Έρνεστ Χέμινγουεϊ: Κάθε άνθρωπος που αγαπά την ελευθερία, χρωστάει τόσα στον Κόκκινο Στρατό, που δεν θα μπορούσε ποτέ να τα ξεπληρώσει…

 Έρνεστ Χέμινγουεϊ: 

Κάθε άνθρωπος που αγαπά την ελευθερία, χρωστάει τόσα στον Κόκκινο Στρατό, που δεν θα μπορούσε ποτέ να τα ξεπληρώσει…

27 Ιανουαρίου 1945. Ο Κόκκινος Στρατός απελευθερώνει το Άουσβιτς, το μεγαλύτερο κέντρο εξόντωσης και στρατόπεδο συγκέντρωσης των Ναζί. Τη στιγμή που Σοβιετικοί περνούν την Πύλη του στρατοπέδου με την επιγραφή «Arbeit macht frei» (Η εργασία απελευθερώνει) , η ιστορία βρίσκεται μπροστά στην αποκάλυψη μιας από τις μεγαλύτερες φρικαλεότητες του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Ένα εργοστάσιο παραγωγής …θανάτου. Το Άουσβιτς έγινε σύμβολο και «ζωντανή» διδαχή για τις επόμενες γενιές, για το απεχθές έγκλημα του φασισμού κατά της ανθρωπότητας.

Εμείς τους νεκρούς τους θυμόμαστε

Ημέρα μνήμης Ολοκαυτώματος σήμερα.

Εμείς τους νεκρούς τους θυμόμαστε.

Λουίζα Σολομών

Adio querida !

Αχ λέλε μάικο.!..

Αχ μανούλα μου!

Όσο κι αν απλώνετε το βρώμικο χέρι σας πάνω στα μνημεία και στη μνήμη , όσο κι αν ξανασκοτώνετε τους νεκρούς, όσο κι αν υψώνετε την άγρια κραυγή σας ...

Ήταν Λέξεις που ακούγονταν στη Σαλονίκη, λέξεις που πίσω τους άνθιζαν πόνοι και χαρές , συναισθήματα και όνειρα.

Μη μιλάτε για ονόματα. Πόσα χάθηκαν , πόσος πόνος , πόσα μετέωρα βήματα πάνω από συνοριογραμμές, πόσο εύφορη θα γινόταν η γη του μεταίχμιου της ιστορίας αν συγκρατούσε όλα αυτά τα δάκρυα!

Ευτυχώς, υπάρχουμε ακόμη όλοι εμείς που αντιστεκόμαστε και θυμόμαστε και -ξέρουμε δε ξέρουμε ιστορία- νιώθουμε να μας κοιτάνε ανθρώπινα βλέμματα του παρελθόντος, ακούμε λέξεις από γλώσσες που χάραξαν αυτόν τον τόπο και άλλες που τον χαράζουν και θα τον χαράζουν. 

Και οι λέξεις κρύβουν ανθρώπους με βλέμματα και ψυχή , που κάποια στιγμή "τους είπε η ιστορία ότι ξοφλήσανε"