ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ – ΠΟΥ ΜΑΣ ΠΑΝΕ, ΤΙ ΘΕΛΟΥΜΕ

ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ – ΠΟΥ ΜΑΣ ΠΑΝΕ, ΤΙ ΘΕΛΟΥΜΕ

Νίκος Κοτζιάς

Οι «εταίροι» μας έχουν λάβει όλα τα μέτρα προκειμένου να μην έχει αρνητικές συνέπειες γι’ αυτούς ένα οποιοδήποτε πιστωτικό γεγονός στην Ελλάδα.

Πριν από δύο χρόνια εκτίμησα ότι οι Γερμανοί της Μέρκελ –και όχι ασφαλώς όλοι οι Γερμανοί– σχεδίαζαν σειρά προστατευτικών για τους ίδιους μέτρα εις βάρος των δικών μας συμφερόντων. Μέτρα τα οποία εφαρμόστηκαν με τη συμβολή των ελληνικών κυβερνήσεων.

 

Πιο συγκεκριμένα:
α) Τακτοποίησαν τα «του οίκου τους», ώστε τυχόν χρεοκοπία της Ελλάδας να μην έχει ισχυρές επιπτώσεις στη γερμανική οικονομία και στις τράπεζες. Ταυτόχρονα, μέσω αυτής της προστασίας, η Γερμανία ενίσχυσε τη διαπραγματευτική της θέση έναντι της Ελλάδας.
β) «Έδεσαν» τα δάνεια που είχαν δώσει στην Ελλάδα. Για το σκοπό αυτό μετακίνησαν ομόλογα που ήταν στην κατοχή ιδιωτικών τραπεζών και ασφαλιστικών ταμείων στην κεντρική τους τράπεζα, καθώς και στην ΕΚΤ. Με άλλα λόγια, μετέτρεψαν ιδιωτικά δάνεια σε κρατικά – αν και προσωπικά πιστεύω ότι οι κεντρικές τράπεζες δεν είναι δημόσιος φορέας, όπως πολλοί νομίζουν, αλλά ιδιωτικοί θεσμοί και πρέπει να υπόκεινται στα «κουρέματα».
γ) Έθεσαν το ελληνικό χρέος υπό το αγγλικό Δίκαιο. Με αυτό τον τρόπο αφαιρέθηκε η δυνατότητα «κουρέματος» από το ελληνικό Κοινοβούλιο και, κατά συνέπεια, επέβαλαν δραστική μείωση της κυριαρχίας του. Τέλος, ακόμη και να χρεοκοπήσει η Ελλάδα δεν θα δύναται, πλέον, να μετατρέψει αυτά τα δάνεια στο δικό της νόμισμα.
δ) Εξασφάλισαν τον έλεγχο των πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας. Πηγές που θα υπαχθούν ως εμπράγματες εγγυήσεις, ώστε ακόμη κι αν η χώρα χρεοκοπήσει, Γερμανοί και άλλοι να έχουν «λαμβάνειν».
ε) Διασφάλισαν ασυλία για όσους εκπρόσωπους ή συνεργάτες τους παραβίαζαν προς όφελος των συμφερόντων της τρόικας τον ελληνικό νόμο.
στ) Έστησαν μηχανισμούς ελέγχου και επιτήρησης του Ελληνικού Δημοσίου, των τραπεζών, καθώς και της ίδιας της χρήσης του προϋπολογισμού.
ζ) Προωθούν αλλαγές στην ευρωπαϊκή αρχιτεκτονική, επιβάλλοντας μια Ευρώπη των ποινών, της τιμωρίας και της κυριαρ χίας του γερμανικού μοντέλου οικονομικής διακυβέρνησης.
η) Προσπαθούν, τέλος, να αποτρέψουν τις εκλογές όσο «τρέχουν» οι διαδικασίες για τις προηγούμενες δεσμεύσεις.
Σε αυτούς τους οχτώ στόχους προστέθηκε η δημιουργία ενός ταμείου στο οποίο θα πηγαίνουν αρχικά τα δάνεια, ώστε να χρησιμοποιούνται μόνο για αποπληρωμή προηγούμενων δανείων – μέχρι σήμερα αυτό αφορούσε στο 86,7% του ποσού των δανείων, το υπόλοιπο πήγαινε κύρια στους τραπεζίτες. Το χειρότερο και δυσμενέστερο είναι ότι αυτό το ταμείο θα είναι ειδικής χρήσης. Οι Γερμανοί αποσκοπούν να επιβάλουν διαδικασίες σύμφωνα με τις οποίες ακόμη κι αν το ελληνικό κράτος δεν λαμβάνει πλέον δάνεια, θα υποχρεούται τα όποια έσοδά του να τα χρησιμοποιεί πρωταρχικά, αν όχι και αποκλειστικά, για την εξυπηρέτηση του διεθνούς δανείου. Με άλλα λόγια, δηλαδή, να παραβιάσει το ελληνικό κράτος όλους τους κανόνες του Διεθνούς Δικαίου και του Συντάγματος, σύμφωνα με τους οποίους το πρώτιστο καθήκον ενός κράτους είναι να εξυπηρετεί τις ανάγκες των δικών του πολιτών και όχι τρίτων, όπως είναι οι δανειστές.
Θα μπορούσα να παραθέσω κι άλλες επιλογές της Γερμανίας και των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων της Κεντρικής Ευρώπης, οι οποίες επιβλήθηκαν μέσω της ελληνικής κυβέρνησης και της πρόσφατης ψηφοφορίας στη Βουλή για το Μνημόνιο 2 και το PSI. O χώρος δεν μου το επιτρέπει. Το συμπέρασμα, όμως, παραμένει το ίδιο: Οι «εταίροι» μας, και πριν απ’ όλους η Γερμανία, έχουν λάβει όλα τα δυνατά μέτρα προκειμένου να μην έχει αρνητικές συνέπειες γι’ αυτούς ένα οποιοδήποτε πιστωτικό γεγονός στην Ελλάδα. Δηλαδή, εξαρχής προέβλεπαν τη χρεοκοπία της Ελλάδας κι εκείνο που έκαναν ήταν να βγάλουν… κι απ’ τη μύγα ξίγκι, και κάθε άλλο παρά θυσιάζονται για την Ελλάδα, όπως παριστάνουν ότι πιστεύουν ορισμένοι Έλληνες πολιτικοί.

 ΕΠΙΚΑΙΡΑonline