Τα διαζύγια της κρίσης

του Άρη Μαλανδράκη

 

Πόσο μακριά μπορεί να οδηγήσει τους εργαζόμενους η κρίση; Σε ποιες -συχνά οδυνηρές- λύσεις αναγκάζονται να καταφύγουν, προκειμένου να αποφύγουν τις συνέπειές της; Ενα από τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα, που απαντά στα παραπάνω ερωτήματα, είναι αυτό που συμβαίνει εσχάτως στις «εκκαθαριστικές επιχειρήσεις» των δημοσίων υπηρεσιών. Για να γλυτώσουν τον προθάλαμο της ανεργίας, με την ένταξή τους στην εφεδρεία, αρκετοί δημόσιοι υπάλληλοι οδηγούνται (εκόντες, άκοντες) σε συναινετικά διαζύγια. Είναι ο μόνος τρόπος να την σκαπουλάρουν, αφού από το καθεστώς της εφεδρείας εξαιρούνται, εκτός των αναπήρων, οι ανήκοντες σε μονογονεϊκές οικογένειες.

 

Το διαζύγιο, επομένως, που συναποφασίζει ένα ζευγάρι αποδεικνύεται σωτήριο για να διατηρήσει ο ένας (ενίοτε και οι δύο σύζυγοι) τη θέση του και το μισθό του. Αυτά, βάσει νόμου, εξασφαλίζονται. Εκείνα που μοιάζει να χάνονται λόγω της κρίσης, είναι η αξιοπρέπεια, τα αλώβητα αισθήματα και οι όρκοι που αντάλλαξαν στην γαμήλια τελετή. «Ους ο Θεός συνέζευξεν, άνθρωπος μη χωριζέτω», καμία αντίρρηση επ' αυτού. Τι γίνεται όμως όταν, πέρα από τον άνθρωπο, ελλοχεύει ο κίνδυνος μιας ανάλγητης υπουργικής απόφασης που καθοδηγείται από την κρίση;

ένα άρθρο των πρωταγωνιστών