Δημόσια αγαθά και κρίση
Τραπεζιώτης Δημήτρης
Με αφορμή τις πιέσεις των δανειστών για την ιδιωτικοποίηση ή και την εκποίηση στοιχείων της δημόσιας περιουσίας, πιέσεις οι οποίες πρόσφατα αφορούν και τη ΔΕΗ, το ερώτημα που ανακύπτει εύλογα είναι: Από πόσα και ποια δημόσια αγαθά έχει δικαίωμα να αποξενωθεί το σύγχρονο κράτος, που πρέπει να είναι κράτος δικαίου και πρόνοιας, χωρίς να θέτει σε κίνδυνο τη βιωσιμότητά του και την ίδια του την υπόσταση;
Όταν λέμε αγαθά, εννοούμε τα μέσα με τα οποία ικανοποιούνται οι διάφορες ανάγκες του ανθρώπου. Όταν τα μέσα αυτά αποκτούν νομική και συναλλακτική ικανότητα, είναι δηλαδή δεκτικά νομικής ατομικής εξουσίασης και σύννομης διάθεσης, τότε γίνονται πράγματα κατά την έννοια του δικαίου. Υπάρχουν όμως πράγματα τα οποία, σύμφωνα με το άρθρο 966 Α Κ, είναι εκτός συναλλαγής, όπως είναι τα κοινά τοις πάσι (ο αέρας και η θάλασσα) και τα κοινόχρηστα του άρθρου 967 Α Κ (τα νερά, οι δρόμοι, οι πλατείες, οι αιγιαλοί, τα λιμάνια, λίμνες, όχθες ποταμών) και τα οποία είναι ανεπίδεκτα ατομικής εξουσίασης.