Δογματική αποτέφρωση των δικαιωμάτων μας

Δογματική αποτέφρωση των δικαιωμάτων μας

Κατσάκος Πέτρος

Στη Γαλλία η αποτέφρωση νεκρών επιτράπηκε με διάταγμα από το 1789, αλλά ρυθμίστηκε πληρέστερα με νόμο της 15ης Νοεμβρίου 1887. Στη Γερμανία διασφαλίζεται με έναν συνδυασμό διατάξεων ο σεβασμός στη βούληση του αποθανόντος και με νόμο του 1934 περί αποτέφρωσης των νεκρών εξισώνεται με την ταφή. Στην Ισπανία το θέμα ρυθμίστηκε το 1945 με τον νόμο περί θρησκευτικής ελευθερίας. Στη Βρετανία επιτρέπεται η αποτέφρωση των νεκρών με δικαστική απόφαση του 1884.

Σήμερα εκτιμάται ότι τα ποσοστά αποτέφρωσης στη Βρετανία, την Ελβετία, τη Σουηδία, την Ολλανδία, τη Νορβηγία και τη Δανία ξεπερνούν το 50%. Στην Ιαπωνία φτάνει το 99%, στην Αυστραλία το 48% και στις ΗΠΑ το 21%. Στην Ελλάδα η αναγνώριση του δικαιώματος της αποτέφρωσης των νεκρών καθιερώθηκε με τον νόμο 3448/2006, άρθ. 35, μόλις τον Μάρτιο του 2006 κατόπιν διακομματικής υποστήριξης (Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ, ΣΥΝ).

Δέκα χρόνια μετά, η εκπλήρωση της τελικής αυτοδιάθεσης του σώματος όσων το επιθυμούν να γίνει διά της αποτέφρωσης δεν μπορεί να λάβει χώρα σε ελληνικό έδαφος. Αναγκαστικά πρέπει να μεταφέρεται εκτός Ελλάδας, συνήθως στη Βουλγαρία ή την Ουγγαρία. Στην Ελλάδα η αποτέφρωση των νεκρών εξακολουθεί να συναντά τη σθεναρή αντίδραση της Εκκλησίας, που σύμφωνα με χθεσινή ανακοίνωση της Ιεράς Συνόδου θεωρεί το ανθρώπινο σώμα ως ναό του Αγίου Πνεύματος, στοιχείο της υποστάσεως του ανθρώπου, που έχει πλασθεί κατ' εικόνα και ομοίωση του Θεού, και για τον λόγο αυτόν η ορθόδοξη χριστιανική παράδοση αντιμετωπίζει το νεκρό σώμα «όχι ως στερεό απόβλητο, όπως οι απολογητές της αποτέφρωσης, αλλά το περιβάλλει με σεβασμό και τιμή ως έκφραση αγάπης προς το κεκοιμημένο μέλος της».

Με την... ανακύκλωση απορριμάτων παραλληλίζει την καύση των νεκρών η Εκκλησία της Ελλάδας αδιαφορώντας προκλητικά για την ελεύθερη βούληση του ανθρώπου και των προσωπικών επιλογών του καθενός πάνω στη «σωματική ιδιοκτησία» του.

Σε ένα κράτος δικαίου που σέβεται τις θρησκευτικές πεποιθήσεις των πολιτών και δεν κάνει διαχωρισμούς με βάση αυτό το κριτήριο, ο καθένας και η καθεμία έχει το δικαίωμα να επιλέξει τον τρόπο με τον οποίο θα διαθέσει το σώμα του, ταφή ή αποτέφρωση, και κανένας δεν πρέπει να εμποδίζει την όποια συνειδητή επιλογή των ανθρώπων εν ζωή.

Και ειδικότερα η Εκκλησία είναι αυτή που δεν θα έπρεπε να υψώνει διαχωριστικά τείχη προσβάλλοντας μάλιστα με τόσο άκομψο τρόπο τις συνειδήσεις χιλιάδων πολιτών και δημιουργώντας παράλληλα την εντύπωση πως με τη στάση της υπερασπίζεται σθεναρά τη διατήρηση συγκεκριμένων «προνομίων». Επιμένει η Εκκλησία να παρακωλύει το δικαίωμα της αποτέφρωσης αντί να κάνει με τόλμη την αυτοκριτική της και να αντιληφθεί ότι δεν μπορεί να λειτουργεί ως ΔΕΚΟ που εκδίδει προκλητικές ανακοινώσεις για την καύση των νεκρών.

http://www.avgi.gr/