Εξομολογήθηκα και αμαρτία ουκ έχω
Ανώνυμη
Άσχετο, αλλά με βαφτίσανε χωρίς να με ρωτήσουν και μετά σχεδόν με το ζόρι, ως παιδί, με πήγαν στο κατηχητικό, όπου εκτός των άλλων μου απαγόρευαν να βλέπω τη σειρά «Tο μικρό σπίτι στο λιβάδι» επειδή οι πρωταγωνιστές δεν ήταν ορθόδοξοι χριστιανοί.
Το πρότυπο γυναίκας για τους ορθόδοξους είναι μία μαντηλοφορούσα παρθένα που άγιασε, διότι δεν έκανε σχεδόν τίποτα άλλο στη ζωή της από το γεννήσει με τον κρίνο τον Χριστό. Ήταν και πρόσφυγας βέβαια, αλλά σήμερα ειδικά μερικοί έλληνες φασίστες μητροπολίτες το ξεχνάνε.
Μετά μου απαγόρεψαν να κάνω έρωτα μέχρι λέει να παντρευτώ, αν ήθελα να είμαι άσπιλη χριστιανή και όχι πουτάνα αμαρτωλή. Κι αν έπεφτα σε ανάλογη αμαρτία, βέβαια, μπορούσα να εξομολογηθώ και να μετανοήσω κι ο Θεός θα με συγχωρούσε. Παράνοια.
Βέβαια δε με ρώτησαν αν θέλω να παντρευτώ, το είχαν δεδομένο. Ο Χριστός όμως, δεν παντρεύτηκε ποτέ.
Έπρεπε να έχουμε πρότυπο την Παναγία τα κορίτσια, και τα αγόρια τον Χριστό;
Εκείνον που έπλυνε τα πόδια της πρώην πόρνης κι είχε για μάνα την παρθένο που είπαμε, που τελικά ποιά παρθένα να ρωτήσω με την ευκαιρία, αφού και τον κρίνο ακόμα να τον δεχτούμε, δεν την ξεπαρθένευσε ο ίδιος όταν γεννήθηκε;
Δεν ξέρω. Εγώ πάντως ως παιδί, τον Χριστό έκανα πρότυπο γιατί κήρυττε την αγάπη, και γενικά μιλούσε(ενώ η Παναγία τίποτα), αν και δεν έβλεπα καλά το ότι δεν είχε κανέναν ερωτικό δεσμό.
Η αλήθεια είναι πως συμπόνεσα βαθιά τον Χριστό -και ποιος όχι άλλωστε- για όσα τράβηξε, αλλά το ότι δεν είχε ούτε μία γυναίκα ούτε καν ως απόστολο δίπλα του, πάντα με προβλημάτιζε.
Ο θετός του πατέρας ήταν ουσιαστικά απών, κουβαλητής, σχεδόν άφαντος, και η μάνα του υπερπροστατευτική, στο πλαίσιο ενός προφίλ οικογενείας όπως καταδεικνύει έρευνα θεραπευτικών κοινοτήτων που συνήθως εκκολάπτεται ένας χρήστης ναρκωτικών ουσιών.
Ο πατέρας του, δε, ήταν ο απόλυτος άρχων, που έπρεπε το παιδί του να σταυρωθεί για να μπορέσει να τον φτάσει.
Με τον καιρό λοιπόν, αποφάσισα, πως όλη αυτή η ιστορία κάπου έμπαζε και πως αν υπάρχει Θεός, θα είχε και ο ίδιος μπερδευτεί.
Μία από τα ίδια και με τον προφήτη Μωάμεθ και το κοράνι. Ένας επαναστάτης ήταν κι αυτός στον καιρό του, που ούτε στον εαυτό του δεν το είπε, αλλά αποφάσισε ότι ο Θεός του μιλάει και του λέει τι να κάνουν οι άνθρωποι. Παραλήρημα.
Κατέληξα, πως Θεός είναι μόνο το άγνωστο που πρέπει να σεβόμαστε, κι όλα τα άλλα είναι κατασκευάσματα μακρινών εποχών που τότε τα είχαν ανάγκη για να αλλάξουν τα πρότυπα ζωής, για να τα ακολουθούν οι άνθρωποι ενίοτε φανατικά, ανάλογα με το κουκούτσι του μυαλού τους, ώστε να μην χρειάζεται απαραίτητα να μορφώνονται και να παιδεύονται ψυχικά και πνευματικά, και μετά να μην μπορούν εύκολα να τους ελέγξουν.
Κι αυτή η ιστορία με τις θρησκείες και τη θέση της γυναίκας σ' αυτές τις ιστορίες είναι εξόχως ανεκδιήγητη.
Λοιπόν, είμαι άνθρωπος και θα παραμείνω, αυτό υπηρετώ, και την κάθε πνευματική ή όχι εξουσία που δημιουργεί τον κάθε διαχωρισμό ανθρώπων (βλ. ρατσισμό) και πρώτα από όλα του ίδιου του φύλου τους, τον θεωρώ τουλάχιστον χυδαίο.
Εξομολογήθηκα και αμαρτία ουκ έχω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου