ΟΤΑΝ Ο ΡΕΠΠΑΣ ΡΕΥΕΤΑΙ

ΟΤΑΝ Ο ΡΕΠΠΑΣ ΡΕΥΕΤΑΙ

kartesios

Καιρό ήθελα να το γράψω αυτό. Όταν βλέπω τον Ρέππα να ετοιμάζεται να μιλήσει, πάντα περιμένω ν’ ακουστεί ρέψιμο. Δεν ξέρω γιατί. Ίσως είναι αυτό το ανεβοκατέβασμα που κάνει το λαρύγγι του, ενώ σκύβει το κεφάλι του. Λέω «να, τώρα θα το σηκώσει ψηλά και θα ρευτεί όπως ουρλιάζουν οι λύκοι την πανσέληνο».
Τον άλλο που έχω ταυτίσει με γαστρεντερολογικά είναι ο Καστανίδης. Γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση, από μωρό. Αυτή η ξινίλα που ανεβαίνει στο στέρνο σου με κάψιμο και κάνει το στόμα σου να σουφρώνει.
Ο τρίτος είναι ο Μιλτιάδης Παπαϊωάννου. Πελεκάνος, κανονικός. Με τη σακούλα κάτω από το ράμφος που κρύβει μέσα τα ψαράκια. Μόλις δω τον Παπαϊωάννου να παίρνει φόρα για να μιλήσει, γκλουπ, πάει το ψαράκι, το κατάπιε.

 

Βέβαια, δεν πρέπει να μας διαφεύγει το δυσπεπτικό προσωπείο Λοβέρδου, αλλά αυτός πάει για αρχηγός, ενώ τώρα μιλάμε για δευτεροκλασάτες μουτσούνες. Αυτές, που εκλιπαρούν να βγουν στα κανάλια και στις εφημερίδες για να μη θαφτούν κάτω από την προβολή των υποψήφιων αρχηγών.
Πρέπει να επιβιώσουν και οι δεύτεροι, ώστε να μπορούν να έχουν ρόλο και λόγο στα πράγματα την επόμενη μέρα του ΠΑΣΟΚ. Να μπορούν να διαπραγματευτούν την πολιτική τους επιβίωση.
Το πρόβλημα είναι ότι αυτοί οι δευτεροκλασάτοι δεν έχουν κάτι ενδιαφέρον να πουν δημόσια. Ως εκ τούτου, αναγκάζονται να σκέφτονται παπαριές για να καλύπτουν το διακοσμητικό ρόλο που έχουν στην κυβέρνηση Παπαδήμου.
Βγήκε, λοιπόν, ο Ρέππας και ρεύτηκε με λέξεις. Ανακοίνωσε ότι θέλει να αξιολογήσει με γραπτές εξετάσεις και συνέντευξη μέσω ΑΣΕΠ τους 750.000 δημόσιους υπάλληλους. Πάμε να μετρήσουμε ηλιθιότητα τώρα:
Πρώτον: Είναι ο μοναδικός που έστω και εκ παραδρομής αναφέρει τον αριθμό 750.000 και όχι το 1.000.000 που μέχρι και χτες επικαλούνταν όλοι οι καθεστωτικοί και η συντονίστριά τους κυρία Ξαφά. Την πάτησε ο Ρέππας ανακοινώνοντας τον οριστικό αριθμό της απογραφής που είχε γίνει πέρσι στο Δημόσιο.
Δεύτερον: Στους 750.000 δημόσιους υπαλλήλους συμπεριλαμβάνονται οι έχοντες σύμβαση ορισμένου χρόνου – που μπορεί ήδη να έχει τελειώσει – οι συνταξιούχοι που έφυγαν κατά χιλιάδες τους τελευταίους μήνες του 2011, καθώς και διάφοροι εργαζόμενοι που ναι μεν είναι στο Δημόσιο, αλλά βρίσκονται υποχρεωτικά και δεν έχουν καμία όρεξη να παραμείνουν. Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι οι ειδικευόμενοι γιατροί.
Οι ειδικευόμενοι γιατροί πληρώνονται από το Δημόσιο για όσο χρόνο διαρκεί η εκπαίδευσή τους. Κατόπιν, δίνουν εξετάσεις σε ειδική επιτροπή και τραβούν το δρόμο τους. Και αυτοί, λοιπόν, περιλαμβάνονται στον αριθμό 750.000, έτσι, για να φουσκώνουμε το νούμερο κι όσο κρατήσει σαν άλλοθι.
Όμως, είναι γελοίο να εννοείς ότι οι ειδικευόμενοι γιατροί και οι ορισμένου χρόνου θα δώσουν εξετάσεις στον ΑΣΕΠ. Είναι θέμα βλακείας και προχειρότητας. Ο ειδικευόμενος θέλει να τελειώνει και ν’ ανοίξει ιατρείο, τι σκατά αξιολόγηση Δημοσίου θα τους κάνεις μπαρμπα – Ρέππα; Εντελώς άσχετος; Όχι! Απλώς πονηρός και θα το δούμε στη συνέχεια.
Τρίτον: Το Δημόσιο για να καταφέρει να πραγματοποιήσει εκείνο το περιβόητο τεστ δεξιοτήτων για όσους ΘΑ ήθελαν να μπουν κάποτε στο Δημόσιο, πέρασαν δυο κυβερνήσεις. Είναι δυνατόν να πιστεύει άνθρωπος ότι μπορεί να οργανώσει αντίστοιχο διαγωνισμό μέσα σε τρεις το πολύ μήνες, οπότε και ΥΠΟΤΙΘΕΤΑΙ ότι θα γίνουν εκλογές;
Τέταρτον: Τα έξοδα για το επόμενο περιβόητο τεστ δεξιοτήτων για όσους ΘΑ ήθελαν να μπουν κάποτε στο Δημόσιο, θα καλυφθούν από τους ίδιους τους διαγωνιζόμενους οι οποίοι δε θα μπορούν να συμμετέχουν αν δεν πληρώσουν 40 ευρώ, σύμφωνα με ρύθμιση που περιλήφθηκε σε νομοσχέδιο του υπουργείου Εσωτερικών. Ποιος θα πληρώσει το κόστος της αξιολόγησης των δημοσίων υπαλλήλων; Το ίδιο το Δημόσιο που παραπατά από τα χρέη;
Λοιπόν, όλα δείχνουν ότι ο Ρέππας ρεύτηκε μια ακόμη παπαριά. Κάπου, όμως, βρίσκεται και μια βρωμιά, διότι πασόκος δίχως βρωμιά, δεν είναι πασόκος. Και ο Ρέππας είναι!
Ιδού η βρωμιά: «Σύμφωνα με “Τα Νέα”, ο κ. Ρέππας άφησε ανοιχτό το ενδεχόμενο υποχρεωτικών αποχωρήσεων δημοσίων υπαλλήλων, στην περίπτωση κατάργησης οργανικών θέσεων, ωστόσο όχι απαραιτήτως των συγκεκριμένων εργαζομένων των οποίων η θέση θα καταργηθεί. Για το λόγο αυτό θα υπάρξει και η διαδικασία αξιολόγησης».
Την καταλάβαμε την πασοκίλα. Ο Ανδρέας Παπανδρέου σάρωνε στις εκλογές ακόμη κι ετοιμοθάνατος επειδή από το 1981 είχε κουρσέψει το Δημόσιο κατακλύζοντάς το με πράσινη λίγδα, βρύα και λειχήνες.
Την ύστατη στιγμή αυτού του πολιτικού εκτρώματος, του ΠΑΣΟΚ, τα στελέχη του προσπαθούν να αφήσουν πίσω τους μια παρακαταθήκη για να βρει να φάει το ζόμπι όταν επιστρέψει. Θα καταργείται, λοιπόν, η οργανική θέση που την κατείχε ένας άχρηστος τύπος ο οποίος δεν είχε αρμοδιότητα, αντικείμενο, υποχρέωση παρουσίας, παρά μόνο είχε μισθό, αλλά δε θα φεύγει ο ίδιος! Θα αξιολογείται πρώτα!
Αν έχει πράσινο μπάρμπα τότε θα μένει στο Δημόσιο να παρασιτεί και θα φύγει κάποιος άλλος που ίσως παρήγαγε και ήταν χρήσιμος, αλλά αξιολογήθηκε πολύ χαμηλά στην πανίδα των πασόκων.
Φυσικά, υποστηρικτή σε τέτοιου είδους αξιολογήσεις, ο Ρέππας θα έχει το συνδικαλιστικό κίνημα των δημοσίων υπαλλήλων, το οποίο ως γνωστό είναι καταπράσινο σε όλες τις βαθμίδες του.
Ακόμη και την τελευταία στιγμή του ψόφου, αυτή η κομματική κατάρα του τόπου, προσπαθεί να πιάσει τα πόστα. Μου θυμίζει κάτι θρίλερ, που ενώ τελειώνουν και νομίζεις ότι το τέρας σκοτώθηκε, η κάμερα κάνει ζουμ στο χέρι του και δείχνει τα δάχτυλά του να κινούνται. Κι ύστερα πέφτουν τα γράμματα. Μόνο που στο δικό μας θρίλερ τα μόνα γράμματα που πέφτουν είναι «ΩΧ!».

 http://kartesios.com/?cat=28