Η κερδισμένη μάχη της συμμαχίας και ο χαμένος πόλεμος της Ελλάδας.

Ουαί τοις ηττημένοις

ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΤΕΛΙΟ ΚΟΥΛΟΓΛΟΥ

Είναι στη φύση των ανθρώπων και των λαών να κακομεταχειρίζονται τους πιο αδύναμους, αυτούς που βρίσκονται σε πιο μειονεκτική θέση: οι Έλληνες τους Αλβανούς μετανάστες, οι Αλβανοί τους Πακιστανούς, οι τελευταίοι τους Αφγανούς και δεν συμμαζεύεται. Και η ιστορία έχει χιλιάδες παραδείγματα από ισχυρά κράτη να κάνουν το ίδιο, ιδίως όταν το αδύναμο μέρος έχει χάσει τον πόλεμο. Αλίμονο στους ηττημένους, είχε αναφωνήσει ο επικεφαλής των Γαλατών Βριέννιο, που είχε καταλάβει τη Ρώμη, όταν οι Ρωμαίοι δεν ήθελαν να του δώσουν τον χρυσό που ζητούσε για να αποχωρήσει με τα στρατεύματά του από την Ιερή Πόλη.

 

Ανάλογη ήταν η μεταχείριση που είχε υποστεί η Γερμανία από τους νικητές του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου. Η εθνική ταπείνωση και η οικονομική και κοινωνική κρίση από τα μέτρα που επέβαλαν οι νικητές έφεραν τον Χίτλερ στην εξουσία. Τώρα, όμως, που κερδίζουν τον οικονομικό πόλεμο που έχει επίκεντρο την Ευρώπη συμπεριφέρονται με τον ίδιο τρόπο στους αδύνατους της ευρωζώνης, και ιδίως στη χώρα που ηττήθηκε.

Η Ελλάδα έχασε τον πόλεμο και όσο γρηγορότερα το καταλάβει, τόσο πιο γρήγορα θα μπορέσει να επουλώσει τις πληγές της και να ανασυγκροτηθεί. Εξαιτίας ενός ανίκανου και διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος, βρέθηκε αδύναμη και ανυπεράσπιστη όταν ο διεθνής οικονομικός πόλεμος ξέσπασε το 2008. Και οι πολιτικοί που ανέλαβαν στη συνέχεια να διεξάγουν τις μάχες την οδήγησαν σε μια ταπεινωτική ήττα και στη χρεοκοπία.

Η συμμαχία των νικητών Βορειοευρωπαίων, που στη διάρκεια του πολέμου κατηγορεί τους Νότιους και ιδίως την Ελλάδα για τεμπελιά, ανικανότητα και διαφθορά, επέβαλε οικονομικά μέτρα που είχαν ως βασικό σκοπό να εξασφαλίσουν τις τράπεζές της. Τα μέτρα αυτά, παράλληλα με την παροιμιώδη ανικανότητα των ντόπιων κυβερνώντων να εφαρμόσουν κάποιες μεταρρυθμίσεις που έπρεπε να είχαν από χρόνια γίνει, οδήγησαν τη χώρα στα γόνατα. Φυσικά οι νικητές δεν έχουν καμία διάθεση να παραδεχτούν ότι η συνταγή τους ήταν λάθος - θέλουν άλλωστε να την εφαρμόσουν και σε άλλες χώρες που οι τράπεζές τους κινδυνεύουν. Κατηγορούν, λοιπόν, τους ηττημένους ότι είναι ανίκανοι και δεν μπορούν να τα καταφέρουν μόνοι τους, παρά χρειάζονται έναν ξένο επικεφαλής για να τους οδηγήσει.

Κάπως έτσι φτάσαμε στη γερμανική, ανεπίσημη πρόταση για την τοποθέτηση ενός επιτρόπου που θα ελέγχει τα δημοσιονομικά της χώρας και θα έχει δικαίωμα βέτο στις αποφάσεις της ιθαγενούς κυβέρνησης. Παράλληλα με μια ακόμα πιο απεχθή απαίτηση, η Ελλάδα να ικανοποιεί από τα έσοδά της πρώτα τους δανειστές και μόνο ό,τι περισσεύει να πηγαίνει στους ντόπιους, ακόμη και αν πρέπει να κλείσουν τα σχολεία και τα νοσοκομεία τους ή να πεθάνουν στους δρόμους από την πείνα. Όλα αυτά προκειμένου να υπογραφεί η νέα δανειακή σύμβαση, η οποία, παράλληλα με το PSI, το κούρεμα του ελληνικού χρέους, υποτίθεται ότι θα μας ξελαφρώσει από τα δεινά μας.

Η αντίδραση που προκάλεσε σε όλη την Ευρώπη το σχετικό έγγραφο, όταν δημοσιοποιήθηκε, ακυρώνει προς το παρόν την πρόταση για την τοποθέτηση επιτρόπου (περιέργως δεν γίνεται κουβέντα για τον δεύτερο, επαχθέστερο όρο). Και κατά πάσα πιθανότητα και το κούρεμα και η νέα δανειακή σύμβαση θα υπογραφούν, για να μην τιναχτεί η ευρωζώνη στον αέρα. Απλώς, κάποια στιγμή οι νικητές θα πρέπει να αναρωτηθούν μήπως στην ηττημένη χώρα υποθάλπονται με όλα αυτά κάποιοι μικροί Χίτλερ. Και όσοι από τους ηττημένους δεν έχουν χάσει και τα μυαλά τους θα πρέπει να σκεφτούν πώς δεν θ’ αφήσουν κάτι τέτοιο να συμβεί.

http://www.lifo.gr/mag/columns/4563