ΙΤΑΛΙΑ: Συνέντευξη με τον Άλφιο Νικότρα από τη Διεύθυνση της Κομμουνιστικής Επανίδρυση

Η κυβέρνηση επιτίθεται, η αντιπολίτευση υποχωρεί…

ΙΤΑΛΙΑ: Συνέντευξη με τον Άλφιο Νικότρα από τη Διεύθυνση της Κομμουνιστικής Επανίδρυσης

Τη συνέντευξη πήρε ο

Αργύρης Παναγόπουλος

Η κυβέρνηση σχεδιάζει δύο νέα πακέτα λιτότητας πριν το τέλος του έτους, ενώ οι κερδοσκόποι προσπαθούν να ωθήσουν τη Ρώμη στην τρόικα εκτινάσσοντας τα επιτόκια των ομολόγων της, δεδομένου ότι θα πρέπει να εκδώσει χρεόγραφα 100 δισ. ευρώ έως το τέλος του έτους.
Η αριστερά αποτελεί τον πυρήνα της κοινωνικής αντίστασης και στηρίζει τις κινητοποιήσεις των συνδικάτων της CGIL και των Εργατικών Επιτροπών, τόνισε στην «Εποχή» ο Άλφιο Νικότρα, μέλος της διεύθυνσης της Επανίδρυσης, πρώην γραμματέας της στο Μιλάνο, δημοτικός και επαρχιακός σύμβουλος του Αρέτσο.

 

Το κοινοβούλιο ψήφισε δύο σκληρά πακέτα λιτότητας μέσα σε ελάχιστο χρόνο. Η Ιταλία οδηγείται στη λιτότητα;
Η κυβέρνηση Μπερλουσκόνι, για να περάσει το νομοσχέδιο της λιτότητας, προχώρησε, για 45η φορά, στη διαδικασία της ψήφου εμπιστοσύνης, αφού ακόμη και στο εσωτερικό του δεξιού συνασπισμού υπήρξαν μεγάλες αντιδράσεις και από τους δημάρχους και τοπικούς κυβερνήτες του. Ο δήμαρχος της Ρώμης, πρώην νεοφασίστας και αργότερα μέλος της Εθνικής Συμμαχίας, ηγήθηκε της διαδήλωσης των δημάρχων, γιατί το πακέτο λιτότητας οδηγεί τους δήμους να μην μπορούν να προσφέρουν και να εγγυηθούν ούτε τις ελάχιστες υπηρεσίες, από τις συγκοινωνίες και τους παιδικούς σταθμούς έως την καθαριότητα και το δημοτολόγιο. Το πακέτο λιτότητας έχει «ελληνικά χαρακτηριστικά», διακατέχεται από τα ίδια στοιχεία των πακέτων λιτότητας στην Ελλάδα: καταργεί το 13ο μισθό, περιορίζονται τα εφάπαξ, αυξάνονται οι φόροι στα εισοδήματα και ο ΦΠΑ. Τώρα, με την επίθεση εναντίον των δημοσίων υπαλλήλων καταλαβαίνουμε γιατί τα τελευταία χρόνια η δεξιά τους αποκαλούσε «τεμπέληδες». Παράλληλα, προχωρούν σε θεσμικές μεταρρυθμίσεις: Σήμερα επεκτείνουν το «μοντέλο Μαρκιόνε», που επιβλήθηκε στους εργαζομένους της FIAT, και με τη συνεργασία των μετριοπαθών συνδικάτων CISL και UIL καταργούν δικαιώματα. Η αριστερή CGIL από τη μια αισθάνεται τις πιέσεις από τη βάση της, από την άλλη αναζητά μια κοινή γραμμή με τη CISL και την UIL. Η γενική απεργία, όμως, που διοργανώθηκε στις 6 Σεπτεμβρίου από τη CGIL, τις Επιτροπές Βάσεις COBAS και τα άλλα ανεξάρτητα συνδικάτα άλλαξε την κατάσταση, γιατί σε πολλούς τομείς του δημόσιου τομέα ακόμη και μέλη της CISL και της UIL συμμετείχαν και κατέβηκαν στην απεργία.

Η λιτότητα αποτελεί επιλογή του Μπερλουσκόνι ή προωθείται και από άλλα κέντρα;

Στην Ιταλία βιώνουμε την επιθετική πολιτική της κυβέρνησης, που μετατρέπεται σε άλλοθι από τις δυνάμεις της κοινοβουλευτικής αντιπολίτευσης, όπως το Δημοκρατικό Κόμμα, γιατί ρίχνοντας την ευθύνη της λιτότητας στην κυβέρνηση διατηρούν μια φιλική στάση απέναντι στους ευρωπαϊκούς θεσμούς που την επιβάλλουν, όπως η ΕΚΤ. Υποστηρίζουν ότι η Ιταλία αντιμετωπίζει προβλήματα αναξιοπιστίας λόγω των ιδιωτικών σκανδάλων του Μπερλουσκόνι, αλλά δεν παρουσιάζουν μια εναλλακτική πολιτική σε αυτή που σχεδιάζει η ΕΚΤ και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή.

Η κοινοβουλευτική αντιπολίτευση διευκόλυνε την ψήφιση της λιτότητας αποφεύγοντας την κωλυσιεργία στο κοινοβούλιο;

Ακριβώς. Τα κόμματα της αντιπολίτευσης δεν έχουν εναλλακτική πολιτική απέναντι στη λιτότητα, παρόλο που το Δημοκρατικό Κόμμα δέχεται πιέσεις από τους δημάρχους και τους προέδρους των τοπικών κυβερνήσεων που ελέγχει. Αρκετοί δήμοι, σε λίγο, θα περάσουν στην άμεση διαχείριση της κεντρικής κυβέρνησης, γιατί τα δημοτικά συμβούλια και οι δήμαρχοι δεν θα μπορούν να ασκήσουν τις αρμοδιότητές τους και να διασφαλίσουν τις υπηρεσίες. Η κυβέρνηση φοβάται την κοινωνική έκρηξη και απειλεί ότι θα χρησιμοποιήσει τις δυνάμεις καταστολής.

Μεταβατική κυβέρνηση υπό τον Μόντι;

Πώς θα βγει η χώρα από το αδιέξοδο; Με εκλογές ή με οικουμενική κυβέρνηση χωρίς τον Μπερλουσκόνι;
Το Δημοκρατικό Κόμμα ζητά μια μεταβατική κυβέρνηση με πιθανό πρωθυπουργό τον Μάριο Μόντι, έναν νεοφιλελεύθερο οικονομολόγο και πρώην Επίτροπο, που θα προσέφερε εγγυήσεις στην ΕΕ για την πολιτική που θα ακολουθήσει, δηλαδή τη συνέχιση των πακέτων λιτότητας που περικόπτουν οικονομικά και κοινωνικά δικαιώματα. Κάθε μέρα έχουμε ένα καινούργιο μέτρο λιτότητας, γιατί μας λένε ότι δεν έφθανε αυτό που πήραν χθες, εξαιτίας των κερδοσκοπικών επιθέσεων στις αγορές. Η ΕΚΤ στηρίζει την κερδοσκοπία, έχοντας διασφαλίσει την αδιαφάνεια και το ανεξέλεγκτο της λειτουργίας της από το κοινό συμφέρων των ευρωπαϊκών λαών. Διαμαρτύρεται διαρκώς ότι οι πολιτικοί προσπαθούν να την ελέγξουν, ενώ η ίδια επιβάλλει τη λιτότητα στις κυβερνήσεις. Ένα μεγάλο τμήμα της κοινής γνώμης, ακόμη και των καθολικών, υποστηρίζει ότι δεν θα πρέπει να πληρώσουμε τα χρέη προς τις ιδιωτικές τράπεζες. Είναι σημαντικό στοιχείο, γιατί μας οδηγεί σε μια αλλαγή στρατηγικής.
Η Επανίδρυση συμμετείχε στις 18 Σεπτεμβρίου στις κινητοποιήσεις για την «Ημέρα εναντίον του Φόρου Περιουσίας», γιατί το πακέτο λιτότητας δεν πλήττει τις μεγάλες περιουσίες και τους πλούσιους. Το 10% των οικογενειών ελέγχει το 45% του εθνικού πλούτου, το 50% ζει μόλις με το 10% του εθνικού πλούτου. Το νομοσχέδιο Μπερλουσκόνι πλήττει εκ νέου αυτό το 50% των οικογενειών. Η Επανίδρυση και η Ομοσπονδία της Αριστεράς ζητούν πρώτα την ανακατανομή του εισοδήματος και του πλούτου.

Μπορεί να δημιουργηθεί μια κοινοβουλευτική πλειοψηφία που να ανατρέψει αυτό το σενάριο; Μετριοπαθείς πολιτικές δυνάμεις, όπως το Δημοκρατικό Κόμμα, η Ιταλία των Αξιών, η αριστερά και άλλες δυνάμεις, θα μπορούσαν να το ανατρέψουν;

Το Δημοκρατικό Κόμμα και το κεντρώο κόμμα του Καζίνι έχουν μια μετριοπαθή νεοφιλελεύθερη γραμμή. Ο ντι Πιέτρο και η Ιταλία των Αξιών νομίζουν ότι εάν καταργήσουμε ή περιορίσουμε το κόστος της πολιτικής και διασφαλίσουμε τη διαφάνεια θα λύσουμε τα προβλήματά μας. Δεν θέτουν το πρόβλημα των ταξικών ανισοτήτων και της αναδιανομής του πλούτου. Το πρόβλημα δεν είναι η κάστα των πολιτικών, αλλά η κάστα των τραπεζιτών, των αφεντικών, των βιομηχάνων και των χρηματιστών.

Πάντως, ο ντι Πιέτρο στήριξε την απεργία της CGIL...

Ο ντι Πιέτρο έχει πιο ξεκάθαρη θέση από το Δημοκρατικό Κόμμα, παρόλο που στην αρχή και αυτός συμφωνούσε με την ανάγκη περικοπών. Προσπάθησε να καλύψει στη βουλή και την κοινωνία το κενό που άφησε το γεγονός ότι η ριζοσπαστική αριστερά δεν είχε εκπροσώπηση στη βουλή και έχει αποκλειστεί από τον Τύπο. Με την ανάκαμψη της Ομοσπονδίας της Αριστεράς, (της Κομμουνιστικής Επανίδρυσης, των Ιταλών Κομμουνιστών και των άλλων δυνάμενων), και της Οικολογίας και Ελευθερίας (το κόμμα του Βέντολα) στις αυτοδιοικητικές εκλογές, ο ντι Πιέτρο κατάλαβε ότι περιορίζεται ο χώρος του και επέστρεψε σε μετριοπαθείς θέσεις για να κερδίσει δυσαρεστημένους από το Μπερλουσκόνι ή το Δημοκρατικό Κόμμα. Η κοινωνική πίεση τον ωθεί, πιθανώς, σε λίγο πιο ριζοσπαστικές θέσεις.

Διαδήλωση στις 15 Οκτωβρίου

Η σκιαγράφηση αυτή υποδηλώνει ότι δεν μπορεί να υπάρξει συνεργασία σας με τις κεντροαριστερές δυνάμεις;
Η Κομμουνιστική Επανίδρυση φιλοδοξεί να οικοδομήσει μια πολιτική και κοινωνική συμμαχία γύρω από τη CGIL -εάν η CGIL αντέξει τη σύγκρουση- το συνδικάτο των εργατών μετάλλου FIOM, που με αποφασιστικότητα κινείται σε μια διαφορετική κατεύθυνση, το πλατύ κοινωνικό μέτωπο, που περιλαμβάνει τους φοιτητές, εκπαιδευτικούς, τον κόσμο της αυτοδιοίκησης, των ελαστικοποιημένων σχέσεων εργασίας. Στις 15 Οκτωβρίου θα συμμετέχουμε όλοι στην πανευρωπαϊκή διαδήλωση στη Ρώμη, που φιλοδοξούμε να μετατρέψουμε σε ένα ποτάμι εναντίον της κυβέρνησης και του νεοφιλελευθερισμού.

Φθάνει μια διαδήλωση;

Στόχος της Επανίδρυσης δεν είναι μόνο η μεγάλη συμμετοχή στη διαδήλωση, αλλά να αποτελέσει την αρχή μιας νέας σειράς αγώνων. Με τη μεγάλη νίκη μας στα δημοψηφίσματα εναντίον της ιδιωτικοποίησης του νερού και της υπεράσπισης των κοινών και φυσικών αγαθών με τη συμμετοχή 27 εκατομμυρίων πολιτών, μετά από τουλάχιστον μια δεκαπενταετία που τα δημοψηφίσματα δεν έφθαναν στο νόμιμο όριο συμμετοχής, είδαμε ότι υπάρχει μεγάλη ευαισθησία στον ιταλικό λαό, ακόμη και σε αυτούς που διακατέχονται από νεοφιλελεύθερες και φιλελεύθερες αντιλήψεις, για να υπερασπιστούν δημόσια αγαθά, υλικά και δικαιώματα. Κερδίζοντας, μάλιστα, τη συμμαχία ΜΜΕ, βιομηχάνων και συντηρητικών πολιτικών. Πρέπει να υπάρχει μια ριζοσπαστική και συνεπής αριστερά που να μιλήσει σε αυτό τον κόσμο, αριστερά που να κάνει αυτά που λέει.

Στόχος μας να σπάσουμε το διπολισμό

Εάν όμως η Ιταλία οδηγηθεί σε εκλογές η Επανίδρυση και η Ομοσπονδία της Αριστεράς θα πρέπει να κάνουν μια επιλογή…
Η πολιτική κατάσταση εμφανίζει μεγάλη κινητικότητα, όπως απέδειξαν οι πρόσφατες αυτοδιοικητικές εκλογές, όπως έδειξε η εκλογή του ντε Ματζίστρις στη Νάπολη με την υποστήριξη της Ιταλίας των Αξιών, της Ομοσπονδίας της Αριστεράς και των κοινωνικών κινημάτων, που κέρδισε τον πρώτο γύρο έναντι του Δημοκρατικού Κόμματος και στο δεύτερο, το Δήμο έναντι της δεξιάς. Στρατηγικός μας στόχος είναι να σπάσουμε τον διπολισμό, που επιβάλλεται με τους εκλογικούς νόμους και την αποκαλούμενη «χρήσιμη ψήφο», που εξαναγκάζει τους πολίτες να ψηφίζουν το μικρότερο κακό και όχι αυτό που πιστεύουν. Στις εκλογές του 2008 ο κόσμος της αριστεράς ψήφισε τον Βελτρόνι, γιατί ο εκλογικός νόμος τον «έπεισε» ότι ήταν ο μόνος τρόπος να απαλλαγεί από τον Μπερλουσκόνι.

Ποια είναι η πρότασή σας;

Ζητάμε την αλλαγή του εκλογικού νόμου και παράλληλα τη δημιουργία ενός Δημοκρατικού Μετώπου, γνωρίζοντας ότι δεν υπάρχουν οι προϋποθέσεις για να συμμετάσχει στην κυβέρνηση η ριζοσπαστική και αντικαπιταλιστική αριστερά. Γιατί εάν πραγματοποιηθούν εκλογές με το σημερινό νόμο μπορούμε να αποτρέψουμε τη νίκη της δεξιάς διαμέσου του «δώρου στην πλειοψηφία» που δίνει ο νόμος και εξασφαλίζει ισχυρή κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Το πρώτο κόμμα ή συνασπισμός με μια και μόνη ψήφο παραπάνω παίρνει το 55% των εδρών. Εάν οι εκλογές διεξαχθούν το φθινόπωρο υπάρχουν οι προϋποθέσεις για κάτι τέτοιο. Υπάρχει όμως και ο κίνδυνος να σχηματιστεί κυβέρνηση εθνικής ενότητας με τη δεξιά και το Δημοκρατικό Κόμμα, που θα εγγυηθεί την ατιμωρησία του Μπερλουσκόνι. Σε αυτή την περίπτωση θα δημιουργήσουμε έναν Αριστερό Πόλο, προσπαθώντας να αξιοποιήσουμε την εμπειρία της Νάπολης, συγκεντρώνοντας κάθε δημοκρατική δύναμη που απορρίπτει τη νεοφιλελεύθερη πολιτική. Υπάρχουν αυτές οι δύο προοπτικές και αναγκαζόμαστε να κάνουμε πολιτική με αυτές.

http://www.epohi.gr/portal/diethni/10276