Ώρα για ενωτική λαϊκή αντεπίθεση

Ώρα για ενωτική λαϊκή αντεπίθεση

Το κοντέρ της κοινωνικής οργής δεν μηδενίστηκε. Η κυβέρνηση Παπαδήμου, παρά την τρικομματική υποστήριξη, δεν πέτυχε περίοδο χάριτος. Με πρόγραμμα την άτεγκτη εφαρμογή του Μνημονίου αντιμετωπίστηκε αμέσως από τους πολίτες ως μέρος του μνημονιακού συστήματος. Όχι ως τομή, αλλά κυρίως ως συνέχεια.

Η τρικομματική συναίνεση με τεχνοκράτη πρωθυπουργό δεν δημιούργησε νέα αφετηρία. Η πολιτική κρίση βάθυνε, η κοινωνική κρίση παροξύνεται. Το εκβιαστικό δίλημμα "Μνημόνιο ή έξω από το ευρώ" δεν αποσπά συγκαταβατικότητες και συναινέσεις.

Με δεδομένη την κατάρρευση της κυβέρνησης Παπαδήμου ενεργοποιείται τώρα νέο παρασκήνιο για... νέα κυβέρνηση Παπαδήμου. Μετά από μόλις ένα μήνα ζωής, συζητείται το ενδεχόμενο ανασχηματισμού και διατυπώνονται λύσεις τύπου κυβέρνησης Μόντι. Με λίγους και εκλεκτούς "τεχνοκράτες υπουργούς",  αφοσιωμένους στη νεοφιλελεύθερη επαγγελία. Στόχος, να παρακαμφθούν και πάλι οι εκλογές. Η παρέμβαση του λαϊκού παράγοντα, δηλαδή η δημοκρατία, δυσφημείται σαν στοιχείο πολιτικής αστάθειας. Φοβούνται ότι το αποτέλεσμα των εκλογών θα πυροδοτήσει πολιτικές ανατροπές με την ενίσχυση της αριστεράς, παρά τον κατακερματισμό της. Φοβούνται ότι το μήνυμα θα έχει ευρωπαϊκή απήχηση, σε μια περίοδο που οι λαοί οδηγούνται στη "δημοσιονομική φυλακή" του νέου Συμφώνου.

 

Οι κυρίαρχες δυνάμεις, με τον ανασχηματισμό της κυβέρνησης Παπαδήμου, επιδιώκουν να κερδίσουν χρόνο για να ανασυγκροτηθούν. Η ανάπτυξη των λαϊκών αγώνων είναι αναγκαίο να εγγραφεί σε μια προοπτική πολιτικών ανατροπών, σε προγραμματική διακυβέρνηση προς τα αριστερά. Διαφορετικά, οι πολίτες οδηγούνται στην απογοήτευση και σπρώχνονται στην αποχή και την πολιτική περιθωριοποίηση. Η κρίση χρειάζεται πολιτική διέξοδο, με νέα πλειοψηφία, που θα αποτολμήσει λύσεις εκτός Μνημονίου, με ριζικά διαφορετική ευρωπαϊκή προοπτική.

Αναμφισβήτητα χωρίζουν πολλά και σημαντικά τις διάφορες δυνάμεις της αριστεράς. Προέχει όμως η ενωτική δράση και η πολιτική συνεργασία. Είναι αξίωση των πολιτών, που καθημερινά υφίστανται αλλεπάλληλα πλήγματα. Είναι δημοκρατική αξίωση, σε μια περίοδο που η τρόικα και το ευρωπαϊκό διευθυντήριο μετατρέπουν τη δημοκρατία σε ολοένα και περισσότερο αδειανό κέλυφος.

Διαφορές υπάρχουν, αλλά μπορεί να αποδειχτούν γόνιμες μόνο μέσα στην ενότητα και με σεβασμό στη διαφορετικότητα. Κοινό πλαίσιο μπορεί να συμφωνηθεί. Είναι θέμα πολιτικής βούλησης. Αρκεί να μην τίθεται ως προαπαιτούμενο η παραίτηση από τις ιδιαίτερες ταυτότητες και στρατηγικές. Αν η αριστερά, στο μεγάλο εύρος της, από το αντιμνημονιακό - κοινωνικό ΠΑΣΟΚ μέχρι την εξωκοινοβουλευτική αριστερά, ακόμη και δυνάμεις του αντιεξουσιαστικού χώρου που δεν θέλγονται από τη βία, δεν παρέμβει πολιτικά σήμερα, θ' αφήσει ανοιχτό το έδαφος για να ανασυγκροτηθεί το αστικό πολιτικό σύστημα. Η φύση απεχθάνεται το κενό... Αν η αριστερά ενωθεί, τότε μπορεί να έρθει πρώτη δύναμη και να ανακόψει τον φαύλο κύκλο του δικομματισμού, αποσπώντας από τη Ν.Δ. το μπόνους των 50 εδρών.

Ο ΣΥΡΙΖΑ προχωρεί την πολιτική της συνάντησης με φορείς και πρόσωπα του αντιμνημονιακού προοδευτικού χώρου. Η συνεργασία με τη Σοφία Σακοράφα είναι το πρώτο βήμα. Και παραπέμπει συμβολικά στη μεγάλη πλειονότητα των ανθρώπων που εμπιστεύτηκαν το ΠΑΣΟΚ και τώρα νιώθουν προδομένοι. Η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ τον καθιστά ως την "καλύτερη αντιπολιτευτική δύναμη", σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις. Και κερδίζει πρωτιά στις νεότερες ηλικίες, που ζουν δραματικά τις επιπτώσεις της ύφεσης.

Δεν είναι ώρα για δογματικές έριδες περί του φύλου των αγγέλων. Δεν είναι ώρα για ρεβάνς και εμφυλίους πολέμους στην αριστερά. Είναι ώρα ενωτικής λαϊκής αντεπίθεσης.

 http://www.avgi.gr/ArticleActionshow.action?articleID=658834