Ισπανία: μια ιστορία με προδιαγεγραμμένο τέλος

Ισπανία: μια ιστορία με προδιαγεγραμμένο τέλος

Παρά το γεγονός πως ο Ισπανός πρωθυπουργός Ραχόι εφάρμοσε πιστά πολιτική λιτότητας τα τελευταία χρόνια, με σκοπό να αποφευχθεί η ένταξη της χώρας στο μηχανισμό στήριξης, σήμερα η ισπανική κυβέρνηση κατέθεσε και επισήμως αίτημα προς τους Ευρωπαίους εταίρους για στήριξη των τραπεζών της.

Σύμφωνα με δημοσιεύματα, ο Ισπανός υπουργός Οικονομικών, κ. Λουίς ντε Γκίντος και οι ομόλογοί του από την Ευρωζώνη αναμένεται να καταλήξουν σε συμφωνία για τους όρους της δανειακής σύμβασης στη συνεδρίαση του Eurogroup στις 9 Ιουλίου. Το ποσό της οικονομικής βοήθειας στην Ισπανία, που θα καθορισθεί σε μεταγενέστερο στάδιο, απαιτείται να είναι αρκετό, ώστε να καλύψει πρωτίστως τις ανάγκες των τραπεζών (!).

Πώς, όμως, οδηγήθηκε ως εδώ και η Ισπανία;

Η Ισπανία κάποτε υπήρξε το "καμάρι της Ευρώπης". Κατά τη δεκαετία του 2000 παρουσίαζε εξαιρετικές οικονομικές επιδόσεις, καθώς ήταν μία χώρα με πολύ «υγιή» δημοσιονομικά στοιχεία. Ενδεικτικά, το 2007 το χρέος της ήταν περίπου στο 30% του ΑΕΠ, ενώ από το 2000 έως το 2008 είχε ελάχιστο έλλειμμα ή και πλεόνασμα για αρκετά χρόνια πριν από την κρίση. Ωστόσο, ενώ το δημόσιο χρέος της ήταν παραδειγματικό, οι ισπανικές τράπεζες διαδραμάτισαν σημαίνοντα ρόλο στην ανάπτυξη της "φούσκας" δια της τακτικής τους να παρέχουν ακρίτως πιστώσεις στις κατασκευαστικές επιχειρήσεις και τα νοικοκυριά.

Ηττήθηκε για μία ακόμη φορά η προληπτική λιτότητα

Η κυβέρνηση Ραχόι, προκειμένου να μην εισέλθει η χώρα στο μηχανισμό στήριξης, ακολούθησε ένα αρκούντως φιλόδοξο πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής, το οποίο, τελικά, οδήγησε τη χώρα σε δημοσιονομικό αδιέξοδο, βυθίζοντας την στην ύφεση και την ανεργία. Σημειωτέον ότι, ο κ. Ραχόι εξελέγη έχοντας ως προεκλογικό πρόγραμμα την αυστηρή λιτότητα, τον περιορισμό του δημόσιου τομέα, την απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων κλπ, η δε εκλογική του νίκη χαιρετίστηκε θερμά από τον κ. Σαμαρά, ο οποίος, ακολουθώντας το "πρότυπο" Ραχόι, αποφάσισε να έχει και αυτός ως προεκλογικό του πρόγραμμα την αποτελεσματική εφαρμογή του Μνημονίου, ήτοι απολύσεις, απορρύθμιση του εργατικού δικαίου, ιδιωτικοποιήσεις και συρρίκνωση του δημοσίου τομέα.

http://www.left.gr/article.php?id=3223

Το σύνθημα «θα βγούμε από την κρίση με τις δικές μας δυνάμεις», που είχε ως προμετωπίδα ο κ. Ραχόι, διαψεύδεται σήμερα πικρά. Αποδεικνύεται, μάλιστα, περίτρανα ότι τα μέτρα λιτότητας που είχε προτείνει ο κ. Καραμανλής πριν από τις εκλογές του 2009, καθώς και τα μέτρα που "όφειλε" να λάβει το ΠΑΣΟΚ, όπως συχνά-πυκνά μας υπενθυμίζει ο κ. Σαμαράς, ένα μόνο πράγμα θα πετύχαιναν: να οδηγήσουν την Ελλάδα μια ώρα αρχύτερα στο ΔΝΤ και τη χρεοκοπία. Διαψεύδεστε, λοιπόν, κ. Σαμαρά, όλοι όσοι υποστηρίζατε ότι τα μέτρα λιτότητας «εξυγιαίνουν» τα δημόσια οικονομικά...

Η προσφυγή και του "καλού μαθητή", της Ισπανίας, στο μηχανισμό στήριξης, καταδεικνύει τον ευρωπαϊκό χαρακτήρα της κρίσης. Η ισπανική κυβέρνηση, όπως η ελληνική, η πορτογαλική και η ιρλανδική, ζητούν από το λαό να θυσιαστεί για να λάβουν χρήματα οι τράπεζες. Του ζητούν να πληρώσουν χρέη που οι ευρωπαϊκές τράπεζες και η ακολουθούμενη νεοφιλελεύθερη οικονομική πολιτική δημιούργησαν, όχι ο λαός.

Όπως αναφέρει το δελτίο τύπου του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, "η ελληνική κυβέρνηση δεν μπορεί να συνεχίζει να ενισχύει, διά της σιωπηρής παρακολούθησης των εξελίξεων και της σημερινής κατάστασης, την αδιέξοδη πολιτική της ΕΕ. Απαιτείται ριζική αλλαγή της ασκούμενης πολιτικής, με προσανατολισμό στην ενίσχυση της ανάπτυξης και της απασχόλησης, μέσω της αλλαγής του ρόλου της ΕΚΤ και της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων, ευρωπαϊκή ρύθμιση των χρεών που θα βάλει τέλος στην ασυδοσία των αγορών, με ταυτόχρονη αλλαγή της αρχιτεκτονικής του χρηματοπιστωτικού συστήματος".

Περισσότερα για την Ισπανία στο άρθρο "Η τράπεζα δεν είμαστε όλοι" .