με την λογική του μικροσυνδικαλισμού, των «κινημάτων» μειοψηφιών αυτεπάγγελτου συνδικαλισμού τηλεοπτικού χαρακτήρα, οι ΣΥΝΕΚ/ΜΕΤΑ πρέπει να επιμείνουμε πως έχει νόημα ο μαζικός πλειοψηφικός συνδικαλισμός, η εμπλοκή με τις μεγάλες αντιφάσεις των πλατιών μαζών των εργαζομένων, η λειτουργία, ενίσχυση και δράση των σωματείων και ομοσπονδιών, η προσπάθεια για ένα πλατύ πλειοψηφικό ρεύμα αντιμνημονιακής ανατροπής.

Οι ΣΥΝΕΚ/ΜΕΤΑ οφείλουμε να συνεχίζουμε ενωτικά και ριζοσπαστικά για ένα ταξικό και αυτόνομο εργατικό-συνδικαλιστικό κίνημα, που θα συγκρουστεί κατά μέτωπο με τις κυβερνητικές επιδιώξεις για μνημονιακή πολιτική σταθερότητα και κοινωνική «ειρήνη» στο έδαφος της συντριπτικής ήττας των λαϊκών μαζών, για την ανατροπή των μνημονιακών πολιτικών της κυβέρνησης και των ΕΕ, ΕΚΤ, ΔΝΤ.

VIA