Παρασκευή 18 Δεκεμβρίου 2015

Νίκος Μωραΐτης: Το μεγάλο όχι του ΚΚΕ

Νίκος Μωραΐτης: Το μεγάλο όχι του ΚΚΕ

του Νίκου Μωραΐτη
Το όχι που δεν είπε τον Ιούλιο το ΚΚΕ, μαζί με το μεγάλο ποτάμι του ελληνικού λαού, το είπε τώρα μαζί με κάτι τραγόπαπες, κάτι φασισταριά και το πιο ρυπαρό κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας.


Ακουγόταν εδώ και βδομάδες οτι το ΚΚΕ θα καταψηφίσει το σύμφωνο συμβίωσης, αλλά δεν το πίστεψα. Στην αρχή θεώρησα ότι πρόκειται για αντικομμουνιστική προπαγάνδα, μετά έκλεισα τα αφτιά και δεν θέλησα να πιστέψω.

Χθες όμως ήρθε η ψήφος του ΚΚΕ. Το «όχι» επί της αρχής του νομοσχεδίου. Κι έτσι η στρουθοκάμηλος αναγκάστηκε να βγάλει το κεφάλι από το χώμα.

Είμαι πραγματικά άναυδος.

Δεν θα εξομοιώσω ιδεολογικά το όχι του ΚΚΕ με το όχι των ΑΝΕΛ και των Φασιστών, μιλώντας για άκρα. Αφήνω αυτόν τον εύκολο δρόμο για άλλους.

Ούτε θα οργιστώ, ούτε θα πενθήσω για τις φορές που του έδωσα την ψήφο μου.Η οργή και τα δάκρυα τελείωσαν με τη στάση του ΚΚΕ στο δημοψήφισμα του Ιουλίου, όταν αρνήθηκε να πει όχι στο σχέδιο Γιουνκέρ. Από εκεί και πέρα, όλα θα έπρεπε κανείς να τα περιμένει.

Μόνο δύο διαπιστώσεις έχω.

Η πρώτη είναι ότι το όχι που δεν είπε τον Ιούλιο το ΚΚΕ, μαζί με το μεγάλο ποτάμι του ελληνικού λαού, το είπε τώρα μαζί με κάτι τραγόπαπες, κάτι φασισταριά και το πιο ρυπαρό κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας.

Η δεύτερη διαπίστωση, όμως, είναι η πιο σημαντική.

Με τη στάση του τον Ιούλιο στο δημοψήφισμα και τώρα, απέναντι στο σύμφωνο συμβίωσης, το ΚΚΕ αρνείται να γίνει το τελευταίο καταφύγιο για έναν αριστερό που δεν θέλει να ακολουθήσει τους κυβερνητικούς συμβιβασμούς του ΣΥΡΙΖΑ.

Ένας αριστερός, που ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ με το πρόγραμμα του Ιανουαρίου αλλά δεν θέλει να ρίξει το νερό της διακυβέρνησης στο κρασί του, είναι βαθιά αμήχανος και άστεγος σήμερα. Γιατί, φυσικά, δεν μπορεί να στραφεί σε ένα κόμμα του«πρεσβεύουμε τον ανθρωπισμό αλλά τεμαχίζουμε τον άνθρωπο, πιστεύουμε στην αδερφοσύνη αρκεί να μην είσαι αδερφή, είμαστε το κόμμα σου λαέ αρκεί να είσαι straight».

Α ρε ΚΚΕ -κουκουεδάκι, που σε έλεγε με γλύκα η θεία μου, η οποία ευτυχώς έχει άνοια και δεν καταλαβαίνει πια. Πώς κατάντησες από τιμημένο έτσι πεταμένο στην άκρη του Χρόνου.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου