Νέες συνθήκες, νέα καθήκοντα
Τάσος Παππάς
Δουλειά της αντιπολίτευσης είναι να ζητάει εκλογές. Δεν το κάνουν όλες οι αντιπολιτεύσεις του κόσμου, ωστόσο οι δικές μας έχουν μια παράδοση.
Μερικές φορές βεβαίως το παραξηλώνουν και γι’ αυτό όταν η πραγματικότητα τα στυλώνει κινδυνεύουν να γελοιοποιηθούν. Αυτή είναι η απειλή που αντιμετωπίζει σήμερα η Ν.Δ.
Η πρώτη δήλωση του Κυριάκου Μητσοτάκη μετά την ανάδειξή του στη θέση του αρχηγού ήταν: «Δεν βιάζομαι να γίνω πρωθυπουργός».
Δημιουργήθηκε η αίσθηση ότι δεν θα ακολουθήσει την πεπατημένη.
Υποσχέθηκε ότι θα εξοπλίσει το κόμμα του με τα κατάλληλα εφόδια, δηλαδή ένα κοστολογημένο πρόγραμμα το οποίο θα παρουσιάσει στον ελληνικό λαό.
Δεσμεύτηκε επίσης ότι θα ανασυγκροτήσει σε νέες βάσεις τον μηχανισμό, που ήταν ζαβλακωμένος από τις ήττες που είχε υποστεί.
Ούτε δέκα ημέρες δεν κράτησε το διάλειμμα σοβαρότητας.
Ισως γιατί το κόμμα τον τράβηξε από το μανίκι, ίσως γιατί το ακροατήριο των φανατικών, που δίνει τον τόνο, δεν μπορούσε να συμφιλιωθεί με την ιδέα της παραμονής μακριά από την εξουσία για πολύ καιρό, ο κ. Μητσοτάκης άλλαξε τροπάρι.
Απαίτησε εκλογές εδώ και τώρα γιατί η χώρα καταστρέφεται.
Από κοντά και οι περισσότεροι ηγετικοί παράγοντες που συναγωνίζονταν στο άθλημα της κινδυνολογίας.
Δευτέρα, Τετάρτη, Παρασκευή ζητούσαν εκλογές, Τρίτη, Πέμπτη, Σάββατο προεξοφλούσαν ότι θα στηθούν Ειδικά Δικαστήρια και τις Κυριακές έκαναν περιοδείες στις εκλογικές περιφέρειές τους για να συσπειρώσουν τους οπαδούς.
Για να δικαιολογήσουν το αίτημα για εκλογές ανακάλυπταν παντού συμφορές και κινδύνους.
Αμφισβητούσαν τους αριθμούς, σιγοντάριζαν τους δανειστές, κατασκεύαζαν βρόμικες ιστορίες για να πλήξουν στο ηθικό πεδίο τον Τσίπρα, έκαναν συγκρίσεις με τον Μαδούρο και τον Κιμ της Βόρειας Κορέας, μιλούσαν για παρακράτος, έβλεπαν τα τανκς να έρχονται και ήταν μονίμως σε κατάσταση παροξυσμού.
Τους ίδιους δραματικούς τόνους χρησιμοποιούσαν και οι φιλικοί δίαυλοι επικοινωνίας.
Ακούγοντας αυτό το μπαράζ καταστροφολογίας αναρωτιόσουν: «Να αυτοκτονήσω τώρα ή να το αφήσω για αργότερα;».
Προβάλλοντας την επιθυμία τους ως γεγονός που επελαύνει προέβλεψαν τουλάχιστον τρεις φορές πρόωρες εκλογές.
Εφτασαν στο σημείο να δώσουν συγκεκριμένες ημερομηνίες.
Πέρναγε η πρώτη, οχυρώνονταν στη δεύτερη, πέρναγε η δεύτερη, έριχναν άγκυρα στην τρίτη.
Ταυτοχρόνως, για να αποδείξουν ότι είναι έτοιμοι να αναλάβουν τις ευθύνες, εκπόνησαν πρόγραμμα διακυβέρνησης.
Τότε φάνηκε και το θηριώδες έλλειμμά τους. Γιατί, όσο καλοπροαίρετος κι αν είσαι, δεν λες ότι είναι σοβαρό πρόγραμμα ένα πλαίσιο που εξαντλείται σε αναφορές του τύπου: θα μειώσω τη σπατάλη και τη φορολογία, θα αναπροσανατολίσω τις δημόσιες δαπάνες, θα επεκτείνω τις ιδιωτικοποιήσεις και θα προσελκύσω επενδύσεις ύψους 100 δισ. ευρώ σε πέντε χρόνια.
Ακόμη και εξωκοινοβουλευτικά κόμματα έχουν σκαρφιστεί καλύτερα σχέδια κι ας ξέρουν ότι δεν θα κληθούν ποτέ να τα δοκιμάσουν στην πράξη.
Και τώρα τι; Αν κλείσει η αξιολόγηση αναίμακτα για την κυβέρνηση -με υποχωρήσεις τις οποίες θα καταφέρει να διαχειριστεί- το ενδεχόμενο εκλογών απομακρύνεται.
Σ’ αυτήν την περίπτωση η ηγεσία της Ν.Δ. οφείλει να επανεξετάσει τη γραμμή της.
Διαφορετικά θα φλερτάρει με τη γραφικότητα.
Ανάγωγα
Μέχρι να πάρει (αν θα πάρει) οριστική μορφή η πολιτική συμφωνία για την αξιολόγηση, θα οργιάσουν οι δήθεν καλά πληροφορημένοι κύκλοι. Η κυβέρνηση θα εξωραΐζει την κατάσταση και τα βαποράκια των δανειστών σε συνεργασία με τις κομματικές μονταζιέρες θα ανακαλύπτουν συνεχώς πανωλεθρίες της κυβέρνησης και χαστούκια των Σόιμπλε, Ντάισελμπλουμ, Λαγκάρντ στον Τσίπρα. Προσοχή, λοιπόν, και με τη δέουσα δυσπιστία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου