Η χώρα όπου ξενιτεύονται και οι νεκροί
Κατσάκος Πέτρος
Η μόνη χώρα που εξάγει σορούς πρέπει να είμαστε εμείς στην Ευρώπη ή και σε ολόκληρο τον κόσμο κατέχοντας αυτή την παγκόσμια πρωτοτυπία της έλλειψης αποτεφρωτηρίων, είτε δημοτικών είτε και ιδιωτικών, όπως ο πρόσφατος νόμος του υπουργείου Εσωτερικών προβλέπει
Κι όλο έρχονται κάποιες ελπιδοφόρες ειδήσεις, πότε από την Πάτρα, πότε από την Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη, όπως έρχονταν, όπως θυμάμαι, και την προηγούμενη δεκαετία από τον Βόλο. Κι όλο στα λόγια να μένουμε και όλο στην αναμονή. Βλέπεις, είναι ισχυρές οι αντιδράσεις. Θαρρείς πιο ισχυρές και από νόμους και από δήμους. Και όλο να υπερισχύουν παπάδες, όπως και οι κατά τόπους δημοτικοί σύμβουλοι, που σε ρόλο εκκλησιαστικού επιτρόπου φρενάρουν και μπλοκάρουν το δικαίωμα του καθενός μας να διαχειριστεί το σώμα του μετά θάνατον.
Και κάπως έτσι να παραμένουμε η μοναδική χώρα, που, εκτός από τους ζωντανούς, ξενιτεύονται και οι νεκροί. Η μόνη χώρα που εξάγει σορούς πρέπει να είμαστε εμείς στην Ευρώπη ή και σε ολόκληρο τον κόσμο κατέχοντας αυτή την παγκόσμια πρωτοτυπία της έλλειψης αποτεφρωτηρίων, είτε δημοτικών είτε και ιδιωτικών, όπως ο πρόσφατος νόμος του υπουργείου Εσωτερικών προβλέπει.
Και κάθε τρεις και λίγο να ακούς γι’ αυτούς που το στερνό τους ταξίδι θα πρέπει να είναι η Βουλγαρία και το πέρασμα αυτού του αλλιώτικου Αχέροντα να έχει αντίτιμο που φτάνει έως και τα 5.000 ευρώ.
Σύμφωνα με πρόχειρους υπολογισμούς, ετησίως πάνω από 1.000 σοροί μεταφέρονται στη Βουλγαρία προκειμένου να αποτεφρωθούν. Τη μια να είναι η Αρλέτα, την άλλη ο Λουκιανός, παλαιότερα ο Βέγγος και άλλοτε ένας φίλος ή ένας σύντροφος που μάθαμε πως “ξενιτεύτηκε” για να αποτεφρωθεί, καθώς η δύναμη της Εκκλησίας και των πολιτικών της εξαπτέρυγων μέσα στα δημοτικά συμβούλια είναι τελικά τόσο ισχυρή ώστε μπορεί να επιβάλλει το μονοπώλιο της υλικής αλλά και οικονομικής διαχείρισης του θανάτου στη χώρα μας.
Γιατί, εκτός όλων των άλλων, ο θάνατος είναι κι αυτός μια οικονομική διαδικασία που παράγει κέρδος και κάποιοι αρνούνται να μοιραστούν την αποκλειστικότητα της εκμετάλλευσής του.
Και ας βγάζει εγκυκλίους το υπουργείο, και ας υπάρχουν δήμαρχοι με βούληση, και ας υπάρχει το όλο και ογκούμενο αίτημα της ελεύθερης διάθεσης του σώματός μας. Η Ανώνυμη Εταιρεία που βρίσκεται απέναντι δεν δείχνει διατεθειμένη να υποχωρήσει τόσο εύκολα, παρότι η καύση νεκρών δεν σημαίνει και αποκλεισμό της τέλεσης θρησκευτικής λειτουργίας. Οι αντιστάσεις παραμένουν ισχυρές και θα χρειαστεί ακόμη μεγαλύτερη προσπάθεια και από την πλευρά της Πολιτείας ώστε να πάψουν να ξενιτεύονται ακόμη και οι νεκροί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου