Προσφάτως το
London Business School, στα πλαίσια του
redesigngreece,
διοργάνωσε εκδήλωση με καλεσμένους κάποιους από τους βασικότερους
υμνητές του νεοφιλελευθερισμού. Για να καταλάβετε ποια εκδήλωση εννοώ,
ήταν εκείνη που ο
Στέφανος Μάνος έβαλε το κοινό να επαναλαμβάνει εν
είδει μάντρα διαλογισμού τη φράση
«Ο δημόσιος τομέας δεν είναι ιερός».
Ήταν τότε που γελάσαμε, διότι ο κ. Μάνος είναι γνωστό ότι κατάφερε με
μοναδική μαεστρία να ρημάξει την ιερότητα του ιδιωτικού τομέα
κλείνοντας την «Αλλατίνη» που την είχε κληρονομήσει υγιέστατη και στη
συνέχεια ο ίδιος
έζησε από το Δημόσιο τομέα ταϊζόμενος επί 30 χρόνια ως
βουλευτής και υπουργός.
Σ’ εκείνη την εκδήλωση, έδωσε το παρών ως ομιλητής και ο βουλευτής
του ΠΑΣΟΚ και πρώην κυβερνητικός εκπρόσωπος,
Δρ. Ηλίας Μόσιαλος. Δεν
κάνω πλάκα, Δρ. τον αναφέρει το πρόγραμμα της εκδήλωσης.
Κατά τη διάρκεια της ομιλίας του ο Δρ. Μόσιαλος, είπε ότι όλοι
γνωρίζουν τις λύσεις για να επανασχεδιαστεί η χώρα σωστά, αλλά φοβούνται
το πολιτικό κόστος. Ανέφερε, μάλιστα, κάποια παραδείγματα ανάμεσα στα
οποία και ότι όλοι γνωρίζουν ότι πρέπει να μειωθούν οι δαπάνες του
Κράτους για τη Δημόσια Υγεία αλλά δεν το κάνουν γιατί έχει πολιτικό
κόστος.
Τι εννοεί ο Δρ; Εννοεί προφανώς ότι το Κράτος δε μπορεί και δεν
πρέπει να συντηρεί τομέα Δημόσιας Υγείας, αλλά το κάνει με το ζόρι,
διότι οι κυβερνήσεις φοβούνται τους ψηφοφόρους.
Είναι βέβαιο ότι ο Δρ. το ίδιο θα πιστεύει και για τη Δημόσια
Παιδεία. Άλλωστε, γιατί το Κράτος να πρέπει να πληρώνει τη λειτουργία
της Δημόσιας Παιδείας από τη στιγμή που υπάρχει το London Business
School που διοργανώνει τόσο όμορφες εκδηλώσεις;
Αυτή η πλάκα, όμως, με το ότι το Κράτος κακώς πληρώνει για τη
λειτουργία της Δημόσιας Υγείας και Παιδείας πρέπει κάποτε να σταματήσει,
πριν αρχίσει να γίνεται πιστευτή και από λογικούς ανθρώπους.
Σε μία χώρα που οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι πληρώνουν τα άντερά
τους σε φόρους άμεσους και όλοι οι πολίτες υπερφορολογούνται από
έμμεσους φόρους είναι τουλάχιστον ανήθικο να λες ότι το Κράτος δεν έχει
υποχρεώσεις παροχών απέναντί τους.
Αν η άμεση φορολογία ήταν μικρότερη κι αν οι έμμεσοι φόροι είχαν μια
λογική, τότε ίσως και να υπήρχε βάση συζήτησης. Όμως με τόσα χαράτσια,
μειώσεις και αρπαγή φόρων από μισθούς και συντάξεις, συγγνώμη Δρ. αλλά
είσαι απλώς ένας θρασύτατος νεοφιλελεύθερος προβοκάτορας που λέει μισές
αλήθειες.
Αν ο ΦΠΑ δεν ήταν 23% κάνοντας τις τιμές να πετάνε στα σύννεφα, τότε
ίσως και να μην έδειχνες τόσο επικίνδυνος, λέγοντας ότι το Κράτος πρέπει
να μειώσει τις δαπάνες στην Υγεία και στην Παιδεία.
Νόμοι υπάρχουν. Και φορομπηχτική πολιτική υπάρχει. Απλώς και τα δύο
λειτουργούν μόνο για μισθωτούς και συνταξιούχους. Όταν ξαφνικά και για
καθαρά επικοινωνιακούς λόγους, καταφέρνεις να συλλάβεις μέσα σε λίγες
μέρες δεκάδες επιχειρηματίες που χρωστάνε εκατομμύρια ευρώ στο Δημόσιο,
τότε απλώς ως βουλευτής κυβερνώντος κόμματος ομολογείς τη δική σου
αποτυχία.
Ομολογείς την αποτυχία λειτουργίας ελεγκτικών μηχανισμών και
αρνούμενος να αναζητήσεις ευθύνες για το λόγο που τα ανείσπρακτα χρέη
έφτασαν να πλησιάζουν τον κρατικό προϋπολογισμό, αποκαλύπτεις ότι είσαι
μέρος ενός καλά σχεδιασμένου κόλπου φοροδιαφυγής.
ΑΠΟΚΛΕΙΕΤΑΙ να είχε φτάσει η φοροδιαφυγή σε αυτά τα μεγέθη αν δεν
είχε τις πλάτες του Κράτους και τη στήριξη των αρμόδιων μηχανισμών για
τον έλεγχο και την είσπραξη των φόρων.
Ως εκ τούτου, όταν λες ότι Η ΛΥΣΗ είναι να μειώσει το Κράτος τις
δαπάνες για τη λειτουργία των νοσοκομείων και των σχολείων, δεν κάνεις
τίποτε άλλο παρά να ομολογείς ότι θα συνεχίσεις να καλύπτεις τη
φοροδιαφυγή, μέρος των χρημάτων της οποίας θα κατευθυνθούν προς την
Ιδιωτική Υγεία και Παιδεία.
Οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι δε μπορούν να απευθυνθούν στους
ιδιωτικούς τομείς Υγείας και Παιδείας. Και δε μπορούν, επειδή η
φορολογική λεηλασία από τη μεριά του Κράτους δεν τους αφήνει τα
οικονομικά περιθώρια να το κάνουν, ακόμη κι αν ήθελαν.
Αν, λοιπόν, η φοροδιαφυγή παταχθεί τότε το Κράτος θα έχει δύο λύσεις.
Η μία είναι να ελαφρύνει τη φορολογία μισθωτών και συνταξιούχων και να
συνεχίσει να μεριμνά για την παροχή αξιοπρεπούς Δημόσιας Υγείας και
Εκπαίδευσης. Η δεύτερη είναι να κρατήσει τη φοροκλοπή στα σημερινά
επίπεδα, αλλά να προσφέρει στους πολίτες του βασιλικές υπηρεσίες σε
νοσοκομεία, σχολεία και πανεπιστήμια.
Το Κράτος δεν είναι τράπεζα να τοκίζει χρήματα. Ούτε, όμως είναι
ξέφραγο αμπέλι για να το λεηλατεί το κάθε λαμόγιο επιχειρηματίας και
πολιτικός. Το Κράτος είναι οι πολίτες.
Αφήστε, λοιπόν, τις νεοφιλελεύθερες μαλακίτσες και σοβαρευτείτε, πριν
ο φόβος που έχετε, σταματήσει να είναι μόνο για το πολιτικό κόστος και
αναβαθμιστεί σε προσωπικό εφιάλτη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου