Which side?

Which side?

Τρίτη φορά, που πιάνω το πληκτρολόγιο, αλλά βλέπω ξανά τα δάχτυλά μου να κλωτσάνε. Για κάποιον περίεργο λόγο, κάθε φορά που πάω να ασχοληθώ με αυτό το θέμα νιώθω ολοένα και περισσότερο να δυσκολεύομαι. Κι όχι γιατί δεν το κατέχω – με ζάχαρη στο ψωμί μεγάλωσα – πιο πολύ ιδεολογικές ή, για να το πω μ' έναν παρεξηγημένο όρο, πιο πολύ ηθικές είναι οι ενστάσεις μου.

Εξηγούμαι.

Είναι υποκρισία να 'σαι ακόμα ταϊσμένος και να γράφεις γι' αυτούς που πεινάνε, σαν τους άκαπνους στρατηγούς που γράφουν εγχειρίδια πολέμου ή καλύτερα σαν τους ανάπηρους, κατά τον Πανούση, που βλέπουνε μπάλα ή ακόμη καλύτερα σαν τους πάμπολλους πεζογράφους που εξιστορούν ό,τι δεν μπόρεσαν ή δεν θέλησαν να ζήσουν – ανάμεσά τους δεν διστάζω να εντάξω, ασφαλώς, και τον εαυτό μου.

Δε λένε τίποτα

το παρακάτω είναι μια μικρή συνωμοσία του Silent Crossing, του Χαμένου Επεισοδίου και της υποφαινόμενης 

Τους βλέπω στο facebook, είναι φίλοι απ’ τα παλιά, κάποτε κάναμε κοπάνες απ’ το σχολείο μαζί, κάποτε δουλεύαμε μαζί, κάποτε κάναμε θητεία μαζί, κάποτε συγκατοικούσαμε, κάποτε ήταν άνθρωποι με πολλά ενδιαφέροντα,  κάποτε τους ζήλευα για την ικανότητα τους να ανακαλύπτουν πρωτοπορίες, να παθιάζονται με μουσικές, να διαβάζουν τα καλύτερα βιβλία, να διοργανώνουν τα καλύτερα πάρτι, να πηγαίνουν στα πιο ψαγμένα μαγαζιά. Και σήμερα δε λένε τίποτα. Ζήσαμε μαζί την προ-ολυμπιακή Αθήνα με τα σπασμένα πεζοδρόμια, τα μπάζα, τα αναχώματα, τις ατέλειωτες διαδρομές των αστικών λεωφορείων, μετά την αισιοδοξία ότι η ζωή μας και η Αθήνα αλλάζουν, τις άγριες εξερευνήσεις στην κοιλιά της πόλης, την προσδοκία της μεταμόρφωσης του βαρετού μητροπολιτικού κέντρου σε πολύχρωμη παλέτα εθνών όπως το περιέγραφαν τότε τα φρη πρες. 

Σαν τα χελιδόνια

Σαν τα χελιδόνια

τοίχο-τοίχο

Αυτές τις μέρες χαιρέτησα παλιούς φίλους, που 'χαμε καιρό να βρεθούμε, οι οποίοι διασκορπίζονται στις χώρες της Ευρώπης για μια καλύτερη τύχη.
Ένας παράτησε την αβέβαιη και χαμηλόμισθη δουλειά που 'χε εδώ και φεύγει για Κύπρο, όπου του προσφέρουν πολλά περισσότερα και σε καλό πόστο, αξιοποιώντας το πλούσιο βιογραφικό του.
Ένας άλλος παράτησε την -στα όρια του εργασιακού εξευτελισμού- δουλειά του, όπου δούλευε πρωί-βράδυ και πληρωνόταν ως δούλος, πήρε τα μπογαλάκια του και πάει Γερμανία, όπου βρίσκεται και εργάζεται εδώ και αρκετούς μήνες η επί χρόνια σύντροφός του.

Η Σούλα με 15 εκ. ευρώ και ως μπαρουταποθήκες, οι 10 μικρές λίστες Λαγκάρντ

Η διαχείριση της λίστας Λαγκάρντ κινδυνεύει να μετατραπεί σε  κουστομπολιό
 

Η Σούλα με 15 εκ. ευρώ και ως μπαρουταποθήκες, οι 10 μικρές λίστες  Λαγκάρντ  

ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΤΑΘΗ ΧΑΪΚΑΛΗ 

 Η Σούλα είναι η επιτομή της ελληνικής καπατσοσύνης. Χουλιγκανισμός και  αγραμματοσύνη στο Λύκειο, έβγαλε μια ψευτοσχολή και χάρη στο κόμμα (μην  πάρετε όρκο ποιο κόμμα είναι) διορίστηκε σε ‘θέση γραφείου’ και μετά  πολιτεύτηκε. Για κάποια χρόνια έγινε αντίδημαρχος και ο δήμος τό'χε  τούμπανο ότι έκανε τον ‘ταμία’ του δημάρχου. Ο τελευταίος, ας το πούμε  Θανάση,  ήταν ένα γνωστό απόβρασμα (με πτυχία πάντως) , που έγινε  πρωταγωνιστής ενός σκανδάλου, με πανελλήνια αλλά και διεθνή απήχηση.    

 Η Σούλα φιγουράρει σε μια από τις δημοσιοποιημένες λίστες των καταθετών  σε διεθνείς τράπεζες με το στρογγυλό ποσόν των 15 εκατ ευρώ. Ο δήμαρχος  Θανάσης, εμφανίστηκε να έχει κάτι παραπάνω στη λίστα, κοντά στα 18 εκατ. 

Die Welt: Η Γερμανία είναι συνυπεύθυνη για τα δεινά των Ελλήνων 

Η Γερμανία είναι συνυπεύθυνη για τα δεινά των Ελλήνων, υποστηρίζει ο γερμανός δημοσιογράφος και συγγραφέας, Χένρικ Μ. Μπρόντερ, σε σημερινό του άρθρο στην εφημερίδα Die Welt με τίτλο «Η διάσωση των Ελλήνων είναι σκηνοθετημένη».

Αναστασία Γιάμαλη :"Εγώ θα μείνω"

Αναστασία Γιάμαλη :"Εγώ θα μείνω"

Η καλλιτεχνική ομάδα του "Εργαστηρίου Σκέψης" σε συνεργασία με την θεατρική ομάδα "Τεχνικό" οπτικοποίησαν το κείμενο της Αναστασίας Γιάμαλη "Εγώ θα μείνω"

Ευρωντουμάνια

Ευρωντουμάνια

πολύφημος

Σε σκηνικό καμμένης γης παραπέμπει η ατμόσφαιρα μικρών και μεγάλων πόλεων της χώρας. Τζάκια και ξυλόσομπες έχουν μετατρέψει τον αέρα της χειμωνιάτικης Ελλάδας, σε ψησταριά της Βάρης - Κορωπίου. Με τους λέβητες θέρμανσης να μένουν αδειανοί μέχρι την τελευταία τους σταγόνα.
Πάνω από 800 εκατομμύρια ευρώ έσοδα είχαν υπολογίσει οι οικονομικοί επιτελείς της χώρας από την αύξησης της φορολόγησης του πετρελαίου θέρμανσης, πριν ακόμη προφτάσει να τεθεί σε ισχύ ο αντίστοιχος νόμος.

Το τελευταίο δώρο

Το τελευταίο δώρο

Tης Mαριαννας Tζιαντζη

«Είναι εξωφρενικό και προσβλητικό το να ζητάμε από τους φτωχούς να κάνουν οικονομία. Είναι σαν να λέμε σε έναν πεινασμένο να τρώει λιγότερο», έγραφε ο Οσκαρ Ουάιλντ που, αν ζούσε σήμερα, ίσως να έλεγε ότι είναι ανήθικο το να ζητάμε από τους φτωχούς συνταξιούχους να κάνουν οικονομία - τουλάχιστον τις μέρες των γιορτών. Τα φετινά Χριστούγεννα είναι η μοναδική τους ευκαιρία να κάνουν μικρές σπατάλες μια που πήραν χριστουγεννιάτικο δώρο για τελευταία φορά. 

πάντα κλέβω στο ζύγι

πάντα κλέβω στο ζύγι

το βυτιο

Πώς να κάνεις απολογισμούς για το 2012; Αν αρχίσεις να θυμάσαι, να μετράς, να καταγράφεις, το συνολικό φορτίο θα βγει υπερβολικά βαρύ, τα άγχη θα ανέβουν στο λαιμό και θα σε πνίξουν, οι ειδήσεις θα κάτσουν στο λαιμό και θα γυρίσουν τρεις βόλτες το στομάχι. Τώρα που τελειώνει όμως ο κόσμος (ή έστω θα μπορούσε να τελειώνει) υπάρχει η δικαιολογία για όλα. Για να θυμηθώ ότι με βολεύει ή όπως με βολεύει το ζόρικο έτος 2012.