Εμείς τους νεκρούς τους θυμόμαστε

Ημέρα μνήμης Ολοκαυτώματος σήμερα.

Εμείς τους νεκρούς τους θυμόμαστε.

Λουίζα Σολομών

Adio querida !

Αχ λέλε μάικο.!..

Αχ μανούλα μου!

Όσο κι αν απλώνετε το βρώμικο χέρι σας πάνω στα μνημεία και στη μνήμη , όσο κι αν ξανασκοτώνετε τους νεκρούς, όσο κι αν υψώνετε την άγρια κραυγή σας ...

Ήταν Λέξεις που ακούγονταν στη Σαλονίκη, λέξεις που πίσω τους άνθιζαν πόνοι και χαρές , συναισθήματα και όνειρα.

Μη μιλάτε για ονόματα. Πόσα χάθηκαν , πόσος πόνος , πόσα μετέωρα βήματα πάνω από συνοριογραμμές, πόσο εύφορη θα γινόταν η γη του μεταίχμιου της ιστορίας αν συγκρατούσε όλα αυτά τα δάκρυα!

Ευτυχώς, υπάρχουμε ακόμη όλοι εμείς που αντιστεκόμαστε και θυμόμαστε και -ξέρουμε δε ξέρουμε ιστορία- νιώθουμε να μας κοιτάνε ανθρώπινα βλέμματα του παρελθόντος, ακούμε λέξεις από γλώσσες που χάραξαν αυτόν τον τόπο και άλλες που τον χαράζουν και θα τον χαράζουν. 

Και οι λέξεις κρύβουν ανθρώπους με βλέμματα και ψυχή , που κάποια στιγμή "τους είπε η ιστορία ότι ξοφλήσανε"

Εμείς τους νεκρούς τους θυμόμαστε, γίνονται φάροι για να γίνουμε πιο άνθρωποι.

Εμείς τους ζωντανούς Άλλους τους κοιτάζουμε στα μάτια , γιατί είμαστε και μεις Άλλοι

Η Ευγενία και η Ραχήλ ,η Βικτώρια και η Νίκη, ο Νίκος και ο Μαρσέλ είναι το ίδιο πρόσωπο με άλλα ονόματα

Και ξέρουμε ότι τα πιο ωραία πράγματα γεννήθηκαν από ωραίες επιμειξίες και αν πετάξουμε την υδρόγειο στο σύμπαν είναι μια σφαίρα χωρίς Πάνω Βορρά και Κάτω Νότο, χωρίς πληγωτικές συνοριογραμμές , με ανθρώπους που νιώθουν καλά , όταν αγαπιούνται.

Και τέτοια παραμύθια θα λέμε στα παιδιά μας!

Σε όσους σπέρνουν μίσος και φασισμό το λόγο και το σώμα μας μπροστά! 

(26 Ιανουαρίου 2019)

ΠΗΓΗ :Λουίζα Σολομών