Οι «βόμβες» Ερντογάν, η αντιπολίτευση, και τα... θραύσματα
Του Δημ. Ματθαίου
Ο Ρ.Τ. Ερντογάν, ηγέτης μιας νευρικής δύναμης όπως η Τουρκία, βιώνει ένα ιδιότυπο αδιέξοδο στις σχέσεις του με τη Δύση συνολικά, έχει κόψει τις γέφυρες με όλες τις γειτονικές χώρες κι από το δόγμα των “μηδενικών προβλημάτων με τους γείτονες” πέρασε στο δόγμα των “μηδενικών συμμάχων”
Υπάρχει ένα ιδιότυπο κογκλάβιο δημοσιολογούντων, ανάμεσα στους οποίους δυστυχώς είναι κυρίως πολιτικά πρόσωπα, που στην προσπάθειά τους να πλήξουν την κυβέρνηση και συγκεκριμένους υπουργούς χρησιμοποιούν τα πιο χαμηλά αντανακλαστικά επιχειρηματολογίας.
Το βιώσαμε προσφάτως, κατά την πρώτη ημέρα επίσκεψης του Τούρκου Προέδρου Ρ.Τ. Ερντογάν, που αμέσως φώναξαν “ναυάγιο” και “φιάσκο”. “Δεν ήταν καλά προετοιμασμένη” έλεγαν από τη μια και συνέχιζαν, πιστοί στην επιχειρηματολογία επιπέδου καφενείου, “γιατί τον κάλεσε η κυβέρνηση;”.
Ψύχραιμη αποτίμηση
Σε όλα τα βασικά θέματα της χώρας υπάρχει κι ένα όριο, ακόμη και στη μικροκομματική ατζέντα της αντιπολίτευσης να εκμεταλλευτεί ό,τι φυσάει και ό,τι πετάει από το Μαξίμου, το υπ. Εξωτερικών και όπου αλλού μέσα στην κυβέρνηση.
Για να πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά. Η Ελλάδα πρέπει να επικοινωνεί και να έχει διαύλους επικοινωνίας με όλους. Τόσο απλά και τόσο ξεκάθαρα. Πόσο μάλλον με τις χώρες με τις οποίες έχουμε διαχρονικά ανοικτά θέματα. Εκτός αν η λογική του γνωστού κογκλάβιου είναι να κόψουμε τις γέφυρες, να παγώσουμε τον χρόνο και να πορευτούμε εσαεί ως έχει σήμερα.
Τώρα, όσον αφορά το “μείζον” θέμα για την αντιπολίτευση που δεν είναι άλλο από το αν είχε προετοιμαστεί καλά η συνάντηση. Η συνάντηση και κάθε συνάντηση προετοιμάζεται και ιδιαίτερα γι’ αυτήν είχαν προηγηθεί, σύμφωνα με όλες τις δημοσιευμένες πληροφορίες τουλάχιστον οκτώ επαφές ως είθισται μέσω των υπουργείων Εξωτερικών.
Ποιος όμως μπορεί να αποτρέψει κάποιον που έχει συμφωνήσει σε συγκεκριμένα πράγματα να πει ή να πράξει άλλα, πέραν των συμφωνηθέντων, όταν πια είναι σε εξέλιξη οι συναντήσεις; Κανείς! Και το ξέρουν οι ίδιοι που κατηγορούν σήμερα την κυβέρνηση και οι κονδυλοφόροι τους.
Το επί της ουσίας φιάσκο
Επί της ουσίας τώρα. Ήταν “φιάσκο” και “ναυάγιο”; Και αν ναι, για ποιον ήταν; Ο Ρ.Τ. Ερντογάν, ηγέτης μιας νευρικής δύναμης, όπως η Τουρκία, βιώνει ένα ιδιότυπο αδιέξοδο στις σχέσεις του με τη Δύση συνολικά, έχει κόψει τις γέφυρες με όλες τις γειτονικές χώρες κι από το δόγμα των “μηδενικών προβλημάτων με τους γείτονες” πέρασε στο δόγμα των “μηδενικών συμμάχων”. Σε αυτή τη φάση ο Ρ.Τ. Ερντογάν ήρθε στην Αθήνα και, αντί να προσπαθήσει να δείξει νέα δείγματα πολιτικής, επιβεβαίωσε το δόγμα αυτό μέσω των αναφορών του στη Συνθήκη της Λωζάννης.
Ήταν η πρώτη φορά, όπως διατείνεται η αντιπολίτευση; Όχι. Το έχει κάνει πλειστάκις με δημόσιες δηλώσεις του τα τελευταία χρόνια. Το έχει κάνει πρώτη φορά η Τουρκία στη χώρα μας; Όχι. Τα Ίμια τι ήταν; Ήταν η πρώτη ευθεία, επί της ουσίας, αμφισβήτηση της Συνθήκης της Λωζάννης και μάλιστα με τον πιο βίαιο τρόπο. Στρατιωτικό! Και όλοι καταλαβαίνουμε, ασχέτως αν ορισμένοι, ιδιαίτερα από το ΠΑΣΟΚ, ξεχνούν!
Έθεσαν για πρώτη φορά οι Τούρκοι θέμα μειονότητας; Όχι. Πάντα θέτουν και πάντα έθεταν. Κανένα από τα θέματα που έθεσε ο Ρ.Τ. Ερντογάν δεν ήταν καινούργιο. Απλώς για πρώτη φορά ακούσαμε σε δημόσιο λόγο κι όχι καλυμμένα πίσω από διπλωματικές διατυπώσεις όλα όσα ακριβώς διαμείβονται πίσω από τις κλειστές πόρτες. Κι αυτό είναι ενδεικτικό της τουρκικής νευρικότητας. Και εν τέλει μετρά εις βάρος του Ερντογάν και της Τουρκίας.
Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι η διεθνής διπλωματία αντέδρασε με τον πιο χαρακτηριστικό και πρωτοφανή τρόπο, πριν ακόμη τελειώσει το ταξίδι ενός ξένου ηγέτη στη χώρα μας. Αλλά αυτά είναι ψιλά γράμματα για την αντιπολίτευση και φυσικά επειδή δεν συνάδει με το στόρι τους πρέπει να να εξαφανιστούν από τη δημοσιότητα. Για πρώτη φορά αμέσως μετά τις δηλώσεις του Τούρκου πρωθυπουργού στην Τουρκία, τρεις πρωτεύουσες έστελναν ξεκάθαρο μήνυμα στον Ρ.Τ. Ερντογάν. Ουάσιγκτον, Βερολίνο και Βρυξέλλες, μέσω διαρροών και δηλώσεων, είπαν στον Τούρκο ηγέτη “ξέχνα το” για τη Συνθήκη της Λωζάννης. Όπως είχε κάνει προηγουμένως η κυβέρνηση άμεσα και face to face.
Αυτό ήταν το δεύτερο αξιοσημείωτο για τα ελληνικά δεδομένα. Εκεί που άλλοτε άνθιζαν κουμπαριές και ζεϊμπέκικα, τώρα είχαμε μια κυβέρνηση που έλεγε πρόσωπο με πρόσωπο και απαντούσε μία προς μία σε κάθε αναφορά του Ερντογάν που ήταν βόμβα (με ή χωρίς εισαγωγικά), σύμφωνα με την προσφιλή δημοσιογραφική αντίληψη.
Για τη Συνθήκη της Λωζάννης ο Τ. Ερντογάν άκουσε ένα ατόφιο και αμετακίνητο “ξέχασέ το”. Για τη μειονότητα άλλο ένα ξεκάθαρο να μην εμπλέκεται στις εσωτερικές υποθέσεις της χώρας, αναγκάζοντας τον Ρ.Τ. Ερντογάν να πει δημοσίως ότι “δεν παρεμβαίνει” αλλά κάνει “παράκληση” και να ομολογήσει δημοσίως το τρισυπόστατο της μειονότητας στη Θράκη. Εκεί που σταθερά και διαχρονικά η Τουρκία μιλούσε για “τουρκική μειονότητα”, ο Τ. Ερντογάν μίλησε για “Ρομά, Πομάκους και ομογενείς”.
Ήταν “φιάσκο” και “ναυάγιο”; Και αν ναι, για ποιον ήταν;
Η επίσκεψη Ερντογάν θα ήταν φιάσκο και ναυάγιο αν έμεναν αναπάντητες οι οποιεσδήποτε αναφορές του ή αν η κυβέρνηση είχε ανεβάσει τον πήχη των επιδιώξεων, αλλά δεν συνέβη κάτι τέτοιο. Θα ήταν “φιάσκο” και “ναυάγιο” αν η ελληνική κυβέρνηση με δική της ευθύνη έκλεινε τους διαύλους αυτούς. Όμως η επιχείρηση δραματοποίησης, που παρακολουθήσαμε στο πρώτο μέρος των επαφών, έγινε από τον Τ. Ερντογάν και στη συνέχεια μέσω όλων των εργαλείων που χρησιμοποίησε η κυβέρνηση και κυρίως της άμεσης και ευθείας απάντησης, ο Τούρκος ηγέτης αναδιπλώθηκε.
Ο Ερντογάν, πράγματι, για να χρησιμοποιήσω κι εγώ τη συστημική ορολογία, επιχείρησε να πετάξει βόμβες. Οι βόμβες όμως (ανεξαρτήτως αν ήθελε, δεν ήθελε, του ξέφυγαν ή όχι) που επιχείρησε να πετάξει έσκασαν στα χέρια του.
Το κακό όμως για τη χώρα είναι ότι τα θραύσματα έπεσαν και στην αντιπολίτευση. Αφού, αντί να σταθούν όπως έπρεπε, έδειξαν το πραγματικό τους πρόσωπο. “Η κυβέρνηση να πέσει με όποιο κόστος” μέσω της τακτικής τού “γαία πυρί μιχθήτω”.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου