Ο "γάμος", οι "κουμπάροι" και τα "παρανυφάκια"!
Του Στάθη Τραχανατζή*
Σε ένα "ειδυλλιακό" μέρος, στη Ρόδο, θα διεξαχθεί, από τις 17 έως τις 20 Μαρτίου 2016, το 36ο Συνέδριο της ΓΣΕΕ. Στις ξαπλώστρες της πισίνας θα λιαστούν οι «πατέρες και οι μητέρες» της εργατικής τάξης. Ύστερα από τόσους σκληρούς αγώνες... η ΓΣΕΕ θέλει λίγο ξεκούραση. Το περιβάλλον και οι ανέσεις του ξενοδοχείου είναι σε αναντιστοιχία με την καθημερινότητα που ζουν τα τελευταία έξι χρόνια οι Έλληνες εργαζόμενοι, οι άνεργοι και οι επισφαλώς εργαζόμενοι.
Είναι πρόκληση για την κοινωνία σήμερα, για όλους εμάς που θα συμμετέχουμε στις διαδικασίες, παρά το ότι δεν επιλέξαμε εμείς τον χώρο διεξαγωγής του. Δεν είναι τυχαία η επιλογή της διεξαγωγής των συνεδρίων της ΓΣΕΕ τις τελευταίες τριετίες. Σε περιοχές μακριά από την Αθήνα, για ευνόητους λόγους πρόληψης διαδηλώσεων από χιλιάδες «υποστηρικτές»... της δράσης της ΓΣΕΕ.
Στην ίδια αναντιστοιχία, όμως, βρίσκεται και η συντριπτική πλειονότητα του συνδικαλιστικού προσωπικού της ΓΣΕΕ, και αυτό δεν αφορά μόνο τις δυνάμεις του «Ναι» στη ΓΣΕΕ.
Το περιβάλλον του ξενοδοχείου της Ρόδου είναι «χαλαρωτικό», όπως χαλαρή ήταν και η δράση της ΓΣΕΕ τα τελευταία χρόνια. «Ευτυχώς» που ήρθε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝ.ΕΛΛ. και αναγκάστηκε για πρώτη φορά η διοίκηση της ΓΣΕΕ να διοργανώσει το μοναδικό Γενικό Συμβούλιο της ΓΣΕΕ (μίνι συνέδριο) πριν από ενάμιση μήνα. Το πρώτο μέσα στα τελευταία τρία χρόνια. Πριν από ενάμιση μήνα η ΓΣΕΕ πήρε τις αγωνιστικές «βιταμίνες» της και προσπαθεί να «βγάλει» τη συνδικαλιστική δράση στην επιφάνεια. Κήρυξε τον νέο ανέκδοτο «ανένδοτο» αγώνα, κλείνοντας το μάτι στις δυνάμεις του ΠΑΜΕ.
Η «στρατηγική» της ΓΣΕΕ, από τις αρχές του 2015, ήταν: «Δεν δρούμε, δεν διεκδικούμε από την κυβέρνηση και περιμένουμε στη γωνία να σχολιάσουμε αρνητικά τη συνέχιση των ίδιων πολιτικών». Η ΓΣΕΕ του "Ναι", την οποία στη γνωστή απόφασή της τότε βοήθησε με τη στάση του ο επικεφαλής της άεργης εργατικής τάξης... του ιδιωτικού τομέα της ΛΑΕ. Ο συνδικαλισμός τους, όμως, μυρίζει ναφθαλίνη και είναι απωθητικός για τη συντριπτική πλειονότητα των εργαζομένων.
Δεν τραβάει, όμως, η ομάδα και στις 9 Μαρτίου η ΑΔΕΔΥ και η ΓΣΕΕ, μαζί με το "κίνημα της γραβάτας", δεν κατάφεραν να συγκεντρώσουν πάνω από 200 άτομα στη μεγάλη συγκέντρωση των συνδικάτων. Οι ασθένειες που έχει προκαλέσει στο σώμα του συνδικαλισμού η στάση των δυνάμεων που κυριαρχούν εδώ και χρόνια παραμένουν αγιάτρευτες. Δεν μπορούν να εμπνεύσουν ούτε τους εργαζόμενους, ούτε την κοινωνία.
Η συνέχιση της εφαρμογής μνημονιακών πολιτικών από τη σημερινή κυβέρνηση, ανεξαρτήτως προθέσεων, δεν συμβάλλει θετικά για τον κόσμο της εργασίας, μιας και το σημαντικότερο ζήτημα, αυτό της επαναφοράς των συλλογικών συμβάσεων, δεν είναι στην «προτεραιότητα» των δανειστών. Η καθυστέρηση αυτή δεν έχει διαλύσει μόνο όλο τον κοινωνικό ιστό στην Ελλάδα, αλλά αποτελεί αρνητικό παράδειγμα, πλέον, για όλες τις χώρες της Ε.Ε.
Η γαλλική οργάνωση των εργοδοτών ΜEDEF (γαλλικός ΣΕΒ), μαζί με την κυβέρνηση του Ολάντ, επιδεικνύει με υπερηφάνεια τα αποτελέσματα της πολιτικής της λιτότητας στην Ελλάδα.
Σε αυτό το συνέδριο οι δυνάμεις της ΠΑΣΚΕ θέλουν νέα νίκη επιβεβαίωσης της μέχρι τώρα καταστροφικής πολιτικής της, οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ θέλουν να επιβεβαιώσουν τον σεχταρισμό και την αντιενωτική δράση τους, οι δυνάμεις της ΔΑΚΕ ασχολούνται με τα εσωτερικά τους προβλήματα, οι δυνάμεις της ΛΑΕ, σε αυτό το συνέδριο της ΓΣΕΕ, θέλουν απλώς να μπουν στο παιχνίδι της εξουσίας.
Οι δυνάμεις της ΛΑΕ, εκμεταλλευόμενες την «παθητική» στάση του ΠΑΜΕ, που, παρά το διαχρονικό «φλερτ» με την ΠΑΣΚΕ (για να απαξιώνεται η ΓΣΕΕ), δεν επισημοποιεί τη «σχέση» και παραμένει εκτός προεδρείου και παρά την προαναγγελθείσα διάσπαση των δυνάμεων της ΔΑΚΕ θέλουν απλά να «καταλάβουν», όπως δηλώνουν, τη θέση του γραμματέα. Οραματίζονται στη ΛΑΕ να συνάψουν γάμο με την ΠΑΣΚΕ για τη νομή της όποιας εξουσίας της ΓΣΕΕ, αλλά να μην ξεχνούμε και τη διαχείριση του 2% του ΕΣΠΑ, που αποτελεί δώρο του δεύτερου Μνημονίου στον ΣΕΒ και στη ΓΣΕΕ.
Σ' αυτόν τον γάμο οι δυνάμεις της ΛΑΕ θέλουν, ως «παρανυφάκια», ορισμένους πρόθυμους από τον ΣΥΡΙΖΑ και συνδικαλιστές από το ΕΜΕΙΣ, που ανήκουν, όμως, στη ΛΑΕ. Του ΣΥΡΙΖΑ, που τον τελευταίο χρόνο παραπαίει στον τομέα του συνδικαλισμού από καθυστερήσεις, αστοχίες, ατολμίες, συντηρητικές φοβικές αντιλήψεις και από μια χαοτική πολιτική σε ό,τι έχει να κάνει με τη στάση και τη συμμετοχή των δυνάμεών του στα συνδικάτα. Λόγω αυτής της κατάστασης, στην οποία έχω ασκήσει έντονη κριτική, συνδικαλιστές με πολιτική αναφορά στον ΣΥΡΙΖΑ συμμετέχουν ως συνεργαζόμενοι τόσο σε ψηφοδέλτια του ΠΑΜΕ (!) όσο και σε ψηφοδέλτια της ΠΑΣΚΕ! Το πρόβλημα δεν είναι η συμμετοχή, αλλά πάνω σε ποιο πρόγραμμα;
Στην Αριστερά δεν μπορεί η εκλογιμότητα να βρίσκεται υπεράνω αρχών και θέσεων. Άνθρωποι οι οποίοι εντός του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχουν καμία σχέση με την εργασία και έχουν πάρει «ντοκτορά» στη διαμεσολάβηση του λόγου και των αγώνων της νεολαίας και των εργαζομένων και σκορπούν μεγάλη ευφορία στις δυνάμεις της ΛΑΕ, είναι αποκλειστικά υπεύθυνοι. Η ΛΑΕ, κόμμα της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς, που ενώ εκπροσωπεί κάτω από το 2% των ψηφοφόρων, ακόμη και σήμερα, μέσα από το «λόμπι των βαρόνων τέως συνδικαλιστών της» δίνει «γραμμή» στο Τμήμα Εργατικής Πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ.
Ένα μικρό τμήμα του τραγουδά προς τη ΛΑΕ το λαϊκό άσμα: «Σου ζητώ να έρθεις πάλι πίσω στην παλιά μας φωλιά». Πάνω στο πτώμα του συνδικαλισμού ορισμένοι άπειροι κομματικοί επίτροποι στον ΣΥΡΙΖΑ εργάζονται για να τον οδηγήσουν σε μια δήθεν «αριστερή» στροφή... μέσα από την υποστήριξη του σάπιου εργοδοτικού και αναθετικού συνδικαλισμού που εκφράζει η ΛΑΕ στον ιδιωτικό τομέα και στις ΔΕΚΟ. Είναι θλιβερή η εικόνα αυτή.
Ο «γάμος» στο τιμόνι της ΓΣΕΕ του μόνιμου κυβερνητικού συνδικαλισμού της ΠΑΣΚΕ και του εργοδοτικού αναθετικού συνδικαλισμού της ΛΑΕ ετοιμάζεται. Με «κουμπάρους» τη μειοψηφική άποψη εντός του ΣΥΡΙΖΑ για συνεργασία με τη ΛΑΕ και «παρανυφάκια» ορισμένους συνδικαλιστές του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και μέρος της συνδικαλιστικής παράταξης ΕΜΕΙΣ, που ανήκουν στη ΛΑΕ.
Στο «μυστήριο» θα βγει «δίσκος» για τη συλλογή ψήφων ορισμένων σύνεδρων της Ακροδεξιάς! Ο γάμος αυτός και η συγκατοίκηση στη ΓΣΕΕ (ΠΑΣΚΕ - ΛΑΕ), αν πραγματοποιηθεί, θα προκαλέσει τη δημιουργία μιας νέας συνδικαλιστικής τερατογένεσης, θα απαξιώσει ακόμη περισσότερο την ήδη απαξιωμένη ΓΣΕΕ και θα βάλει νέα εμπόδια στην επανεκκίνηση του εργατοϋπαλληλικού συνδικαλιστικού κινήματος. Σε αυτόν το γάμο δεν θα συμμετέχουμε όλοι.
Σήμερα χρειαζόμαστε:
* Οι δυνάμεις της προόδου, της συνδικαλιστικής ριζοσπαστικής Αριστεράς, δεν μπορούν να συμβάλουν θετικά, με τη συμμετοχή τους, σε σχήματα στα οποία οι συνδικαλιστές που συμμετέχουν δεν συμφωνούν σε βασικά χαρακτηριστικά και θέσεις για τους στόχους των συνδικάτων και, πάνω απ' όλα, στον οδικό χάρτη ιδεών και δράσεων για την επανεκκίνηση του συνδικαλιστικού κινήματος που θα εργαστεί για τον απεγκλωβισμό της χώρας από τα Μνημόνια. Δεν μπορούν να έχουν αυταπάτες ότι, στηριζόμενοι στον εργοδοτικό - αναθετικό συνδικαλισμό, θα δημιουργήσουν ξανά την εμπιστοσύνη στην πλειονότητα των εργαζομένων να εμπιστευτούν ξανά τα συνδικάτα.
* Οι δυνάμεις της ριζοσπαστικής συνδικαλιστικής Αριστεράς, μέσα από μια ευρεία συμμαχία των συνδικάτων, των εργαζομένων, των ανέργων, των επισφαλώς εργαζομένων και των θεματικών κινημάτων, που θα εργαστεί και θα δράσει απέναντι στη γραφειοκρατία, στον ενδοτισμό, στην ιδιοτέλεια συνδικαλιστών, στην ιδεοληψία κοινωνικού εταιρισμού, στον ψευδοεπαναστατικό βερμπαλιστικό λόγο, στην αντι-ενωτική δράση, στην αναντιστοιχία εργατικής ηγεσίας με τα μέλη των συνδικάτων, αλλά και στις μη καινοτόμες κινηματικές δράσεις, που είναι μερικές από τις ασθένειες του συνδικαλισμού, μπορούν να συμβάλουν θετικά στην επανεκκίνηση του συνδικαλισμού.
Αυτό το σχέδιο σήμερα φαίνεται δύσκολο να εκφραστεί μέσα από σημαντικό αριθμό συνέδρων στη ΓΣΕΕ. Ο σπόρος, όμως, με τη δημιουργία της συμμαχίας πριν από ενάμιση μήνα, έχει πέσει και καθήκον δικό μας είναι να φροντίσουμε να ανθήσει.
Η συμμετοχή των συνδικάτων σήμερα στον σχεδιασμό για την προοδευτική παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας είναι χρήσιμη και επιβεβλημένη επιλογή.
Η συμβολή μας στη δράση:
* Για την επαναλειτουργία των συλλογικών συμβάσεων, που αποτελούν μία από τις σημαντικότερες δραστηριότητες των συνδικάτων.
* Των λύσεων που προτείνουμε για δίκαιο και βιώσιμο ασφαλιστικό σύστημα αναδιανεμητικού χαρακτήρα μέσα από την ανακεφαλαιοποίηση των ασφαλιστικών ταμείων, καθώς και τη στήριξή τους μέσα από κοινωνικούς πόρους. Πόρους που θα προκύψουν από μια διαδικασία αναδιανομής υπέρ του κόσμου της εργασίας.
* Για την επανάκτηση των κοινωνικών αγαθών που χάθηκαν μέσα από τις εφαρμοσθείσες πολιτικές των τελευταίων έξι χρόνων.
* Για τις προοδευτικές αλλαγές στο φορολογικό σύστημα με στόχο να πληρώσουν αυτοί που ποτέ δεν πλήρωναν και να ελαφρυνθούν οι ομάδες πολιτών που αποτελούσαν εδώ και χρόνια τους μόνιμους αιμοδότες της φορολογίας.
* Για ένα γενναίο Πρόγραμμα Δημόσιων Επενδύσεων ώστε να αντιμετωπιστεί το κεντρικό πρόβλημα της ανεργίας στην Ελλάδα και την Ευρώπη, αποτελούν ορισμένες από τις προτεραιότητές μας.
Σήμερα χρειαζόμαστε περισσότερο από ποτέ την ενότητα στη δράση όλων αυτών που η βιαιότητα της επίθεσης των δυνάμεων του κεφαλαίου δημιούργησε ενιαίους «αναγκαστικούς» δρόμους αγωνιστικής συμπόρευσης, τους εργαζόμενους, τους ανέργους, τους μερικώς εργαζόμενους, τους απλήρωτους εργαζόμενους και τις άλλες «νέες» μορφές εργασίας που εκτίναξαν οι μνημονιακές πολιτικές. Όλων αυτών που συγκεκριμένες συνδικαλιστικές δυνάμεις του παλιού τους κρατούν εκτός των συνδικάτων.
Θέλουμε συνδικάτα που θα εργαστούν με ιδέες και αγώνες για τον τερματισμό της λιτότητας, για την επανάκτηση του κοινωνικού κράτους στην Ευρώπη, που η σμίκρυνσή του φουσκώνει το κύμα της Ακροδεξιάς, του ρατσισμού και της ξενοφοβίας.
Επενδύουμε στον αδιαμεσολάβητο συνδικαλισμό. Είμαστε απέναντι στον αναθετικό συνδικαλισμό. Είμαστε απέναντι στον πολιτικάντικο γραφειοκρατικό συνδικαλισμό. Ενισχύουμε τον συνδικαλισμό με λιτό περιεχόμενο και με φαντασία στις μορφές πάλης και δράσης που χρησιμοποιεί. Συνδικαλισμό που έχει απέναντί του τις δυνάμεις του κεφαλαίου και τις κυβερνήσεις. Συνδικάτα που έχουν την ικανότητα να διαβουλεύονται, αλλά και να μάχονται.
Θέλουμε συνδικάτα που να απολογούνται στα μέλη τους, τους εργαζόμενους. Δεν θέλουμε να έχουμε πρότυπο, συνδικάτα και συνδικαλιστές που δεν έχουν συμβάλει εδώ και χρόνια ούτε σε νίκες ούτε σε ήττες. Δεν μας εμπνέουν συνδικαλιστές διευθυντές που ορκίζονται στο δίκαιο του εργάτη, χωρίς όμως να έχουν ζήσει ούτε το δίκαιο ούτε το άδικο του ίδιου του εργάτη.
Ο ρόλος των αριστερών και δεξιών κομματικών επιτρόπων που δεν έχουν οργανώσει ούτε μία κινηματική δράση στη συνδικαλιστική ζωή τους, είναι βαρίδια για τα συνδικάτα. Όλοι αυτοί, απλώς ρητορεύουν. Απλώς διαμεσολαβούν και χρησιμοποιούν ακόμη και σήμερα συνδικάτα, ερήμην των μελών τους, για να υποδεικνύουν σε πολιτικά υποκείμενα πώς θα κυβερνήσουν! Δεν είναι πρότυπό μας οι αριστεροί γραφειοκράτες, που, για να στηρίξουν στην κοινωνία τις μικρο-συνιστώσες και την προσωπική τους «καριέρα» στον συνδικαλισμό, επιχειρούν με βυζαντινολογίες και περιχαρακώσεις ακόμη και σήμερα να καταδικάζουν συνδικάτα στη μιζέρια και την απαξίωση.
Θέλουμε, σήμερα περισσότερο από ποτέ, μαζικά συνδικάτα, αποτελεσματικά, που να ενοποιούν με την καθημερινή δράση τους επιμέρους μικρότερους αγώνες σε μεγάλα ποτάμια αντίστασης, ανυπακοής, κοινωνικής ανατροπής και νίκης των εργαζομένων, όσοι επί χρόνια δεν πειθαρχήσαμε στα στενά μίζερα κελεύσματα των παρατάξεων. Όσοι από εμάς βρεθήκαμε μακριά από μηχανισμούς και ίντριγκες, όσοι από εμάς δεν κάναμε διορισμούς συγγενών και φίλων σε επιχειρήσεις και επιτροπές, όσοι από εμάς αποδείξαμε ότι, δουλεύοντας καθημερινά μέσα από τα συνδικάτα, δημιουργήσαμε και νίκες και ήττες, αλλά τουλάχιστον δράσαμε, παίρνουμε ενωτικές κινηματικές πρωτοβουλίες.
Να ξαναγράψουμε το βιβλίο των συνδικάτων, αφαιρώντας τη σκουριά του συνδικαλισμού όπου έχουν επικαθήσει πάνω στο σώμα του από την πολύχρονη κυριαρχία του εργοδοτικού, του κυβερνητικού, του γραφειοκρατικού συνδικαλισμού. Θέλουμε συνδικάτα αυτόνομα από την κυβέρνηση, από τα κόμματα και τους εργοδότες, γειωμένα με τη σύγχρονη πραγματικότητα, να δίνουν λύσεις στα νέα σύνθετα αιτήματα και στις αγωνίες των εργαζομένων και συνδικαλιστές - εργατικούς ηγέτες, χωρίς κανένα προνόμιο, που θα ζουν τα προβλήματα και δεν θα τα περιγράφουν.
* O Στάθης Τραχανατζής είναι γενικός γραμματέας του ΕΚΑ, μέλος του Δ.Σ. της ΓΣΕΕ και σύνεδρος στο 36ο Συνέδριο της ΓΣΕΕ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου