Κουλτούρα ύβρεως

Κουλτούρα ύβρεως

Λώρη Κέζα 

Ας πάμε μια εικοσιπενταετία πίσω, να θυμηθούμε πώς φέρονταν οι οργανωμένοι νέοι. Τα βράδια έβγαιναν στις γειτονιές (της Αθήνας, της Θεσσαλονίκης, της Καλαμάτας) με κουβάδες μπογιάς και καδρόνια. Για να επιτευχθεί ο στόχος, δηλαδή να γίνουν οι δρόμοι μπλε ή πράσινοι, τα παιδιά ήταν αναγκασμένα να παίζουν μπουνιές αναμεταξύ τους. Τα ξεχάσαμε αυτά; Το ίδιο κλίμα υπήρχε και μέσα στις νεολαίες: στην ΟΝΝΕΔ η επίλυση των διαφορών γινόταν συστηματικά με χειροδικία, με μια πρακτική που ξεκινούσε από την φράση «έλα έξω ρε…». Αυτός είναι ο πολιτικός πολιτισμός του κ. Βαγγέλη Μεϊμαράκη, ο οποίος εκείνα τα χρόνια προήδρευε των αγρίων. Οι επιφανείς τραμπούκοι της εποχής βρήκαν τον δρόμο τους_ τον δρόμο προς το Κοινοβούλιο. Ετσι το ξέσπασμα του κ. Μεϊμαράκη προς τον κ. Κοράντη δεν αποτελεί τίποτε παραπάνω από μια υπενθύμιση των ηθών που επικρατούσαν στα κόμματα πριν μερικά χρόνια.

Για όσους ομιλούν για νέα ήθη στη Βουλή να υπενθυμίσουμε ότι δεν είναι και τόσο νέα. Στην δεκαετία του ’50 καταγράφεται εξίσου ακραίο επεισόδιο, με τον συντηρητικό βουλευτή Οιτύλου Ευστράτιο Κουλουμβάκη να απευθύνεται στον Ηλ. Μπερεδήμα λέγοντας «κάτσε κάτω καθήκι». Ο Κουλουμβάκης είχε το συνήθειο να πτύει προς πάσα κατεύθυνση. Δεν ξέρουμε αν από τούτες τις συμπεριφορές απειλήθηκε η Δημοκρατία ή αν αποτελούν δείγματα ξεπεσμού της κοινωνίας. Σε κάθε περίπτωση η ενασχόληση με τέτοιου είδους επεισόδια είναι αποπροσανατολιστική. Ουδείς (πλην ελαχίστων) ενθυμείται σήμερα την ατάκα Κουλουμβάκου και είναι βέβαιο ότι οι ύβρεις του κ. Μεϊμαράκη θα περάσουν στην λήθη. Σε μισόν αιώνα από τώρα αυτό που πιθανώς να διασωθεί από την Ιστορία είναι ότι οι κυβερνήσεις της Μεταπολίτευσης πλήρωναν εξωφρενικά ποσά για πολεμικό εξοπλισμό που δεν παραλαμβανόταν ή που δεν ήταν αξιόμαχο. Ναι, τα υποβρύχια που γέρνουν διεκδικούν μια θέση στις αφηγήσεις του μέλλοντος.  

 

Υπάρχει μια εξοργιστική παράμετρος στην αντίδραση του κ. Βαγγέλη Μεϊμαράκη και τούτη είναι άσχετη με το λεξιλόγιο και τους καλούς τρόπους. Ο πρώην υπουργός θέλει να υπερασπιστεί την δική του τιμή. Αυτό παρουσιάζεται ως μέγα εθνικό ζήτημα, η υπόληψη ενός ατόμου. Δεν ξέρουμε αν πλην του θιγόμενου έχει κανείς την αγωνία για την αποκατάσταση της φήμης του. Το ζήτημα είναι ότι επί των ημερών του φαίνεται να εισπράχτηκαν μίζες 11 εκατ. ευρώ. Η υπερασπιστική γραμμή του πρώην υπουργού Αμυνας είναι ότι ο ίδιος δεν υπέγραψε, δεν εκταμίευσε, δεν παρέλαβε. Η υπερασπιστική γραμμή του είναι ότι άφησε μια συμφωνία να σέρνεται παρά το γεγονός ότι είχε κοστίσει 2 δισ. ευρώ μέχρι εκείνη την ώρα. Η υπερασπιστική γραμμή του είναι να εμφανίζεται πρόθυμος να απολογηθεί στα αρμόδια συντεχνιακά όργανα, όπου κάθε κόμμα βγάζει το δικό του πόρισμα και όπου οι κατηγορούμενοι καθαγιάζονται.   

Στη Νέα Δημοκρατία φαίνεται να ανησυχούν περισσότερο για τους καλούς τρόπους παρά για την ουσία του ζητήματος. Θα είναι πολύ κρίμα να τιμωρηθεί ο κ. Βαγγέλης Μεϊμαράκης για τις λέξεις και όχι για τις πράξεις ή την απραξία.

http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=399023&h1=true