Πατρίδα μ΄ αραεύω σε

Πέντε οσπίτια έχτισα κι ασ’όλα ξεσπίτουμαι

Πρόσφυγας είμ’ασο κουνί μ’, Θε μ’ θα παλαλούμαι. 

Πατρίδα μ αραεύω σε αμόν καταραμένος

Σα ξένα είμαι Έλληνας και σην Ελλάδαν ξένος 

Όσπιτα `θεκα ανάμεσα σ’ορμήν και ποταμάκρη

Πεγάδια μαρμαρόχτιστα, νερόν αμόν το δάκρυ.

Πατρίδα μ αραεύω σε αμόν καταραμένος

Σα ξένα είμαι Έλληνας και σην Ελλάδαν ξένος

Και τώρα αδακές διψώ νερό να πίνω ’κι έχω

Εντρέπομαι να ψάλαβω τα χείλοπα μ να βρέχω

Πατρίδα μ αραεύω σε αμόν καταραμένος

Σα ξένα είμαι Έλληνας και σην Ελλάδαν ξένος

Σα ξένα είμαι Έλληνας και σην Ελλάδαν ξένος

Σα ξένα είμαι Έλληνας και σην Ελλάδαν ξένος