Ερως, θέρος, πόλεμος

Έρως, θέρος, πόλεμος

Κυριακή Μπεϊόγλου

AP Photo/Petros Karadjias

Η εικόνα του καλοκαιριού «κάνει χιόνια» και δεν τη βλέπουμε καλά.

Κυλούν βαριές οι μέρες του Ιούλη υπό τη σκιά των τραγικών γεγονότων.

Ανθρωποι σοβαροί και αξιόπιστοι καταθέτουν τη δυσοίωνη άποψή τους κι η ανασφάλεια καταπίνει το θέρος.

Τα μελτέμια ήρθαν νωρίτερα στην Κωνσταντινούπολη. Μια όμορφη Πόλη που «καίγεται». Και δεν «καίγεται όμορφα».

Τίποτα δεν καίγεται όμορφα. Τα ειδυλλιακά πλάνα της γέφυρας του Βοσπόρου γκρίζαραν μπροστά στη βία και το αίμα.

Ούτε το νεαρό ζευγάρι που φιλιόταν μπροστά στο τανκ μ’ έκανε να δω την αντίσταση του έρωτα.

Περισσότερο κατάλαβα πως έβγαζαν μια selfie που θα έπαιρνε χιλιάδες likes.

Σκέφτομαι τον Ορχάν Παμούκ. Τον συγγραφέα. Τι να γράφει τέτοιες ώρες; Μήπως μπροστά στις συμφορές τα μολύβια μένουν μετέωρα;

Πριν από πολλά χρόνια στη δική του Πόλη, «Ιστανμπούλ» (εκδόσεις Ωκεανίδα) έγραφε:

«Κάτι τέτοιες ώρες σαν έμπειρος κάτοικος της Ιστανμπούλ, που τα φθινοπωρινά απόβραδα από τη μυρωδιά της θάλασσας, που τρυπώνει αθόρυβα στα σοκάκια της πόλης, ξέρει ότι έρχεται άγριος νοτιάς, έτσι κι εγώ καταλαβαίνω ότι από τα μακρινά αόρατα σοκάκια με πλησιάζει το χειρότερο, το πιο σκοτεινό, το φονικό συναίσθημα της πραγματικής μελαγχολίας, κι όπως αυτοί που δεν θέλουν να ζήσουν τη νοτινή καταιγίδα, τον θάνατο, τη συμφορά, τον σεισμό στον δρόμο, αλλά στο σπίτι τους, έτσι κι εγώ γυρίζω γρήγορα στο δικό μου».

Ισως η πιο δυνατή στιγμή του δράματος που είδα να εκτυλίσσεται τη 15η Ιουλίου ήταν η προσπάθεια ενός αστυνομικού να προστατέψει με το σώμα του έναν φαντάρο που προσπαθούσε να λιντσάρει το αγριεμένο πλήθος.

Αυτή η αγκαλιά τους μ’ έκανε να ελπίζω. Να ελπίζω πως το μόνο που μπορεί να αντισταθεί στην απανθρωπιά είναι ο άνθρωπος.

Κάθε μέρα που ο ήλιος θα χάνεται υπερήφανος σ’ εκείνο το βαθύ βιολετί χρώμα πάνω από τον Βόσπορο θα προαναγγέλλει τον ερχομό ενός καινούργιου δειλινού.

Ας κρατήσουμε τα μάτια μας διάπλατα ανοιχτά σ’ εκείνη τη λεπτή φέτα του φεγγαριού, μια ημισέληνο που μόλις έχει αρχίσει να αχνοφαίνεται στον ουρανό, ελπίζοντας ότι θα φωτίσει τη σκοτεινιά πάνω από την Πόλη και τις καρδιές των ανθρώπων.

http://www.efsyn.gr/