Συνταγματολόγων λεκτικές εκτροπές

Συνταγματολόγων λεκτικές εκτροπές

Γιώργος Σταματόπουλος

ΧΡΗΣΤΟΣ ΜΠΟΝΗΣ//EUROKINISSI

Φευγαλέα, μες στη βαριά ατμόσφαιρα του «καύσωνα», άκουσα στελέχη της Δημοκρατικής Συμπαράταξης να ωρύονται στο συνέδριο του κόμματός τους.

Τέτοια χολή κατά της νυν κυβέρνησης δεν νομίζω να έχει ξαναχυθεί στην ελληνική πολιτική σκηνή, στα πολιτικά χρονικά της χώρας. Ειδικά ο Ευάγγελος Βενιζέλος μάς τρομοκράτησε -η χειρότερη κυβέρνηση, κατ’ αυτόν, που έχει περάσει από αυτόν τον δύσμοιρο τόπο- και λίγο ήταν.

Ενας άλλος ιππεύς καλάμου (καλά υποψιαστήκατε, ο Αντρέας Λοβέρδος) στρίγγλιζε ότι μόνο το κόμμα του είναι αυτή τη στιγμή αξιόπιστο να κυβερνήσει· μόνο αυτός και οι συν αυτώ (καμιά δεκαριά νοματαίοι) μπορούν να εγγυηθούν τον οιακισμό του καραβιού που μπατάρει.

Πώς; Ελα, ντε. Τόσα χρόνια στην εξουσία, τι, διάβολε, έκαναν και το οδήγησαν, αυτοί οι ίδιοι, μαζί με το κόμμα της Δεξιάς, στη χειρότερη τρικυμία;

Δεν ξέρω αν επικοινωνούν με την πραγματικότητα οι άνθρωποι. Ας το δούμε, όμως, και διαφορετικά, ας παραδεχτούμε ότι έχουν δίκιο σε ό,τι εκστομίζουν.

Δεν αισχύνονται όμως να βγαίνουν στην «αγορά» και να μιλούν κουνώντας μάλιστα το δάχτυλο αντί να κρύβονται κάπου βαθιά στην κοινωνία για τα κακά που της έχουν κάνει; Τέτοια πια θρασύτητα;

Δυσκολεύεται ειλικρινώς κανείς να ερμηνεύσει το μένος τους. Δεν μπορούν ίσως να χωνέψουν ότι μερικοί νεαροί ήρθαν από το «πουθενά» και τους πήραν την εξουσία μέσα από τα χέρια, ότι ένα κόμμα από το 4% εκτινάχτηκε εξαίφνης στο 30% και 35%, ενώ το δικό τους καταβαραθρώθηκε σε μονοψήφια νούμερα από κει που φιγουράριζε σε ποσοστά που του επέτρεπαν έως πρόσφατα να κυβερνά αυτοδύναμο.

Αυτά έχει η πολιτική όταν χάνεται το μέτρον, όταν οι άνθρωποι που καλούνται να την ασκήσουν δεν μπορούν να χαλιναγωγήσουν την αλαζονεία ή έστω τη φιλοδοξία τους.

Και να πεις ότι δεν έχουν τα προσόντα... Συνταγματολόγοι και οι δύο, με περγαμηνές στην επιστήμη τους, φάνταζαν πριν από περίπου τριάντα χρόνια τα ανερχόμενα αστέρια στον επιστημονικό τους κλάδο.

Προτίμησαν την πολιτική -και αυτό βεβαίως δεν είναι κακό· γίνεται, όμως, ολέθριο όταν δεν μπορούν να συγκρατήσουν το πάθος τους για εξουσία - πριν από την έλευση του «καιρού» και με οποιοδήποτε μέσο. Είναι γεγονός ότι δεν τους βοήθησαν οι περιστάσεις, μάλλον τους βοήθησαν οι συγκυρίες να εμπλακούν με τη γενικότερη ευτέλεια της πολιτικής ζωής του τόπου.

Μέσα σε ένα υποβαθμισμένο περιβάλλον θα φερθείς αναλόγως, πώς να το κάνουμε. Στάθηκαν άτυχοι και οι δύο, έλα όμως που, σύμφωνα με τον τρόπο εκφοράς του λόγου τους, δεν μπορούν να το ανεχτούν και βράζουν στο ζουμί τους.

Μα, δεν τους φταίει κανείς παρά ο ανυπόμονος και προφανώς ανέλεγκτος εαυτός τους.

Φωνάζουν τώρα υπέρ της δημοκρατίας τάχα και δεν φαίνεται να αντιλαμβάνονται ότι γίνονται περίγελως.

Τόσα χρόνια που κυβερνούσαν γιατί δεν τηρούσαν αυτά για τα οποία εγκαλούν την άπειρη ούτως ή άλλως κυβέρνηση;

Αναλογίστηκαν γιατί τους περιφρόνησε η πλειονότητα των πάλαι ποτέ ψηφοφόρων τους; Λίγος επαναστοχασμός; Λίγη ηρεμία;

http://www.efsyn.gr/