Α. Τσίπρας: «Ο Πάγκαλος δεν είναι ο τρελός του χωριού»

 

 

Α. Τσίπρας: «Ο Πάγκαλος δεν είναι ο τρελός του χωριού»

 

 

 

«Οι επιθέσεις του Θεόδωρου Πάγκαλου κατά του ΣΥΡΙΖΑ έχουν πολιτικό στόχο» είπε σήμερα ο Αλέξης Τσίπρας, ο οποίος συνέδες τη συμπεριφορά του αντιπροέδρου της κυβέρνησης με τα έγγραφα του Wikileaks στα οποία φέρεται ο Θ.Πάγκαλος να αμφισβητεί τις ικανότητες του Γ. Παπανδρέου.

 

 ------------------------------------------------------------------------------------------

 

Ο ΑλέξηςΤσίπρας υποστήριξε ότι ο Θ. Πάγκαλος δεν είναι ο τρελός του χωριού, ούτε κάποιος δημόσιος σχολιαστής "που έχει το ακαταλόγιστο να λέει ό,τι θέλει". Αντίθετα, πρόσθεσε, "είναι ιδιαίτερα οξυδερκής και αυτά που λέει κι αυτά που κάνει, τα κάνει με σχέδιο, έχει στόχο πολιτικό". 

 

"Ο στόχος του", είπε ο κ. Τσίπρας, "είναι διττός: από τη μία προσπαθεί μ΄ αυτόν τον τρόπο, με την στοχοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ και με την τροφοδότηση μιας περίεργης βεντέτας ανάμεσα σ΄ αυτόν και στον ΣΥΡΙΖΑ να κρύψει την πραγματικότητα που είναι οδυνηρή γι αυτόν. Και ποια είναι η πραγματικότητα; Ότι πίσω απ΄ αυτούς που τον αποδοκιμάζουν δεν βρίσκεται ο ΣΥΡΙΖΑ του 5 και 6%. Βρίσκεται η συντριπτική πλειοψηφία του Ελλήνων πολιτών."

 

Ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ είπε, απαντώντας σε σχετική ερώτηση, ότι ο κ. Πάγκαλος "πέταξε μια βόμβα". Και πρόσθεσε: "Βγήκε λοιπόν Δευτέρα πρωί ξαφνικά και είπε, ούτε λίγο ούτε πολύ, ότι ο Τσίπρας υποκινεί τη δολοφονία μου. Γιατί λοιπόν πέταξε χθες το πρωί αυτή τη βόμβα; Επαναλαμβάνω είναι οξυδερκέστατος πολιτικός, ιδιαίτερα ευφυής. Διότι την προηγούμενη μέρα στην "Καθημερινή" βγήκαν τα στοιχεία της Wikileaks, που είχε αναστατώσει όλο το δυτικό κόσμο. Και βγήκαν στοιχεία που αφορούσαν στην Ελλάδα. Στοιχεία τα οποία αναδείκνυαν ότι ο αντιπροέδρους της κυβέρνησης, λίγους μήνες πριν τις εκλογές του 2009, έλεγε ότι ο πρωθυπουργός είναι ένας ανεπαρκέστατος ηγέτης, δεν κάνει, κακός ηγέτης έλεγε. Και έλεγε ταυτόχρονα ότι οι γείτονες μπορεί να ονομαστούν με ό,τι ονομασία θέλουν".

 

 

http://www.enet.gr/?i=arthra-sthles.el.home&id=261643

Αποτυχημένες πολιτικές...

Αποτυχημένες πολιτικές...

 

Του ΓΙΑΝΝΗ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗ 

 

Το πρώτο δίμηνο της χρονιάς τα δημόσια έσοδα μειώθηκαν κατά περίπου 9,2% σε σχέση με πέρσι, κάτι που σημαίνει 870 εκατ. ευρώ λιγότερα στα ταμεία του κράτους.

Το τελευταίο σκαρφίζεται ήδη τρόπους αναπλήρωσης των προϋπολογισθέντων και απολεσθέντων αυτών εσόδων και φυσικά θ' ακολουθήσει την πεπατημένη. 

Θα επιβάλει νέους φόρους. Σε ποιους; Σε αυτούς που αδυνατούν ν' αποκρύψουν τα εισοδήματά τους, σε μισθωτούς και συνταξιούχους. 

Ωστόσο, όταν αναφερόμαστε στο κράτος, αυτό δεν είναι κάτι απρόσωπο. Εχει συγκεκριμένους διαχειριστές σε αυτόν τον τομέα, που είναι οι υπουργοί και υφυπουργοί Οικονομικών.

Και γι' αυτό τον λόγο -αλίμονο δεν είναι ο μοναδικός- η ηγεσία του υπουργείου Οικονομικών απέτυχε παταγωδώς. Απέτυχε να εισπράξει έσοδα από τους συνήθως φοροδιαφεύγοντες και σχεδιάζει νέα επέλαση στους υπόλοιπους. Γι' αυτή την αποτυχία κανένας δεν θα πληρώσει, κάτι που επίσης δεν είναι παράδοξο στην ελληνική πολιτική. Παρ' ότι ο κρατικός μηχανισμός αδυνατεί να εισπράξει όχι μόνο τα προϋπολογισθέντα έσοδα, αλλά ούτε καν τα έσοδα από το ΕΤΑΚ του 2009 (δύο ετών πριν, δηλαδή) ούτε εκείνα του φόρου ακίνητης περιουσίας του 2010, όλοι συμπεριφέρονται σαν να μη συμβαίνει τίποτα.

Οι αποτυχημένοι υπουργοί και υφυπουργοί παραμένουν στις θέσεις τους και οι πολίτες καλούνται για ακόμα μία φορά να πληρώσουν αποτυχημένες πολιτικές. Και φυσικά δεν είναι οι μόνες. Αστοχίες και σημαντικά λάθη γίνονται σε καθημερινή βάση. Με θύτες υπουργούς που παραμένουν στις θέσεις τους και θύματα πολίτες που τις πληρώνουν. Ποια άραγε είναι η έννοια της πολιτικής ευθύνης;

Η τέντα και το ρόδο

  Η τέντα και το ρόδο

 

 

 

 

Λώρη Κέζα 

«Έχει την προσωπικότητά του και το ταπεραμέντο του». Από ταπεραμέντο άλλο τίποτε. Ο λόγος για τον ηγέτη με τις πράσινες στολές, την πράσινη σημαία και το πράσινο βιβλίο. Η διαπίστωση προέρχεται από τον κ. Νικολά Σαρκοζί, την εποχή των εναγκαλισμών τους, κάπου στο 2007. Τότε οι δυο ηγέτες  εκτόξευαν χαρτονομίσματα ο ένας εναντίον του άλλου: είχαν συνάψει συμφωνίες για 10 δισ. ευρώ. Απεδείχθη ότι ο Λίβυος ηγέτης βομβάρδισε το Παρίσι με φανφάρες. Είχε τάξει λαγούς με ενεργειακά πετραχήλια στους Γάλλους αλλά την παραμονή της άφιξής του στα Ηλύσια Πεδία έκλεισε τέσσερις συμφωνίες με άλλους.  Γαλλικά μέσα ενημέρωσης ανέφεραν ότι μια ημέρα πριν την πολυθρύλητη επίσκεψη, ο κ. Μουαμάρ Καντάφι παραχωρούσε ζώνες εκμετάλλευσης στις  Shell, Gazprom, Sonatrach και Polski παραμερίζοντας τις Gaz de France και Total που είχαν μπει στην ουρά.

Ο κ. Σαρκοζί είναι ευπροσάρμοστος στις καινούργιες συνθήκες. Αυτό είναι μια ευγενής διατύπωση για την ευκολία του να αλλάζει απόψεις. Αντιθέτως ο κ. Καντάφι είναι ίδιος κι απαράλλαχτος, κι ας καμωνόταν πριν λίγα χρόνια ότι απέταξε τις απόψεις του για την επιβολή δια της βίας. Ορισμένα επεισόδια από τις συναντήσεις των δυο ανδρών είναι ενδεικτικά για την ποιότητα των επαφών τους. Οταν ο βεδουίνος προσεκλήθη στην πόλη του φωτός απαίτησε να στήσει τέντα στον κήπο του Μεγάρου Μαρινί- «σέβεται τις παραδόσεις της ερήμου»«στην αραπιά έχουν άλλη αίσθηση του χρόνου», δικαιολογούσαν οι υποστηρικτές του.  Μπήκε σε ένα bateau-mouche και ξεναγήθηκε κρατώντας ένα ρόδο στο χέρι, περιτριγυρισμένος από ένα μπουκέτο καλλονών- «είναι ο μόνος άραβας που ενθαρρύνει τη χειραφέτηση των γυναικών» είπαν οι γνώστες του ισλαμισμού. εξήγησαν όσοι τον έκαναν χάζι.  Στα επίσημα ραντεβού έφτανε με πολύωρες καθυστερήσεις-

Αυτά έβλεπε ο κ. Σαρκοζί και μιλούσε για ταπεραμέντο, ενόσω οι σοσιαλιστές μιλούσαν για καταπατημένα ανθρώπινα δικαιώματα μιας δικτατορίας. Η παρουσία του Λίβυου ηγέτη δίχασε την εθνοσυνέλευση και εξόργισε όσους δεν ανέχονται να συνομιλούν με τρομοκράτες. Ο γάλλος πρόεδρος είχε δηλώσει: «Είναι χρέος της Γαλλίας να ενθαρρύνει κράτη που ακολουθούν την οδό της διεθνούς αξιοπρέπειας». Ας μην γελιόμαστε: όλα αυτά ήταν ο αφρός στον εμπαιγμό της παγκόσμιας κοινότητας. Γιατί όσο ο κόσμος ασχολείτο με την τέντα και το ρόδο, ο δικτάτορας έκανε τη δουλίτσα του. Έπιασε τους Ρώσους και τους υποσχέθηκε ναύσταθμο για το πολεμικό ναυτικό. Για κερασάκι είπε πως θα αγοράσει όπλα αξίας 2 δισ. δολάρια. Ως αντάλλαγμα δέχτηκε να του διαγράψουν τα χρέη: χρωστούσε στο κομμουνιστικό καθεστώς 4,5 δισ. από αγορές πολεμικού υλικού. Με τους Ιταλούς έπιασε άγριο μπλα- μπλα: ζητούσε αποζημίωση για όσα έπραξαν ιταλοί αποικιοκράτες στη χώρα του (ανεξαρτητοποιήθηκε πριν από 65 χρόνια). Ταυτόχρονα έκλεινε συμφωνίες για διάνοιξη δρόμων, για εξορύξεις και επενδύσεις. Με τους Ελβετούς όμως έδωσε το ρεσιτάλ διπλωματίας: σταμάτησε να τους προμηθεύει πετρέλαιο επειδή συνέλαβαν έναν από τους γιούς του.

Μέσα σε όλο αυτό το επικοινωνιακό πανηγύρι ο γάλλος πρόεδρος ένιωθε προνομιούχος. Πράγματι, από λόγια κι από χειραψίες τα πήγαν καλά οι δυο ηγέτες. Από όλα τούτα προκύπτουν δυο ερωτήματα. Είναι άραγε ο κ. Καντάφι ένας αληθινά τρελός ή παριστάνει τον τρελό; Είναι άραγε ο κ. Σαρκοζί πραγματικά έξυπνος ή παριστάνει τον έξυπνο; Ο χρόνος δίνει πάντοτε τις ορθές απαντήσεις. Φευ, μέχρι να φτάσει το πλήρωμα του χρόνου θα έχουν σκοτωθεί χιλιάδες.

Ανεργία, φτώχεια και κατάθλιψη... οικονομική κρίση

Ανεργία, φτώχεια και κατάθλιψη... οικονομική κρίση

Του Κωστή Κεκελιάδη

Στους ιατρικούς φακέλους του Ψυχιατρείου γράφεται η συνέχεια καθημερινών ιστοριών με πρωταγωνιστές άνεργους και ανθρώπους που έχουν χρέη και καταρρέουν από το βάρος υποχρεώσεων, τις οποίες αδυνατούν να εκπληρώσουν, όπως το να σπουδάσουν τα παιδιά τους.

Στο α’ τμήμα βραχείας νοσηλείας του Ψυχιατρικού Νοσοκομείου Θεσσαλονίκης οι γιατροί ξαναδιάβασαν το ιστορικό των ασθενών που οδηγήθηκαν εκεί εκούσια ή ακούσια από το Δεκέμβριο του 2009 μέχρι τον αντίστοιχο μήνα του 2010. Κατέγραψαν περιπτώσεις στις οποίες οι εισαγωγές ανθρώπων στο ΨΝΘ λόγω ψυχικών διαταραχών έχουν συγκεκριμένο κοινωνικό πρόσημο: άνεργοι και φτωχοί, σχεδόν κατά κανόνα απόφοιτοι γυμνασίου.

Ο αριθμός των περιπτώσεων που εντοπίστηκαν είναι μικρός, αλλά οι ψυχίατροι στην έρευνά τους σημειώνουν πως για πρώτη φορά από αναδρομική μελέτη ιατρικών ιστορικών προκύπτει σύνδεση οικονομικής κρίσης και ψυχικής διαταραχής, όπως δήλωσαν αυθόρμητα οι ίδιοι οι ασθενείς ή τα συγγενικά τους πρόσωπα.

Αναλύθηκαν 261 περιστατικά νοσηλευομένων, από τους οποίους οι 132 ανέφεραν ότι εμφάνισαν διαταραχές ύστερα από ψυχοπιεστικά γεγονότα και οι δώδεκα περιέγραψαν ως τέτοια αμιγώς τα οικονομικά τους προβλήματα. Ο αριθμός ανθρώπων με ψυχικές διαταραχές που αποδίδονται σε οικονομικές δυσκολίες εκτιμάται ότι είναι μεγαλύτερος, αφού πρέπει να υπολογιστεί ότι λειτουργούν άλλα τέσσερα ισοδύναμα τμήματα βραχείας νοσηλείας στο ΨΝΘ, ψυχιατρικές κλινικές σε γενικά νοσοκομεία αλλά και οι παραλείψεις στη συμπλήρωση των σχετικών στοιχείων κατά τις επείγουσες εισαγωγές ασθενών.

Όπως προκύπτει από την έρευνα, όλοι -εκτός από έναν- είναι άνεργοι. Είτε δεν δούλεψαν ποτέ είτε ήταν ελεύθεροι επαγγελματίες και μισθωτοί.

Τα προβλήματα που δηλώνουν ότι αντιμετωπίζουν μεταξύ άλλων αφορούν: αδυναμία να χρηματοδοτήσουν τις σπουδές των παιδιών τους, χρέη σε τράπεζες, απώλεια οικονομικής βοήθειας από συγγενείς, έλλειψη θέρμανσης, εξάρτηση από αλκοόλ και τζόγο, κίνδυνος να χάσουν το σπίτι τους. Οι έξι από τους δώδεκα δεν είχαν προηγούμενο ιατρικό ιστορικό με ψυχικές διαταραχές, ενώ από όσους είχαν νοσηλευτεί στο παρελθόν οι τέσσερις πέρασαν μεγάλο χρονικό διάστημα χωρίς υποτροπή, η οποία όμως εκδηλώθηκε ύστερα από απώλεια της εργασίας τους και οικονομικά προβλήματα.

Απόπειρες αυτοκτονίας

Οι διαγνώσεις είναι κατάθλιψη, αγχώδεις διαταραχές, σχιζοφρένεια και ψύχωση. Οι επτά έχουν κάνει κάποια στιγμή στο παρελθόν απόπειρα αυτοκτονίας. «Από τη μελέτη του υλικού φαίνεται ότι η φτώχεια και η ανεργία καθίστανται οξέα ψυχοπιεστικά γεγονότα», επισημαίνουν οι ψυχίατροι, «που επηρεάζουν εξίσου άνδρες και γυναίκες, κυρίως έγγαμους με χαμηλό μορφωτικό και κοινωνικοοικονομικό επίπεδο, μεταξύ 40 και 60 ετών, οι οποίοι ζουν στη Θεσσαλονίκη. Η δυσμενής οικονομική συγκυρία δημιουργεί ένα πλαίσιο ευνοϊκό για την εκδήλωση ψυχικών διαταραχών είτε για πρώτη φορά είτε ως υποτροπή μακροχρόνιας ψυχικής νόσου».

Στην έρευνα παρατίθενται συγκριτικά ιστορικά στοιχεία, από τα οποία προκύπτει ότι σε περιόδους οικονομικής ύφεσης παρουσιάζουν έξαρση οι ψυχικές διαταραχές και οι απόπειρες αυτοκτονίας. Αναφέρεται το παράδειγμα της Μ. Βρετανίας, όπου την περίοδο του θατσερισμού τα ποσοστά κρουσμάτων κατάθλιψης στον πληθυσμό ξεπέρασαν κάθε προηγούμενο, ενώ στη Σερβία το 30% του πληθυσμού εμφανίζεται να έχει προβλήματα με εξαρτησιογόνες ουσίες.

Για την έρευνα και την επεξεργασία των στοιχείων, που παρουσιάστηκαν στο 1ο συνέδριο «βιοψυχοκοινωνικής προσέγγισης στην ιατρική περίθαλψη», εργάστηκαν οι ψυχίατροι του α’ τμήματος βραχείας νοσηλείας του ΨΝΘ Δημήτρης Σκαραγκάς, Αγγελική Ματθαιοπούλου, Θεοχάρης Δούρας, Ειρήνα Ίδα, Γεωργία Λέκκα, Ζωή Νασίκα και Ανδρόνικος Γκατσώνης.

ΠΗΓΗ :  εφημερίδα Θεσσαλονίκη

ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΣΤΟΝ ΚΑΙΡΟ ΤΟΥ ΔΝΤ

 

ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΣΤΟΝ ΚΑΙΡΟ ΤΟΥ ΔΝΤ

 

ΠΗΓΗ : ninageor

Picasonidis

Θρανίου τόπος

Θρανίου τόπος

 

 

Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ

 

«Εξι χρόνια η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας οδήγησε τη δημόσια Παιδεία στην απαξίωση. Χωρίς Παιδεία όμως δεν υπάρχει μέλλον. Εμείς επενδύουμε στη νέα γενιά. Υλοποιούμε συγκεκριμένα μέτρα. Ολοήμερα ποιοτικά σχολεία παντού.

Πιστοποίηση ξένης γλώσσας και πληροφορικής στο Γυμνάσιο. Πανελλήνιες εξετάσεις για την απόκτηση Εθνικού Απολυτηρίου. Φορητός υπολογιστής, ηλεκτρονικό βιβλίο και γρήγορη πρόσβαση στο Διαδίκτυο για κάθε μαθητή και φοιτητή. Χρηματοδότηση της Παιδείας με το 5% του ΑΕΠ στην τετραετία. Ενα δισ. ευρώ επιπλέον με τον πρώτο προϋπολογισμό. Ηρθε η ώρα να χτίσουμε μια ποιοτική και δωρεάν Παιδεία για όλους».

Αυτό ήταν το προεκλογικό σποτ του ΠΑΣΟΚ στις εκλογές του 2009, αυτά λίγο-πολύ υποσχόταν η σημερινή κυβέρνηση για την Παιδεία. Αντε γεια, δηλαδή...

Το παράξενο και η είδηση και στη συγκεκριμένη περίπτωση θα ήταν, βέβαια, η κυβέρνηση να υλοποιήσει αυτά που υποσχέθηκε. Από το 5% του ΑΕΠ για την Παιδεία να καταλήξουμε, όμως, στο 2,7%, από το επιπλέον 1 δισ. ευρώ στο μείον 1,6 δισ., και από το «ποιοτική και δωρεάν Παιδεία για όλους» στην κατάργηση ή τη συγχώνευση 1.933 σχολείων, υπάρχει τεράστια απόσταση. Οι λέξεις κοροϊδία και ασυνέπεια έχουν χάσει το νόημά τους μ' αυτούς που μας κυβερνούν.

Οι φωστήρες για άλλη μια φορά πήραν το αριθμητήριο, έβαλαν κάτω τα τεφτέρια και χωρίς να συνυπολογίσουν τίποτα, παρά μόνο το κόστος, αποφάσισαν το οριστικό λουκέτο σε 1.056 σχολεία. Πειθήνιοι στις επιταγές του Μνημονίου και της τρόικας, μετέτρεψαν χιλιάδες μαθητές σε αριθμούς, χιλιάδες οικογένειες σε λογιστικά νούμερα και εν μια νυκτί ουσιαστικά άλλαξαν το χάρτη της εκπαίδευσης.

Ετοιμάζουν, λέει, το «νέο σχολείο». Το σχέδιο που θέλει πλήρη ιδιωτικοποίηση της εκπαίδευσης σε πλήρη εξέλιξη. Οραματίζονται σχολεία-μαμούθ, που θα λειτουργούν με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, σχολεία πολλών ταχυτήτων, το διδακτικό πρόγραμμα των οποίων θα προσαρμόζεται ανάλογα με την περιοχή, σχολεία τα οποία θα αξιολογούνται με βάση τις επενδύσεις που προσελκύουν και όχι το επίπεδο της γνώσης που προσφέρουν.

Η κυβέρνηση κήρυξε τον πόλεμο και στη δημόσια εκπαίδευση. Αλλο ένα κοινωνικό αγαθό συνθλίβεται στις μυλόπετρες του ΔΝΤ. Σχολεία με 400 μαθητές, τάξεις με 30, μισόλογα για τις μετακινήσεις και το κόστος που θα εκτοξευθεί, αοριστολογίες για το περιεχόμενο των σπουδών, άλλα λόγια να αγαπιόμαστε για το στόχο αυτής της μετάλλαξης...

Το φλερτ αυτής της κυβέρνησης και του πρωθυπουργού προσωπικά με την «ιδιωτικοποίηση» της εκπαίδευσης είναι και παλιό και γνωστό. Ολα δείχνουν όμως ότι εξελίχθηκε σε μεγάλο έρωτα. Αδιαφορούν για τις επιστημονικές έρευνες και την εμπειρία που προειδοποιούν ότι τα «πολυδύναμα» σχολεία και οι «Γκράβες» θα αποτύχουν, γυρίζουν την πλάτη στους εκπαιδευτικούς που χαρακτηρίζουν όλο το σχέδιο αντιπαιδαγωγικό, αγνοούν γονείς και μαθητές που διαμαρτύρονται, λοιδορούν τοπικούς άρχοντες και κοινωνίες που ξεσηκώνονται.

Αδιαφορούν για την ερημοποίηση της περιφέρειας και των ελάχιστων χωριών που έχουν απομείνει ζωντανά, αδιαφορούν για την ανάγκη εσωτερικής μετανάστευσης που θα προκαλέσουν οι συγχωνεύσεις, αδιαφορούν για την αποξένωση μαθητών-γονέων-εκπαιδευτικών που θα προκαλέσουν τα γιγάντια-απρόσωπα σχολεία που δημιουργούν, αδιαφορούν για την αύξηση της μαθητικής διαρροής και της παραβατικότητας, αδιαφορούν για την αύξηση της ανεργίας που θα προκαλέσει η μείωση θέσεων.

Η κυβέρνηση ισοπεδώνει τη μοναδική ελπίδα που έχει αυτή η χώρα για να ξεπεράσει την κρίση: τη νέα γενιά. Αντί να επενδύσει στο μέλλον και τη γνώση αυτών των παιδιών, αντί να επενδύσει στη μάθηση και να δημιουργήσει γενιές, που όχι μόνο θα μας βγάλουν από την κρίση αλλά θα έχουν όλα τα εφόδια ώστε να μην επιτρέψουν σε κανέναν στο μέλλον να φέρει τη χώρα σε παρόμοια θέση με τη σημερινή, κάνει τον μπακάλη και ενδιαφέρεται μόνο για τα εύσημα του Στρος-Καν και των «αγορών».

Δυστυχώς, η Παιδεία μας γίνεται ακόμα πιο ταξική, ακόμα πιο προσωπική υπόθεση, και απολύτως συνδεδεμένη με την επιχειρηματικότητα. Και πρέπει να απολογηθούμε στις επόμενες γενιές όχι μόνο για το δυσβάσταχτο βάρος που θα τους κληροδοτήσουμε, αλλά πολύ περισσότερο γιατί τους αφαιρούμε το δικαίωμα στη φαντασία και στο όνειρο, ακόμα και στα χρόνια της αθωότητας, όπως είναι τα χρόνια του σχολείου.

Κι ενώ το μέτωπο των αντιδράσεων φουντώνει με μαύρες σημαίες, καταλήψεις, ακόμα και απεργίες πείνας, δεν λείπουν οι «πρόθυμοι», που προσπαθούν να δώσουν κομματικό χρώμα στις κινητοποιήσεις, να μας πείσουν ότι η εξοικονόμηση πόρων, την ώρα που δεν υπάρχουν λεφτά για συντάξεις, είναι και αναπόφευκτη και επιβεβλημένη, και εκείνοι που το μεγάλο τους πρόβλημα είναι ότι οι συγχωνεύσεις και το κλείσιμο σχολείων αποφασίστηκαν ερήμην τους, προσπερνώντας έτσι την ουσία του ζητήματος, που είναι: να μην κλείσει κανένα σχολείο, να μη μετατραπεί η εκπαίδευση σε θρανίου τόπο.

Γιατί αν γλιτώσει το παιδί, υπάρχει ελπίδα... 

 

http://www.enet.gr/?i=arthra-sthles.el.home&id=261054

Το καραγκιοζοπαιχτήριο

Το καραγκιοζοπαιχτήριο

 

Γ. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ - ΤΕΤΡΑΔΗΣ 

ΟΤΑΝ το ΝΑΤΟ είχε εισβάλει στη Γιουγκοσλαβία, ο στόχος ήταν ξεκάθαρος από την αρχή: Επρεπε να εκδιωχθεί ο Μιλόσεβιτς και να διαλυθεί η μοναδική μεγάλη χώρα της Αν. Ευρώπης, που κυβερνιόταν με μια γραμμή εντελώς αλλιώτικη από τη νοοτροπία της Δύσης.

 Η Γερμανία ήθελε την Κροατία και τη Σλοβενία διακαώς, θεωρώντας τες αναπόσπαστο κομμάτι της επιρροής της, πράγμα που δεν αρνούνταν τα δύο αυτά κρατίδια. ΗΠΑ και Βρετανία ήθελαν έναν χώρο στο μαλακό υπογάστριο των υπολειμμάτων της ΕΣΣΔ στα Βαλκάνια με προτεκτοράτα. Ολοι μαζί τα πέτυχαν όλα.

ΟΤΑΝ οι ΗΠΑ με τη Βρετανία αποφάσισαν να ελέγξουν αποκλειστικά για τους εαυτούς τους τον χρυσοφόρο πετρελαϊκό και γεωπολιτικό χώρο του Ιράκ, προέγραψαν τον Σαντάμ Χουσεΐν, άλλοτε υποτακτικό τους και εσχάτως παντρεμένο περισσότερο με τα συμφέροντα της Ρωσίας παρά με τα δικά τους.

Η ΠΑΛΑΙ ποτέ κραταιά Αρκούδα του Βορρά ηττήθηκε για δεύτερη φορά αμαχητί και οι English Speaking People διέλυσαν την πάλαι ποτέ Μεσοποταμία σε περιοχές φυλάρχων, όπως έχει καταντήσει η άλλοτε ισχυρότερη πολεμική μηχανή των Αράβων, το Ιράκ. Θησαύρισαν οι αμερικανικές και βρετανικές εταιρείες πετρελαίων, κατασκευών και παροχής προστασίας.

ΟΤΑΝ οι ΗΠΑ και οι ΝΑΤΟϊκοί σύμμαχοι εισέβαλαν στο Αφγανιστάν, είχαν σαν άλλοθι να κυνηγήσουν τον Μπιν Λάντεν και τους Ταλιμπάν, ενώ όποιος βλέπει το χάρτη της Γης στη σκακιέρα μπορεί να βεβαιωθεί ότι η χώρα είναι ένα στρατηγικότατο σημείο κάτω από τη Ρωσία και δίπλα στην Κίνα και το Ιράν.

ΕΙΤΕ πέτυχαν είτε όχι, όλες αυτές οι εισβολές είχαν έναν διακηρυγμένο εξ αρχής στόχο και έναν ηγέτη για εξόντωση.

Η ΤΩΡΙΝΗ εισβολή στη Λιβύη γίνεται σ' ένα πιο θολό και μπερδεμένο τοπίο. Ο Μουαμάρ Καντάφι, μετά τον βομβαρδισμό του από τις ΗΠΑ πριν από περίπου 20 χρόνια, έχει γίνει κάτι περισσότερο από πιστός υπηρέτης των συμφερόντων της Δύσης. Και σε πετρέλαιο και σε «νομιμοφροσύνη». Ο ίδιος, άλλωστε, ομολόγησε ότι χρηματοδότησε την εκλογή του κυρίου Σαρκοζί, ενώ εκπλήσσεται που στρέφεται εναντίον του ο «γιος του» Ομπάμα, με τον οποίο (λέγε με Πεντάγωνο) δεν έχει τίποτε να χωρίσει.

ΜΠΟΡΕΙ ο Λίβυος ηγέτης να έχει συχνά νοοτροπία μεγαλομανούς ημίτρελου, αλλά όταν τα βρίσκει σκούρα ενεργοποιεί με ταχύτητα τα υποκριτικά ανατολίτικα αντανακλαστικά του, προκειμένου να σωθεί.

ΑΝΗΚΕΙ στη γενιά των λαοπλάνων της δεκαετίας του '80, με ένα ασίγαστο πάθος για λεφτά, γυναίκες και εξουσία και μια περιφρόνηση για τον λαό. Τον οποίο θεοποιεί μόνο κάθε φορά που του χρειάζεται.

ΟΙ δύο αυτές δυνάμεις, η δήθεν υπερασπιστής του δικαίου Δύση και ο δήθεν υπερασπιστής του λαού του Καντάφι βρίσκονται αυτή τη στιγμή σε σύγκρουση. Ο μεν ένας θέλει να διατηρήσει πάση θυσία την εξουσία ή να γλιτώσει το κεφάλι του, χρησιμοποιώντας ως ασπίδα τους οπαδούς του.

Η ΔΥΣΗ θέλει πιο μεγάλο από το μερίδιο που έχει ήδη από τα πετρέλαιά του; Ή έχει εμπλακεί σε μια εσωτερική ανατροπή σ' ένα κράτος που, υποτίθεται ότι, είναι ανεξάρτητο και αδιαίρετο.

ΤΟ κομμάτι αυτό αφιερώνεται στον γ.γ. του ΟΗΕ, στο καταστατικό του Οργανισμού και στο Συμβούλιο Ασφαλείας του.

ΣΤΟ μεγαλύτερο υποκριτικό καραγκιοζοπαιχτήριο του πλανήτη.

http://www.enet.gr/?i=arthra-sthles.el.home&id=261048

Αλλαξε η φύση του πολέμου στη Λιβύη

 

Αλλαξε η φύση του πολέμου στη Λιβύη

 

Γράφει ο Γιώργος Δελαστίκ

 

Ξέσπασε λοιπόν από το απόγευμα του Σαββάτου η αναμενόμενη επίθεση των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ εναντίον της Λιβύης με στόχο τη βίαιη ανατροπή του Μουαμάρ Καντάφι και στη συνέχεια τη λεηλασία του πετρελαίου και του φυσικού αερίου της χώρας αυτής από τους Αμερικανούς και τους Ευρωπαίους.

-----------------------------------------------------------------------------------------------

Μετά από κάποια συμβολικά, προπαγανδιστικού χαρακτήρα πρώτα αεροπορικά πλήγματα από γαλλικά πολεμικά αεροσκάφη που υπηρετούν τις προεκλογικές ανάγκες του Νικολά Σαρκοζί, ανέλαβαν δράση οι Αμερικανοί εκτοξεύοντας 112 πυραύλους Κρουζ τύπου Τόμαχοκ, εξαιρετικά μεγάλης ισχύος, με στόχους αντιαεροπορικές εγκαταστάσεις του κανταφικού καθεστώτος.

Η εξαπόλυση της αμερικανονατοϊκής αεροπορικής επίθεσης άλλαξε ριζικά τον χαρακτήρα των συγκρούσεων στη Λιβύη. Μέχρι τώρα είχαμε μια εμφύλια σύρραξη, με τον Καντάφι να έχει βάψει τα χέρια του στο αίμα του λαού του. Ο Καντάφι δεν αντιμετώπισε βεβαίως μια αυθόρμητη εξέγερση άοπλων μαζών που ζητούσαν ειρηνικά την απομάκρυνσή του από την εξουσία. Αντιμετώπισε μια οργανωμένη ένοπλη εξέγερση, η οποία βάσει στρατιωτικού σχεδίου απέκτησε αρχικά τον έλεγχο των μεγαλύτερων λιβυκών πόλεων για να τον χάσει αργότερα, μόλις άρχισε η αντεπίθεση των στρατιωτικών δυνάμεων του κανταφικού καθεστώτος. Αυτό φυσικά δεν αναιρεί το γεγονός ότι στο αίμα Λίβυων έβαψε τα χέρια του ο Καντάφι.

Από τη στιγμή που ξεκίνησε όμως η επίθεση των αμερικανονατοϊκών επιδρομέων, ο χαρακτήρας του πολέμου αλλάζει αντικειμενικά. Ο εμφύλιος υποβαθμίζεται και σε πρώτο πλάνο έρχεται ο εθνικός αμυντικός πόλεμος εναντίον των ξένων επιδρομέων.

Ο τύραννος Καντάφι τίθεται εκ των πραγμάτων επικεφαλής των λιβυκών δυνάμεων που αμύνονται του πατρίου εδάφους εναντίον της ξένης επιβουλής κατά της πατρίδας τους. Είτε μας αρέσει είτε όχι αυτή είναι η αντικειμενική πραγματικότητα, όσο και αν αντιπαθεί κανείς τον σημερινό εκφυλισμένο Καντάφι που δεν έχει πλέον καμιά σχέση με τον φιλολαϊκό ηγέτη του παρελθόντος.Αντιστοίχως, οι αντικανταφικές δυνάμεις που καλούσαν τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ να βομβαρδίσουν τη χώρα τους και να σκοτώσουν τον Καντάφι για να τους παραδώσουν εν συνεχεία την εξουσία, καθίστανται εξ αντικειμένου συνεργάτες των ξένων επιδρομέων κατά της πατρίδας τους.

Οποιαδήποτε κυβέρνηση προέλθει πλέον από τις τάξεις τους δεν θα είναι τίποτε περισσότερο από μια θλιβερή κυβέρνηση ανδρεικέλων των ξένων, δωσιλογικού χαρακτήρα, η οποία θα υπηρετήσει τυφλά τα συμφέροντά τους, εκχωρώντας τους φυσικά πάνω απ' όλα τη δυνατότητα λεηλασίας του πετρελαίου και του φυσικού αερίου της Λιβύης.

Το γεγονός ότι ο Καντάφι έχει πλήρως συμβιβαστεί με τους Αμερικανούς και τους Ευρωπαίους την τελευταία δεκαετία και ιδίως την τελευταία πενταετία, όπως και το γεγονός ότι το κάποτε δωρικό φιλολαϊκό καθεστώς του που βελτίωσε θεαματικά τη ζωή των Λίβυων έχει εκφυλιστεί σε οικογενειακή κλεπτοκρατία, δεν αναιρεί το γεγονός ότι ένα καθεστώς αντικανταφικών ανδρεικέλων που θα εγκατασταθεί στην εξουσία με τις λόγχες των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ είναι εξ ορισμού πολύ χειρότερο από ηθική πολιτική σκοπιά. Αυτό θα αποδειχθεί και στην πράξη, όπως έγινε π.χ. στο Ιράκ μετά από την κατάληψη και κατοχή του από τους Αμερικανούς.

Ο ρόλος του Καντάφι ως ηγέτη των Λίβυων που στο πλαίσιο του εθνικού αμυντικού πολέμου αντιστέκονται στους ξένους επιδρομείς δεν πρόκειται πιθανότατα να του γλιτώσει τη ζωή. Ανάλογο πόλεμο στη δύση του βίου τους διεξήγαγαν τόσο ο Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς όσο και ο Σαντάμ Χουσεΐν, οι οποίοι κατέληξαν και οι δύο στον τάφο - ο πρώτος εκτελεσμένος ιατρικά, ο δεύτερος απαγχονισμένος.

Προς παρόμοιο τέλος οδεύει και ο Καντάφι από τη στιγμή που ξεκίνησε ο πόλεμος εναντίον του - είτε πραγματικά αγωνιστεί μέχρις εσχάτων και πέσει στο πεδίο των μαχών είτε λυγίσει και προτιμήσει την ατιμωτική παράδοση, οπότε η εξόντωσή του θα συνοδευτεί από τον εξευτελισμό του.

 

ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ
Η δήθεν στήριξη από τους Αραβες

Παραπλάνηση της παγκόσμιας κοινή γνώμης συνιστά ο ισχυρισμός ότι δήθεν οι Αραβες συμφωνούν με την επίθεση των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ κατά της Λιβύης, με την προβολή του επιχειρήματος ότι ο Αραβικός Σύνδεσμος ενέκρινε τον αεροπορικό πόλεμο κατά της χώρας αυτής. Ο Αραβικός Σύνδεσμός όντως κάλεσε τους Αμερικανονατοϊκούς να επιτεθούν, αλλά αποκρύπτεται ένα θεμελιώδες γεγονός: ότι τον Αραβικό Σύνδεσμο αποτελούν εκπρόσωποι όλων των απολυταρχικών αραβικών κυβερνήσεων εναντίον των οποίων έχουν ξεσηκωθεί οι λαοί τους για να τις ανατρέψουν! Τάσσονται δηλαδή υπέρ της επίθεσης στη Λιβύη όλες οι κυβερνήσεις αραβικών κρατών που σφαγιάζουν τους εξεγερμένους λαούς τους! Αυτοί οι Αραβες σφαγείς είναι υπέρ των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, όχι οι αραβικοί λαοί!

 ΠΗΓΗ: http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11826&subid=2&pubid=58820989

Ανοιχτή επιστολή Τσίπρα στον Παπανδρέου για Πάγκαλο

ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ
ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ Κ.Ο. ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΑΛ. ΤΣΙΠΡΑ
ΠΡΟΣ ΤΟΝ κ. ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΙΣ ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ Θ. ΠΑΓΚΑΛΟΥ

«Αξιότιμε κ. Παπανδρέου,

Βρίσκομαι στη δυσάρεστη θέση να επανέλθω σε ένα θέμα που σας έχω θέσει τόσο δημόσια όσο και σε κατ ιδίαν συνομιλίες μας.

Πρόκειται για την απαράδεκτη συμπεριφορά και τις χυδαίες συκοφαντικές επιθέσεις του αντιπροέδρου της κυβέρνησής σας, κ. Πάγκαλου, απέναντι σε ένα πολιτικό χώρο με μακροχρόνια ιστορία και σημαντική συμβολή στους αγώνες για τη δημοκρατία στο τόπο μας.

Θα σας υπενθυμίσω ορισμένα μόνο περιστατικά:

Ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης σας, στις 6/3/2010, κατήγγειλε ψευδώς ότι μέλη του ΣΥΡΙΖΑ, των οποίων τα ονόματα θα έδινε στην αστυνομία, ξυλοκόπησαν τον πρόεδρο της ΓΣΕΕ. Οι έρευνες της αστυνομίας απέδειξαν πως οι δράστες δεν είχαν καμία σχέση με τον πολιτικό μας χώρο.

Μετά το τραγικό περιστατικό του εμπρησμού της MARFIN, άφησε χυδαία υπονοούμενα, σχετικά με τη συμμετοχή μελών του ΣΥΡΙΖΑ στο εμπρησμό. Στις 6/3/2011, επανήλθε από τη δημόσια τηλεόραση, καταλογίζοντας ότι οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ καίνε πολυκαταστήματα στο κέντρο της Αθήνας

Στις 27/2/2011 κατήγγειλε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είχε προσχεδιάσει τις διαμαρτυρίες εναντίον του στο Παρίσι, σε εκδήλωση μάλιστα, όπου κανείς δεν γνώριζε ότι θα παρευρίσκονταν. 

Στις 21/3/2011, επανήλθε με τις ίδιες ανυπόστατες κατηγορίες για διαμαρτυρίες των κατοίκων της Κερατέας εναντίον του. Κατονόμασε μάλιστα δύο πολίτες ως τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που οργάνωσαν και υποκίνησαν αυτό το περιστατικό, αλλά για κακή του τύχη κανείς εκ των δύο δεν είναι μέλος του ΣΥΡΙΖΑ.

Παρά τις διαψεύσεις και στα τέσσερα αυτά περιστατικά, ο κ. Πάγκαλος όχι μόνο δεν ζήτησε συγνώμη, αλλά επέμεινε να χυδαιολογεί εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ, συγκρίνοντας τη δράση μας με αυτή των ναζί και καταλογίζοντάς μας σχεδιασμό ‘αντάρτικου πόλεων' για τη κατάλυση της δημοκρατικής νομιμότητας.

Σήμερα, μάλιστα, σε ένα νέο τηλεοπτικό παραλήρημα, ούτε λίγο ούτε πολύ με κατέδειξε ως υποκινητή δολοφονικής απόπειρας εναντίον του.

Είναι πια προφανές ότι η στάση και η συμπεριφορά του αντιπροέδρου σας, ξεπερνά κάθε όριο ανοχής. Στους παλιότερους φέρνει στη μνήμη άλλες εποχές που όλοι νομίζαμε ότι δε θα ξαναεπιστρέψουν. Εποχές όπου η δημοκρατία ήταν σε κίνδυνο και κάποιοι προετοίμαζαν το έδαφος για αντιδημοκρατικές πρακτικές ενάντια στις δυνάμεις της αριστεράς.

Σε εμάς τους νεότερους γεννά την ανησυχία για τη δημοκρατική ομαλότητα αλλά και για το επίπεδο της πολιτικής αντιπαράθεσης.

Κε πρόεδρε,

κατανοώ απολύτως ότι η χώρα βρίσκεται σε πολύ κρίσιμη κατάσταση, για να έχει τη πολυτέλεια η πολιτική ζωή, η κυβέρνηση και τα κόμματα, να ασχολούνται με τον χυδαίο και προβοκατόρικο ρόλο και λόγο του κ. Πάγκαλου.

Ωστόσο ο κος Πάγκαλος δεν είναι ένας γραφικός πολιτικός σχολιαστής που έχει το ακαταλόγιστο να επιτίθεται κατά πάντων. Είναι αντιπρόεδρος της κυβέρνησής σας. Και αν η συμπεριφορά του αποτελεί όνειδος για τη δημοκρατία, αυτό το χρεώνεστε εσείς προσωπικά, όσο επιμένετε να μην την αποδοκιμάζετε.

Από την πλευρά μας, σας ενημερώνω ότι δεν σκοπεύουμε πλέον να ασχοληθούμε με τον κ. Πάγκαλο μεμονωμένα, αλλά όσο τον ανέχεστε να σας εκπροσωπεί, με τη κυβέρνησή και με εσάς προσωπικά.

Οτιδήποτε συμβεί από εδώ και στο εξής, οποιαδήποτε συκοφαντική επίθεση ή προβοκάτσια στηθεί εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ, θα θεωρήσουμε πως έχει την συμφωνία και την κάλυψή σας.

Με εκτίμηση
Αλέξης Τσίπρας»

Picasonidis

Η Θεσσαλονίκη των σκουπιδιών

Η Θεσσαλονίκη των σκουπιδιών

του Κώστα Γιαννακίδη

Eνας τεράστιος αρουραίος με κοιτάζει στο μέσον της οδού Περδίκα, Κυριακή μεσημέρι στη Θεσσαλονίκη. Υποθέτω ότι για ένα δευτερόλεπτο κάνουμε ακριβώς τις ίδιες σκέψεις. Ο ένας φρίττει για την παρουσία του άλλου. Δεν τον αδικώ. Ο αρουραίος διασχίζει το στενό δρόμο για να πάει από τον ένα σωρό σκουπιδιών στον άλλον. Εγώ πάλι κινούμαι ανάμεσα στα σκουπίδια. Ο συμβιβασμός προέκυψε αναπόφευκτος και λογικός. Πήρα τον δρόμο και ο αρουραίος το πεζοδρόμιο. Ηταν μία αναπάντεχη συνάντηση μικρής διάρκειας που έλαβε χώρα σε απόσταση 500 μέτρων από το νέο δημαρχείο της Θεσσαλονίκης.
Βορειοδυτικά, σε απόσταση μικρότερη των δύο χιλιομέτρων, βρίσκεται η Ροτόντα,  από τα σημαντικότερα μνημεία της πόλης, ίσως και το πιο ενδιαφέρον. Στη φωτογραφία βλέπετε ένα από τα δύο σημεία συγκέντρωσης σκουπιδιών έξω από το μνημείο. Υπάρχει και δεύτερο που δεν φαίνεται. Είναι και άλλα, περιμετρικά του μνημείου. Για την ακρίβεια τα σκουπίδια βρίσκονται παντού περιφερειακά του κέντρου. Την Κυριακή στη Θεσσαλονίκη έβρεχε. Οι άστεγοι ήταν στην Παναγία Δέξια. Στην Καμάρα κάποιοι έκαναν συγκέντρωση με αίτημα να ανοίξουν τα σύνορα για τους πρόσφυγες της Αφρικής. Αδέσποτα ζώα βουτούσαν στα σκουπίδια. Το σούρουπο ήρθε κρύο. Μελαγχολία.

Ο Δήμος Θεσσαλονίκης δεν έχει χρήματα όχι μόνο για να επιδιορθώσει τα απορριμματοφόρα, αλλά για να γεμίσει με βενζίνη τα διαθέσιμα αυτοκίνητα. Γενικά αυτός ο οργανισμός που στεγάζεται κάτω από το πολυτελές κέλυφος του νέου δημαρχείου είναι έτοιμος να καταρρεύσει. Ο Δήμος έχει χρέη 126 εκατομμυρίων ευρώ, ενώ δεν διαθέτει ούτε τα στοιχειώδη για την παρακολούθηση των οικονομικών του, για την ακρίβεια δεν λειτουργεί οργανωμένο λογιστήριο. Είναι επίσης αυτονόητο ότι ακόμα και αν η διοίκηση Μπουτάρη επιχειρήσει να αποδώσει ευθύνες στη διαχείριση Παπαγεωργόπουλου, μάλλον δεν θα καταφέρει τίποτα περισσότερο από κάποιες γραφικές κορώνες του πρώην δημάρχου.
Ομως η Θεσσαλονίκη μετά από την υπομονή της κινδυνεύει να χάσει και την αξιοπρέπεια της. Τα σκουπίδια γύρω από τη Ροτόντα δεν προσβάλλουν μόνο την αισθητική των επισκεπτών και την εικόνα της πόλης. Πληγώνουν πρώτα τους κατοίκους της που βλέπουν τους στενούς δρόμους να παραδίδονται πλήρως στα αυτοκίνητα, τα πεζοδρόμια στα σκουπίδια και οι ελπίδες τους στην απελπισία. Και ο δήμαρχος Μπουτάρης θα μπορούσε, τουλάχιστον, να πράξει τα στοιχειώδη. Ας δώσει προτεραιότητα στον καθαρισμό των σημείων που έχουν ταυτιστεί με την εικόνα και τα σύμβολα της πόλης. Και αν, όπως λέει, θέλει να φτιάξει τη Νέα Ιερουσαλήμ, πρέπει πρώτα να καθαρίσει τα Σόδομα.

http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.article&id=5889

Σπύρος Σημίτης: Η δύναμη των εργαζομένων είναι τα ισχυρά συνδικάτα

 

Πώς μπορούν να αντιδράσουν οι εργαζόμενοι στον περιορισμό των δικαιωμάτων τους, είναι η εργασία ένα αγαθό που προστατεύεται ή ένα προϊόν εκμετάλλευσης; Ο καθηγητής Εργατικού Δικαίου Σπύρος Σημίτης μιλάει στην DW.

 

Η οικονομική κρίση έχει προκαλέσει μια σειρά σημαντικών μεταβολών στην αγορά εργασίας σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες: περικοπές μισθών, ελαστική εργασία, μικρότερες προθεσμίες στις καταγγελίες των συμβάσεων, μικρότερες αποζημιώσεις. Ήταν η οικονομική κρίση ένα πρώτης τάξεως άλλοθι για την περικοπή των δικαιωμάτων των εργαζομένων; O καθηγητής, ανάμεσα σε άλλα, Εργατικού Δικαίου στο Πανεπιστήμιο της Φραγκφούρτης, Σπύρος Σημίτης απαντά:

«Βεβαίως, επαναλαμβάνονται τα όσα είχαν γίνει και πριν σε ανάλογες περιπτώσεις, οπότε έχουμε να κάνουμε με παρόμοια προβλήματα. Ιδιαίτερα οι εργοδότες προσπαθούν να αναθεωρήσουν τους κανόνες που εφαρμόζονταν».

  Εντατικοποίηση της εργασίας 

Οι κυβερνήσεις θέλουν συνήθως τους εργαζομένους συνεταίρους στις ζημίες, στα χρέη και στη χασούρα. Το βλέπουμε με τη στήριξη των τραπεζών με χρήματα των φορολογουμένων. Τι γίνεται όμως όταν ξεπερνιέται η κρίση και υπάρχει ανάπτυξη, όπως για παράδειγμα στη Γερμανία; Θα μας κάνουν συνεταίρους στα κέρδη;

«Έχουμε αυτή τη στιγμή την εμπειρία, ιδιαίτερα στη Γερμανία, ότι οι εργοδότες είναι της άποψης ότι δεν μπορούν ακόμα να αναθεωρηθούν όσα έγιναν κατά τη διάρκεια της κρίσης. Συνεπώς οι εργαζόμενοι και ιδιαίτερα τα συνδικάτα έχουν το πρόβλημα όταν αρχίζει να ξεπερνιέται η κρίση να πάρουν τα κατάλληλα μέτρα ώστε να μπορέσουν να συμμετάσχουν οι εργαζόμενοι στη νέα εξέλιξη.»

 Η εργασία είναι ένα αγαθό που πρέπει να προστατευθεί 

Στην Ευρώπη γίνεται μια προσπάθεια εναρμόνισης της δημοσιονομικής και νομισματικής πολιτικής των κρατών μελών. Δεν γίνεται όμως προσπάθεια εναρμόνισης των δικαιωμάτων των εργαζομένων και μισθολογικών εξισώσεων. Πού είναι τελικά η Ευρώπη των πολιτών ή έχουμε μόνο την Ευρώπη της διακίνησης των κεφαλαίων και της προστασίας των τραπεζών; 

To λογότυπο του Ιδρύματος Εργασίας στη Γερμανία 

«Είναι πια καιρός να βρούμε μια κοινή βάση στην Ευρώπη, η οποία θα προσφέρει στους εργαζομένους μέσα στην ΕΕ τις δυνατότητες να εξασφαλίσουν τα δικαιώματα τους και ταυτόχρονα να εξασφαλίσουν αντιδράσεις, οι οποίες παίρνουν υπόψη τα συμφέροντά τους σε οικονομικές κρίσεις. Εάν θέλουμε να δούμε τη θέση των εργαζομένων στην Ευρώπη, και πως μπορούν να αντιδράσουν σε οικονομικές κρίσεις, αλλά και ανεξάρτητα από αυτές, αυτό που λείπει είναι η συνεργασία των συνδικάτων σε ευρωπαϊκό επίπεδο, με βάση και τις διαφορές του εργατικού δικαίου ανάμεσα στα κράτη μέλη της ΕΕ». 

Στην Ελλάδα επιχειρείται μια προσπάθεια επιβολής των επιχειρησιακών συμβάσεων, όπου θα επιτρέπεται ο κατώτατος μισθός να κινείται σε πλαίσια μικρότερα από αυτά των Εθνικών Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας. Πώς μπορούν να απαντήσουν οι εργαζόμενοι στις διαρκείς πιέσεις που δέχονται; 

«Επανέρχομαι στα συνδικάτα. Στη Γερμανία έχουν επέμβει τα συνδικάτα και προσπαθούν να καταλήξουν σε συμπεράσματα που να αφορούν όλους τους εργαζομένους. Με άλλα λόγια τα συνδικάτα παίζουν μεγάλο ρόλο. Οι επιχειρησιακές συμβάσεις είναι κατά κανόνα και αποδυνάμωση των συνδικάτων».

--Κύριε Σημίτη, το μέγα πρόβλημα της εποχής μας είναι βεβαίως η ανεργία. Έχει μετατρέψει τους εργαζόμενους σε ομήρους με τις συμβάσεις εργασίας ορισμένου χρόνου. Πώς βλέπετε να εξελίσσεται η εργασία;

«Το πρόβλημα της ανεργίας γίνεται ακόμα μεγαλύτερο όταν έχετε συμβάσεις χρονικά περιορισμένες, διότι κινδυνεύει ο εργαζόμενος όταν λήξει η σύμβαση του να πέσει θύμα της ανεργίας. Και για αυτό έχουμε ανάγκη από μια κρατική πολιτική, η οποία θα ασχολείται πολύ πιο εντατικά από ότι σήμερα με την ανεργία».

Μαρία Ρηγούτσου

Υπεύθ. Σύνταξης: Σταμάτης Ασημένιος

 

ΠΗΓΗ : http://www.dw-world.de/dw/article/0,,6469553,00.html

ΜΑΤ

ΜΑΤ

Εγραψε: Pitsirikos 

 

Παλιότερα, τα πράγματα ήταν πιο απλά. Για παράδειγμα, όταν έβλεπες 

μια διμοιρία των ΜΑΤ...

 

...σκεφτόσουν πως -αφού τα ΜΑΤ είναι εδώ- κάπου εδώ κοντά θα είναι οι διαδηλωτές

 

ή οι αντιεξουσιαστές

 

και σίγουρα οι ασφαλίτες.

Σήμερα τα πράγματα έχουν αλλάξει εντελώς. Όταν βλέπεις μια διμοιρία των ΜΑΤ...

 

...σκέφτεσαι πως κάπου εδώ γύρω θα τρώει κάποιος υπουργός. Ο Πρωτόπαππας

 

ή ο Πάγκαλος

 ή θα είναι το σπίτι του Άκη Τσοχατζόπουλου

Η ιδέα της δημιουργίας των ΜΑΤ ήταν του πρωθυπουργού της Χούντας Σπύρου Μαρκεζίνη αλλά δεν πρόλαβε να την ολοκληρώσει και η ιδέα υλοποιήθηκε από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή. Τα ΜΑΤ δεν θα έπρεπε να έχουν δημιουργηθεί ποτέ και δεν έχουν κανένα λόγο ύπαρξης σε μια δημοκρατία. Φυσικά, δεν έχουμε δημοκρατία αλλά όποιος δεν καταλαβαίνει πως -όταν τα ΜΑΤ χρησιμοποιούνται για να φυλάνε τις οικίες των πολιτικών και τα εστιατόρια που τρώνε- το καθεστώς έχει σαπίσει εντελώς, τότε θα πρέπει να περιμένει και τα χειρότερα.

Εγραψε: Pitsirikos

Το μυστικό της φοροδιαφυγής στην Ελλάδα

Το μυστικό της φοροδιαφυγής στην Ελλάδα

ΑΓΓΕΛΟΣ ΚΟΥΡΟΣ

 Επειδή κινδυνεύουμε να κατηγορηθούμε ότι έχουμε εμμονές θα ξεκινήσουμε με ένα απόσπασμα της ομιλίας του βουλευτή του ΠΑΣΟΚ Τσιρώνη Δημήτρη κατά τη συζήτηση του σχεδίου νόμου του υπουργείου Οικονομικών για την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής.

"Θα σας πω και κάτι άλλο σε ό,τι αφορά τις off shore εταιρείες, μια και είχα τη δυνατότητα ως πρόεδρος της Προανακριτικής Επιτροπής του Βατοπεδίου να ασχοληθώ με αυτό το θέμα. Το μυστικό της φοροδιαφυγής στην Ελλάδα βρίσκεται στην Κύπρο. Σας το λέω ευθέως. Μέσα από τις off shore εταιρείες περνούν τα πάντα. Ακόμα και οι ελληνικές εταιρείες, οι οποίες έχουν συστήσει δικές τους off shore εταιρείες, εμφανίζονται να εκμηδενίζουν τα κέρδη τους, πουλώντας στις δικές τους off shore εταιρείες. Υπάρχει στο δικαιϊκό σύστημα της Κύπρου, που είναι το αγγλοσαξονικό, ρύθμιση που άλλος φαίνεται μπροστά, δηλαδή ο εμπιστευματοδόχος, και άλλος είναι ο πραγματικός δικαιούχος. Έτσι, μπορούν αυτοί οι οποίοι φοροδιαφεύγουν να αποκρύπτονται και να εμφανίζονται μπροστά κάποιοι δικηγόροι της Κύπρου. Το μυστικό της φοροδιαφυγής στην Ελλάδα βρίσκεται στα κυπριακά δικηγορικά γραφεία".

Α πα πααα. Ακούτε λόγια για τη φοροδιαφυγή στην Ελλάδα! Δηλαδή, κύριε Παπακωνσταντίνου το μυστικό της φοροδιαφυγής στην Ελλάδα δεν βρίσκεται στα μαγαζάκια που δεν κόβουν αποδείξεις; Δεν βρίσκεται στους μετανάστες που πουλάνε τσάντες στην Ερμού; Δεν βρίσκεται στους υδραυλικούς και στους περιπτεράδες; Στην αδελφή χώρα της Κύπρου βρίσκεται το μυστικό της φοροδιαφυγής;
Το έχουμε πει και θα το ξαναπούμε και ας φαίνεται κοινότοπο. Η πάταξη της φοροδιαφυγής είναι θέμα πολιτικής βούλησης. Και η πολιτική βούληση πρέπει να είναι ισχυρή, πολυεπίπεδη και άμεση. Πώς κόβεις, ας πούμε τον μισθό ενός υπαλλήλου ή το επίδομα ανεργίας απ’ τον άνεργο; Ένα τέτοια πράγμα.

Όχι μεγάλα λόγια και σύσταση επιτροπών και τουφεκιές στον αέρα με κανα - δυο αρθράκια στα φορολογικά νομοσχέδια. Τι έχει κάνει το ΠΑΣΟΚ όμως για να περιορίσει την φοροδιαφυγή μέσω των κυπριακών off shore εταιρειών; Σχεδόν τίποτα. Το μόνο που έχει κάνει ώς τώρα είναι να αυξήσει στο 20% το πρόστιμο επί των παράνομων συναλλαγών με off shore εταιρίες. Δεν υπάρχει όμως καμία πρόβλεψη για αυστηρότερες ποινές σε περίπτωση που μια εταιρεία είναι υπότροπος (αν έχει πιαστεί π.χ. από δυο διαφορετικούς φορολογικούς ελέγχους να επαναλαμβάνει την ίδια τακτική σε διαφορετικά έτη). Επίσης δεν υπάρχει καμία πρόβλεψη για το ύψος των παράνομων συναλλαγών (αν δηλαδή μια εταιρία διενεργεί συναλλαγές με off shore εταιρίες ώστε συστηματικά να μηδενίζει τα κέρδη της). Τέτοιες εταιρείες τις θέλουμε στην Ελλάδα; Γιατί; Για να αυξάνουν το ΑΕΠ της Ελλάδας, αλλά να μην πληρώνουν ποτέ φόρους; Μήπως αυτή είναι η κύρια αιτία που τα φορολογικά έσοδα της Ελλάδας είναι χαμηλότερα κατά 6 μονάδες του ΑΕΠ από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο; Η αυστηροποίηση των ποινών κατά της φοροδιαφυγής πρέπει να ξεκινήσει πρώτα από όλα από τις κυπριακές off shore εταιρείες. Αυτού του είδους οι πράξεις είναι οι πρώτες που πρέπει να θεωρηθούν κακουργήματα, κύριε Παπακωνσταντίνου.

Πολιτική βούληση σημαίνει ότι, στο επίπεδο της διοικητικής συνδρομής η Ελλάδα πρέπει να απαιτήσει την συνδρομή, της Κύπρου και από την ίδια, αλλά και μέσω των οργάνων της Ε.Ε. Και πρέπει να καταγγέλλει την Κύπρο στα όργανα της Ε.Ε. αλλά και να προβλέψει ποινές για τις περιπτώσεις μη παροχής στοιχείων ή ηθελημένων καθυστερήσεων. Δεν νομίζουμε να μην είναι γνωστή στο υπουργείο Οικονομικών η εμπειρία ελεγκτών του ΣΔΟΕ που όταν ζητάνε στοιχεία από τράπεζες της Κύπρου σπανίως λαμβάνουν απάντηση. Τι κάνει η Ελλάδα για αυτό; Ποια είναι η ποινή των τραπεζών της Κύπρου;

Πολιτική βούληση σημαίνει ότι το υπουργείο Οικονομικών πρέπει να συστήσει μόνιμο κλιμάκιο στην Κύπρο με αποκλειστικό σκοπό την καταγραφή και συνεχή ενημέρωση των off shore εταιρειών που υπάρχουν εκεί. Η Κύπρος πρέπει να υποχρεωθεί να βοηθήσει αυτό το έργο. Αλλιώς η φιλία μεταξύ των δυο κρατών είναι λόγια του αέρα.

Πολιτική βούληση σημαίνει ότι στο επίπεδο των κεντρικών διασταυρώσεων των στοιχείων το υπουργείο Οικονομικών πρέπει να δώσει άμεση προτεραιότητα στην Κύπρο. Ποια είναι τα αποτελέσματα του ειδικού γραφείου για τις off shore εταιρείες που έχει συσταθεί στο υπουργείο Οικονομικών; Πότε περιμένει ο υπουργός να παράξουν αποτελέσματα; Όταν θα έχει φθάσει η ανεργία στο 30%;

Πολιτική βούληση σημαίνει ότι οι συναλλαγές με κυπριακές εταιρίες πρέπει να παρακολουθούνται ξεχωριστά από τις υπόλοιπες και μάλιστα σε επίπεδο υπουργείου Οικονομικών. Στις τριγωνικές συναλλαγές με off shore εταιρείες το κρίσιμο στοιχείο είναι ότι δεν υπάρχει πραγματική μεταφορά εμπορευμάτων αλλά μόνο έκδοση τιμολογίων. 

Τα φορτωτικά έγγραφα των εμπορευμάτων λοιπόν πρέπει να εκδίδονται και με ηλεκτρονικό τρόπο και να γίνεται άμεση διασταύρωση τιμολογίων και φορτωτικών εγγράφων και μόνο τότε να γίνονται δεκτά τα τιμολόγια. Στις περιπτώσεις λήψης υπηρεσιών από κυπριακές εταιρείες πρέπει να είναι απαραίτητο το τραπεζικό παραστατικό πληρωμής της υπηρεσίας.

Τρόποι υπάρχουν πολλοί, αρκεί η "σοσιαλιστική" μας κυβέρνηση να το θελήσει και να φέρει το θέμα σε ευρωπαϊκό επίπεδο και να ζητήσει πρώτα από όλα την απαγόρευση των off shore εταιρειών στην Ε.Ε και την πανευρωπαϊκή εφαρμογή εξοντωτικών ποινών σε όλα τα εμπλεκόμενα μέρη στη σύσταση τέτοιας εταιρείας (δικηγόροι, διαχειριστές, επιχειρηματίες, λήπτες υπηρεσιών από off shore εταιρείες). Ποια είναι η διεθνής δραστηριοποίηση της χώρας γι' αυτό το θέμα; Δεν γνωρίζει ο κύριος Παπανδρέου ότι το μυστικό της φοροδιαφυγής βρίσκεται στην Κύπρο; Ας του τα πει λοιπόν ο πρόεδρος της Προανακριτικής Επιτροπής του Βατοπεδίου γιατί στο επίπεδο του πολιτικού παραλογισμού που έχουμε φτάσει, ο κ. Πάγκαλος είναι ικανός να μας πει ότι πίσω από τις off shore εταιρίες κρύβεται… ο ΣΥΡΙΖΑ.

ΑΓΓΕΛΟΣ ΚΟΥΡΟΣ

http://www.avgi.gr/ArticleActionshow.action?articleID=605801 

Ο κόσμος έχει τούμπανο το «κούρεμα» χρέους!

Ο κόσμος έχει τούμπανο το «κούρεμα» χρέους!

Το «κούρεμα» του ελληνικού χρέους συζητούν ανοικτά πλέον στην ευρωζώνη, αλλά ακόμη και στην Μ. Βρετανία, την ώρα που η ελληνική κυβέρνηση προσπαθεί να… ζήσει το μύθο της, ότι μπορεί να αποφύγει την αναδιάρθρωση του χρέους με τις αποφάσεις της τελευταίας Συνόδου Κορυφής, την εξοικονόμηση 22 δις. ευρώ (!) με λιτότητα και 50 δις. ευρώ (!) με ιδιωτικοποιήσεις.

Το θέατρο παραλόγου, που υπονομεύει την εμπιστοσύνη όχι μόνο στο Δημόσιο, αλλά και στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα, το οποίο αντιμετωπίζει την προοπτική μακράς διαρκείας αποκλεισμού από τη διατραπεζική αγορά, επισφραγίζεται από πλήθος δηλώσεων και εκτιμήσεων των τελευταίων ημερών, κοινός παρονομαστής των οποίων είναι η παραδοχή, ότι το «κούρεμα» του ελληνικού χρέους θα είναι τελικά αναπόφευκτο:

1.  Ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Οικονομικής Σταθερότητας (EFSF), ο Γερμανός Κλάους Ρέγκλινγκ, δήλωσε σε επιτροπή του γερμανικού Κοινοβουλίου, ότι είναι πολύ νωρίς για να κριθεί αν χρειάζεται ή όχι μια αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, αφήνοντας ανοικτό το ενδεχόμενο, ενώ ως τώρα ήταν σταθερός στις δημόσιες τοποθετήσεις του, δηλώνοντας κατηγορηματικά ότι δεν θα χρειασθεί αναδιάρθρωση.

2.  Ο επικεφαλής οικονομολόγος της Citi, Γουίλεμ Μπίτερ, που έχει υπηρετήσει στο παρελθόν και στην Τράπεζα της Αγγλίας, ήταν χθες απολύτως κατηγορηματικός στην εκτίμησή του (μιλώντας στο “Bloomberg”), ότι ο μόνος τρόπος για να λήξει η κρίση χρέους στην Ευρώπη θα είναι να συνδυασθεί η αναδιάρθρωση χρεών σε δύο χώρες (Ελλάδα, Ιρλανδία) με μέτρα ουσιαστικής ενίσχυσης των κεφαλαίων των ευρωπαϊκών τραπεζών, για να μπορέσουν να αντέξουν στις πιέσεις. Τα μέτρα που λαμβάνονται ως τώρα, τόνισε ο Μπίτερ, απλώς μεταθέτουν χρονικά το πρόβλημα, χωρίς να το λύνουν.

3.  Η βρετανική Financial Services Authority (FSA), που έχει την ευθύνη εποπτείας του τραπεζικού κλάδου, ανακοίνωσε χθες ότι οι βρετανικές τράπεζες είναι σήμερα σε πολύ καλύτερη κατάσταση, συγκριτικά με την εποχή κορύφωσης της κρίσης, αλλά θα πρέπει να ενισχύσουν την κεφαλαιακή τους βάση, καθώς αντιμετωπίζουν σοβαρούς κινδύνους, όπως η αναδιάρθρωση χρέους χωρών της περιφέρειας της ευρωζώνης.

Την ίδια ώρα, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα έδωσε χθες με ανακοίνωσή της την έγκρισή της στα σχέδια των ηγετών της ευρωζώνης για την ενίσχυση των διαθέσιμων κεφαλαίων του μόνιμου Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας (ESM), ο οποίος θα τεθεί σε λειτουργία από τον Ιούνιο του 2013 και μετά. Στο ESM οι περισσότεροι αναλυτές θεωρούν εξαιρετικά πιθανό ότι θα χρειασθεί να προσφύγει το 2013 η Ελλάδα, μόλις λήξει το σημερινό μνημόνιο, για να λάβει νέο δάνειο, καθώς θα παραμένει αποκλεισμένη από την αγορά, λόγω υψηλού χρέους.

Σε αυτό το πλαίσιο, η ΕΚΤ «δείχνει» με τη χθεσινή της ανακοίνωση προς την κατεύθυνση της αναδιάρθρωσης του χρέους όσων χωρών ζητήσουν δάνειο από το ESM, χωρίς να έχουν αποδεδειγμένα τη δυνατότητα να εξυπηρετήσουν με βιώσιμο τρόπο το χρέος τους. Η ΕΚΤ ζητά να καθιερωθούν ισχυρές ασφαλιστικές δικλίδες στη λειτουργία του ESM, με κυριότερη την εμπλοκή του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου στην αξιολόγηση της φερεγγυότητας των χωρών που θα ζητούν δάνεια από το μόνιμο μηχανισμό. Εκτός απίθανου απροόπτου, δηλαδή να έχει συντελεστεί στο μεταξύ κάποιο οικονομικό θαύμα στην Ελλάδα, η χώρα μας θεωρείται από τους αναλυτές ότι θα είναι αδύνατο να περάσει το 2013 ένα αυστηρό τεστ φερεγγυότητας με τα κριτήρια του ΔΝΤ, γι’ αυτό και θα χρειασθεί να μειωθεί το χρέος της πριν πάρει δάνειο από το ESM, με ένα «κούρεμα» των πιστωτών, που θα καθιστά βιώσιμη την εξυπηρέτηση του χρέους.

Επιπλέον, η ΕΚΤ τονίζει, ότι για τα δάνεια που θα χορηγούνται από το ESM θα πρέπει να ακολουθούνται ευλαβικά οι ίδιες διαδικασίες διαπραγμάτευσης και αυστηρής επιτήρησης, που εφαρμόζονται από το ΔΝΤ στα δικά του προγράμματα. Συνεπώς, η ΕΚΤ ζητά για την Ελλάδα και όσες άλλες χώρες ζητήσουν στήριξη από τοESM, να υποβληθούν εκ νέου στις διαδικασίες που εφαρμόσθηκαν για πρώτη φορά στην Ελλάδα, με το μνημόνιο, που επιτηρείται κατά την εφαρμογή του από το ΔΝΤ.

Ουσιαστικά, δηλαδή, η Ευρώπη το έχει… τούμπανο, ότι το μνημόνιο και τα μέτρα χρηματοδοτικής στήριξης της Ελλάδας (επιμήκυνση, μείωση επιτοκίου δανεισμού) δεν οδηγούν τη χώρα πίσω στις αγορές, αλλά σε μια αναδιάρθρωση του χρέους το 2013. Σε αυτό το πλαίσιο, για τις ελληνικές τράπεζες το μέλλον προδιαγράφεται ζοφερό: μπορεί οι συνεχείς «μεταγγίσεις» ρευστότητας να προστατεύουν τους καταθέτες από τα χειρότερα, αλλά η αργή και βασανιστική πορεία προς την όλο και πιθανότερη αναδιάρθρωση του χρέους το 2013 δεν προοιωνίζεται κάτι καλό για τους μετόχους τους…

http://www.banksnews.gr/portal/