Αυταπάτες για τον Τραμπ
του Πάνου Τριγάζη*
Με λύπη μου διαπιστώνω ότι οι θαυμαστές του Τραμπ στην Ελλάδα δεν προέρχονται μόνο από την ακροδεξιά, αλλά μερικοί εξ αυτών και από την αριστερά. Άκουγα τις προάλλες μέσω ραδιοφώνου (και ανατρίχιασα), διεθνολογούντα δημοσιογράφο να ισχυρίζεται ότι ο αμερικανικός λαός εξέλεξε τον Τραμπ στο ύπατο αξίωμα των ΗΠΑ για να απαντήσει στο «γερμανικό Δ’ Ράιχ». Άλλοι πάλι, βλέπουν στο πρόσωπο του Τραμπ τον ηγέτη που θα μπει φραγμός στην ισλαμοποίηση του κόσμου, της Ευρώπης συμπεριλαμβανομένης. Σε αυτούς συγκαταλέγονται και οι τουρκοφοβικοί της Ελλάδας και της Ευρώπης, που θέλουν την Τουρκία εκτός ΕΕ.
Αναρωτιέμαι, πως φαντάζονται την αντιπαράθεση του Τραμπ με την Γερμανία. Μήπως εύχονται έναν παγκόσμιο πόλεμο για να «ηττηθεί το Δ’ Ράιχ»; Υπάρχει, πράγματι, το ιστορικό προηγούμενο της συντριβής του Γ’ Ράιχ, στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά τότε συμμάχησαν η δημοκρατική Αμερική του Ρούσβελτ, η Βρετανία του Τσώρτσιλ και η Σοβιετική Ένωση, συνεπικουρούμενες από μεγάλα αντιφασιστικά κινήματα, όπως το δικό μας το ΕΑΜ.
Ευτυχώς, ο αμερικανικός λαός, του οποίου ναι μεν την εμπιστοσύνη κέρδισε ο Ντόναλντ Τραμπ, αλλά υπολειπόμενος σε ψήφους κατά τρία εκατομμύρια της Χίλαρι Κλίντον, διαδηλώνει από την επομένη της ορκωμοσίας του νέου «πλανητάρχη», καταπλήσσοντας όλον τον κόσμο με την μαζικότητα και μαχητικότητα των κινητοποιήσεών του. Δεν ξέρω αν ο κ. Τραμπ έχει βρει χρόνο από τις μεγάλες μπίζνες του να διαβάσει την αμερικανική ιστορία και να διδαχτεί από προηγούμενους ρεπουμπλικανούς προέδρους. Σχετικά πρόσφατη είναι η εμπειρία του Τζορτζ Μπους του νεώτερου, ο οποίος ξεκίνησε την θητεία του εμπνεόμενος από το δόγμα «ο 21ος αιώνας θα είναι αμερικανικός», δηλαδή, κάτι ανάλογο με το «πρώτα η Αμερική», ρίχνοντας με τις επιλογές του το διεθνές κύρος των ΗΠΑ στο ναδίρ. Είχε δε «καταφέρει» να στρέψει την Ευρώπη και όλον τον κόσμο εναντίον της χώρας του.
Η συγκεκριμένη προεδρία ήταν εκ των πλέον σκοτεινών στην ιστορία των ΗΠΑ, » με διαδοχικούς πολέμους, όπως στο Ιράκ (που είχε χαρακτηριστεί και Τrillion Dollar War), παρά την αντίθεση των ευρωπαίων. Σημειωτέον ότι η Γερμανία δεν υπήρξε μέλος της «συμμαχίας των προθύμων», ούτε μεταγενέστερα συμμετείχε στον πόλεμο του ΝΑΤΟ εναντίον της Λιβύης.
Τέλος, ας μην ξεχνούν κάποιοι την ρήση ότι «στην διεθνή πολιτική, δεν υπάρχουν αιώνιοι φίλοι, αλλά αιώνια συμφέροντα».
*Μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου