«Ιππικό» της Δεξιάς οι δικαστικοί;
Τσαουσίδης Κλέαρχος
Καθώς επίκειται η έναρξη της διαδικασίας αναθεώρησης του Συντάγματος, μήπως θα μπορούσε να επανεξεταστεί η λειτουργία του δικαστικού επαγγέλματος;
Έχουμε πόλεμο κυβέρνησης - Δικαιοσύνης, όπως έγραφαν προχτές τα “Νέα”; «Σπέρνουν διχασμό» ήταν ο κύριος τίτλος της εφημερίδας του Ομίλου που φέσωσε τράπεζες και Δημόσιο, καταγγέλλοντας την κυβέρνηση ότι υβρίζει και παρεμβαίνει στη Δικαιοσύνη (τους). Στην πραγματικότητα έχουμε μια ολομέτωπη επίθεση δικαστικών στις αποφάσεις που ψηφίζει και καθιστά νόμους η Βουλή, με σκεπτικά που σαφέστατα προκαλούν την απλή λογική.
Στην Ελλάδα δεν υπήρξε ποτέ διάκριση των εξουσιών. Η Νομοθετική ήταν πάντα δεκανίκι της Εκτελεστικής και το ίδιο συνέβαινε με τους εκπροσώπους της Δικαιοσύνης. Τώρα που για πρώτη φορά, έπειτα από 190 χρόνια, υπάρχει αριστερή κυβέρνηση, διάφοροι υπηρέτες της Δικαιοσύνης (με εξαιρέσεις που θεωρούνται έκπληξη!), αποτελούν -σαν ατσάλινο μέτωπο- το «ιππικό» της δυναστείας, η οποία κυβερνούσε ίσαμε τον Γενάρη του ’15. Βλέπετε το «πεζικό» των ΜΜΕ και των πάσης φύσεως «παραιτηθείτε» κατέληξαν στις γραφικότητες της ΠΟΕΔΗΝ.
Σωστά τέθηκε από τον Κώστα Καναβούρη, στην “Αυγή” της Κυριακής, η διάκριση της Δικαιοσύνης από τους δικαστικούς λειτουργούς: «Πρόκειται -έγραψε- για άλλοτε ασύγγνωστο και άλλοτε συγγνωστό, αλλά επίμονα και μεθοδικά καλλιεργημένο λάθος να ταυτίζεται η Δικαιοσύνη με τη δικαστική εξουσία, που, ως τέτοια, ανήκει επίσης στις οικονομημένες προνομίες βίας του κράτους».
Ακριβώς! Γι’ αυτό έμειναν στην Ιστορία οι Τερτσέτης - Πολυζωίδης, ο Χρήστος Σαρτζετάκης, ο Παύλος Δελαπόρτας, ο Γιάννης Ντεγιάννης. Τη δουλειά τους έκαναν, όπως πρέπει να κάνει ο κάθε δημόσιος υπάλληλος που πληρώνεται από τους φορολογούμενους.
Διαφωνώ λοιπόν με τον κυβερνητικό εκπρόσωπο, ο οποίος δήλωσε για την απόφαση που κρατά την Ηριάννα στο κελί: (...) νομίζω ότι η αυτή, η χθεσινή, απόφαση, καταγράφεται στο ‘μαύρο βιβλίο’ της Ελληνικής Δικαιοσύνης».
Μιλάμε για αποφάσεις δικαστών. Η Δικαιοσύνη δεν φταίει σε τίποτα αν ο εισαγγελέας της έδρας, γνωστός για τη στάση του απέναντι σε ακροδεξιούς τραμπούκους και ληστές του δημόσιου χρήματος, εκτίμησε ότι αν η κοπέλα αφεθεί ελεύθερη μέχρι να εκδικαστεί η έφεσή της ενδέχεται να συνάψει ξανά σχέση με κάποιον ύποπτο για τρομοκρατία -που όμως αθωώθηκε- ή να ξαναπιάσει (ας το δεχτούμε, για λόγους κατανόησης του επιχειρήματος) έναν γεμιστήρα!
Αυτός ο εισαγγελέας και οι τρεις δικαστές που δέχτηκαν την πρόταση του, ξέρουν τι σημαίνει να μείνεις έστω 13 μέρες σε μια φυλακή; Έχουν προϊστάμενους; Οι εισηγητές του νόμου για την ίδρυση της Σχολής Δικαστών είχαν προτείνει να μένουν οι υποψήφιοι λειτουργοί της Θέμιδας για λίγες μέρες κρατούμενοι σε σωφρονιστικό κατάστημα. Φυσικά η πρόταση εξαφανίστηκε.
Όταν δικαστήριο της Θεσσαλονίκης καταδίκασε πολύ γνωστό άνθρωπο της νύχτας σε κάθειρξη 11 χρόνων για υποθέσεις τοκογλυφίας, εκβιασμού και σύσταση εγκληματικής οργάνωσης, ακούσαμε αμέσως τον πρόεδρο του δικαστηρίου να εύχεται στον καταδικασθέντα να πάει τώρα σπίτι του και να προσέχει. Η ποινή ήταν με αναστολή!
Δεν έχει νόημα να επαναλάβω όλα τα κρούσματα αποφάσεων που τσαλαπατούν τη νοημοσύνη κάθε σοβαρού ανθρώπου. Καθώς, λοιπόν, επίκειται η έναρξη της διαδικασίας αναθεώρησης του Συντάγματος, μήπως θα μπορούσε να επανεξεταστεί η λειτουργία του δικαστικού επαγγέλματος; Είναι δεδομένη π.χ. η άρνησή τους για τη δημοσιοποίηση του Πόθεν Εσχες τους. Δηλαδή ξέρουμε όλοι τι μοτοσικλέτα έχει ο πρωθυπουργός και όχι ποια βίλα, π.χ. στη Σιθωνία, έχει ένας δικαστικός. Κινδυνεύουν; Όχι, όταν είναι έντιμοι. Οι πολιτικοί που εκλέγονται κι από τον λαό, δεν κινδυνεύουν; Τους δικαστικούς ποιος τους εκλέγει;
Μήπως, επίσης, θα ήταν πιο έντιμο η αμοιβή των δικαστικών να ορίζεται από ένα μικτό σώμα στο οποίο θα εκπροσωπούνται μεν αλλά θα συναποφασίζουν για τη μισθοδοσία όλου του επιστημονικού φάσματος; Εννοώ, γιατρούς, εκπαιδευτικούς, πανεπιστημιακούς κ.λπ. Ένα τέτοιο σώμα θα περιλάμβανε πανεπιστημιακούς (νομικούς -δασκάλους των δικαστών), υψηλόβαθμους δημόσιους υπαλλήλους κ.ά. Αν θεωρούν ότι με ένα πτυχίο όχι ιδιαίτερης δυσκολίας και ένα π.χ. μεταπτυχιακό μπορούν να αποζημιώνονται με ποσά τριπλάσια και βάλε (διότι υπάρχουν και οι διαιτησίες!) από έναν χειρουργό, έναν γλωσσολόγο, έναν γενετιστή, έναν ιστορικό ή έναν πυροσβέστη, μάλλον μας οδηγούν να υιοθετήσουμε τη λογική της εκλογής των δικαστικών.
Στη ζωή όλα είναι ανοιχτά στην αλλαγή, στην ανατροπή, στη διόρθωση. Θυμίζω: συνάδελφοι των σημερινών, τακτικοί δικαστές, λειτουργούσαν σαν χαρούμενα οικόσιτα της χούντας και καταδίκαζαν σε τρελές ποινές όσους πολίτες επιχειρούσαν να σεβαστούν το ακροτελεύτιο άρθρο του Συντάγματος. Οι εξαιρέσεις ελάχιστες, η ντροπή ατέλειωτη. Επί Δημοκρατίας είχαμε και τα καραγκιοζιλίκια περί στιγμιαίου αδικήματος και τις ποινές - χάδια στους χουντικούς βασανιστές και δολοφόνους. Αυτά δεν είναι παρελθόν, δεν είναι γουέστερν στο οποίο το ιππικό σώζει τους «καλούς» λευκούς από τους «κακούς» Ινδιάνους. Είναι Ιστορία, που δυστυχώς επαναλαμβάνεται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου