Υποκριτές και επικίνδυνοι

Υποκριτές και επικίνδυνοι

Από συλλαλητήριο για τη
 Μακεδονία το 1992
 | EUROKINISSI /
 ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΑΡΧΕΙΟΥ

Η εξωτερική πολιτική δεν γίνεται με συλλαλητήρια. Πριν από είκοσι έξι χρόνια επιχειρήθηκε με αυτόν τον τρόπο να διαμορφωθούν το πλαίσιο των διεθνών σχέσεων της χώρας μας και οι σχέσεις της με μια γειτονική χώρα. Κάτι θα έπρεπε να είχαμε μάθει γι’ αυτό το ζήτημα με αφορμή τα εθνικιστικά συλλαλητήρια των αρχών της δεκαετίας του ’90 για το Μακεδονικό. Πιστεύουμε πως όλοι έμαθαν. Ορισμένοι όμως φαίνεται ότι είναι αδιόρθωτοι.
Αύριο στη Θεσσαλονίκη διοργανώνεται ένα ακόμη συλλαλητήριο με πρόσχημα το όνομα της ΠΓΔΜ. Το διοργανώνει και το στηρίζει ένα ετερόκλητο σύνολο πολιτικών και θρησκευτικών οργανώσεων και επιχειρηματιών. Από κοντά και η ναζιστική Χρυσή Αυγή, που βρήκε την ευκαιρία να πλειοδοτήσει και να κερδοσκοπήσει. Αίτημα; Να μη συμπεριλαμβάνεται ο όρος «Μακεδονία» στην ονομασία της γείτονος.

Αν αυτό το αίτημα επιχειρήσει κάποιος να το μεταφράσει σε εξωτερική πολιτική, αυτή θα συνίστατο στα εξής: Στη μονομερή αναθεώρηση της Συνθήκης του Βουκουρεστίου (1913) με την οποία διαμορφώθηκαν τα σύνορα των βαλκανικών χωρών και η γεωγραφική Μακεδονία μοιράστηκε 51% στην Ελλάδα, 39% στην τότε Σερβία, 9,5% στη Βουλγαρία και 0,5% στην Αλβανία. Στην αγνόηση όλων των διεθνών συνθηκών που υπέγραψε στον 20ό αιώνα η χώρα μας αναγνωρίζοντας τη γειτονική χώρα ως «Δημοκρατία της Μακεδονίας» στο πλαίσιο της ενιαίας Γιουγκοσλαβίας.

Πρόκειται για μια ιστορία διπλωματικών σχέσεων και δεσμεύσεων δεκαετιών. Τέλος, θα έπρεπε να υπαναχωρήσουμε μονομερώς από την ενδιάμεση συμφωνία του 1995 με την οποία έχουμε αναγνωρίσει τη γειτονική χώρα ως «Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας».

Τελικά, τι ακριβώς ζητούν οι διοργανωτές του συλλαλητηρίου και όσοι τους στηρίζουν; Να απομονωθεί η Ελλάδα διεθνώς και να απευθυνθεί στη διεθνή κοινότητα και στους γείτονες με όρους αναθεώρησης του διεθνούς δικαίου, δηλαδή με όρους πολεμικούς; Ή μήπως δεν καταλαβαίνουν ότι όποιος αμφισβητεί το διεθνές καθεστώς των άλλων, θέτει πρώτα και κύρια σε αμφισβήτηση το δικό του καθεστώς;

Τα ερωτήματα είναι ουσιαστικά και καίρια. Και η Ν.Δ. -που έδωσε το πράσινο φως για τη συμμετοχή βουλευτών, στελεχών, μελών και οπαδών της στο συλλαλητήριο- αναλαμβάνει τεράστιες ευθύνες. Με αυτούς τους όρους θέλει να κυβερνήσει;

http://www.efsyn.gr/