Η λέξη ντροπή δεν φτάνει για να περιγράψει τα όσα προσβλητικά για την Αριστερά και τον κόσμο της διαδραματίστηκαν χθες στην Θεσσαλονίκη.
Χωρίς Τίτλο...
Κατσάκος Πέτρος
Είναι κάτι περισσότερο από ντροπή αυτό που αισθάνεσαι όταν παρακολουθείς τις εκδικητικές πρακτικές ενός κρατικού (ή μήπως παρακρατικού) μηχανισμού που ενεργοποιείται σχεδόν αυτομάτως μετά τη σχετική ερώτηση του Κυριάκου Μητσοτάκη στη Βουλή και στοχοποιεί δομές και κινηματικές δράσεις αλληλεγγύης στο όνομα του νόμου και της τάξης. Η αστυνομική εκκένωση των τριών καταλήψεων στην Θεσσαλονίκη, η μεταφορά των στεγασμένων εκεί προσφύγων σε ήδη υπερφορτωμένα κέντρα φιλοξενίας, οι προσαγωγές πολιτών, οι κατεδαφίσεις και η αναβίωση των πρακτικών του αλησμόνητου Νίκου Δένδια αποτελούν βαριά ηθική και πολιτική πρόκληση στη συνείδηση όσων αντιτάχθηκαν και αντιτάσσονται στην ποινικοποίηση της κοινωνικής αλληλεγγύης σε κάθε της μορφή.
Η μέχρι σήμερα αντικειμενική και εν μέρει δικαιολογημένη αδυναμία της οργανωμένης πολιτείας, αλλά δυστυχώς και των χρηματοδοτούμενων από την Ε.Ε. Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων να εξασφαλίσουν επαρκείς και αξιοπρεπείς χώρους φιλοξενίας και υποστήριξης των αναγκών για τους πενήντα και πλέον χιλιάδες εγκλωβισμένους στην Ελλάδα πρόσφυγες επιχειρήθηκε να καλυφθεί πολλές φορές εκ των ενόντων από αυτοοργανωμένες ομάδες πολιτών με τη χρήση ή και την «κατάληψη» κάποιων κτηρίων ως χώρους στέγασης. Από τα νησιά του ανατολικού Αιγαίου ώς την Αθήνα και από τη Θεσσαλονίκη ώς τον Βόλο και τη Ριτσώνα, ένα ενεργό κομμάτι της κοινωνίας τυπικά «παρανόμησε», καταπατώντας εγκαταλελειμμένα κτήρια και ξεχασμένες δημόσιες και ιδιωτικές περιουσίες με μοναδικό σκοπό τη φιλοξενία ανέστιων ανθρώπων. Και ξάφνου δεσπότες και πανεπιστημιακοί θυμούνται τα αναξιοποίητα ακίνητά τους. Και ξάφνου, οι μηχανισμοί του κράτους επιδεικνύουν την ευαισθησία των αντανακλαστικών τους στέλνοντας αξημέρωτα κλούβες των ΜΑΤ και μπουλντόζες για να «καθαρίσουν» για χάρη του Άνθιμου, του ΑΠΘ και των λοιπών εχόντων έννομο συμφέρον. Και κάπως έτσι επιστρέψαμε στη νομιμότητα, στριμώχνοντας λίγους παραπάνω στους ήδη στριμωγμένους των κέντρων φιλοξενίας. Και κάπως έτσι επιστρέψαμε σε μια τάξη που, με το γράμμα του νόμου, θέλει το παλιό Ορφανοτροφείο της Τούμπας να γίνεται αλάνα, αρκεί να καθαρίσει η περιουσία της Μητρόπολης από πρόσφυγες και αλληλέγγυους πολίτες.
Ευθύνη της πολιτείας αλλά και των χρηματοδοτούμενων από την Ε.Ε. ΜΚΟ είναι η κάλυψη των βασικών αναγκών διαβίωσης προσφύγων και μεταναστών με σεβασμό στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια και την τήρηση των κανόνων δημόσιας υγείας, όπως αυτή καταγράφηκε και στην πρόσφατη έκθεση του ΚΕΕΛΠΝΟ. Τα μέχρι σήμερα κενά που παρατηρούνται στη θεσμική κάλυψη αυτών των αναγκών και το ότι συχνά έρχονται ομάδες αλληλέγγυων πολιτών να υποκαταστήσουν την απουσία της πολιτείας και των εντεταλμένων ΜΚΟ δεν μπορεί να αντιμετωπίζονται ούτε με εχθρότητα ούτε με καχυποψία και κυρίως χωρίς μηνυτήριες αναφορές, όπως αυτές που προανήγγειλε χθες ο κ. Καμίνης για την κατάληψη δημοτικών κτηρίων στην Αθήνα όπου έχουν εγκατασταθεί πρόσφυγες και μετανάστες. Αν μη τι άλλο, όσοι δεν μπορούν να βοηθήσουν με πράξεις και όχι με υποσχέσεις τουλάχιστον ας μη ρίχνουν λάδι στη φωτιά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου